Τουρκία: Ο «πελάτης» έχει πάντα «δίκιο»

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι αριθμοί –κατά κανόνα- είναι  ο μόνος ασφαλής τρόπος για να εξηγήσει κανείς τα «ανεξήγητα», όπως για παράδειγμα το πώς είναι δυνατόν η Τουρκία να είναι σε θέση να επιβάλλει (ή τουλάχιστον να προσπαθεί να επιβάλλει) τις θέσεις της στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία/ Μέση Ανατολή.

Η απάντηση βρίσκεται στους αριθμούς των δισεκατομμυρίων  δολαρίων που περιγράφουν τις στρατιωτικές δαπάνες της Τουρκίας (και το πλέγμα των σχέσεων που αυτές  οι δαπάνες δημιουργούν). Και όταν αυτοί οι αριθμοί μιλούν, το Διεθνές Δίκαιο απλώς νίπτει τας χείρας του…

Για να αντιληφθούμε τον γείτονα στα ανατολικά μας και να κατανοήσουμε τα μηνύματα που αποστέλλει εμπράκτως στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ θα πρέπει να μπούμε στον κόπο να διαβάσουμε κάποιους αριθμούς που σε γενικές γραμμές περιγράφουν απόλυτα την διαφορά ισχύος (σε πολλά επίπεδα) την οποία θα πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας όταν ακούμε ή παρακολουθούμε την διατύπωση των τουρκικών απειλών.

Μια σύγκριση λοιπόν των αμυντικών δαπανών Ελλάδας και Τουρκίας την τελευταία δεκαετία είναι άκρως κατατοπιστική:

2006: 7691  13656

2007 :8550  13809

2008:8964   14777

2009: 6889  14478

2010: 5546   14619

2011: 4905   14939

2012: 4581   15310

2013: 4543   15397

2014: 4948   15881

2015: 4986   14974

2016: 4973   14803

Οι παραπάνω αριθμοί περιγράφουν τις αμυντικές δαπάνες στους προυπολογισμούς Ελλάδας (πρώτη στήλη) και Τουρκίας (δεύτερη στήλη) από το 2006 μέχρι και το 2016 σύμφωνα με τα στοιχεία του sipri. Για το 2018 μάλιστα οι αμυντικές δαπάνες της Τουρκίας ανέρχονται πάνω από 17,5 δις δολάρια.

Επειδή κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι οι αμυντικές δαπάνες δεν αποτυπώνουν επ ακριβώς τη διαφορά ισχύος και πως η ισχύς μιας χώρας περιλαμβάνει και τις διασυνδέσεις και συμμαχίες της, οι παρακάτω αριθμοί είναι αρκετοί νομίζουμε  για να κλονίσουν το επιχείρημά τους. Το επιχείρημα, με άλλα λόγια, ότι η Ελλάδα είναι «ασφαλής» γιατί έχει την υποστήριξη «εταίρων» και «συμμάχων».

Οι παρακάτω αριθμοί  περιγράφουν τα μερίδια επί % αυτών που εξάγουν και αυτών που εισάγουν όπλα: 

Τα μερίδια των χωρών που εξάγουν (%)

 1 USA 33

2 Russia 23

 3 China 6.2

 4 France 6.0

5 Germany 5.6

6 UK 4.6

7 Spain 2.8

 8 Italy 2.7

9 Ukraine 2.6

 10 Israel 2.3

Τα μερίδια αυτών που εισάγουν (%)

1 India 13

 2 Saudi Arabia 8.2

3 UAE 4.6

4 China 4.5

5 Algeria 3.7

 6 Turkey 3.3

7 Australia 3.3

8 Iraq 3.2

9 Pakistan 3.2

10 Viet Nam 3.0

Με απλά λόγια οι πιο πάνω αριθμοί μας λένε ότι η Τουρκία είναι η 6^ηπαγκοσμίως καλύτερη πελάτης των πολεμικών βιομηχανιών. Κοιτώντας πιο προσεκτικά βλέπουμε ότι η γειτονική μας χώρα είναι ο πιο καλός πελάτης της Αμερικής, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, δηλαδή των «συμμάχων» και «εταίρων» από τους οποίους οι ελληνικές κυβερνήσεις αναμένουν υποστήριξη και προάσπιση του Διεθνούς Δικαίου.

Πολλοί θα υποστηρίξουν (και δικαίως) ότι η στρατιωτική παράμετρος είναι μόνο μια από αυτές που διαμορφώνουν την πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων. Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η στρατιωτική ισχύς αποτελεί καθοριστικό παράγοντα σε περιόδους σαν αυτή που ζούμε, ανακατατάξεων και εντάσεων.

Με πιο απλά λόγια: η Ελλάδα παρά την υλοποίηση κολοσσιαίων εξοπλιστικών προγραμμάτων την εποχή των πανιών αγελάδων (και των μιζών) βρίσκεται σήμερα χρεωκοπημένη (οικονομικά και στρατιωτικά) και γι αυτό αντιμέτωπη με την τουρκική αποφασιστικότητα για αλλαγή του status  στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως στη ζωή έτσι και στις Διεθνείς Σχέσεις ο ισχυρός σπεύδει να επιβάλλει το «δίκαιό» του όσο ο ανίσχυρος τρέφεται με τις ψευδαισθήσεις του…

Πηγή: topontiki, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/