ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΑ ΓΑΡΙΔΑΚΙΑ

του Καρτέσιου

Μέρος 1ο

Εντάξει, σίγουρα δε μπορώ να τους λυπηθώ ή να νιώσω την παραμικρή συμπάθεια γι’ αυτούς. Παρ’ όλα αυτά δεν κρύβω ότι όταν τους ακούω να μιλάνε, νιώθω ντροπή γι’ αυτούς. Για την κατάντια τους. Για την έλλειψη αξιοπρέπειας που τους χαρακτηρίζει και τους την έχει στερήσει η αλαζονεία και το θράσος τους. Περί των υπουργών της κυβέρνησης ο λόγος.

Δεν αναφέρομαι σε υπουργούς σαν τον Χατζηδάκη. Αυτοί έχουν καεί πλέον. Δεν πρόκειται να συνέλθουν ποτέ. Δεν είχαν τις απαραίτητες αντιστάσεις να διατηρήσουν έστω κι ένα μικρό κομμάτι του εαυτού τους και παραχωρήθηκαν άνευ αντιστάσεων στο φασιστικό παραλήρημα του νεοφιλελευθερισμού. Απορώ με ανθρώπους όπως ο Στουρνάρας, ο οποίος ιδεολογικά ήταν εξ αρχής δοσμένος σε αυτό το παραλήρημα. Αυτός δεν έχει ανάγκη να κοροϊδεύει....

ή να παραπλανά. Είναι ο πλέον κυνικός της υπόθεσης και απορώ για ποιο λόγο αναζητά ψεύδη. Ποιον ξεγελά πλέον;

Σχετικά με τη νέα επιδρομή στα ακίνητα, ο Στουρνάρας βγήκε εξοργισμένος να δηλώσει ότι «Με μεγάλη κατάπληξη άκουσα τις τοποθετήσεις στη Βουλή, αλλά και στα ΜΜΕ, για τη φορολόγηση ακινήτων. Ουδείς νέος φόρος σχεδιάζεται να επιβληθεί στα ακίνητα. Δεν υπάρχει καμία φοροεπιδρομή, δεν σκοπεύουμε να βάλουμε κανένα νέο φόρο στα ακίνητα. Θέλω να καθησυχάσω τον κόσμο, γιατί υπάρχει μια τρομολαγνεία».

Δεν του έφτασε αυτό, αλλά συνέχισε μπλέκοντας τους φόρους με τις φήμες με ίδρυση νέου κόμματος από τον ίδιο, λέγοντας: «Τα περί δημιουργίας νέου κόμματος κινούνται  στην ίδια σφαίρα εξωφρενικής φαντασίας με τα δημοσιεύματα περί νέων φόρων στα ακίνητα». Κι όμως, νιώθει την ανάγκη να διευκρινίσει ότι «οι σχετικές αποφάσεις για το νέο φόρο που θα αντικαταστήσει και ενσωματώσει τους υπάρχοντες στα ακίνητα, θα ληφθούν όταν ολοκληρωθεί το έργο της επιτροπής».

Απορώ για ποιο λόγο να λέει ψέματα με τόσο πάθος, την ώρα που σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν αντιδράσεις  ακόμη κι αν ανακοινώσει κάποιος ότι θα κοπούν κεφάλια πολιτών για να διασκεδάσει ο Σαμαράς. Όταν ο Στουρνάρας λέει ότι απλά «ο νέος φόρος θα αντικαταστήσει και ενσωματώσει τους υπάρχοντες στα ακίνητα» εννοεί ότι θα ενταχθεί και το αποκαλούμενο «χαράτσι» που έμπαινε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Όμως αυτός δεν ήταν ποτέ φόρος. Ήταν ξεκάθαρα και πολλαπλώς επιβεβαιωμένα μία «έκτακτη εισφορά». Δεν είχε κανένα χαρακτήρα μονιμότητας. Τώρα, αυτό το «χαράτσι» αναβαθμίζεται και γίνεται φόρος επί φόρων. Δε χρειάζεται να έχεις μάστερ στην οικονομία για να αντιληφθείς ότι πρόκειται για ένα νέο φόρο που μάλιστα θα είναι διευρυμένος σε σχέση με το χαράτσι. Επίσης, η εξομοίωση αντικειμενικών και εμπορικών αξιών ακινήτων δε δημιουργεί απλώς ένα νέο αυξημένο τρόπο φορολόγησης, αλλά ευνοεί τους ιδιοκτήτες ακινήτων σε συνοικίες «πολυτελείας» ενώ θα ρημάξει ιδιοκτήτες ακινήτων σε υποβαθμισμένες περιοχές.

Εν κατακλείδι, ο ιδιοκτήτης πρέπει να πληρώσει: Φόρους Ακίνητης Περιουσίας του 2010, του 2011, του 2012, το Ειδικό Τέλος Ακινήτων μαζί με τον νέο φόρο που θα αντικαταστήσει τους υπόλοιπους προσαυξημένος από το ενταγμένο πρώην χαράτσι. Στα παραπάνω δεν περιλαμβάνονται οι δημοτικοί φόροι και η φορολογία του εισοδήματος από τα ενοίκια για όσους νοικιάζουν το ακίνητό τους.

Σε όλα αυτά τώρα, μπορούμε να προσθέσουμε τις δόσεις που χρωστά ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου που το αγόρασε με στεγαστικό δάνειο, οι οποίες επίσης περιλαμβάνουν φόρους. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πλέον όχι μόνο μπαίνουν νέοι φόροι, αλλά αλλάζει ολόκληρη η φορολογική πολιτική για όσους δεν είναι εφοπλιστές – οπότε μπορούν να διατηρήσουν αφορολόγητη την ακίνητη περιουσία τους την οποία έχουν θέσει υπό την προστασία των εταιρειών τους – αλλά και όσους  διαθέτουν εταιρείες off shore οπότε ποιον να βρεις να φορολογήσεις;

Η κατάσταση στην κυριολεξία θυμίζει πλιάτσικο. Ένα πλιάτσικο χοντροκομμένο και εμφανέστατο. Αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να ντρέπομαι όταν ακούω τον Στουρνάρα  να διαβεβαιώνει πως δε θα μπει κανείς νέος φόρος. Όταν αρπάζεις τα σπίτια του κόσμου, δεν υπάρχει λόγος να του λες ψέματα ή να τον διαβεβαιώνεις σα να μιλάς σε παρθένα κόρη ότι «λίγο μόνο θα τον βάλω μέσα». Αυτοί οι φόροι δε μπορούν να πληρωθούν είτε είναι ξεχωριστοί, είτε είναι πακέτο σε έναν ενιαίο. Τα σπίτια θα χαθούν. Τώρα το ζήτημα είναι αν θα τα πάρει η τράπεζα επειδή δεν πληρώνονται οι δόσεις ή αν θα τα κατασχέσει το Κράτος λόγω χρεών, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ανησυχεί τον ιδιοκτήτη που θα χάσει το σπίτι του, μετά και τις πιέσεις της τρόικας (;) ότι θα πρέπει να αρθεί η ασυλία κατάσχεσης πρώτης κατοικίας.

Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Στουρνάρας είναι να μην επαναλαμβάνει μεγαλοστομίες του είδους «Θέλω να καθησυχάσω τον κόσμο, γιατί υπάρχει μια τρομολαγνεία». Δεν υπάρχει καμία τρομολαγνεία. Υπάρχει μία έφοδος πλιατσικολόγων. Μία επίθεση πειρατών. Και δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς και τίποτα που να αμύνεται σε αυτή την επίθεση.

Μέρος 2ο

Διαβάζω το «όνειρο» του Ευριπίδη Στυλιανίδη, υφισταμένου του Φούχτελ και τυπικά υπουργού Εσωτερικών, σχετικά με τους δήμους. Δεν ξέρω πως γίνεται να βλέπει όνειρα με γερμανικά σενάρια ο Στυλιανίδης, αλλά σίγουρα με κάποιον τρόπο ο Φούχτελ έχει διεισδύσει στο υποσυνείδητό του και το χειραγωγεί με πολύ αποτελεσματικό τρόπο.

Το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό του «ονειρεμένου» δήμου για τον Στυλιανίδη, όπως το περιέγραψε σε συνέντευξή του στο «ΕΘΝΟΣ», είναι η «Ενίσχυση της οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ, ώστε να έρθει η σταδιακή απεξάρτηση από την κρατική χρηματοδότηση».

Πάμε πάλι στο Σύνταγμα. Σύμφωνα με το άρθρο 102 παρ. 5 του Συντάγματος αναφέρονται τα ακόλουθα: «Το Κράτος λαμβάνει τα νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρω­ση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυ­τόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών. Νόμος ορίζει τα σχετι­κά με την απόδοση και κατανομή, μεταξύ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, των φόρων ή τελών που καθορίζονται υπέρ αυτών και εισπράττονται από το κράτος».

Οι δημότες, λοιπόν, πληρώνουν στο Κράτος φόρους, μέρος των οποίων κατανέμεται στους δήμους της χώρας. Οι δήμοι από την πλευρά τους χαρατσώνουν τους δημότες τους για να συμπληρώσουν τα ποσά που χρειάζονται για τη λειτουργία τους. Όταν ο τύποις υπουργός δηλώνει ότι οι δήμοι θα πρέπει να έχουν οικονομική αυτοτέλεια, σημαίνει ότι δε θα επιχορηγούνται από το Κράτος. ΛΟΓΙΚΑ αυτό θα σήμαινε ότι οι  φορολογούμενοι δημότες θα ελαφρύνονταν από την πληρωμή εκείνου του μέρους των φόρων που πήγαιναν στους δήμους. Είναι δυνατόν να συμβεί ποτέ αυτό στην Ελλάδα; Φυσικά όχι. Οι φόροι πάντα αυξάνονται, δε μειώνονται.

Οι δημότες, λοιπόν, σύμφωνα με τον πανέξυπνο τύποις υπουργό Εσωτερικών, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους φόρους στο Κράτος, αλλά θα επωμιστούν και νέους φόρους που θα πρέπει να πληρώνουν στους δήμους ώστε να αποκτήσουν την «οικονομική τους αυτοτέλεια». Τι ονειρεύεται, λοιπόν, ο Στυλιανίδης; Μια αύξηση φόρων. Δεν τολμά όμως να το πει ξεκάθαρα, οπότε το τυλίγει με την ωραία κορδέλα που γράφει ότι το Κράτος θα βοηθήσει τους δήμους στη «Δημιουργία νέων ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων που θα βοηθήσουν τους δήμους να αξιοποιήσουν τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα επιτυγχάνοντας έσοδα που θα ενισχύουν την οικονομική τους αυτοτέλεια». Εν ολίγοις, θα τους προσφέρει την τεχνογνωσία επιβολής νέων φόρων.

Ή μήπως όχι μόνο αυτό; Μα φυσικά υπάρχουν κι άλλα, διότι με αυτή την κυβέρνηση πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο. Ο Στυλιανίδης συμπληρώνει στο «όνειρό» του τα εξής: «Φυσικά όλα αυτά θα επιτευχθούν και με την γερμανική βοήθεια με τη σύμπραξη ελληνικών και γερμανικών δήμων με την ανταλλαγή τεχνογνωσίας σε διάφορους τομείς όπως: Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Διαχείρισης Απορριμμάτων, Χρήση Νέων Τεχνολογιών, Ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού».

Προσέξτε πόσο όμορφη είναι η διατύπωση του τύποις υπουργού: «όλα αυτά θα επιτευχθούν και με την γερμανική βοήθεια με τη σύμπραξη ελληνικών και γερμανικών δήμων». Δήμων! Το λέει ξεκάθαρα. Λέτε όμως όταν ήρθε η Μέρκελ στην Ελλάδα εκείνες τις λίγες ώρες και ζήτησε ωμά από τον Σαμαρά τη διευκόλυνση εμπλοκής γερμανών επιχειρηματιών στους τομείς «διαχείρισης απορριμμάτων, ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, δικτύων ύδρευσης, τουρισμού, διαχείρισης υδάτινων πόρων και υγείας» να εννοούσε τους δήμους λέγοντας «επιχειρηματίες»; Δε νομίζω. Επίσης, δε νομίζω ότι πρόκειται για σύμπτωση το ότι οι τομείς που αναφέρει ο Στυλιανίδης, τους ανέφερε και η Μέρκελ.

Μία πρώτη προσέγγιση της αλήθειας γίνεται στο δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» όπου οι δήμαρχοι ελληνικών πόλεων που έσπευσαν να συναντηθούν με τον Φούχτελ εκφράζουν διάφορα ευχολόγια για να καλύψουν την πραγματική κατάληξη. Παρ’ όλα αυτά, η αλήθεια ότι «Ενδεχόμενη συμμετοχή γερμανικών εταιρειών σε τέτοια εγχειρήματα εκτιμάται ότι θα γίνει μέσω Συμπράξεων Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) ή μέσω διεθνών διαγωνισμών που θα προκηρυχθούν» δε μπορεί να κρυφτεί. Όπως δε μπορεί να κρυφτεί και στη δήλωση δημάρχου ότι: «Ύστερα από τις επαφές με Γερμανούς τεχνοκράτες θα προτείνουμε συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Μπορεί να ζητηθεί από τους δήμους ένα ποσοστό 20% έως και 40% επί των κερδών των επιχειρήσεων». Των επιχειρήσεων, δηλαδή, που θα στήσουν οι Γερμανοί. Ωραία συμφωνία!

Η βασικότερη αλήθεια, όμως, κρύβεται εκεί που την έχωσαν τα ΜΜΕ όσο καλύτερα μπορούσαν. Ο Βόλφγκανγκ Χέλσερ-Ομπερμάγιερ, γενικός πρόξενος της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη – ναι, αυτός που «έφαγε» τον καφέ στο κεφάλι – δήλωσε, σε συνέντευξή του στον «Αγγελιοφόρο», σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις αρμοδιοτήτων των δήμων: «Είναι ενδιαφέρον ότι η τάση σήμερα στη Γερμανία είναι ακριβώς η ανάποδη, δηλαδή μετά την ιδιωτικοποίηση δημοτικών υπηρεσιών αυτές επιστρέφουν ξανά στους δήμους. Τέτοιες εξελίξεις είναι χρήσιμο να συζητιούνται μεταξύ αυτοδιοικητικών. Έτσι κερδίζουν και οι δύο πλευρές. Θα χαιρόμουν, λοιπόν, αν συμπεριληφθούν στην ελληνογερμανική συνέλευση και οι εκπρόσωποι των συνδικάτων των δημοτικών ή των δημόσιων υπαλλήλων».

Μα τι λέει ο άνθρωπος; Πως τολμά να αμφισβητεί την «ευλογία των ιδιωτικοποιήσεων» των πάντων; Κι όμως μπορεί! Κι όχι μόνο μπορεί, αλλά θεωρεί χαρά του αν στην ελληνογερμανική συνεργασία δήμων συμμετέχουν τα συνδικάτα των υπαλλήλων. Ξέρετε, ο δήμος Νυρεμβέργης των 500.000 κατοίκων απασχολεί 15.000 εργαζόμενους αυτή τη στιγμή. Με την επιστροφή τομέων που ιδιωτικοποιήθηκαν, ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί.

Όμως κανείς δε μας δείχνει αυτή τη Γερμανία. Όλοι μας δείχνουν τη Γερμανία της SIEMENS. Οι δήμοι της Γερμανίας έχουν τεράστιες αρμοδιότητες. Γι’ αυτό και δικαιούνται να πληρώνονται αυτοί φόρους από τους δημότες και όχι να πηγαίνουν στο Κράτος που κατόπιν χάνονται σε σκάνδαλα υποβρυχίων που γέρνουν, σε «ξεχασμένους» λογαριασμούς υπουργών στην Ελβετία, σε σπατάλες διαμονής σε Four Seasons.

Επιστρέφω στο Σύνταγμα. Σύμφωνα πάλι με το άρθρο 102 παρ. 5 «Κάθε μεταβίβαση αρμοδιο­τήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγε­ται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων». Το Κράτος δίνει αρμοδιότητες στους δήμους, αλλά όχι πόρους. Με αυτόν τον τρόπο τους εξαθλιώνει και τους εξαναγκάζει στο ξεπούλημα αρμοδιοτήτων τους, ευκαιριών τους και περιουσίας τους. Αυτό είναι το πραγματικό όνειρο του Στυλιανίδη, υφισταμένου του Φούχτελ και τύποις υπουργού Εσωτερικών, σχετικά με τους δήμους. Γι’ αυτό το λόγο το προσωπικό των δήμων έχει μπει πρώτο στο στόχαστρο των απολύσεων. Άδειοι δήμοι που θα φορολογούν άγρια τους δημότες τους και θα ξεπουλάνε ό,τι έχουν για να επιβιώσουν. Κι όλο αυτό περιγράφεται ως «οικονομική αυτοτέλεια»!

Είμαι ο τελευταίος που θα αρνηθώ ότι οι δήμοι είναι σήμερα άντρα διαφθοράς. Όπως έχει αποδειχτεί όμως και προσφάτως με τον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο ή εκείνον τον περιβόητο της Ζαχάρως, η διαφθορά ξεκινά, καλύπτεται και στηρίζεται από τους πολιτικάντηδες που βρίσκονται στις ηγεσίες των δήμων. Πρόκειται για κομματικά στελέχη, λοιπόν. Είναι γέννημα – θρέμμα των κομμάτων που έχτισαν αυτό το σύστημα. Και οι δήμαρχοι, το βασικότερο σημείο αναφοράς της διαφθοράς στους δήμους, θα παραμείνουν και στη νέα κατάσταση που διαμορφώνουν τα κοινά όνειρα Στυλιανίδη – Φούχτελ. Ακόμη χειρότερα, οι δήμαρχοι θα γίνουν businessman  και ο κοινωνικός χαρακτήρας των δήμων θα χαθεί εντελώς.

Αυτούς τους υπουργούς, δε θα μπορούσαμε να τους βρούμε λοιπόν παρά μόνο στα γαριδάκια. Δεν έχουν καμία αξία, κανένα πολιτικό βάρος. Είναι τσιράκια. Ας σταματήσουμε επιτέλους να τρώμε γαριδάκια. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να λερώνουμε τα χέρια μας με βρωμόλαδα και να βρίσκουμε μέσα τους χάντρες και καθρεφτάκια. Δεν ξέρω γιατί γράφω χιλιάδες λέξεις ενώ όλα είναι τόσο φανερά. Δεν ξέρω γιατί δεν αντιδρούμε ενώ είναι όλα τόσο προκλητικά. Μάλλον ύστερα από τόσα γαριδάκια που έχουμε φάει, το μυαλό μας να κόλλησε από το λίπος και να μη δουλεύει πια. Είναι κι αυτό ένα άλλοθι που μας βολεύει.