Σε εφαρμογή το σχέδιο. Όλα τα τύμπανα στο ρυθμό της απομόνωσης του εχθρού λαού!

του Κώστα Γιαννιώτη

Με αφορμή την επιζητούμενη ψήφο εμπιστοσύνης, από πλευράς της ‘’κυβέρνησης’’, τα φώτα της δημοσιότητας ξανάπεσαν στο ‘’κοινοβούλιο’’ και τις διεργασίες του. Ένα ‘’κοινοβούλιο’’, που μπορεί μεν ο κάθε ‘’αριστερός’’ να το αποκαλεί ….απονομιμοποιημένο, αλλά εξακολουθεί να το υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια.

Αν μέχρι τώρα το είχαμε μάθει σαν τυπογραφείο ξενόφερτων νόμων, τώρα θα το δούμε και σαν εργαστήρι και άντρο αλχημιστών, που κύριο μέλημά τους θα έχουν τη δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα αποκλείουν από τις τεκταινόμενες εξελίξεις τον ….‘’εχθρό λαό’’.

Πολλοί από το δημοσιογραφικό κατεστημένο, βιάστηκαν να προδικάσουν την απρόσκοπτη κατάκτηση της πολυπόθητης ψήφου εμπιστοσύνης, από την ‘’κυβέρνηση’’ και να τη...
θεωρήσουν διαδικασία ρουτίνας. Αμ δε! Απλό φάνηκε, αλλά μόνο απλό δεν είναι! Κι ας δηλώνει στον Real fm ο Γιακουμάτος, με περισσή περηφάνια, ότι οι ‘’βουλευτές’’ της ‘’κυβερνώσας’’ πλειοψηφίας ….«είναι μαντρωμένοι» !!!! (Αυτό θα πει αντιπρόσωποι του λαού).

Για πολλούς από τους ‘’βουλευτές’’ του κυβερνώντος συρφετού, αυτές οι μέρες θα μοιάζουν μαρτύριο. Θα κληθούν να λύσουν μια δυσεπίλυτη εξίσωση, που θα καθορίσει το πολιτικό τους μέλλον. Ένα πολιτικό μέλλον, όπως αυτοί το αντιλαμβάνονται. Με τα δικά τους μέτρα και σταθμά πολιτικών, κοινωνικών, και ηθικών αξιών.

Γιατί αν γυρίσουμε λίγο πίσω, θα θυμηθούμε κάποιες δηλώσεις του κ. Τσίπρα, σύμφωνα με τις οποίες δεν απέκλεισε τη συνεργασία και τη συγκυβέρνηση με ένα κομμάτι της ‘’καλής δεξιάς’’. Εκείνο το κομμάτι της ΝΔ που είναι διατεθειμένο να ….‘’αλλάξει πολιτική’’.

Αφού πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε καθαρτήριο κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τόσους και τόσους υπέρμαχους του κατοχικού καθεστώτος, τους προερχόμενους από το τεθνεός ΠΑΣΟΚ -που εν μια νυκτί μεταμορφώθηκαν σε μετανοούσες Μαγδαληνές- δίνοντάς τους άφεση αμαρτιών για το ‘’αίμα’’ του ελληνικού, με το οποίο έβαψαν τα χέρια τους, τώρα θα προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω, στη σκάλα του κακού.

Στο όνομα της κατάκτησης της εξουσίας, προετοιμάζεται τώρα για το άνοιγμα της πόρτας του και στους ΝΔκράτες ‘’μετανοημένους’’. Την ‘’καλή δεξιά’’. Που ‘’άλλαξε πολιτική’’, που ….. έβαλε μυαλό.

Είναι γεγονός ότι θα υπάρξουν πολλές μετανοούσες Μαγδαληνές προερχόμενες από τη ΝΔ που, στο όνομα της διάσωσης του βουλευτικού τους σαρκίου, θα προσκυνήσουν το νέο χαλίφη Αλέξιο και θα μετατραπούν σε αντιμνημονιακούς γυρολόγους. Αρκεί να ξαναεκλεγούν.

Άλλωστε δεν θα υποχρεωθούν και σε τίποτε επώδυνες μεταλλαγές, αφού έτσι κι αλλιώς η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς τις δικές τους θέσεις και όχι αυτοί προς τις …πρώιμες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι κι αλλιώς η πολιτική τους θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί, αλλά με άλλα πρόσωπα κι άλλες λέξεις. (Μήπως δεν έγινε σαφής η παρέα Δραγασάκη, Σταθάκη και Σια ;).

Μέσα σ` αυτό το σκηνικό καλούνται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης, σε μια ‘’κυβέρνηση’’ που βρίσκεται στον επιθανάτιο ρόγχο. Μανούλα ο Μπένυ στην καμαρίλα και την ίντριγκα, τους στρίμωξε στη γωνία. Ή δίνετε ψήφο εμπιστοσύνης και εκτίθεστε μαζί μου ή με ρίχνετε και χάνετε το βουλευτικό λουφέ σας.

Εδώ μπαίνει το ….αλλά ….! Αν προτιμήσουν τη διατήρηση της βο(υ)λευτικής τους άνεσης, μάσας και ξάπλας -για μερικούς μήνες ακόμα- θα πρέπει να αποχαιρετήσουν την μοναδική πιθανότητα να διασωθούν. Την υστεροφημία, του ‘’καλού δεξιού’’, που ίσως τους προσφέρει και το εισιτήριο κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Φοβούνται ότι ίσως δημιουργηθεί σε βάρος τους κλίμα που δεν θα διευκολύνει τις πιο… ‘’αριστερές’’ τάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ να τους αποδεχτούν εύκολα ως ‘’καλούς δεξιούς’’ !

Τώρα τι κάνουν; Μοιάζει μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα !

Σ` αυτό το παιγνίδι, σ` αυτό το διερευνητικό μαγείρεμα, θα κριθεί η πολιτική τύχη πολλών. Γι` αυτό πιστεύω πως  όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά.

Το μοναδικό που παραμένει καθαρό και ευανάγνωστο, την ώρα που αυτοί θα αντιμετωπίζουν τα ….διλήμματά τους, είναι το γεγονός ότι ένας ολόκληρος λαός θα συνεχίσει να ματώνει. Οι διεργασίες των εξελίξεων, η καμαρίλα και το παρασκήνιο θα οργιάζουν, με το λαό στο περιθώριο. Γιατί αυτοί που κόπτονται δήθεν για το μαρτύριο αυτού του λαού, τον αφήνουν στην αδράνεια και παρακολουθούν τη σφαγή του, ελπίζοντας να γιγαντωθεί η απελπισία του. Να τους αναζητήσει σαν σωτήρες, ενώ αυτοί θα  μεταμορφώνονται καθημερινά, όλο και πιο πολύ, μέρα με τη μέρα σε νέους φερέλπιδες επιβήτορές του. Με τη διαφορά ότι αυτοί ,τάχα, θα είναι πιο …ντελικάτοι στο βιασμό. Και θα συγκυβερνούν με τους …πρώην βιαστές. Τους εξαγνισμένους. Έτσι που το καθεστώς να παραμείνει αλώβητο και ο λαός στο περιθώριο. Χωρίς φωνή. Χωρίς απαιτήσεις. Χωρίς ελπίδες. Χωρίς οράματα. Δεν τον θέλουν συμμέτοχο στις εξελίξεις και στη διαμόρφωση των πολιτικών τους επιλογών. Κάτι τέτοιο ήταν, ανέκαθεν, επικίνδυνο πράγμα, κόκκινο πανί για το σύστημα.

Πολύ περισσότερο σήμερα, που αυτό το σύστημα έχει μετεξελιχθεί σε καθεστώς β΄ κατοχής.

Τη μόνη αρμοδιότητα που του αναγνωρίζουν, σαν δικαίωμά του, είναι να διαλέγει κάθε τέσσερα χρόνια τον τσοπάνη του. Έναν τσοπάνη που θα κρατάει μονίμως γκλίτσα για τη ράχη των ανυπάκουων προβάτων. Κι όσο πιο ‘’αριστερός’’, όσο πιο ντελικάτος, τόσο και πιο χοντρή και βαριά η γκλίτσα του.