Το φάντασμα της ΕΕ

του Δημήτρη Κυπριώτη

Ένα πραγματικό φάντασμα έχει καταντήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο και αν αυτό ακούγεται άσχημο και κακόηχο, αυτή είναι η αλήθεια! Η φαντασιακή «Ευρώπη των λαών» παραμένει όνειρο θερινής νυκτός για τους λαούς που πίστεψαν σε αυτό το όνειρο. Και αυτό συμβαίνει, γιατί απ΄ ότι φαίνεται, εκείνο που έχουν κάνει στον κόσμο να πιστεύει, βρίσκεται μόνο στη φαντασία του, αφού η πραγματική Ευρώπη, είναι μια Ευρώπη του μίσους και της μισαλλοδοξίας.

Σε αυτήν την Ευρώπη μένουμε και σε αυτήν επιδιώκουν να μείνουμε για πάντα. Την Ευρώπη των ρατσιστικών στερεοτύπων, των εθνικισμών, του ιστορικού ρεβανσισμού και της παράνοιας. Την Ευρώπη της ισχύος και της «σιδερένιας φτέρνας» προς κάθε αδύνατο. Την Ευρώπη του Τριακονταετούς πολέμου, της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, του Άουσβιτς.

Βλέπετε ακόμη και σήμερα, στην Ευρώπη του 2015, δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα από τότε. Σήμερα ένας πανίσχυρος υπερεθνικός γραφειοκρατικός μηχανισμός και μια τρομοκρατούμενη....
Ευρωζώνη από τη Γερμανία, έχουν αποφασίσει να δείξουν την ισχύ τους και να απειλήσουν με αφανισμό ένα έθνος, ένα μικρό λαό, την Ελλάδα, που τόλμησε να ζητήσει βοήθεια και υποστήριξη από τους …εταίρους της.!

Βέβαια αυτήν τη γενοκτονία με την εφαρμογή οικονομικών μέτρων στραγγαλισμού που έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα, δεν θα τολμούσαν να την εφαρμόσουν, αν ήταν σίγουροι ότι και η κυβέρνηση αυτού του λαού θα ήταν το ίδιο αποφασιστική, όσο και ο ίδιος ο λαός της. Είναι αυτός ο ίδιος λαός, που τόλμησε στο ιστορικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου να αψηφήσει την τρομοκρατία που του επέβαλλαν και να βροντοφωνάξει για μια ακόμη φορά ΟΧΙ!

Δυστυχώς όμως, για πολλοστή φορά ο Ελληνικός λαός προδόθηκε από την πολιτική του ηγεσία, όταν μέσα σε ελάχιστες ώρες, πριν ακόμα σταματήσουν οι ζητωκραυγές του ΟΧΙ, μπόρεσε η πολιτική του ηγεσία και το μετέτρεψε σε ΝΑΙ σε όλα και ακόμη πιο χειρότερα από ότι ήταν πριν. Και αυτό έγινε γιατί, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού, είπε ότι εκβιάστηκε, απειλήθηκε και στο τέλος ενέδωσε και υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση! Και οι απλοί άνθρωποι αναρωτιούνται. Πως δεν του πέρασε καθόλου από το μυαλό του ότι ο ίδιος ο λαός, τον είχε εξουσιοδοτήσει να μην κάνει « ούτε βήμα πίσω»;

Έκτοτε η Ελλάδα έχει αρχίσει να μετράει τις πληγές της, μεταφορικά και ουσιαστικά και ο λαός της εξακολουθεί να είναι κλεισμένος σε μια ιδιότυπη φυλακή, που είναι και παράλογα απάνθρωπη. Μια φυλακή, που ναι μεν κανείς δεν περιμένει από τους δεσμοφύλακές του να του δώσουν χέρι βοηθείας για να αποδράσει, αλλά δεν φαίνεται και να θέλουν να βελτιώσουν τα ελάχιστα, ακόμη και το συσσίτιό του.

Αυτήν τη μεταφορική εικόνα αν θα μπορούσε να την ίδει ο καθένας, τότε θα μπορούσε να φανεί καθαρά αυτή η απανθρωπιά, αυτής της ΕΕ. Γιατί, ενώ θα μπορούσε με ευκολία να επιτρέψει στην Ελληνική οικονομία να έχει μια στοιχειώδη ελπίδα, ότι μπορεί να κινηθεί σε μια κατεύθυνση εξόδου από το σπιράλ θανάτου που έχουν εγκλωβίσει την Ελληνική οικονομία εδώ και χρόνια, οι γραφειοκράτες της ΕΕ δεν το κάνουν.

Και δεν το κάνουν, για να μην παραβιασθούν όπως μας λένε, οι Κανόνες της ΕΕ! Κανόνες που οι ισχυροί της Ευρώπης, πρωτίστως έχουν «κουρελιάσει» πάμπολλες φορές. Στην πραγματικότητα όμως, ο μόνος Κανόνας που λειτουργεί στο πλαίσιο της ΕΕ, είναι αυτός της δοκιμής και του λάθους.

Στην περίπτωση δε της Ελλάδας, κατά εντελώς διαβολική συγκυρία, αυτός ο Κανόνας έχει εφαρμοστεί πολλές φορές, έστω και αν αυτό στοιχίζει ακόμη και σε ψυχές, που κάθε ημέρα χάνονται. Κακά τα ψέματα, αλλά το ευρωπαϊκό όραμα έχει εξατμιστεί. Η Ευρώπη μοιάζει με ένα φάντασμα του παλιού καλού εαυτού της, ένα ακυβέρνητο καράβι.

Σ' αυτό το ακυβέρνητο καράβι είναι προσδεδεμένη η Ελλάδα, όπως βέβαια και άλλες χώρες του Νότου, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν οι ευκαιρίες εκείνες που χρειάζονται για να ενημερωθεί ο κόσμος για τη λύση που είναι δυνατό να υπάρχει, για να λυτρωθούν οι λαοί και τα κράτη από αυτήν την κατάσταση. Και είναι δύσκολο να ανιχνεύσει τη λύση κανείς από μόνος του. Είναι και αυτός ένας λόγος που θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο είναι δυνατό να σφυρηλατηθεί κοινό μέτωπο δημιουργίας ενός εναλλακτικού πόλου στη νότια Ευρώπη, ικανού να αντισταθμίζει τους γερμανικούς αυτοκρατορικούς σχεδιασμούς.

Σίγουρα λοιπόν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, δεν υπάρχει ΕΕ κοινή για όλα τα κράτη της Ευρώπης. Υπάρχει μόνο το αποκρουστικό της φάντασμα. Για αυτό προκύπτει ακόμη μια φορά το ερώτημα: Γιατί θα πρέπει με το έτσι θέλω οι πολιτικές ηγεσίες της Πατρίδας μας να επιδιώκουν να παραμένει η χώρα και ο λαός της σε αυτήν τη φονική παγίδα; Η απάντηση στο ερώτημα είναι, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε απολύτως τίποτα από συμβιβασμένες πολιτικές ηγεσίες, για να χρησιμοποιήσουμε τον πλέον απαλό προσδιορισμό .

Τι απομένει λοιπόν να γίνει για να ξεφύγουμε από την κατάσταση αυτή; Ο ίδιος ο λαός, εμείς δηλαδή οι ίδιοι, που θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε, ότι όσο πιο γρήγορα αποδράσουμε από το «κλουβί με τα λιοντάρια» στηριζόμενοι μόνο στις δικές μας τις δυνάμεις, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε την υγειά μας και ως λαός και ως έθνος.

Αυτό βεβαία απαιτεί οργάνωση, απαιτεί εμπνευσμένη ηγεσία, βγαλμένη από τον ίδιο το λαό, που μπορεί να ηγηθεί, να εμπνεύσει και να οδηγήσει την κατάσταση σε μονοπάτια διαφορετικά από τα συνηθισμένα, έξω από πάτρωνες και συμμαχίες λυκοφιλίας. Μα πάνω από όλα, χρειάζεται ένας λαός ενημερωμένος και έτοιμος να παλέψει για την ίδια του τη σωτηρία. Ένας λαός που θα είναι στήριγμα σε μια κυβέρνηση δική του, που θα παλεύει για τα δικά του συμφέροντα και όχι για συμφέροντα ξένων δυνάμεων, όπως συμβαίνει χρόνια στην Πατρίδα μας.

Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η οργάνωση, το Μέτωπο του ΕΠΑΜ και αυτό επιδιώκει, σε μια κατεύθυνση ενότητας του λαού και όχι διαχωρισμού του, ανάλογα με την πολιτική του καταγωγή ή τα πολιτικά του πιστεύω. Η μόνη, η κυρίαρχη θα λέγαμε απαίτηση για την ένταξή του οιουδήποτε , μέσα ή έξω από τις οργανώσεις –πυρήνες του ΕΠΑΜ, είναι η αγάπη προς την Πατρίδα και η πίστη ότι σήμερα αυτό που προέχει είναι ένας απελευθερωτικός αγώνας, αφού κατοχικές οικονομικές δυνάμεις, έχουν κλείσει τους Έλληνες σε φυλακές απανθρωπιάς και εξόντωσης.

Βέβαια θα είμαστε ι οι τελευταίοι που θα λέγαμε ότι εμείς και μόνο εμείς κατέχουμε τη μοναδική λύση. Καθε άλλο μάλιστα, αφού πιστεύουμε ότι φορείς , συλλογικότητες ς, πολιτικές οργανώσεις και μεμονωμένοι πολίτες που διακατέχονται από πατριωτικά συναισθήματα, έχουν προτεραιότητα σε αυτό το επιδιωκόμενο Μέτωπο δυνάμεων. Φυσικά και δεν έχουν καμία θέση σε αυτό, οι κοινοβουλευτικές μνημονιακές δυνάμεις του κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένων των ναζιστικών.

Αν αυτό όμως δεν μπορέσουμε ως λαός να το κατορθώσουμε, τότε η Ελλάδα, ο λαός της, εμείς όλοι, θα αντιμετωπίσουμε σοβαρά πλέον το φάσμα, όχι μόνο της φυσικής μας επιβίωσης, αλλά και αυτό της εθνικής μας επιβίωσης. Και αυτό θα μας συμβεί πολύ πιο γρήγορα από ότι φανταζόμαστε.

Είμαστε όμως αισιόδοξοι ότι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, ο λαός έχει αντιληφθεί για τα καλά πως τον περιέπαιξαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις που κατά καιρούς εμπιστεύθηκε. Ήλθε πλέον ο καιρός και να εμπιστευτεί και να οργανωθεί σε ένα μεγάλο πατριωτικό απελευθερωτικό Μέτωπο .

Το ΕΠΑΜ είναι εδώ, το ΕΠΑΜ θέλει, μπορεί και πρωτοστατεί στην κατεύθυνση και στη δημιουργία του Μετώπου αυτού.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΝΑΠΟΔΑ