Περί αρρώστιας και ιάσεως….

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Με την επίτευξη της «συμφωνίας» τρόικας - κυβέρνησης και το «διάγγελμα» Σαμαρά άνοιξε και επίσημα η προεκλογική περίοδος εν όψει των επερχόμενων αναμετρήσεων για τις περιφερειακές - δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.

Όπως έγκαιρα είχε προβλεφθεί, η στρατηγική των επικυρίαρχων και των ντόπιων συνεργατών τους στην κυβέρνηση δεν παρουσιάζει καμιά πρωτοτυπία. Απλά λόγω των εκλογικών αναγκών των κομμάτων που συγκυβερνούν και των ολιγαρχιών που αυτά εκφράζουν, το εκκρεμές μετατοπίσθηκε από την περιοχή του «μαστιγίου» σε αυτήν του «καρώτου».

Τώρα πια αυτό που μετράει, πάνω από όλα, είναι η αποφυγή, με κάθε πρόσφορο τρόπο, ενός εκλογικού «ατυχήματος» που θα προκαλούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις και θα οδηγούσε στο...
ξήλωμα του μνημονιακού «ζουρλομανδύα» που φορέθηκε με τον πιο βίαιο τρόπο στην ελληνική κοινωνία. Αν και γνωρίζουν, ότι, επί της ουσίας, το «ατύχημα» έχει ήδη επισυμβεί και δεν υπάρχει τρόπος αποφυγής του, η προσπάθεια επικεντρώνεται να καταστούν ανενεργές οι επιπτώσεις του. Γιατί πρέπει, να παραμείνουν ελέγξιμες οι εξελίξεις στην χώρα, έτσι ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λεηλασία της, έστω κι αν αυτό θα σημάνει τη θυσία ενός μέρους του πολιτικού προσωπικού που θα χρεωθεί το σύνολο των εγκληματικών πολιτικών που εφαρμόζονται.

Έτσι, εγχώριοι «συνεργάτες», τρόικα, ευρωπαίοι ιθύνοντες ανακαλύπτουν το νέο ελληνικό οικονομικό «θαύμα» μετατροπής του πρωτογενούς ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης σε πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού, έτοιμο να μοιραστεί σε κάθε είδους αναξιοπαθούντα προκειμένου να αποσπασθεί έστω και μια ψήφος. Ο εγχώριος και ευρωπαϊκός «μαυρογιαλουρισμός» σε όλο του το μεγαλείο! Καμία πρωτοτυπία, ή νέα ιδέα.

Χάντρες και καθρεφτάκια ήταν πάντα το τυρί στη φάκα εγκλωβισμού των λαών στις επιβουλές των επικυρίαρχων.

Μαζί με τη διανομή του «πρωτογενούς» βεβαίως και η έξοδος στις «αγορές». Ολόφρεσκο χρήμα δανεικό, να εξάπτεται η φαντασία κάθε κακομοίρη, που ενώ κινδυνεύει να του πάρει το σπίτι η τράπεζα, ή η εφορία, αυτός εξακολουθεί να ονειρεύεται ξανά καγιέν. Τόπε κι ο πρωθυπουργός. Μέχρι το 2020 θα έχουμε φτάσει ξανά στο προ κρίσης επίπεδο οικονομικής ευμάρειας!

Βεβαίως όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν αυτόματα. Όλα χρειάζονται τη μεθόδευσή τους. «Σκληρή» διαπραγμάτευση, ζοριλίκια Σόϊμπλε, που οι σαμαροβενιζέλοι δεν «μασάνε», να λοιπόν που τώρα «ο αγώνας δικαιώνεται». Ε, δεν θα βρεθεί και κάποιος από τους γνωστούς «οίκους» να μας αξιολογήσει τις πανθομολογούμενες επιτυχίες μας; Το μόνο σίγουρο. Έτσι, για να χαίρονται κι εκεί στα δελτία των οκτώ! Η προσπάθειά τους πιάνει τόπο. Όχι δεν κάνανε τη πιο σκληρή προπαγάνδα σε βάρος των συμφερόντων του λαού. Αντικειμενικά παρουσίαζαν τα γεγονότα σε πείσμα των ανεπρόκοπων λαϊκιστών! Και να που οι «αγορές» είναι έτοιμες να αποδώσουν τα του Καίσαρος…..

Αναρωτιέται βέβαια κανείς, πως είναι δυνατό να μην βρεθούν πολλοί να μας δανείσουν με αξιοζήλευτα επιτόκια, αφού έχουν πλήρως εξασφαλίσει και το κεφάλαιό τους και τα μεγάλα κέρδη τους. Το ευρωσύστημα έχει φροντίσει πλήρως και γι’ αυτό. Απλά μετά τις ευρωεκλογές ο λογαριασμός του χρέους, που εξακολουθεί να αυξάνει με ραγδαιότατους ρυθμούς. Ο στόχος όμως θα έχει επιτευχθεί, αφού το σύστημα θα έχει αποφύγει επικίνδυνους κλυδωνισμούς και θα μπορεί να κρατάει στο χέρι του τις εξελίξεις.

Έτσι θα πορευτούμε τους επόμενους δυόμισι μήνες. Με θριαμβολογίες, με ταξίματα και γαλιφιές προς κάθε κλάδο που επλήγη από τις μνημονιακές πολιτικές. Και πολύ δάκρυ και συμπόνια για τους «αδελφούς» μας συνέλληνες που χάσανε τη δουλειά τους, το σπίτι τους, αλλά που με εντολή Σαμαρά σύντομα θα τα ξανααποκτήσουν, αφού και τα μνημόνια ένα κακό όνειρο ήταν που …πέρασε! Όλοι σε κάτι θα πρέπει να αρχίσουν να ελπίζουν. Ο άνεργος να βρει δουλειά, ο καταχρεωμένος να γλυτώσει την περιουσία του, ή ό,τι από αυτήν του έχει απομείνει, ο ένστολος το επιδοματάκι που τον περιμένει στη γωνιά κ.ο.κ.. Σπεύσατε λοιπόν όλοι, το διάλλειμα δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ, μόλις δυόμισι μήνες, μετά τα …ξαναβλέπουμε, το μοναστήρι νάν' καλά και από καλογέρους!....

Εντελώς προβλέψιμο και γι’ αυτό απολύτως βαρετό το σκηνικό που στήνεται μπροστά από τις εκλογές. Το μόνο που δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό και μας κρατάει το ενδιαφέρον είναι αν μετά τα τόσα που έχουν συμβεί σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία κατάφερε να αναπτύξει και σε ποιο βαθμό τα αντισώματά της, για να πετάξει από πάνω της τη μαύρη αρρώστια. Γιατί περί αρρώστιας πρόκειται….

Και οι ευρωεκλογές ίσως να αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να βρει τη δύναμη να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων, λέγοντας ένα μεγάλο ΟΧΙ στην τραπεζοκρατούμενη ευρωένωση, καθιστώντας, με την ψήφο του, τις δυνάμεις του γνήσιου πατριωτισμού και της Δημοκρατίας που παλεύουν για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Δικαιοσύνη, καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα κι όχι μόνο.