#Bendgate: Να ήταν μόνο το iPhone, καλά θα ήμασταν.

του Σταύρου Κατσούλη

Πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι τα νέα iPhone 6 plus της Apple λυγίζουν, στρεβλώνονται μόνιμα και αχρηστεύονται όταν δεχτούν πολύ μικρή δύναμη συγκριτικά με άλλες συσκευές, προκαλώντας έτσι την οργή των χρηστών της συσκευής. Η είδηση, όπως είναι φυσικό, κάνει τον γύρο του διαδικτύου, και υπάρχουν πολλά βίντεο πλέον που επιδεικνύουν το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να καταστρέψει την εν λόγω συσκευή, που για όσους δεν γνωρίζουν, κοστίζει πάνω από έναν ολόκληρο μέσο μισθό για όσους θέλουν να την αποκτήσουν.

Η απάντηση της Apple για το γεγονός ότι πουλά ένα προϊόν τέτοιας χαμηλής ποιότητας δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι η κατάσταση έχει ταράξει σοβαρά μερικούς στο στρατηγείο της. Όχι ότι ενδιαφέρονται για τους χρήστες, να είμαστε ....
ξεκάθαροι, έτσι πιστεύω. Σε άλλη περίπτωση, θα μπορούσαν λόγου χάρη, να μειώσουν ακόμη περισσότερο τον μισθό και την διατροφή των σκλάβων που χρησιμοποιούν για να παράξουν τα προϊόντα τους, αλλά δυστυχώς, αυτό δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα υπέρογκα ποσά που κερδίζουν, και τώρα πιθανότατα θα χάσουν. Οπότε το θέμα τους είναι πως δεν θα πέσουν οι μετοχές της, και με ποιόν τρόπο, αν είναι δυνατόν, δεν θα αναγκαστούν να αποσύρουν τις συσκευές και να προσφέρουν άλλες με διορθωμένο το πρόβλημα, χάνοντας έτσι αρκετές εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων.

Θα μου πείτε, και γιατί θα έπρεπε να μας απασχολούν όλα αυτά, στην Ελλάδα της κατοχής, των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, απόρων και πεινασμένων, χωρίς φως, νερό και τηλέφωνο, στην Ελλάδα όπου ανθρώπινα δικαιώματα, γη και ύδωρ ξεπουλιούνται όσο όσο, για να σωθούν οι τράπεζες και να μετατραπούμε όλοι σε σκλάβους; Κανονικά τίποτα. Ξέρω. Ακόμη έχουμε κάποιους συμπολίτες μας, που ευχαρίστως θα χρεωθούν τα 1000+ ευρώ για μια τέτοια συσκευή. Παρ όλη την αναστάτωση που προκαλεί αυτή η εικόνα, δεν θα μείνουμε όμως σε αυτήν την κοινή διαπίστωση, γιατί έχουμε χειρότερες "στρεβλώσεις" αλλού.

Το θέμα του #Bendgate, που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από "το σκάνδαλο της στρέβλωσης", δεν αφορά μόνο ένα τεχνολογικό προϊόν πολυτελείας. Η στρέβλωση και η διαστρέβλωση σήμερα, δίνει και παίρνει, λες και δεν υπάρχει αύριο. Κι αυτό γίνεται κυρίως στην πολιτική, όπου δεν υπάρχει πλέον κλασσικό κόμμα, ιδεολογία, θεσμός ή κρατικός μηχανισμός που δεν έχει υποστεί απίστευτη διαστρέβλωση.

Πληρώνεις λόγου χάρη για ένα Ζάππειο, και λαμβάνεις μια οικονομική χούντα και καταστροφή των πάντων άνευ προηγουμένου. Πληρώνεις για σοσιαλισμό, και λαμβάνεις την πιο χυδαία μορφή κορπορατικού φασισμού. Συμμετέχεις σε κάτι πιο προοδευτικό, και λαμβάνεις έναν συντηρητισμό που δεν επιδέχεται διόρθωσης. Στρέφεις το βλέμμα σου προς τον αγνό Πατριωτισμό, και λαμβάνεις μια αποκρουστική εικόνα μίσους από το πιο καταχωνιασμένο και βρωμερό κομμάτι του συστήματος. Παρακολουθείς το κοινοβούλιο, και βλέπεις μια επίδειξη υποτέλειας που δεν είχε ιστορικό προηγούμενο. Ελπίζεις στην συνταγματική τάξη και την Δημοκρατία, και λαμβάνεις μια κατάφωρη παραβίαση ακόμη και των πιο αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας.

Δυστυχώς σήμερα, δεν μας βγήκαν διαστρεβλωμένα μόνο τα νέα iPhone, αλλά σχεδόν ολόκληρος ο παλαιός και νέος πολιτικός, θεσμικός και κρατικός μηχανισμός. Δεν υπάρχει σήμερα κοινοβουλευτικό κόμμα, που να εκφράζει πλήρως και ξεκάθαρα το σύνολο των ανησυχιών και επιθυμιών του απλού Λαού. Δεν υπάρχει σήμερα κοινοβουλευτικό κόμμα, που να εμφανίζει μια τάση για ουσιαστική επαναφορά των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας, χωρίς να προκαλεί καμιά αμφιβολία, και φόβο, ότι δεν θα μας κοστίσει πολύ ακριβά για μια ακόμη φορά.

Το αποτέλεσμα, το βλέπουμε παντού γύρω μας. Οι αποφάσεις των κομμάτων να ταχθούν πάση θυσία κάτω από την επιβολή της Ε.Ε., των τραπεζών και των λοιπών δυνάμεων εκμετάλλευσης και συνάμα να παρουσιάσουν ένα λαϊκό, ριζοσπαστικό και προοδευτικό πρόσωπο μέσα από τις υποσχέσεις τους, οδηγούν σε μια οξύμωρη κατάσταση, που μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με έναν τρόπο. Την στρέβλωση κάθε πράξης και δήλωσης, με τέτοιον τρόπο ώστε να χάνει την αξία της.

Απλό μεν, αλλά χαρακτηριστικό, παράδειγμα, είναι ο ισχυρισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι θα μπορέσει να παράσχει κάποια πράγματα στο κομμάτι του Λαού που υποφέρει περισσότερο. Δυστυχώς όμως, μια γρήγορη ματιά στα πρακτικά ζητήματα απλής αριθμητικής αυτών των προτάσεών τους, δείχνουν ότι όσο υπάρχει η τυραννία της Ε.Ε. και του Ευρώ πάνω από τα κεφάλια μας, οι όποιες παροχές οποιουδήποτε κυβερνητικού σχήματος, δεν μπορούν παρά να χειροτερεύσουν την κατάσταση και να αυξήσουν το χρέος. Χρέος, το οποίο χωρίς σοβαρή εναντίωση στην ίδια την Ε.Ε. θα πρέπει να συνεχίζεται να αποπληρώνεται απομυζώντας ότι αίμα έχει απομείνει στον Λαό μας. Πως αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ το εξόφθαλμο αυτό οξύμωρο σχήμα; Μα φυσικά με την διαστρέβλωση των ίδιων των αξιών που υποτίθεται ότι πρεσβεύει, την διαστρέβλωση της οικονομικής μας πραγματικότητας, και τον αντιπερισπασμό με αφθονία "ριζοσπαστικού" λόγου,  ελπίζοντας ότι θα πείσουν ένα ικανό εκλογικό ποσοστό των συμπολιτών μας. Αυτός είναι ένας από τους μεγάλους κινδύνους σήμερα. Να πληρώσει ο Λαός το τίμημα για μια κυβέρνηση της αριστεράς, που μόνο αριστερά δεν θα είναι, διότι θα πρόκειται για μια διαστρεβλωμένη και παραμορφωμένη καρικατούρα της.

Η διαστρέβλωση βεβαίως δεν σταματά εκεί, ούτε βεβαίως στην μείζονα αντιπολίτευση. Οι ΑΝΕΛ, και αυτοί ισχυρίζονται ότι μπορούν να προσφέρουν λύση, όσο ολόκληρη η Πατρίδα βρίσκεται βυθισμένη στον πάτο της δηλητηριώδους λίμνης που λέγεται Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε ζήτημα ανεξαρτησίας, κάθε ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως και να βλέπει κανείς αυτές τις αξίες δεν λύνεται, όταν υπάρχπυν θεσμοί που προκαλούν είτε την κατάφωρη παράδοσή τους, είτε την κατάφωρη παραβίαση τους. Το αποτέλεσμα; Η πλήρης διαστρέβλωση της έννοιας της ανεξαρτησίας, που γίνεται αναγκαστικά έτσι ώστε να πεισθούν κάποιοι που ακόμη δεν αντιλήφθηκαν το πόσο αντιφατικό είναι αυτό.

Το ΚΚΕ, επιμένει ότι πρέπει να κάνουμε τον αγώνα με τους δικούς του όρους. Όλοι οι άλλοι αγώνες κατά αυτό, είναι ανούσιοι. Όποιος πιστεύει ότι θα βρει έστω κάποια ανακούφιση, μέσα στον καπιταλισμό, κατά το ΚΚΕ, είναι γελασμένος. Θα πρέπει πρώτα να εξαφανιστεί ο ίδιος ο καπιταλισμός, για να μπορέσει να γίνει το οτιδήποτε. Αλλά βέβαια, εδώ βρίσκεται και η τρομακτική διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ακόμη και με τους δικούς του όρους. Στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν την απόλυτη αναποτελεσματικότητα τους κατά την διάρκεια των χρόνων της κρίσης, θα πρέπει να την πληρώσει η ίδια η πραγματική αλήθεια. Όχι, δεν φταίνε αυτοί για τα πράγματα που δεν έκαναν, αλλά γνώριζαν ότι θα έπρεπε να κάνουν. Όχι δεν φταίνε αυτοί, που έλπιζαν ότι απλά περνάμε άλλη μια κρίση που μας έφερε ο καπιταλισμός, που πιθανόν να μπορέσει να ανεβάσει λίγο τα ποσοστά του Κόμματος, και για να μην ξεχνάμε, και τις επιχορηγήσεις από το κράτος. Όχι. Ο τρόπος που θα εξηγήσουν την θλιβερή κατάσταση τους, είναι και πάλι δια μέσου της διαστρέβλωσης των ίδιων των αρχών τους, των πρακτικών που όφειλαν να υλοποιήσουν τώρα, ακόμη και εάν έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι τουλάχιστον όσον αφορά την κινητοποίηση των μαζών, θα μπορούσαν να έχουν βοηθήσει σημαντικότατα.

Στις άλλες κοινωνικές προσπάθειες έχουμε και πάλι τα ίδια επίπεδα διαστρέβλωσης. Η αλληλεγγύη, έχει μετατραπεί στην χειρότερη μορφή ελεημοσύνης. Την ελεημοσύνη που με μαθηματική ακρίβεια ευνουχίζει κάθε ικανότητα αντίστασης και πρωτογενούς πράξης. Οι κοινωνικοί και αχρωμάτιστοι "αγώνες", μετατρέπονται σε καπελωμένα κομματικά μετερίζια, κυρίως της αριστεράς. Η οργάνωση, σημαίνει μόνο κομματική οργάνωση, ακόμη κι όταν δεν έχει ούτε ένα πρακτικό χαρακτηριστικό πραγματικής οργάνωσης, προκαλώντας έτσι την απέχθεια του απλού Λαού. Ο Λαός, τέλος, από πρώτη συνιστώσα στην εξίσωση της λύσης, έχει μετατραπεί σε παράμετρο που δεν αφορά κανέναν, εκτός και αν μιλάμε για εκλογές και ψήφους.

Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα μπροστά σε ένα #Bendgate, που δεν έχει τελειωμό. Η καθαρή αλήθεια, αποτελεί πλέον ταμπού, ακόμη και για τις υποτιθέμενες αντί-συστημικές δυνάμεις του τόπου. Η πρακτική διατήρηση των αξιών και αρχών, αποτελεί πλέον επαναστατική πράξη. Η αποκάλυψη των οξύμωρων κρίνεται πλέον ως πράξη τουλάχιστον ανώριμη.

Ποια είναι η λύση και το αντίδοτο, μέσα σε έναν κόσμο όπου δεν μπορεί πλέον να βρει κάποιο αποκούμπι που δεν είναι εκ φύσεως ελαττωματικό, γεμάτο λειτουργικές βλάβες και σχεδιαστικές ατοπίες που είναι σίγουρο ότι θα καταρρεύσουν; Σίγουρα η λύση δεν είναι η απαξίωση των πάντων. Το ότι το σύστημα, και ειδικότερα η αντιπολίτευση, είναι ανίκανο να εκφράσει κάποιες αξίες σωστά και καθαρά, δεν σημαίνει ότι αυτές οι αξίες και ιδανικά είναι ανύπαρκτα ή ότι δεν έχουν καμιά αξία. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η απίστευτη ανικανότητα έκφρασης ή πράξης των αυτονόητων, οφείλεται στην παραδοχή και την υπηρεσία εκ διαμέτρου αντίθετων συμφερόντων, που αναγκαστικά εάν πρέπει να παρουσιαστεί μια εικόνα πολιτικής ή ιδεολογικής συνοχής, πρέπει να διαστρεβλωθούν. Γι αυτό και ακούμε δηλώσεις που έμμεσα η άμεσα, καταλήγουν στο ότι οι δανειστές μας και η Ε.Ε. δεν είναι και τόσο κακοί, και ότι κατά κάποιον τρόπο φταίει και ο απλός Λαός.

Μπροστά στην διαστρέβλωση της πραγματικότητας τέτοιων επιπέδων, η λύση είναι μόνο μία: Η εκτεταμμένη διάδοση απόψεων, που τουλάχιστον δεν θα αντίκεινται στην ίδια την πραγματικότητα. Απόψεις χωρίς οξύμωρα σχήματα που βγάζουν μάτι, και αντιφάσεις που πηγάζουν από ακατανόητες ψευτο-ιδεολογίες. Η δημόσια έκθεση των απόψεων του καθένα μας, με όρους ανοιχτούς που χωρίς φόβο και πάθος θα μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά και με επιχειρήματα. Γιατί μόνο έτσι με την ανοιχτή αντιπαράθεση μπορούν να αναδειχτούν οι λύσεις που δεν αποτελούν ευχολόγια που δεν έχουν καμιά δυνατότητα εφαρμογής σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους που διέπουν το σύμπαν. Μόνο έτσι θα πειστεί ένα ικανό μέρος του Λαού μας, για να αποστρέψει επιτέλους το πρόσωπό του από τις παράλογες προτάσεις που πάντα έχουν απίστευτο τίμημα. Μόνο έτσι θα σταματήσει να πληρώνει την νύφη ο Λαός, κάθε φορά που κάποιος νέος άσχετος θελήσει να αντικαταστήσει την μία διαστρέβλωση με την άλλη.

Είναι φανερό, ότι κάποια στιγμή όπως ελπίζω να γίνει και με την Apple, όλοι αυτοί που πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, θα πληρώσουν ακριβά για τις πράξεις τους, είτε βρίσκονται σήμερα στην εξουσία, είτε διεκδικούν να την έχουν αύριο. Και δεν εννοώ να πληρώσουν απλά πολιτικά, όπως ακριβώς δεν το εννοώ και με την Apple. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για κάποιο χόμπι ή για ένα άκακο πολιτικό παιχνιδάκι μεταξύ ευκατάστατων πολιτικάντηδων, που δεν έχουν να κάνουν τίποτα άλλο από να ξεστομίζει ο καθένας τους ότι τους περάσει από το μυαλό ελπίζοντας να μην προσέξουμε την απουσία κάθε λογικής. Όχι.

Γιατί εδώ πρόκειται για πράξεις απίστευτης ανευθυνότητας, που επηρεάζουν καθημερινά τις ίδιες τις ζωές αληθινών, υπαρκτών ΑΝΘΡΩΠΩΝ που ζουν και αναπνέουν.

Γιατί εδώ πρόκειται για ένα θέατρο ηθελημένης κατάφωρης ανικανότητας να σταθεί έστω και ένας τους ξεκάθαρα υπέρ των συμφερόντων του Λαού.

Όποιος τολμήσει να παίξει αυτό το παιχνίδι εκμετάλλευσης και κοροϊδίας, να είναι σίγουρος ότι κάπου κάπως κάποτε, γρήγορα παρά αργά, θα το πληρώσει πάρα πολύ ακριβά. Και για όσους πιστεύουν ότι αυτοί που θα πληρώσουν είναι μόνο η παραδοσιακή εξουσία, να ξέρουν ότι αυτός που θα το πληρώσει πιο πολύ, είναι αυτός που υποκρινόταν περισσότερο τον υπερασπιστή του Λαού.

"Όποιος έχει την μύγα, μυγιάζεται", λέει ο Λαός μας.

Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρει κι αυτός.