ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ…

«ΕΦΥΓΕ» Ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΡΟΥΠΑΣ

Του Αριστομένη Συγγελάκη

Την Τετάρτη, 30.5.2018, στις 9.20 το πρωί, στο νοσοκομείο Σπηλιοπούλειο “Η Αγία Ελένη” άφησε την τελευταία του πνοή ο Αντιστασιακός Χαράλαμπος Ρούπας, ο μικρότερος από τους 40 μαυροσκούφηδες[1] της προσωπικής φρουράς του Άρη και ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών. 

Είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και συχνά κατέφευγε στη φροντίδα, που με αγάπη του παρείχε ο θεράπων ιατρός του Άγγελος Παπαδόπουλος και το προσωπικό του νοσοκομείου.

Ο Χαράλαμπος Ρούπας, ο αγαπημένος και σεβαστός σε όλους μας Μπάμπης, γεννήθηκε στο Αίγιο στις 25.1.1924 και ήταν εκ των πλέον έμπιστων του Άρη Βελουχιώτη και κρυπτογράφος των μηνυμάτων του. Έμεινε δίπλα στον Άρη μέχρι το τέλος. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής αγωνίστηκε με πάθος και γενναιότητα εναντίον του Άξονα έχοντας ως σύνθημα “θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά”. Μετά τον πόλεμο αγωνίστηκε με την ίδια συνέπεια για μία κοινωνία ισότητας και δημοκρατίας, σε έναν ειρηνικό και ανθρώπινο κόσμο.

Φυλακίσθηκε επί 17,5 ολόκληρα χρόνια και γνώρισε ως κρατούμενος (με τις ανάλογες “περιποιήσεις”) τις φυλακές Πάτρας, Κεφαλονιάς, Κέρκυρας, Αβέρωφ, Ιτζεδήν (πρώην Καλαμίου στα Χανιά) κ.α. από το 1945 έως το 1964! Χωρίς ποτέ να καμφθεί, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας, χωρίς να προδώσει τους συναγωνιστές του και τον αγώνα τους.

Τον Ιανουάριο του 1996 ακολούθησε το νεύμα του Μανώλη Γλέζου ως μέλος της Κίνησης “Ενωμένη Εθνική Αντίσταση” και συμμετείχε στην ίδρυση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Διετέλεσε επί πολλά έτη μέλος της Γραμματείας του Συμβουλίου ασχολούμενος, κυρίως, με το ζήτημα της αποζημίωσης των Ομήρων στα Γερμανικά Στρατόπεδα (μαζί με τον Πέτρο Κουλουφάκο και αργότερα τον Μάκη Μπαλαούρα), που έγινε πράξη στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για όσους μπόρεσε το Εθνικό Συμβούλιο να βρει τα απαιτούμενα στοιχεία (δικαιούχοι τελικά ήταν περίπου 12.000 άτομα, που έλαβαν από 3.000 μέχρι 12.000 ευρώ-ποσά ελάχιστα για τη δοκιμασία που υπέστησαν αλλά αποτελεί, τουλάχιστον, μία ηθική αποκατάσταση), μιας και η τότε κυβέρνηση αρνούνταν να συμπράξει στη δίκαιη αυτή υπόθεση. Συμμετείχε επίσης στην έκδοση της Μαύρης Βίβλου της Κατοχής, πολλών φύλλων του Μνήμη & Χρέος και σε άλλες δράσεις του Εθνικού Συμβουλίου. Το αγωνιστικό του ήθος, το θάρρος και η συνέπειά του αποτέλεσαν για όλους εμάς τους νεότερους πηγή έμπνευσης.

Τα τελευταία χρόνια είχε σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία αντιμετώπιζε με θάρρος και υπομονή. Ευτυχώς, προλάβαμε να του δώσουμε ένα συμβολικό έπαινο, έστω, στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσε το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών με τη Βουλή των Ελλήνων και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (με ευθύνη του αν. υπουργού Κ. Ήσυχου), στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (27.4.2015).

Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην πολυαγαπημένη του Ασπασία, που του χάρισε την απαράμιλλη αγάπη και αφοσίωσή της όλα τα δύσκολα χρόνια των διώξεων αλλά και τα τελευταία χρόνια των ασθενειών, στη μονάκριβη κόρη του Παναγιώτα και την αγαπημένη του εγγονή του Αναστασία – Δανάη.

Η πολιτική κηδεία του μεγάλου Αντιστασιακού Χαράλαμπου Ρούπα θα γίνει την Παρασκευή 1 Ιουνίου στις 3.00 μμ, στο Α’ Νεκροταφείο. Θα είμαστε όλοι εκεί!

Στο καλό αγαπημένε μας φίλε και εκλεκτέ συναγωνιστή! Θα συνεχίσουμε τον αγώνα, όπως μας δίδαξες, ανυποχώρητα μέχρι τη δικαίωση! Και θα σε έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά και το μυαλό μας!

[1] Ο Χαράλαμπος Ρούπας έγινε μαυροσκούφης όταν με εντολή του Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδας του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ο Άρης πέρασε από το Μαραθιά της Ρούμελης στην Πελοπόννησο (στην τοποθεσία Παναγοπούλα του Αιγίου) και εγκαταστάθηκε στην Αράχωβα Αιγιαλείας. Τότε η οργάνωση του ΕΑΜ έστειλε τον Ρούπα στον Αρχηγό, λόγω του ότι είχε εκπαιδευθεί ως στενογράφος και κρυπτογράφος και, μάλιστα, έγινε ο εξ απορρήτων του Άρη αναλαμβάνοντας χρέη κρυπτογράφου. Ο ίδιος μάλιστα ο Άρης του φόρεσε τον σκούφο και παρέμεινε μέχρι το τέλος κοντά του και μετά τη διάλυση του Ουλαμού του Άρη. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας (ευχαριστώ τον Πέτρο Κουλουφάκο για τα πρόσθετα στοιχεία).

Πηγή: konstantakopoulos, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.com/