Ο Μικρός Οιδίπους και η Τρόικα

Μ’ αυτόν τον ευρηματικό τίτλο, η Αμερικανίδα καθηγήτρια πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και εκδότρια περιοδικού για την κινηματογραφική τέχνη Luciana Bohne, αφιερώνει στον «Aλεξέϊ Τσίπρα», το πιο κάτω άρθρο, που δημοσι-εύθηκε στις 28-12-15.στην έγκυρη όσο και δημοφιλή ιστοσελίδα Counterpunch.

Μετάφραση: Μιχ.Στυλιανού

«Μα τι έπαθε ο Σύριζα; ΄Ηταν ένα καλό κόμμα που είχε κακό τέλος, ή ένα κακό κόμμα με άθλιο τέλος; Είναι η διαφορά ανάμεσα στην τραγωδία και στη φάρσα.

Με 86 δις. το Γιουρογκρούπ αγόρασε την Ελλάδα. Το περασμένο φθινόπωρο η Τρόικα διέθεσε 10 δις για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Την πρώτη βδομάδα του Δεκεμβρίου η ελληνική βουλή ψήφισε (153 υπέρ,145 κατά) το «πρόγραμμα σταθεροποίησης» για το 2016, προκειμένου να εξασφαλίσει 16  από τα 26 συνολικά δισεκατομμύρια της πρώτης δόσης, που θα καταβληθεί με την επιτυχημένη....
«ιδιωτικοποίηση» των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, συνολικής αξίας 50 δις ευρώ, μέχρι το τέλος του 2015…

Ο προϋπολογισμός που ψήφισε η βουλή μειώνει τις δημόσιες δαπάνες κατά 5,7 δις ευρώ ( 1,8 δις κόβονται οι συντάξεις, 500 εκατομμύρια η Εθνική ΄Αμυνα) και αυξάνει τους φόρους κατά 2 δισεκατομμύρια. Στα επόμενα τρία χρόνια θα εκταμιευθούν τα 80%  των 86 δις του προγράμματος «διάσωσης» για να αναχρηματοδοτηθεί το παλαιό χρέος (53%) και για να ανακεφαλοποιηθούν οι τράπεζες (30%). Στην ελληνική κυβέρνηση θα μείνουν 10 δις για τις κρατικές ανάγκες, ενώ οι επενδύσεις της για την επανεκκίνηση της οικονομίας θα είναι υποθηκευμένες στην επιτυχία των λεγομένων ιδιωτικοποιήσεων.

΄

Ετσι, η κυριαρχία της Ελλάδος είναι καπνός θυσιαστηρίου. Επιπλέον η αμυντική πολιτική της είναι εξάρτημα του ΝΑΤΟ, αφού η Ελλάδα είναι  ουσιαστικά μια αμερικανική βάση. Το κόμμα που εδραιώνει αυτή την τάξη πραγμάτων, αφού εκλέχθηκε με την υπόσχεση να λύση τη θηλιά της Τρόικα στο λαιμό της χώρας, αξίζει μια δωρεάν επίσκεψη στον ψυχαναλυτή, γιατί φαίνεται να νάχει χάσει τα μυαλά του.

Αφού μιλάμε για την Ελλάδα μπορούμε να μιλήσουμε για το σύμπλεγμα του Οιδίποδα. Να έδωσε άραγε ο Αλεξέϊ Τσίπρας την ιδέα της Δικαιοσύνης σε αντάλλαγμα της εύνοιας των Αυθεντών του Χρηματοπιστωτικού Ολύμπου στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο; ΄Ηταν αυτή η ανικανότητα να διασκελίσει το κατώφλι από την εφηβεία στον ανδρισμό που τον κατέβασε στο επίπεδο ενός δουλοπρεπούς νεοφιλελεύθερου « μικρού για θελήματα»;

Αν περί αυτού πρόκειται, τότε ο Τσίπρας διάλεξε τον οπορτουνισμό (ευκαιριοθηρία) αντί της Δικαιοσύνης. Αντίθετα προς τον Οιδίποδα του Σοφοκλή, ακολούθησε την συμβουλή του Τειρεσία, να μην ψάξει για την αλήθεια, την γνώση η την Δικαιοσύνη αν θέλει να αποφύγει την καταστροφή για τον ίδιο και την οικογένειά του. Αντίθετα (προς τον Τσίπρα) ο Οιδίπους του Σοφοκλή κατήγγειλε τον Τειρεσία για προδοσία. Επειδή αποτελεί προδοσία να συμβουλεύεις τον κυβερνώντα να προτάξει το προσωπικό του συμφέρον στο συμφέρον του λαού του. Το μεγαλείο του Οιδίποδα έγκειται στο ότι επέλεξε να ενεργήσει σύμφωνα με το ευρύτερο καλό. Η μικρότητα του Τσίπρα φάνηκε με το που επέλεξε το αντίθετο.

Ο Αλεξέϊ Τσίπρας θα έπρεπε να είχε μάθει ότι το σωκρατικό παράγγελμα «γνώθι σ’ αυτόν» αποτελεί το θεμέλιο της Δικαιοσύνης. Αυτογνωσία σημαίνει κατανόηση. Γνωρίζοντας τον εαυτό σου, έχεις γνώση των αδυναμιών της ανθρώπινης φύσης. Αλλά οι ενέργειες του Τσίπρα αποδεικνύουν ότι είδε αυτά τα σοφά διδάγματα σαν παραμύθια- στάση απόλυτα συνεπής με τις ανήθικες πολιτικές της νεοφιλελεύθερης εποχής μας, όπου κυρίαρχος νόμος είναι η ιδιοτέλεια.

Οι ψυχολογικές ερμηνείες πολιτικών γεγονότων έχουν μίαν ψυχαγωγική αξία. Είναι η προτιμώμενη μέθοδος ανάλυσης για την επιλογή του σάπιου μήλου προκειμένου να σωθεί το κάρο με τη συγκομιδή. Αλλά το κάρο του Σύριζα, πλημμυρισμένο Κεϋνυσιανό μηλόζουμο και αρωματισμένο με τη μάταια ελπίδα επιστροφής της κοινωνικά υπεύθυνης δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συμμερίζεται την άρρωστη κρίση του Τσίπρα. Η εποχή της επιστροφής στην οικονομία του Κέϋνς έχει εκπνεύσει.

Ζούμε στους καιρούς της Κλεπτοκρατίας, και του ωμού αυταρχισμού του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Αυτή η ηγεμονία υπαγορεύει την συνεχή ορμή της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Αυτή η επιδρομική στρατηγική δεν γίνεται να «βελτιωθεί». Είναι το ξέφρενο τραίνο, δύο βήματα απόσταση από το να παρασύρει την ανθρωπότητα στην άβυσσο. Το να προσπαθήσεις να του αλλάξεις πορεία, χρησιμοποιώντας τα σκουριασμένα φρένα ενός ηπιότερου, απαλότερου καπιταλισμού είναι φρεναπάτη. Ούτε ζούμε σε εποχή ειρηνικού καπιταλισμού: Ο πολεμικός σωβινισμός είναι ασυγκράτητος και λυσσώδης. Οι κλαυθμηριστές εκκλήσεις για μεταρρυθμίσεις πνίγονται στην κακοφωνία της καταιγιστικής ψευδολογίας και της  απατηλής προπαγάνδας από κυβερνήσεις και φερέφωνα ΜΜΕ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κυβερνάται από ένα τραστ χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων. Ο σκοπός της Τρόικα είναι η κυριαρχία, όχι η ισότητα και η αυτοδιάθεση. Είναι η άρνηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Είναι η άνιση ανάπτυξη και η υποτέλεια της περιφέρειας στο κέντρο. Με μια λέξη, ο μονοπωλιακός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός είναι ιμπεριαλιστικός. Η προφανής ανικανότητα του Σύριζα να συλλάβει τον χαρακτήρα αυτού του ασυμβίβαστου αυταρχισμού τον έκανε να νομίζει πως μπορούσε να διαπραγματευτεί με τους τοκογλύφους της Τρόικα με λογικούς πολιτικούς όρους.

Κι’ αυτό ήταν το μοιραίο λάθος. Η Τρόικα του έστριψε τον λαιμό σαν να ήταν μιας κότας. Έχοντας έτσι εξουδετερώσει πολιτικά την Ελλάδα, την προσάρτησε και οικονομικά. Για να επικαιροποιήσουμε την περίφημη ρήση της Ρόζα Λούξεμπουργκ, μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε πως σήμερα «Η ελληνική κοινωνική δημοκρατία είναι ένα τυμπανιαίο πτώμα».

Και τώρα όλα τα μάτια στραμμένα στους Ποδέμος της Ισπανίας, μετά τις εκλογές της 20 Δεκεμβρίου. Άλλη μια φάρσα;»

από το «Βαθύ Κόκκινο»