ΚΟΥΒΕΛΟΓΙΚΗ

του Θ. Καρτερού

Ανακαλύπτει κανείς ότι η υποκρισία στην πολιτική δεν προκαλεί μόνο απέχθεια ή θυμό, αλλά και θλίψη, βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο ο Φώτης Κουβέλης προσπαθεί να προσδώσει ηθική-αριστερή διάσταση στη στάση της ΔΗΜΑΡ. Θα κάνουμε οτιδήποτε για να προωθηθεί το κυβερνητικό έργο με την κοινωνία όρθια, λέει σε ένα σημείο της τελευταίας ομιλίας στους βουλευτές του. Στόχος είναι η παραμονή της χώρας στο ευρώ με το μικρότερο δυνατό κόστος, σε άλλο. Η ΔΗΜ.ΑΡ. αποτελεί εγγύηση για τις κατά το δυνατόν μικρότερες επιπτώσεις στην κοινωνία από τα μέτρα προσαρμογής, σε τρίτο.

Υποδηλώνει εμπάθεια αν σκεφτεί κανείς: Τα πιστεύει αυτά που λέει, ή είναι εν πλήρη συνειδήσει Φαρισαίος; Πιστεύει δηλαδή ότι είναι δυνατό η κοινωνία να σταθεί όρθια, αν σκύψει για να της περάσουν το ζυγό των μνημονίων, τα οποία ο ίδιος έχει καταγγείλει ως καταστροφικά και ισοπεδωτικά; Ακόμα χειρότερα, πιστεύει ότι βοηθώντας να επιβληθούν αυτά τα οποία έχει καταγγείλει, βοηθά την κοινωνία να σταθεί όρθια; Δίνει δηλαδή αυτή τη στιγμή ένα.....
σήμα αγωνιστικότητας, αξιοπρέπειας, αριστερής συνέπειας στην κοινωνία για την οποία μιλάει;

Και ύστερα, τι είναι αυτά τα φιλάνθρωπα για το μικρότερο δυνατό κόστος και τις μικρότερες κατά το δυνατόν επιπτώσεις. Σε τι διαφέρει αυτή η Κουβελογική από τη λογική του Σαμαρά –μήπως εκείνος θέλει το μεγαλύτερο δυνατό κόστος; Και γιατί με μια τέτοια λογική δεν θα μπορούσε κανείς να στηρίξει ακόμα και κυβέρνηση Μιχαλολιάκου –χτύπα ξύλο- για να υπάρχουν βρε αδελφέ οι μικρότερες δυνατές επιπτώσεις; Με τη λογική του εισοδισμού που μας εμφανίζει –στηρίζουμε εν ονόματι του μικρότερου κακού- μπορεί κανείς να δικαιολογήσει συνευθύνη ακόμα και με το διάβολο –ή όχι;

Ο Φώτης Κουβέλης αλέθει δηλαδή σαν καλός μύλος την πολιτική για να την κάνει κατάπλασμα για πληγωμένους. Στηρίζει τον Σαμαρά για να είναι όσο το δυνατό λιγότερο Σαμαράς. Μια δεξιά πολιτική για να είναι όσο το δυνατό λιγότερο δεξιά. Μια φιλελεύθερη συνταγή για να είναι όσο το δυνατό λιγότερο φιλελεύθερη. Τα μνημόνια για να είναι όσο το δυνατό λιγότερο μνημόνια. Τον Ξένιο Δία για να είναι όσο το δυνατό λιγότερο Δεν-Διας. Και έτσι προσπαθεί να πείσει ότι η ΔΗΜΑΡ παραμένει όσο το δυνατό περισσότερο αριστερή. Αν είναι δυνατό…

Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012