Η γέννηση ενός προαναγγελθέντος «Συνταγματικού τόξου», και το δικό μας χρέος.

του Σταύρου Κατσούλη

Ποια είναι τα κίνητρα του υπάρχοντος πολιτειακού και γενικότερου συστήματος, για ότι κάνει;

Το αν αληθεύουν τα σενάρια που μας παρουσιάζονται εδώ και μερικές μέρες, δεν αναιρεί αυτό που προσωπικά πιστεύω ότι σίγουρα ισχύει. Αυτό που πάντα ισχύει, είναι τα κοινά κίνητρα των ανθρώπων που υπάρχουν και δρουν μέσα στο σημερινό πολιτειακό σύστημα και τα γνωστά παρελκόμενα του. Άσχετα με το εάν τα υπαρκτά κίνητρα αυτά "εκφραστούν" ή "μετασχηματιστούν" όπως θα παραθέσω ή όχι, πιστεύω ότι αυτό που τους κινεί πρωταρχικά, είναι κάποια συγκεκριμένα κίνητρα.

Τι θέλει λοιπόν, το υπάρχον σύστημα ως πρωταρχικό του στόχο; Πάνω απ όλα, πάνω από οποιοδήποτε ιδεολογία, πολιτική, μνημόνια κλπ, αυτό που έχει ανάγκη, είναι η επιβίωσή του....
Και γι αυτήν την επιβίωση, θα κάνει τα πάντα. Θα ξεπουλήσει προφανώς όπως είδαμε, την ιδεολογία του, την κομματική του ταυτότητα και όλα τα άλλα τα υπόλοιπα που τον προσδιορίζουν, είτε συμφωνεί κανείς με αυτά είτε όχι. Αλλά το ξεπούλημα αυτό δεν φτάνει μόνο στα επιφανειακά, γιατί ο πρωταρχικός σκοπός που είναι η επιβίωσή του, είναι κάτι που θα διεκδικήσει πάσα θυσία. Εάν χρειαστεί να θυσιαστεί για παράδειγμα η Δημοκρατία, έστω και αυτή η ακρωτηριασμένη και ευνουχισμένη που είχαμε μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια, αυτό ακριβώς θα κάνει. Και εάν χρειαστεί να πεθάνει κόσμος για να υπάρχουν και να επιβιώνουν αυτοί, αυτό ακριβώς θα γίνει.

Οτιδήποτε άλλο θέλει το πολιτειακό και γενικότερο σύστημα, πηγάζει από τον πρωταρχικό του σκοπό. Έτσι, υπεισέρχονται οι δευτερεύοντες στόχοι και σχέδιά του. Ένας από αυτούς, είναι η συνεχής και επιτακτική ανάγκη για απόλυτο έλεγχο της κάθε κοινωνικής κατάστασης. Αυτό, επιτυγχάνεται με τον προσεκτική δημιουργία πολλών σχεδίων και στην συνέχεια την εφαρμογή τους εάν, όταν και όπως υπαγορεύουν οι "καταστάσεις". Ο καλύτερος τρόπος συνήθως, δεν είναι η αναμονή για να εμφανιστούν τα "απαραίτητα" γεγονότα, αλλά αντιθέτως, ο τρόπος για να έχει κανείς τον έλεγχο πρέπει να υπάρχει η άμεση "πυροδότηση" κάποιων φαινομένων όποτε αυτά κριθούν αναγκαία για το καθεστώς. Με αυτόν τον τρόπο, πάντα ο έλεγχος βρίσκεται σε αυτόν που κάνει πρώτος την κίνησή του.

Ένας δεύτερος στόχος, είναι ο αντιπερισπασμός και η χειραγώγηση της κοινωνίας ώστε αυτή να συμφωνήσει με τους στόχους των κυβερνόντων, έστω και εάν αυτή η "συμφωνία"  είναι απλά και μόνο η ανοχή της κοινωνίας. Αυτό επιτυγχάνεται με την παρουσίαση κάποιου προβλήματος ή απειλής χειρότερης ακόμα και από την απειλή που αποτελούν οι πολιτικές αποφάσεις των κυβερνώντων. Η συνταγή εδώ είναι το κλασσικό "μη χείρον βέλτιστον", κάτι το οποίο είναι το βασικό συστατικό στην αιτία που μας έφερε ως εδώ...

Τα κίνητρα του συστήματος, είναι κίνητρα που ο απλός πολίτης δεν μπορεί να κατανοήσει ποτέ με τον ίδιο τρόπο που τα κατανοεί το ίδιο το πολιτικό προσωπικό της χώρας και οι συνεργάτες τους. Εμείς, μπορεί να βλέπουμε εγωιστές, εξουσιομανείς ή παράφρονες ανθρώπους, που έχουν βαλθεί από βλακεία ή δωσιλογισμό να μας καταστρέψουν. Αυτοί όμως, δεν το βλέπουν έτσι. Αυτό που βλέπουν στον εαυτό τους, είναι μια κάστα από ανώτερους ανθρώπους, που έχουν το φυσικό και αυτονόητο δικαίωμα να αποφασίζουν για τα συμφέροντά τους, άσχετα εάν αυτά είναι σε βάρος ενός πολίτη, της κοινωνίας ή ακόμα και της Πατρίδας.

Πολλοί από αυτούς, πιστεύουν ακράδαντα ότι αυτά που κάνουν, τα κάνουν για το δικό τους, προσωπικό συμφέρον, και ακόμα και οι καλύτεροι από αυτούς, πιστεύουν ότι δια μέσου της εξασφάλισης του δικού τους συμφέροντος, θα υπάρξει και συμφέρον για την κοινωνία. Άλλωστε, χωρίς αυτούς, χωρίς αυτούς τους ανώτερους και ικανότατους, πως θα προχωρήσει η χώρα μπροστά; Οπότε, πρέπει πρώτα-πρώτα, να προστατέψουν τους εαυτούς τους - για το καλό της κοινωνίας βεβαίως βεβαίως. Και αυτό θα εφαρμοστεί με κάθε τρόπο και πάσα θυσία, όπως είπαμε.

Εξ ου και η γέννηση του προαναγγελθέντος «Συνταγματικού Τόξου» που όλοι μας παρακολουθούμε σήμερα να εξελίσσεται. Εδώ δεν μιλάμε απλά για μιά νέα συνεργασία που έχει ως στόχο , έστω, την προστασία της κοινωνίας. Εδώ μιλάμε για έναν νέο τρόπο συσπείρωσης των δυνάμεων, που τόσο αρέσκονται να αναφέρουν ως απολύτως αναγκαίο οι «προστάτες της Δημοκρατίας», μπροστά στην απειλή του φασισμού που οι ίδιοι προκάλεσαν. Αυτοί οι «δημοκράτες», θέλουν μακριά από τον Λαό, χωρίς καμιά διαμεσολάβησή του έστω, να «τα καθίσουν σε ένα τραπέζι και να τα βρουν, ενάντια στον φασισμό της Χ.Α.»... Παρακάμπτοντας και ακυρώνοντας δηλαδή ακόμη και την ελάχιστη ιδέα Δημοκρατίας, θέλουν να "σώσουν την Δημοκρατία"... Και όλα αυτά, την ώρα που ο πολύς κόσμος που ενημερώνεται μέσα από τα ΜΜΕ, έχει χάσει κάθε επαφή με τα ουσιώδη, και ακούει από παντού γύρω του καλέσματα για βία και ακραίο διαχωρισμό...

Στην ουσία βέβαια, αυτό που θέλουν να σώσουν, δεν έχει καμιά σχέση με την Δημοκρατία ή το Σύνταγμα. Αυτό που θέλουν να σώσουν, είναι τα τομάρια τους, μπροστά στον σίγουρο αφανισμό τους, που αργά ή γρήγορα θα τους εξαφανίσει. Τι έπεται μιας τέτοιας επιχείρησης αποδυνάμωσης και αντιπερισπασμού του Λαού; Δυστυχώς, εάν εμείς δεν κάνουμε το χρέος μας, αυτό που έπεται, είναι η ανοχή του Λαού για μια ακόμη φορά, στην περαιτέρω συρρίκνωση όλων των καλών και ωφελίμων πραγμάτων, μόνο και μόνο για να επιβιώσει το υπάρχον πολιτειακό σύστημα...

Τώρα πια, δεν πρέπει να ξαφνιάζει κανέναν κάτι τέτοιο. Είναι πολύ πιθανό νομίζω, ότι η εξουσία (και δεν εννοώ μόνο την δωσιλογική κυβέρνηση...), τώρα που δεν έχει πλέον πολλές "συμβατικές" επιλογές να αρχίσει τις "αντικανονικές" κινήσεις.  Θα κάνει δηλαδή σύντομα τα πάντα, τα πιο απίστευτα και τρελά πράγματα, τις πιο απίστευτες "συνεργασίες" για να κρατηθεί στην εξουσία... Βεβαίως, το μόνο "τρελό" πράγμα που δεν πρόκειται να κάνουν ΠΟΤΕ, είναι να ζητήσουν επιτέλους να αποφασίσει ο Λαός, τι και πως θέλει να είναι τα πράγματα, γιατί κατ αυτούς... δεν μπορεί να είμαστε εμείς πιο γνώστες από όλους αυτούς τους φοβερούς και ικανότατους ηγέτες που έχουμε στην εξουσία!!!

Τι πρέπει να προσέχουμε μέσα σε όλα τα άλλα, τώρα που το καθεστώς παραδέχεται ότι πνέει τα λοίσθια;

Οφείλουμε να είμαστε Πατριώτες που αγαπάμε την Πατρίδα μας και ως εκ τούτου αγαπάμε και όλες τις Πατρίδες των άλλων Εθνών και κάνουμε αγώνα για την ενότητα του Λαού. Αλλά μαζί με αυτό, πρέπει να είμαστε και να φερόμαστε ως σκεπτόμενοι και υπεύθυνοι πολίτες. Και αυτό ισχύει, γιατί η ίδια η Δημοκρατία, ο ίδιος ο τρόπος που λειτουργεί, το απαιτεί αυτό.

Ως σκεπτόμενοι πολίτες, ΔΕΝ πρέπει να μένουμε στα επιφανειακά και μόνο.  Π.χ. στην περίπτωση του Φασισμού, που βεβαίως είναι απειλή και μπορεί σε συνδυασμό με το όποιο "αντίπαλο δέος" να οδηγήσει σε εμφύλιο σπαραγμό, δεν μπορούμε να μένουμε στα αυταπόδεικτα ή σε αυτά που μας υπαγορεύουν.

Καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε, εάν τα σχέδια των επικυρίαρχων, πολλές φορές ΔΕΝ είναι τόσο επιφανειακά όσο εμείς να νομίζουμε. Μπορεί για παράδειγμα, να χύσουν το αίμα κάποιου συνανθρώπου μας, απλά και μόνο για να προκαλέσουν την ανοχή του Λαού σε κάποια απόφαση που πρόκειται να του παρουσιάσουν ως την λύση στο πρόβλημα της κάθε περίστασης. Μπορεί να θέλουν να φανεί και μόνο, η απειλή ενός εμφύλιου σπαραγμού ή άτακτης βίας στους δρόμους, για να φοβίσουν και να κατεβάσουν ακόμα περισσότερο το ήδη επιβαρυμένο ηθικό του Λαού.

Το χάος που δημιουργεί το καθεστώς κάθε φορά, είναι ανάλογο με την νέα "πρόταση" που πρόκειται να παρουσιάσουν στον Λαό. Εάν κρίνει κανείς από το χάος που είδαμε στις 18 του Σεπτεμβρίου και δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα, τότε είναι λογικό να θεωρήσει κανείς ότι είναι πολύ πιθανόν να έχουμε "πολιτικές" εξελίξεις ανάλογου δυναμικού.

Ναι μεν, η φασιστική και απάνθρωπη επίθεση και φόνος που έγινε είναι αποτρόπαιο έγκλημα το οποίο δεν πρέπει να ξαναγίνει. Αλλά ως υπεύθυνοι πολίτες, έχουμε υποχρέωση να μην χάνουμε το Δάσος λόγω ενός δέντρου στο οποίο θέλουν οι επικυρίαρχοι να κολλήσουμε, χάνοντας την ουσία.

Ούτως ή άλλως, ο φασισμός δεν έρχεται μόνο από την Χ.Α. Από αυτήν έρχεται μόνο το πρωτόγεννες και ζωώδες ένστικτο της βίας και μίσους. Από τους άλλους, το «Συνταγματικό Τόξο» δηλαδή, εκτός και εντός χώρας, είτε είναι αριστερά, δεξιά είτε η ίδια η Ευρωπαϊκή ένωση με τους θεσμούς τους, έρχεται ο "μάκρο-φασιμός". Η πηγή του Φασισμού δεν είναι η Χ.Α. αλλά εκεί ακριβώς που γίνεται ο πραγματικός σχεδιασμός των γεγονότων που βλέπουμε να εκτυλίσσονται, όσων θα δούμε, και όσων δεν θα δούμε ποτέ αλλά επιτελούνται πίσω από κλειστές πόρτες. Ο σχεδιασμός αυτός, δεν μένει στο στυγνό χύσιμο αίματος και στο διαίρει και βασίλευε. Ο σχεδιασμός τους οργανώνεται προσεκτικότατα για την ολοκληρωτική υποδούλωση του Λαού μας, αλλά και πολλών άλλων Λαών, και την ανεπιστρεπτί κατάργηση ακόμα και της ιδέας της Δημοκρατίας και της εξουσίας του Λαού.

Προσοχή λοιπόν, δεν πρέπει να πέφτουμε ούτε στις παγίδες που υπάρχουν πίσω από τις αντιδράσεις κατά της φυσικής βίας του οποιουδήποτε. Ούτε λέω να μην κάνουμε τίποτα γι αυτό.  Αλλά ο πόλεμος που ζούμε, δεν είναι μόνο η φυσική βία. Είναι και ο πόλεμος που θέλει να μας αποσπάσει από τον κύριο στόχο μας, που δεν είναι το σταμάτημα μόνο της συγκεκριμένης βίας που μας παρουσιάζεται, αλλά ολόκληρου του διαπλεκόμενου φασισμού που διαποτίζει όλους τους εχθρούς του Λαού.

Εμείς έχουμε τους συγκεκριμένους μας ρόλους να διαδραματίσουμε σε αυτήν την Ιστορική περίοδο. Και μέσα σε αυτούς, δεν είναι μόνο ο ρόλος που έχουμε να βοηθήσουμε στην ένωση του Λαού μπροστά στην εμφανή απειλή του φασισμού που επιθυμεί τον διχασμό και την πόλωση. Μέσα στους ρόλους μας, είναι και η στάση εγρήγορσης που πρέπει να έχουμε μπροστά στα προσεχτικά σχεδιασμένα σχέδια άλωσης των πάντων, με κάθε τρόπο - ακόμα και με αίμα - από ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτειακό σύστημα και τους συνεργάτες τους ανά τον κόσμο.

Δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να αφήσουμε τα αιματοβαμμένα χέρια της εξουσίας του κατεστημένου να μας αφήσουν να ξεχάσουμε τον αγώνα μας, όσο αποκρουστικό και σοκαριστικό να είναι το θέαμα.  Ο αγώνας μας, είναι ο αγώνας για ουσιαστική, πνευματική και πρακτική απελευθέρωση του Λαού μας από ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ τα δεσμά που σήμερα τον έχουν βουτηγμένο στην απόγνωση, τον πανικό και την κατάθλιψη μακριά από κάθε ελπίδα.

Για εμάς, ακόμα και μέσα στο μαύρο πένθος που ζούμε για τον συμπολίτη μας που δολοφονήθηκε τόσο άδικα και πρόστυχα, ο στόχος ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ. Και ο στόχος, είναι μιά Απελευθερωμένη Ελλάδα, με Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και κοινωνική ευημερία για όλους, μακριά από όλους τους αυτοκαταστροφικούς μινιμαλισμούς που σπέρνουν τον θάνατο, απ' όπου και να έρχονται...

Καλή Λευτεριά!