ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΤΡΟΜΑΞΑΝΕ...

Των Π.Φ. - Α.Α. από το iskra.gr

Η χυδαία εκστρατεία εκφοβισμού του ελληνικού λαού από κέντρα τόσο του εξωτερικού όσο και εντός της χώρας, με επίκεντρο την εκλογική άνοδο του Σύριζα, και η καλλιέργεια πανικού για την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη πρέπει να βρει αντιμέτωπη όλη την αριστερά. Μέσω αυτής δεν γίνεται στόχος το εκλογικό ποσοστό ενός αριστερού κόμματος, αλλά κυρίως το δημοκρατικό δικαίωμα της κοινωνικής πλειοψηφίας να εκφράζεται ελεύθερα και όχι εκβιαστικά και να απαιτεί έμπρακτα η βούλησή της να εφαρμόζεται. Είναι πασιφανές ότι η τρομοκρατική εκστρατεία που έχει εξαπολυθεί από τα ΜΜΕ και τα κόμματα του κατεστημένου και αναμένεται να κορυφωθεί καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, πέρα από τις άμεσα εκλογικές στοχεύσεις της, επιχειρεί να ευνουχίσει τον λαϊκό παράγοντα. Ιδίως σε συνθήκες, όπως οι σημερινές, κατάρρευσης των κομμάτων που επί δεκαετίες εξασφάλιζαν απρόσκοπτα την παγίδευση του λαϊκού κόσμου.

Έχουν δίκιο οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες μα και οι ντόπιοι κομματικοί και μιντιακοί υποστηρικτές τους να ανατριχιάζουν στην ιδέα της εκλογικής πρώτευσης ενός αριστερού κόμματος. Και δεν έχει μεγάλη σημασία γι΄ αυτούς αν αυτό το αριστερό κόμμα δεν είναι το πιο επαναστατικό στην αριστερή...

κατάταξη, ούτε καν αν θα υπαναχωρήσει από τα όσα υπόσχεται, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά" άπαξ και ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου της λαϊκής ανυπακοής, αν αγνοηθούν οι εκβιασμοί τους και οι φόβοι υπερκεραστούν από την θέληση του εργαζόμενου κόσμου να βάλει σε προτεραιότητα τη ζωή του και τις ανάγκες του. Στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν και θα γεννηθούν δυνάμεις που θα μπορέσουν να προχωρήσουν αυτόν τον αγώνα.

Έχουν επίγνωση ότι το βασικό στην τρέχουσα περίοδο είναι αν οι ψηφοφόροι θα "παρακούσουν", αν θα ξεπεράσουν το όριο της ψυχολογικής χειραγώγησης. Μέσα σε συνθήκες που το εξυπηρετικό γι΄ αυτούς κομματικό σύστημα αποδομείται και εναλλακτικές λύσεις δεν έχουν ακόμη σχηματιστεί, οι επιπτώσεις από την λαϊκή ανυπακοή προοιωνίζονται μεγάλες. Ένα εύθραυστο κομματικό σύστημα –που είναι και το πιθανότερο να προκύψει από τις εκλογές-- δεν θα μπορεί να στηρίξει αποτελεσματικά την παραπλάνηση, τον πειθαναγκασμό και την εξάρτηση του κόσμου. Υπάρχει η πιθανότητα η σταθεροποίηση της αλλαγής του εκλογικού χάρτη να συμβάλει στη συνέχεια στο να ανατραπούν οι γραφειοκρατίες των "φίλιων κομμάτων" στα συνδικάτα, στα εκλεγμένα τμήματα της κρατικής διοίκησης όπως οι δήμοι και οι περιφέρειες. Ιδίως αν η ριζοσπαστική αριστερά στο σύνολό της με την ενιαία δράση της γονιμοποιήσει στις νέες συνθήκες τη ριζοσπαστική μετακίνηση μεγάλου τμήματος του λαού προς τη δημιουργία ενός πιο οργανωμένου και χειραφετημένου εργατικού/λαϊκού κινήματος. Το οποίο, αργά ή γρήγορα, θα θέσει στο επίκεντρο το κοινωνικό ζήτημα καθώς και τη σχέση της χώρας με την Ε.Ε., η οποία αποτελεί ισχυρό παράγοντα επιβολής των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων εις βάρος της ζωής των εργαζομένων, της δημοκρατίας και της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας σε όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας.

Γι΄ αυτό και δεν αποδίδουν οι προς πάσα κατεύθυνση διαβεβαιώσεις που δίνει ο Α. Τσίπρας ότι θα κάνει το παν για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, ούτε αναχαιτίζουν μέχρι στιγμής, ούτε πρόκειται να αναχαιτίσουν μάλλον την καλλιέργεια του τρόμου περί την έξοδο από το ευρώ. Σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης του καπιταλισμού, που η άγρια λιτότητα της Ε.Ε. και η αρπακτικότητα του ελληνικού κεφαλαίου κατέστρεψαν την κοινωνική συμμαχία των οικονομικών ελίτ με τα λαϊκά στρώματα και δεν διαφαίνεται, σύντομα τουλάχιστον, η ανασυγκρότησή της με ένα νέο "κοινωνικό συμβόλαιο", αυτό που ανησυχεί περισσότερο δεν είναι τι λέει ένας αρχηγός, αλλά πώς εκλαμβάνει ο κόσμος τις καταστάσεις. Στην παρούσα φάση όλοι καταλαβαίνουν ότι η κατάργηση των μνημονίων και η διαγραφή του χρέους συνεπάγονται μεγάλες συγκρούσεις. Και ο κόσμος έχει δώσει δείγματα ότι μπορεί να τις φέρει σε πέρας. Δεν παρέχει, λοιπόν, τις καλύτερες υπηρεσίες όποιος, αντί να δώσει θάρρος, αντί να ορθώσει ανάστημα και να εμψυχώσει τον κόσμο ότι "ναι, θα τα καταφέρουμε ό,τι και να γίνει!" , αντί να εκπονήσει σχέδιο για όλα τα ενδεχόμενα, αφήνει τον κόσμο να γίνεται έρμαιο στην κινδυνολογία.

Στο πλαίσιο αυτό, αποτελεί τουλάχιστον ρηχή και φοβική ανάγνωση της κοινωνικής δυναμικής που αναπτύσσεται η απαίτηση να μην ασκείται εξ αριστερών κριτική στο Σύριζα για τις αντιφάσεις της πολιτικής του ή τις παλινωδίες του, επειδή χρησιμοποιείται από το μιντιακό κατεστημένο ως "παραλλαγή μιας Αντι-Σύριζα υστερικής μονοφωνίας". Το κατεστημένο, όπως τώρα, αίφνης τάχα, ανακάλυψε τα "σφυροδρέπανα και τις αναρχικές συνιστώσες" του Σύριζα, τις αφίσες της ΚΟΕ για έξοδο από το ευρώ ή αποστροφές του προγράμματος της Νεολαίας Συνασπισμού για να εκφοβίσει τον κόσμο με παλαιάς κοπής αντικομμουνισμό, με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιεί τις αριστερές απόψεις για τη σχέση ανάμεσα στην κατάργηση των μνημονίων και του χρέους και τη σύγκρουση με την ευρωζώνη/ΕΕ, προκειμένου να υποβοηθήσει την εκφοβιστική εκστρατεία. Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι δεν το κατανοούν αυτό, και αντί να στραφούν κατά των εκφοβιστών στρέφονται κατά άλλων αριστερών, ζητώντας τους να μη μιλούν. Εμμέσως διακυβεύουν την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση και ετοιμότητα του αριστερού κινήματος και των εργαζομένων μπροστά στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η χώρα –ή μάλλον που ήδη αντιμετωπίζει-- και ζητούν αυτολογοκρισία και κατάπνιξη των διαφορετικών φωνών που η αριστερά με κόπο προσπαθεί να αφήσει πίσω της.