Συμπεράσματα από τη συνεδρίαση του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ. της 21ης Ιουλίου 2019

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Το Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο του Ε.ΠΑ.Μ., στη σύνοδό του της 21^ης Ιουλίου, έκανε μια αποτίμηση του αποτελέσματος των εθνικών εκλογών της 7^ης Ιουλίου. Η αποτίμηση αυτή κινήθηκε σε δύο επίπεδα. Το πρώτο αφορά το γενικότερο αποτέλεσμα των εκλογών, σε σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, αλλά και τη διεθνή συγκυρία, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί και επηρεάζει και την Ελλάδα. Το δεύτερο αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα της συνεργασίας Ε.ΠΑ.Μ. – Α.Κ.Κ.ΕΛ., ώστε να εξαχθούν τα απαραίτητα συμπεράσματα που θα μας βοηθήσουν να σχεδιάσουμε και τις επόμενες κινήσεις μας για το βάθεμα και τη διεύρυνση της συμμαχίας.

Γιατί καταλήξαμε σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα;

Ο κύριος παράγοντας που επηρέασε το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ότι πέρασε στον κόσμο η λογική της κανονικότητας, όπως το πλασάριζαν όλοι, κόμματα και ΜΜΕ. Το εκλογικό σώμα, μετά από την ξέφρενη προπαγάνδα του συστήματος, προσέγγισε το ζήτημα των εκλογών με τα κριτήρια της κανονικότητας και της ομαλότητας, δηλαδή: Ποιόν δεν θέλω να κυβερνήσει; Ποιον θέλω;
Κλασικά κριτήρια ομαλότητας, σαν να βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1990 και του 2000, όταν η επιλογή γινότανε μεταξύ των 2 κομμάτων του διπολισμού.

1. ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Τα μνημόνια δεν απασχόλησαν τον προεκλογικό λόγο, ούτε το Χρέος που  εκτιμάται ότι θα ανέλθει περίπου στα  400 δισεκατομμύρια στο τέλος του 2019. Υπάρχει μία μεγάλη απάτη, αφού για παράδειγμα, στις 31/12/2018 εμφανίζεται ότι το δημόσιο χρέος είναι 356 δισεκατομμύρια, ενώ η έκθεση του ΟΔΔΗΧ που δημοσίευσε το Υπουργείο Οικονομικών για το 2018 ανεβάζει το συνολικό δημόσιο χρέος στα 369 δισεκατομμύρια. Αυτό ισοδυναμεί με ποσοστό 200% του ΑΕΠ, με βάση το ΑΕΠ του 2018. Αυτή η διαφορά παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί η αποτίμηση έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση του χρέους και με ό,τι συνδέεται με αυτήν.  Το μεγάλο πρόβλημα του δημόσιου χρέους θα οξυνθεί από το 2022 και μετά. Σύμφωνα με την έκθεση της τρίτης ενισχυμένης εποπτείας, που  παρουσιάστηκε στις 8 Ιουλίου, τα σενάρια για μετά το 2022 είναι «τρελά». Δηλαδή, εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θα τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης 4% κάθε χρόνο και θα πιάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%, τότε το δημόσιο χρέος θα καταλήξει να είναι περίπου στο 200 με 250% του ΑΕΠ μετά από  μία εικοσαετία!  Αυτά τα εξωπραγματικά νούμερα και τα σενάρια που παρουσιάζει η Κομισιόν, είναι απίθανα. Καμία πολιτική δύναμη δεν το κουβεντιάζει αυτό. Επιχαίρουν όμως για την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή στην «κανονικότητα», για κοινοπρακτική έκδοση ομολόγου 2,5 εκατομμυρίων Ευρώ με 4,5% πραγματικό επιτόκιο (εάν προσθέσει κανείς και τον πληθωρισμό).

Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα του Χρέους.

Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι όλα αυτά που προεκλογικά υποσχέθηκε  ο Μητσοτάκης (και τα ακούσαμε και στις προγραμματικές δηλώσεις), δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, και ότι κάθε τί χρήζει έγκρισης από τα όργανα των δανειστών, τα οποία μάλιστα έχουν  προειδοποιήσει ότι η Ελλάδα έχει ήδη δεσμευτεί για 3,5% ετήσιο πλεόνασμα, δέσμευση και της τωρινής κυβέρνησης, και της προηγούμενης .

Δεν συζητήθηκε καν το θέμα των τραπεζών. Θίχτηκε από την αντιπολίτευση το θέμα των πλειστηριασμών, αλλά κανένας δεν μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρονται τα κόκκινα δάνεια στις εταιρείες ειδικού σκοπού και στα funds. Κανένας δεν ανέδειξε αυτό το ζήτημα. Κανένας δεν είπε ότι εδώ μιλάμε για Αρμαγεδδώνα!

Κανένα κόμμα δεν μίλησε για ΑΑΔΕ ή για το υπερταμείο! Σαν να μην υφίστανται όλα αυτά, λες και η οικονομική και η φορολογική πολιτική χαράσσονται από την κυβέρνηση!
Ακόμα και το ΚΚΕ (στις προγραμματικές δηλώσεις) έκανε “ριζοσπαστικές” προτάσεις, όπως για παράδειγμα να φορολογήσουμε τους εφοπλιστές, διότι δεν φορολογούνται οι εφοπλιστές. Ωραία, να φορολογήσουμε τους εφοπλιστές, μόνο που οι φόροι θα πάνε, μέσω της ΑΑΔΕ, κατ’ ευθείαν στη Γερμανία! Τι να πεις κανείς…

Κανένα κόμμα δεν ασχολήθηκε με το εκρηκτικό διεθνές οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον και τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την Ελλάδα.

Η παγκόσμια οικονομία το 2018 είχε ρεκόρ πτώσης άμεσων ξένων επενδύσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, πράγμα που σημαίνει δηλαδή ότι «μπλοκάρισε» η παγκόσμια μηχανή και ενδεχομένως από το φθινόπωρο να δούμε ένα πολύ μεγάλο νέο κραχ.

Η πολιτική προσπάθειας αποτροπής του κραχ μας αφορά άμεσα, όπως και των συνεπειών του. Οι πρακτικές που θα εφαρμόσουν για να το αποτρέψουν θα είναι, ενδεχομένως, η καταστροφή και ο πόλεμος. Δηλαδή οι ΗΠΑ εξωθούνται προς αυτές, και σ’ αυτές οφείλεται η μεγάλη πτώση των ξένων επενδύσεων, οι οποίες, γύρισαν πίσω στα μεγέθη του 2000 μέσα σε ένα έτος. Χάσανε δηλαδή μία ολόκληρη δεκαπενταετία. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πτώση στην παγκόσμια οικονομία μετά το κραχ, και αυτό δεν είναι προϊόν μόνον του τεράστιου προβλήματος υπερπαραγωγής που παρουσιάζεται στην παγκόσμια οικονομία, αλλά εκφράζεται και από την τεράστια αύξηση του λεγόμενου εταιρικού χρέους. Το εταιρικό χρέος των εισηγμένων εταιρειών, αυτή τη στιγμή, ξεπερνάει τα 7,5 τρισεκατομμύρια δολάρια! Δηλαδή, οι πολυεθνικές ανά τον πλανήτη έχουν συσσωρεύσει χρέος πάνω από 7,5 τρισεκατομμύρια δολάρια και αυτά δημιουργούν τρομακτικά προβλήματα στις μεγάλες λεγόμενες συστημικές τράπεζες.

Κυρίως, βέβαια, το πλήγμα το δέχεται η μεγαλύτερη  οικονομία, των Ηνωμένων Πολιτειών, που κινείται με αυτούς τους όρους, αλλά δεν περιορίζεται εκεί. Την ίδια ώρα, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, θα γίνει το παν προκειμένου να βρεθεί επενδυτική διέξοδος στο κεφάλαιο που λιμνάζει. Για να γίνει αυτό υπάρχουν μόνο δύο τρόποι:
Ο ένας τρόπος είναι η αξιοποίηση επενδύσεων υποδομών σε παγκόσμιο επίπεδο, κυρίως με δίκτυα και o  δεύτερος τρόπος είναι πόλεμος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των εταιρειών που είναι εισηγμένες στα παγκόσμια χρηματιστήρια παραμένει ο ίδιος (περίπου 43.000) η κεφαλαιοποίηση των χρηματιστηρίων ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, έχει υπερβεί το ΑΕΠ του πλανήτη και βαδίζει την ανηφόρα. Αυτό το συσσωρευμένο κεφάλαιο πρέπει να βρει διέξοδο. Έχουμε μια υπερπαραγωγή και μία τρομακτική υπερσυσσώρευση κεφαλαίου η οποία δεν βρίσκει διεξόδους. Το χειρότερο από όλα είναι ότι, ενώ στα προηγούμενα χρόνια μετά το κραχ η διοχέτευση αυτής της υπερπαραγωγής και της υπερσυσσώρευσης γινότανε διαμέσου των λεγόμενων τρίτων χωρών (δηλαδή των BRICS, των χωρών υπό ανάπτυξη, ή, μεταβατικών, αναπτυσσόμενων ή αναδυόμενων οικονομιών), αυτό έχει περιοριστεί δραματικά  και έχει δημιουργήσει τρομακτικό πρόβλημα. Διότι πολλές από αυτές τις χώρες όπου έβρισκαν διέξοδο τα μεγάλα κεφάλαια των ισχυρών οικονομιών των ανεπτυγμένων οικονομιών (κυρίως της Ευρώπης και των ΗΠΑ), ακολουθούν πλέον δικές τους πολιτικές. Η Ινδία π.χ. άμεσα αναμένεται να ξεπεράσει τα 5,5 τρισεκατομμύρια ΑΕΠ, αλλά ακολουθεί πολιτική εσωτερικής συσσώρευσης και όχι πολιτική ανοιχτών θυρών. Το ίδιο κάνει η Κίνα, η οποία χρησιμοποιεί τα διαθέσιμα της, όχι για να αγοράζει ομόλογα και πλασματικό κεφάλαιο από τις ΗΠΑ, αλλά για να επιδοτεί ή χρηματοδοτεί με δανειακό  κεφάλαιο υποδομές σε ολόκληρο τον πλανήτη!

Οι  Γερμανοί αρχίζουν επίσης να ασχολούνται πάρα πολύ με αυτού του είδους τις επενδύσεις, έχοντας μπει στην Αφρική. Ο δανεισμός της αφρικανικής ηπείρου κινείται από 10 έως 25% του ΑΕΠ των αφρικανικών χωρών και όποια υποδομή υπάρχει, λιμάνια, δρόμοι, σιδηρόδρομοι, περνά σε Γερμανούς επενδυτές. Το ίδιο συμβαίνει και στη Λατινική Αμερική. Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Δυτικοί προκάλεσαν και κορυφώνουν τη σύγκρουση στη Βενεζουέλα, είναι ότι οι Κινέζοι έχουν δώσει 32 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια στη Βενεζουέλα, έχουνε πάρει την κοινοπραξία πετρελαίου και ταυτόχρονα όλες τις βασικές υποδομές, συν την αναδόμηση του στρατού της χώρας. Έτσι λοιπόν, η διέξοδος των «τρίτων χωρών» μετά το κραχ του 2010 δεν λειτουργεί πλέον.

Τα στοιχεία του παγκόσμιου νομίσματος δείχνουν ότι το αμερικανικό δολάριο έχει πέσει στο 60% του διεθνούς αποθεματικού κεφαλαίου, από το 70% που ήταν, και συνεχώς μειώνεται. Ανάλογα έχει μειωθεί και το ευρώ, που από το 28% έχει πέσει στα 20%. Παρατηρήθηκε μία μονάδα αύξηση, στο 21%, πενιχρό αποτέλεσμα μετά από την τεράστια εκστρατεία που έκανε η Ευρώπη προς την Αφρική. Δηλαδή προσπάθησαν να περάσουν το Ευρώ ως αποθεματικό νόμισμα στην Αφρικανική Ένωση. Γι’ αυτό και είχαμε τακτικές επισκέψεις της Μέρκελ, του Μακρόν και άλλων ευρωπαίων ηγετών στην Αφρική,  όπως επίσης και «στρατιωτικές εκδρομές».

Με τις ενέργειες αυτές, όπως και με τους στρατούς των ευρωπαϊκών χωρών που δρουν στην υποσαχάρια Αφρική,  κατάφεραν να ανέβει το Ευρώ κατά μία ποσοστιαία μονάδα σε βάρος του δολαρίου, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του Ντ. Τραμπ. Πρόσφατα, μετά την αλλαγή της διοίκησης στην ΕΚΤ, ο Τραμπ δήλωσε (μέσω Twitter), ότι αυτή η βρώμικη πολιτική που ακολουθεί η ΕΚΤ να φτηνύνει το νόμισμά της σε βάρος του δολαρίου, θα τελειώσει. Ήταν άμεσα προκλητικός και απείλησε την ΕΚΤ να μην προβεί σε νέα ποσοτική χαλάρωση.

Τι είναι ποσοτική χαλάρωση; Περισσότερο φθηνό χρήμα σε Ευρώ. Άρα, μείωση του κόστους του Ευρώ σε σχέση με το δολάριο, διάθεση περισσότερων Ευρώ σε αυτούς που θέλουνε για τις κεφαλαιαγορές, με τον Τραμπ να προειδοποιεί ότι οι ΗΠΑ θα πάρουν μέτρα.
Αυτό που πιέζει δραματικά, ιδιαίτερα μετά το 2010, είναι η αύξηση των εθνικών νομισμάτων. Δηλαδή το γεν, η αγγλική λίρα, το ρούβλι και ειδικά η τουρκική λίρα, έχουν αυξηθεί σημαντικά. Όλα αυτά δηλώνουν ότι τα κράτη προσπαθούν να απαλλαγούν από τα σκληρά νομίσματα της Διεθνούς Αγοράς, γιατί έχουν υψηλό κόστος και προσπαθούν να διαχειριστούν τις οικονομίες τους με λιγότερο σκληρά νομίσματα, κλείνοντας συμφωνίες στα δικά τους νομίσματα, χωρίς διαμεσολάβηση σκληρού νομίσματος.

Όλα αυτά είναι η βάση των πολέμων που έρχονται.

Έτσι εξηγείται το γιατί δεν κάνουν πίσω οι Αμερικανοί στο μέτωπο που έχουνε με το Ιράν και ενδεχομένως μέσα στο καλοκαίρι να δούμε τις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή.
Κάνει εντύπωση το γεγονός ότι όλες οι χώρες, Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, και η Γερμανία που ευθυγραμμίζεται, κάνουν τόσο επιθετικές δηλώσεις απέναντι στο Ιράν, χρησιμοποιώντας προβοκατόρικη ρητορική και δημιουργώντας κλίμα έντασης.

Την ίδια ώρα στην Αφρική εντείνονται οι εστίες σύγκρουσης, όπως και στην Λατινική Αμερική. Αυτό που συμβαίνει στη Βενεζουέλα δεν αφορά μόνο τη Βενεζουέλα, αλλά απλώνεται και στις γύρω χώρες και ενδεχομένως να υπάρξει ανάφλεξη στην Κεντρική Αμερική.
Τώρα, για πρώτη φορά στην ιστορία, οι ΗΠΑ έχουν τέτοια εξάπλωση στρατιωτικής δύναμης στον πλανήτη μετά τον 2ο ΠΠ υπάρχουν περισσότερες από 1.000 στρατιωτικές βάσεις στον πλανήτη, που απασχολούν πάνω από 160.000 τακτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ. Η εξάπλωση αυτή έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, που οι ΗΠΑ αδυνατούν να τη διαχειριστούν.  Γι’ αυτό έχουνε βάλει το ΝΑΤΟ να φτιάξει ολοκληρωμένα συστήματα ασφαλείας, όπου να εντάσσονται μονάδες και Ένοπλες Δυνάμεις των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ, αλλά με τέτοιον τρόπο, ώστε να εξυπηρετείται ο επιχειρησιακός καταμερισμός εργασίας των Αμερικανών.

Αυτό κάνει σήμερα το ΝΑΤΟ και γι αυτό και φωνάζει απέναντι στους Τούρκους.

Τι  λέει στουςΤούρκους; Ότι «ενώ εμείς έχουμε βάλει να έχεις ένα ολοκληρωμένο σύστημα εποπτείας και Ασφάλειας όπου πρέπει να εντάξεις τις Ένοπλες Δυνάμεις, εσύ ταυτόχρονα πας να δημιουργήσεις παράλληλη δομή άμυνας με τους S-400»! Επί της ουσίας, τους λέει ότι δεν μπορούν να έχουν επιχειρησιακή ανεξαρτησία στις Ένοπλες Δυνάμεις  τους.
Στην πραγματικότητα, οι δικαιολογίες που προβάλλονται, ότι ξαφνικά οι Ρώσοι θα ανακαλύψουν τα μυστικά του F35 και ότι αμέσως θα ανοίξουν οι δορυφόροι των Ρώσων και θα ανακαλύψουν τα μυστικά του ΝΑΤΟ, είναι παραμύθια κατάλληλα μόνο για σενάρια του Χόλυγουντ. Αρκεί να λάβουμε υπόψιν ότι S-300 έχουμε και στη χώρα μας. Γιατί δεν γεννάται ζήτημα και δεν φωνάζει κανείς; Οι S-300 είναι στη Σούδα, σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, και μάλιστα σύμφωνα με το Reuters και την Jerusalem Newpost, σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, έχουν εκπαιδευτεί ισραηλινοί πιλότοι στο πώς θα αποφεύγουν τον εντοπισμό ή πλήγμα από τους S-300! Γιατί δεν φωνάζει κανείς για τους δικούς μας S-300; Εδώ δεν υπάρχει θέμα ΝΑΤΟ και εποπτείας των Ρώσων;

Μάλιστα τον Απρίλη του 2019, το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι κλείστηκε η συμφωνία για την αναβάθμιση των S-300 και ότι θα στείλουν καινούργιο οπλισμό, γιατί αυτοί οι πύραυλοι εδάφους-αέρος έχουν χρησιμοποιηθεί. Κανένας δεν το συζητάει αυτό, κλείστηκε κανονικά η συμφωνία, ανακοινώθηκε από το υπουργείο άμυνας, αλλά δεν είδαμε κάποιον να διαμαρτύρεται, ούτε τις ΗΠΑ! Γιατί φωνάζουν για την Τουρκία; Διότι  εκεί δημιουργείται παράλληλη, ανεξάρτητη δομή άμυνας, η οποία δεν ελέγχεται επιχειρησιακά από το ΝΑΤΟ. Πλέον, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ανεξαρτησίας, όπως υπήρχε επιχειρησιακή ανεξαρτησία στις Ένοπλες Δυνάμεις μέχρι την τελευταία δεκαετία που άλλαξε το δόγμα ΝΑΤΟ. 

Την ίδια ώρα ο Τραμπ εκφράζει μία πολιτική άκρως επιθετική!

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει δημιουργήσει τρία μεγάλα ζητήματα γύρω από την Κίνα: στη νότια θάλασσα της Κίνας, στην Βόρεια Κορέα και στις Φιλιππίνες. Δηλ. εκεί ακριβώς όπου υπάρχουν τρομακτικά κινέζικα συμφέροντα και τελείως «τυχαία», είναι από κει που ξεκινάει ο νέος “δρόμος του μεταξιού”,  της ναυσιπλοΐας κατά κύριο λόγο που έχει και τον κύριο όγκο.
Γίνεται όλο και πιο σαφές ότι σε αυτές τις συνθήκες κρίσης, το να μιλάς για ξένες επενδύσεις, ότι δηλ. θα έρθει το ξένο κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, είναι είτε άγνοια, είτε κοροϊδία.

Η σύγκρουση είναι γενικευμένη και είναι ανάμεσα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και στον κρατικό καπιταλισμό (τον καπιταλισμού που η συνοχή του εξαρτάται από το κράτος-έθνος. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνεται με όρους λαού ή εργαζομένων, μπορεί να γίνει και με όρους άρχουσας τάξης). Συγκρούεται δηλαδή μία παλαιότερη μορφή καπιταλισμού με την πιο σύγχρονη μορφή καπιταλισμού που θέλει ανοιχτά σύνορα κλπ. Το πεδίο αναμέτρησης είναι αν θα υπάρχουν ή όχι, κράτη που να ασκούν οποιονδήποτε έλεγχο εντός των συνόρων τους, είτε οικονομικό, είτε πολιτικό, είτε οποιουδήποτε είδους.

Γεωπολιτικές κινήσεις της Τουρκίας

Παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις, οι ΗΠΑ θα τα δώσουν τα F-35 στην Τουρκία, διότι δεν τις συμφέρει να πληρώσουν για την παραγωγή ενός άχρηστου γι’ αυτές αεροπλάνου. Για τη δική μας επιχειρησιακή στρατιωτική πολιτική τα  F-35 θα ήταν λειτουργικά, οι ΗΠΑ όμως δεν μπορούν να υπηρετήσουν τις στρατηγικές τους σκοπιμότητες με αυτά. Πρόκειται για ένα πανάκριβο αεροπλάνο, τόσο ακριβό που το κάνει ασύμφορο να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε αναπτυγμένα συστήματα άμυνας, αφού εάν καταρριφθεί ένα τέτοιο αεροσκάφος, τινάζεται στον αέρα ο προϋπολογισμός, ενώ και επιχειρησιακά δεν είναι τέτοιο που να δημιουργεί ανωτερότητα έναντι στα Su35 που αμέσως η Ρωσία προσφέρθηκε να δώσει στην Τουρκία. Η διστακτικότητα του Ερντογάν οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει με το μέρος του τις δυνάμεις της κοινωνίας να τον στηρίζουν, ώστε να κάνει ανεξάρτητη πολιτική. Η τουρκική ολιγαρχία, που πλούτισε μέσω της εισροής ξένων κεφαλαίων στην Τουρκία και της εκροής δικών της κεφαλαίων στο εξωτερικό, δεν βλέπει με καλό μάτι τη σύγκρουση με τις ΗΠΑ, άσχετα με το ποια είναι τα συμφέροντα του Ερντογάν και της οικογένειάς του.

Το ενδιαφέρον είναι ότι, σε συνεννόηση με τις κινεζικές αρχές, ο Ερντογάν πήγε επίσκεψη στους Τουρκμένους, στην περιοχή των Ουϊγούρων, στην κινεζική επικράτεια στα σύνορα με την Τουρκία, όπου εκεί υπάρχει μεγάλο πρόβλημα για την Κίνα από τις εξεγέρσεις και τρομοκρατικές ενέργειες αυτού του πληθυσμού. Οι ενέργειες αυτές υποδαυλίζονται από την Τουρκία -κατ’ ουσίαν από τους Αμερικανούς διαμέσου Τουρκίας. Ο Ερντογάν ζήτησε να πάει ο ίδιος και η Κίνα το αποδέχτηκε, προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία στην περιοχή.
Δηλαδή, ο Ερντογάν επιχειρεί να δημιουργήσει κατάσταση παρόμοια με της Συρίας και ταυτόχρονα να οικοδομήσει μία στενή σχέση της Τουρκίας με την Κίνα (πράγμα που είναι casus belli για τις ΗΠΑ)!

Εάν ο Ερντογάν διευκολύνει τους Κινέζους και καταλαγιάσει μια δύσκολη, μεθοριακή, περιοχή -που είναι το δεύτερο μεθοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Κίνα μετά το Θιβέτ- τότε θα δημιουργήσει μια εξαιρετική σχέση Κίνας – Τουρκίας.
Επιπλέον, οι Κινέζοι σχεδιάζουν να περάσουν από εκεί τον αυτοκινητόδρομο του νέου «δρόμου  μεταξιού» που θα έρχεται στην Ευρώπη δια μέσου της Ανατολίας, αλλά και τον σιδηρόδρομο που θα διέρχεται τα Δαρδανέλια, θα περνάει μέσω της Μεγάλης Κρεμαστής γέφυρας από την Ασιατική στην Ευρωπαϊκή μεριά της Τουρκίας, έργο που προγραμματίστηκε αλλά σταμάτησε λόγω έλλειψης δολαρίων στην τουρκική οικονομία. Το έργο αυτό θα αναληφθεί από τους Κινέζους που έχουν έχουν κεφάλαια, και τους Ρώσους που έχουν τεχνικές εταιρείες.

Το ίδιο πράγμα κάνουν τώρα στην Νικαράγουα. Ρωσικές κατασκευαστικές εταιρείες με κινέζικα κεφάλαια και τεράστιες δανειοδοτήσεις, φτιάχνουν τη δεύτερη διώρυγα, ανάλογη του Παναμά. Τα συμφέροντα από αυτά τα έργα είναι τόσο μεγάλα, που εάν συμβεί κάτι, θα «μυρίσει» μπαρούτι!
Κρίνεται ότι οι  ΗΠΑ, ίσως για πρώτη φορά μετά τον δεύτερο ΠΠ, σκέφτονται στα σοβαρά να «πυρακτωθεί» η περιοχή. Μέχρι τώρα, η αποτροπή πολέμου στην ευρύτερη περιοχή της  Ανατολικής Μεσογείου επιτεύχθηκε χάριν του παγκόσμιου εμπορίου. Αν συμβούν τέτοιες γεωπολιτικές μεταβολές, με νέες εταιρικές σχέσεις κρατών της περιοχής, ποιος θα σταματήσει τις ΗΠΑ να προκαλέσουν ανάφλεξη στην περιοχή (η Κύπρος, το Αιγαίο, τα κοιτάσματα, είναι έτοιμες ήδη αφορμές), με στόχο να χτυπήσει το εμπόριο της Κίνας στην καρδιά του, στο δρόμο δηλαδή που το οδηγεί στην Ευρωπαϊκή αγορά;

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε δεχθεί να δημιουργηθεί κινεζική παροικία από στελέχη επιχειρήσεων και του κόμματος της Κίνας τον επόμενο χρόνο. Ήδη σε γνωστά ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας φοιτούν κινεζάκια που διδάσκονται προγράμματα για παιδιά από ξένες χώρες, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται διδασκαλία  ελληνικής γλώσσας!
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι υπάρχει πολύ σοβαρό γεωστρατηγικό ενδιαφέρον των Κινέζων στην περιοχή, ότι βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και δεν ξέρουμε και τι άλλο ενδεχομένως μπορεί να συμβεί, με δεδομένη βέβαια την κατάσταση της χώρας μας.

Ωστόσο, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συζητήθηκε προεκλογικά από τα άλλα κόμματα, δεν μπήκαν στην προεκλογική ρητορική τους τέτοια θέματα. Αυτή η τεχνική της παρουσίασης μιας εικονικής πραγματικότητας, ότι, δήθεν, τελείωσαν τα μνημόνια και εισήλθαμε στη λεγόμενη «κανονικότητα», ήταν αυτό που, κατά κύριο λόγο,  οδήγησε σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα και τη γιγάντωση του διπολισμού.

Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου συγκρότησαν ένα Κοινοβούλιο “ομαλότητας”.  Μία χαρά είναι όλα τα μεγάλα ζητήματα της χώρας, ακόμα και τα εθνικά, αφού  δεν συζητιούνται! Συζητάνε μεταξύ τους θέματα εκτός πραγματικότητας και μαζί με την προπαγάνδα της αναμονής επενδύσεων ξένου κεφαλαίου, διαμορφώνουν το κλίμα που θα περνάνε στην κοινωνία.

2. ΑΠΟΧΗ

Δεύτερος παράγοντας είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος το οποίο παραμένει εκτός πολιτικών διεργασιών από τον Σεπτέμβρη του 2015 και μετά, δεν μπήκε στην εκλογική μάχη.
Δεν μιλάμε για την αποχή, γενικά. Αναφερόμαστε στο τμήμα εκείνο που αποσύρθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2015 και μετά, δηλαδή για 450 με 500 χιλιάδες ψηφοφόρους. Αυτοί, σε γενικές γραμμές, δεν πήγαν  να ψηφίσουν.

Αυτός είναι πολιτικοποιημένος κόσμος που διαμορφώθηκε στις εποχές του αντιμνημονιακού αγώνα. Αυτός ο κόσμος δεν πείστηκε να έρθει να ψηφίσει. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, βρίσκεται το μεγαλύτερο τμήμα του δικού μας κόσμου, του κόσμου που μας ψήφιζε παραδοσιακά και μας στήριζε. Βρίσκεται μέσα σε αυτό το κομμάτι που δεν ήρθε να  ψηφίσει, με συνέπεια να υποστούμε κι εμείς τις ανάλογες απώλειες. Το δίλημμα ότι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να εμποδίσουν την έλευση της Δεξιάς, υπήρξε, αλλά ήταν περιορισμένο.

3. Για το ποσοστό του Ε.ΠΑ.Μ. – Α.Κ.Κ.ΕΛ.

Πέραν των παραπάνω γενικών, αλλά καθοριστικών, παραγόντων που διαμόρφωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα, ειδικότερα και όσον αφορά στο ποσοστό του Ε.ΠΑ.Μ. – Α.Κ.Κ.ΕΛ., συνετέλεσαν και τα εξής:
– Aπό τα δεδομένα που έχουμε και που γνωρίζουμε από την επαφή μας με τον κόσμο, ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων μας (του αντιμνημονιακού χώρου και υπέρ της εξόδου από την ΕΕ), δεν πήγε να ψηφίσει. Πήραμε όμως ένα καινούργιο τμήμα νέων, ο κύριος όγκος των οποίων ήρθε από το διαδίκτυο και μας ψηφίζει πρώτη φορά. Ο κόσμος αυτός μας γνώρισε τους τελευταίους μήνες και έχει ηλικία ανάμεσα στα 25 και 35.  Αυτό εξηγεί το φαινόμενο ότι δεν είχαμε σταυρούς υποψηφίων στο ένα στα δύο ψηφοδέλτια και μάλιστα σε μεγάλες περιφέρειες.

– Επίσης, είχαμε αυτή την έξαρση της γυναικείας υποψηφιότητας, αφού οι γυναίκες πήραν πάρα πολλούς σταυρούς που δεν το περίμεναν ούτε οι ίδιες. Παρατηρήσεις δείχνουν ότι οι νέοι ψηφοφόροι σταυροδοτούν γυναίκες υποψήφιες, πράγμα που ενισχύει τη διαπίστωση ότι νέοι σε ηλικία, μας ψήφισαν πρώτη φορά. Μέχρι πρόσφατα, στις νέες ηλικίες είχαμε μεγάλα ελλείμματα, αφού η ηλικιακή ομάδα των ψηφοφόρων μας ήταν παραδοσιακά μεταξύ 45- 65.

– Ο περιορισμένος προεκλογικός χρόνος δεν μας έδωσε τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον κόσμο και την προώθηση του ψηφοδελτίου Ε.ΠΑ.Μ.- Α.Κ.Κ.ΕΛ. και της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ευρύτερα. Πολύς κόσμος δεν γνώριζε ότι συμμετέχουμε στις εκλογές.
Η διαπίστωση αυτή αναδεικνύει τα ελλείμματα της δικής μας δουλειάς. Δύο  εβδομάδες πριν τις εκλογές δεν επαρκούν, παρά μόνο για τα κόμματα που διαθέτουν πολλά λεφτά και τους «παίζουν» καθημερινά τα κανάλια. Εμείς δεν θα έχουμε ποτέ αυτή τη δυνατότητα, γι’ αυτό πρέπει να δουλεύουμε στον κόσμο με συνεχείς επαφές, εκδηλώσεις και συζητήσεις.

– Δεν καταφέραμε να έχουμε έναν πολιτικό σχεδιασμό από το Γενάρη του 2019, ώστε κλιμακωτά να βρεθούμε στην καλύτερη δυνατή θέση στον προεκλογικό αγώνα, πεπεισμένοι, πολλοί από εμάς, ότι θα πάμε για τις εκλογές τον Οκτώβρη.

– Πληρώσαμε ακριβά το ότι δεν κατεβήκαμε στις ευρωεκλογές, με συνέπεια, ένα μεγάλο τμήμα κόσμου που ενδεχομένως να μας ψήφιζε, βλέποντας ότι δεν συμμετείχαμε στην εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών, συνήγαγε το συμπέρασμα ότι δεν κατεβαίνουμε ούτε στις εθνικές, και επέλεξε την αποχή.

– Δεν αξιοποιήσαμε λόγω χρόνου, τις ενώσεις πολυτέκνων και τις ενώσεις των δανειοληπτών.

– Το αποτέλεσμα πάντα είναι δείκτης της δικής μας δουλειάς, και προσωπικής και συλλογικής – δεν πρέπει να φορτώνουμε στον κόσμο αυτά που εμείς δεν κάναμε.

– Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι έγιναν κακόβουλες προσπάθειες να μην ολοκληρωθεί η συμμαχία, όπως και κακόβουλες προσπάθειες να μην καταφέρουμε να κατεβάσουμε ψηφοδέλτια στις εκλογές. Υπήρξαν κάποιοι που ήρθαν και μας πλησίασαν με το πρόσχημα ότι δήθεν θέλανε να ενταχθούν στη συμμαχία, με τη λογική να δημιουργήσουν προσκόμματα και καθυστερήσεις, να φτάσουμε 19-20 του μηνός και να χάσουμε  τις προθεσμίες παραβόλων και επίδοσης στον Άρειο Πάγο.
Παίχτηκαν πολλά παιχνίδια, προκειμένου να διευκολυνθεί βεβαίως ο δικομματισμός και να λειτουργήσει πιο καθοριστικά απ’ ότι λειτούργησε.

Τα θετικά αποτελέσματα είναι ότι έχει ξεκαθαρίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό η ήρα από το στάρι.

– Ξεκαθάρισε  τι σημαίνει αντιμνημονιακός πατριωτικός δημοκρατικός χώρος. Αυτό πλέον είναι με σαφήνεια καθορισμένο, τουλάχιστον σε επίπεδο αιτημάτων.

– Ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε δεξιός πατριωτικός χώρος ούτε αριστερός πατριωτικός χώρος. Αυτό έχει γίνει πλέον εμφανές ακόμα και στον κόσμο που μέχρι τώρα είχε τις δικές του λογικές ή αυταπάτες.

– Η συμμαχία και η εκλογική συνεργασία μας έδωσε τη δυνατότητα να απευθυνθούμε σε μια κατηγορία που μέχρι στιγμής δεν είχαμε πρόσβαση και αυτοί είναι οι αγρότες. Είναι χαρακτηριστικό ότι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποί τους ήταν παρόντες σε κάθε επίσκεψη ή ομιλία του Ε.ΠΑ.Μ.
Όπου υπάρχουν επιφυλάξεις, από μέλη και φίλους είτε της δικής μας πλευράς, είτε του ΑΚΚΕΛ, λόγω των διαφορετικών θέσεων των δύο κομμάτων σε κάποια ζητήματα, αυτές θα αμβλυνθούν, με γνώμονα πάντα την αρχή διατήρησης της πολιτικής μας αυτοτέλειας. Σε καίρια ζητήματα, όπως η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής, ισχύει το Βαδίζουμε χώρια, κτυπάμε μαζί!

– Κερδίσαμε νέο κόσμο που μας παρακολουθεί από το διαδίκτυο και εντάσσονται μάλιστα στο Ε.ΠΑ.Μ., είτε ως φίλοι, είτε ως μέλη.
Αυτό φάνηκε και από την μετεκλογική εκδήλωση στις 15 Ιουλίου στο "POLIS ART CAFE", όπου προσήλθε  μεγαλύτερος  αριθμός φίλων, μεταξύ αυτών και αρκετοί που μας προσέγγισαν για πρώτη φορά.

– Τέλος, παρατηρείται στα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ. μεγαλύτερη συσπείρωση, παρά το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα, πράγμα που καταδεικνύει ωριμότητα και αφοσίωση.

Αθήνα 21 Ιουλίου 2019

Το Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο του Ε.ΠΑ.Μ.