Το 3ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ μπροστά στις σημερινές προκλήσεις.

του Δημήτρη Κυπριώτη

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 2011 αμέσως μετά την καταστολή και τον σταδιακό εκφυλισμό του κινήματος των «πλατειών». Γέννημα του καιρού του, ήλθε να ικανοποιήσει μια ιστορική ανάγκη και να καλύψει το μεγάλο κενό που δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στη συνέχεια του αγώνα του Ελληνικού λαού για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους.

Ήδη με την Ιδρυτική του Διακήρυξη, το Ε.ΠΑ.Μ. έβαλε την ανεξίτηλη σφραγίδα του στην προσπάθεια του Ελληνικού λαού για μια διαφορετική πορεία ανασυγκρότησης.

Μια πορεία στον αντίποδα εκείνης που του έταξαν και τον οδήγησαν για δεκαετίες, εθελόδουλες ηγεσίες και οι πολιτικές τους, στην εξάρτηση από ξένα συμφέροντα, οδηγώντας, μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2009, τη χώρα σε μια νέα κατοχή, με οικονομικά μέσα.

Τον Μάιο του 2010 ο κύβος ερίφη για τις εθελόδουλες ηγεσίες. Παρέδωσαν τη χώρα αμαχητί, στους ξένους δυνάστες, με πρόσχημα ένα χρέος, που ουδέποτε μάθαμε πως και γιατί δημιουργήθηκε και ποιους τελικά εξυπηρέτησε.

Η παροιμιώδης πλέον φράση «μαζί τα φάγαμε», ειπώθηκε σαν μια απέλπιδα προσπάθεια...
 αποπροσανατολισμού  των ευθυνών της κατάστασης που ακολούθησε, πολύ μακριά βέβαια από την αλήθεια. Ίσως και να ειπώθηκε επειδή μέσα από τη συλλογική ενοχή και τον κοινωνικό αυτοματισμό, θα καταστέλλονταν οι αντιδράσεις και θα μπορούσε να συνεχιστεί απρόσκοπτα και με μεγαλύτερη ένταση το μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Πράγματι, ανάλγητες και εθελόδουλες ηγεσίες, καταλύοντας κάθε έννοια συνταγματικής και έννομης τάξης, απεμπόλησαν άνευ όρων και αμετάκλητα κάθε ασυλία του Ελληνικού κράτους. Καταργώντας μάλιστα και αυτήν την ίδια την έννοια της Εθνικής μας Κυριαρχίας, επέτρεψαν την εγκατάσταση της τρόικας στη χώρα μας, αλλά και των πάσης φύσεως επιτρόπων και ελεγκτών, παραδίδοντας κάθε ζωτική λειτουργία του Ελληνικού κράτους στους ξένους επικυρίαρχους.

Το Κοινοβούλιο από κατ’ εξοχήν θεσμός της λαϊκής κυριαρχίας, πού ήδη είχε υπονομευτεί από τις αυθαιρεσίες των κομμάτων εξουσίας, μετατράπηκε σε πρωτοκολλητή των αποφάσεων της τρόικας. Έγινε ένα πραγματικά διακοσμητικό στοιχείο για την τυπική και μόνο λειτουργία της δημοκρατίας, απλή  στάχτη στα μάτια του λαού και νομιμοποιητικό στοιχείο κάθε αυθαιρεσίας σε βάρος του.

Η Δημοκρατία σήμερα βρίσκεται για μια ακόμα φορά στο απόσπασμα και αν εμείς το επιτρέψουμε, τότε αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι και οριστική.

Οι «ελίτ» της χώρας συντασσόμενες και συναγελαζόμενες με μεγάλη μερίδα του πολιτικού προσωπικού και ιδιαίτερα με αυτό που άσκησε κυβερνητικά καθήκοντα, μετέτρεψαν  την ούτως ή άλλως παραδοσιακή εξάρτησή τους από τα ξένα κέντρα, σε απ’ ευθείας και απροκάλυπτη ξένη κατοχή, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό τους το ρόλο του βοηθού τοποτηρητή και του δραγουμάνου, του ξένου επικυρίαρχου παράγοντα!

Τα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν το πραξικόπημα, ο Ελληνικός λαός παρακολούθησε άναυδος την επιχείρηση σοκ και δέους σε βάρος του.

Πρώτα να τον χλευάζουν και να τον κατασυκοφαντούν, ότι αυτός ευθύνεται για το κατάντημα του ίδιου και της χώρας του και  ύστερα, με την εφαρμογή όλων των δήθεν μεταρρυθμίσεων, να  οδηγούν ολόκληρη τη χώρα στην πιο βάρβαρη επιχείρηση διάρρηξης του κοινωνικού ιστού με:

-  Τη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού.

- Την καταστροφή κάθε παραγωγικής δραστηριότητας, με την εκτίναξη της ανεργίας στο 30%,

- Τη μετανάστευση των νέων που προσέλαβε διαστάσεις μεγαλύτερες από εκείνες της περιόδου μετά τον πόλεμο.

- Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με την κατάργηση κάθε έννοιας δημόσιου και κοινωνικού αγαθού.

-  Την κατάργηση κάθε δομής πρόνοιας και κοινωνικού κράτους.

- Την υπονόμευση της ίδιας της υγείας του λαού και την ολοκληρωτική μετατροπή της σε πολυτελές εμπόρευμα για τους έχοντες και κατέχοντες.

- Την αποσάθρωση κάθε εργασιακής σχέσης.

- Την προσπάθεια δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών μέσα από τη ληστρική φορολόγηση και τον υπερδανεισμό στις τράπεζες.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στη φάση της διαδικασίας σταδιακού τεμαχισμού και εκποίησης ολόκληρων τμημάτων του Ελληνικού εδάφους και την μετατροπή τους σε ειδικές ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης (ΕΟΖ), τύπου υποσαχάριας Αφρικής, τη στιγμή που τα Εθνικά μας θέματα στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη βρίσκονται σε εξαιρετικά επικίνδυνη καμπή, και τον ίδιο χρόνο, ο περίγυρός μας φλέγεται, με ότι αυτό σημαίνει και για την ίδια μας την πατρίδα.

Σήμερα, πέντε περίπου χρόνια μετά την "έναρξη της επιχείρηση σοκ και δέος", σήμανε για την πατρίδα και το λαό μας, η ώρα της μεγάλης απόφασης.

Ήδη έχουμε αργήσει. Ή ο ίδιος ο λαός, όπως εδώ και τρία και πλέον χρόνια το Ε.ΠΑ.Μ. τον καλεί, θα αποφασίσει να πάρει την εξουσία στα χέρια του και να οδηγήσει την πατρίδα προς ένα μέλλον, που να ανταποκρίνεται στους πόθους και τα οράματα τόσων και τόσων γενεών, είτε θα αποφασίσει να χαθεί οριστικά.

Στις κρίσιμες στιγμές που πλησιάζουν, κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. Όλοι θα επιλέξουν στρατόπεδο.

Η μάχη θα δοθεί και θα είναι σκληρή και αδυσώπητη.

Θα είναι η μάχη της πραγματικής επιβίωσης.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το ΕΠΑΜ πραγματοποιεί το 3ο του τακτικό συνέδριό το 4ήμερο από 25-28 Σεπτεμβρίου και τα μέλη και οι φίλοι του φιλοδοξούν να δώσουν μια νέα πνοή στο Μέτωπο και να συμβάλουν με τον καλλίτερο και τον πλέον μαχητικό και εποικοδομητικό τρόπο στην ανατροπή, κατ΄ αρχήν,  του σημερινού καθεστώτος μαζί με όλες τις αντιμνημονιακές και Πατριωτικές δυνάμεις του τόπου, τόσο τις  κοινοβουλευτικές όσο και τις εξωκοινοβουλευτικές.

Στο γενικό αυτό προσκλητήριο, που έχει σημάνει ο ίδιος ο λαός από την αρχή σχεδόν της κρίσης,  με την επαναλαμβανόμενη από πολλές μεριές επίκληση της φράσης ΒΡΕΣΤΕ ΤΑ, όποιος αδιαφορήσει ή ακόμη και όποιος ηγεμονικά προσπαθήσει να πυρπολήσει αυτήν την πανστρατιά ανατροπής, θα είναι υπόλογος απέναντι στο λαό και είναι σίγουρο ότι  θα τον βρει μπροστά του.

Το ΕΠΑΜ με απόφαση της ΠΓ του, πρωτοστατεί σε αυτήν την προσπάθεια και συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό να ενεργεί με κάθε τρόπο για την υλοποίησή της, τόσο σε επίπεδο βάσης όσο και σε επίπεδο  ηγεσιών.

Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ακόμη η ανταπόκριση που απαιτούν οι στιγμές, κυρίως στο επίπεδο των ηγεσιών, αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί, προειδοποιώντας όμως  όποιους σκοπεύουν σε «λεηλασία» ψήφων και μόνο και όχι σε πολιτική συνεργασία, ότι κάτι τέτοιο δεν θα το επιτρέψουν τα ίδια τα μέλη και οι φίλου του Μετώπου, που θα προστατέψουν με κάθε τρόπο τη συνοχή του.

Το Ε.ΠΑ.Μ. είναι λαϊκό Κίνημα και έτσι παραμένει και επομένως  είναι πολύ φυσικό να μην  είναι πολύ αρεστό στις καθιερωμένες λεγόμενες «προσωπικότητες», ενώ έρχεται σε αντίθεση με την ιλουστρασιόν βιτρίνα που προβάλουν τα ΜΜΕ.

Για τους λόγους αυτούς,   δεν γίνεται ελκυστικό σύμφωνα με τα καθιερωμένα πρότυπα, ενώ όντας «καρφί» στα πλευρά του πολιτικού κατεστημένου, είναι προφανής η προσπάθεια αγνόησής του. Όμως το ΕΠΑΜ παραμένει γνήσια λαϊκό και εγγράφει υποθήκες.

Το Ε.ΠΑ.Μ. ήταν και παραμένει Ενιαίο, παρά τις προσπάθειες διαφόρων να το φέρουν στα δικά τους μέτρα και σταθμά και να το διαλύσουν. Το Ε.ΠΑ.Μ. απευθύνεται σε όλες και σε όλους, στέλνοντας μήνυμα Ενότητας.

Το ΕΠΑΜ έχει ολοκληρωμένο Σχέδιο κυρίων προταγμάτων, που είναι διατυπωμένο μάλιστα από την αρχή της ιδρυτικής του διακήρυξης, χωρίς να έχει προστεθεί ή να αφαιρεθεί το παραμικρό από αυτά, όταν ΟΛΟΙ όσοι διεκδικούν ψήφο από το λαό, έχουν εθιστεί σε τέτοιο βαθμό στις κυβιστήσεις, από τις διακηρύξεις τους, που τελικά τις θεωρούν «παιχνιδάκι».

Στο ΕΠΑΜ αναδείχτηκαν  άξια και δυνατά στελέχη και μάλιστα πολλά από αυτά χωρίς να έχουν προηγούμενη πολιτική εμπειρία ή κομματική ένταξη, διακατεχόμενα μάλιστα από μοναδική σεμνότητα και ήθος και τέλος ήταν ο μοναδικός φορέας, μέχρι πρότινος, με διατυπωμένες έγγραφες δέσμες μέτρων προγράμματος διακυβέρνησης μιας κυβέρνησης Παλλαϊκού Μετώπου. 

Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν και πολλούς άλλους που σίγουρα δεν αναφέρθηκαν, οφείλουμε όλοι μαζί οι ΕΠΑΜΊΤΙΣΕΣ και οι ΕΠΑΜΙΤΕΣ, να κρατήσουμε ψηλά τον αγώνα μας και να διαφυλάξουμε ότι δημιουργήσαμε σαν κόρη οφθαλμού.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ και ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!