Πισώπλατα

του Στάθη

Σύμφωνα με το πρώτο θέμα της «Αγοράς» του Σαββάτου που πέρασε (24.9.2016), σε επιστολή της γνωστής δικηγόρου, κυρίας Αριάδνης Νούκα, προς τον κ. Γιούνκερ για τα «κόκκινα δάνεια» ο τελευταίος απάντησε ότι οι διευθετήσεις σε αυτό το θέμα έγιναν με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης και όχι των δανειστών.

Ποιό είναι το επίδικον: να δίνεται από τις ελληνικές (;) τράπεζες (;) η δυνατότητα στους «κόκκινους» δανειολήπτες να εξαγοράζουν οι ίδιοι τα δάνειά τους σε χαμηλότερο (κουρεμένο) τίμημα και πάντως υψηλότερο από το γελοίο εκείνο, με οποίο τα αρπακτικά των αγορών, αποκτώντας τα εν λόγω δάνεια, θα συνέχιζαν να γδέρνουν τους δανειολήπτες.

Αυτή η διαδικασία εφαρμόζεται με επιτυχία στην Κύπρο στην Ιρλανδία και πλήθος άλλων χωρών που έχουν παγιδευθεί στην «κρίση». Με επιτυχία, διότι το όλον πράγμα....
αφορά σε όντως αδύναμους να ανταπεξέλθουν πολίτες, χωρίς να θίγει την «κουλτούρα των πληρωμών» - ζήτημα το οποίον και οι τράπεζες και τα κράτη μπορούν δια του Μεγάλου Αδελφού να ελέγξουν πλήρως.

Γιατί λοιπόν αυτή η μορφή σχετικής σεισάχθειας δεν συντελείται στη χώρα μας; Η απάντηση Γιούνκερ είναι συντριπτική: «Δεν το θέλει η ελληνική κυβέρνηση».

Το πρόβλημα, πολιτικώς και ηθικώς, έχει κολοσσιαία διάσταση. Πρόκειται για ένα ακόμα πισώπλατο χτύπημα της κυβέρνησης στους Έλληνες (ανάλογο εκείνων που ανιχνεύονται σε θέματα όπως οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά, η φορολόγηση και τα εργασιακά, όπου η ταυτότητα του δολοφόνου είναι θολή) – ή κυβέρνηση ή οι δανειστές βάφουν με αίμα τα χέρια τους κάθε φορά και σε ποιό ποσοστό;

Διότι έχουμε φθάσει να μετράμε τον θάνατο με ποσοστά.

Η απάντηση της κυβέρνησης για αυτό το άγος (δια του κ. Σταθάκη) είναι ότι η αρπαγή των δανείων απ’ τα κοράκια προβλέπεται από το μνημόνιο!

Ποιός λέει την αλήθεια; ο κ. Γιούνκερ ή ο κ. Σταθάκης;

Aν λέει την αλήθεια ο κ. Γιούνκερ, η κυβέρνηση μας μαχαιρώνει πισώπλατα. Αν λέει την αλήθεια ο κ. Στάθακης η κυβέρνηση ανέλαβε υπογράφοντας το μνημόνιο να μας μαχαιρώσει πισώπλατα.

Και οι δύο εκδοχές είναι το ίδιο σκατά. (Συγχωρείστε μου τη λέξη, αλλά θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κάποια χειρότερη).

Σκατά και αίμα. Αυτό είναι η κρίση. Απ’ την αρχή της οποίας η στήλη δεν έχει κουρασθεί να τη χαρακτηρίζει εργαλείο. Για να φτιαχθεί μια «νέου τύπου χώρα», ο εξευτελισμός της οποίας να είναι τέλειος.

Αίμα με τους μισθούς σκατά με τις συντάξεις. Αίμα με το Χρέος, σκατά με τα κόκκινα (και όχι μόνον) δάνεια. Αίμα με τη φορολόγηση, σκατά με τη φοροδιαφυγή. Αίμα με τον κ. Σαμαρά, σκατά με τον Τσίπρα. Λυπάμαι που χρησιμοποιώ

αυτήν τη δυσώνυμη, δύσοσμη και δασύτριχη λέξη, αλλά σε μια χώρα (κι έναν κόσμο) που δεν σοκάρει το αίμα, ίσως να σοκάρουν τα σκατά…

από το "enikos.gr"