Πώς μπορούμε αύριο το πρωί, αν το αποφασίσουμε, να αλλάξουμε Ρότα;

Του Δημήτρη Καζάκη

Θαυμάστε προεκλογικά προγράμματα. Και μάλιστα εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής, που έχει υποστεί η Ελλάδα από την εποχή της χρεοκοπίας του 1894, της κοινωνικής κατάρρευσης και γενοκτονίας του ελληνικού λαού. Μειώσεις φόρων (αν το επιτρέψουν οι δανειστές), αυξήσεις μισθών και συντάξεων… κάπου στο απώτερο μέλλον.

Αγριοραδίκια και μαντζούνια για παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας (μαζί με τις επιστολές του Ιησού, βοήθειά μας…) κοκ. Και για το συμφέρον των σύγχρονων αρπακτικών τύπου Χάμπρο, ένα νέο Σκριπ με βαρουφάκεια γοητεία. Κουβέντα, όμως, τσιμουδιά για το χρέος και το καθεστώς κατοχής της Ελλάδας.

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που κατεβαίνουν στις εκλογές για να λύσουν άλλα προβλήματα, όπως π.χ. είναι η «ενότητα της Αριστεράς». Προσέξτε, με «Α» πάντα κεφαλαίο, όπως οφείλουν οι πιστοί να αποτυπώνουν την πίστη τους στα Θεία. Η «ενότητα της Αριστεράς» είναι μια επινόηση της μεταπολίτευσης, όπως ακριβώς και η «ενότητα των θρησκειών». Ίδιου ακριβώς περιεχομένου με ίδιες ταξικές και ιδεολογικές αφετηρίες.

Ας αφήσουμε όμως τους πιστούς στην αναζήτηση της τυφλής πίστης, του δικού τους Ισλάμ, κι ας ασχοληθούμε με την πραγματικότητα. Και κυρίως ας ασχοληθούμε με τον τρόπο που μπορεί να ξεκινήσει η ανάκαμψη της χώρας.
Ξεχάστε όλους αυτούς τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής που σας τάζουν λαγούς με πετραχήλια, μειώσεις φόρων, αυξήσεις εισοδήματος, θέσεις εργασίας και επενδύσεις υπό καθεστώς πρωτογενών πλεονασμάτων και δουλοπαροικίας του χρέους. Μας θεωρούν όλους ηλίθιους. Ας μην τους κάνουμε την χάρη.

Πώς μπορεί να ανακάμψει μια χώρα σαν την Ελλάδα από μια τέτοια, πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά υποβάθμιση της οικονομίας και της κοινωνίας της; Για να μπορέσει να ξεκινήσει η ανάκαμψη χρειάζεται μια ισχυρή ώθηση η οικονομία και η κοινωνία. Όχι σε βάθος τετραετίας, αλλά από το πρώτο κιόλας 24ωρο.
Όποιος λέει κάτι διαφορετικό, να ξέρετε, είτε δεν ξέρει τι λέει κι άρα είναι επικίνδυνος, είτε διατελεί σε διατεταγμένη υπηρεσία κι επομένως είναι διπλά επικίνδυνος.
Αν δεν δοθεί άμεσα, εδώ και τώρα, από το πρώτο κιόλας 24ωρο εισόδημα στα νοικοκυριά και κυρίως σ’ εκείνα που έχουν καταδικαστεί στην ανεργία, την ανέχεια, την αναδουλειά και σε δουλειές του ποδαριού, είναι αδύνατον να αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Πώς θα γίνει αυτό;

• Με άμεση καταβολή εφάπαξ βασικού εισοδήματος ύψους 5.000 ευρώ, σε κάθε φορολογούμενο που δηλώνει φορολογητέο εισόδημα κάτω του μέσου.
• Επίδομα ανεργίας για όλους τους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ καθ’ όλο το διάστημα που καταγράφονται ως άνεργοι και το οποίο θα ισούται καθαρά με το 80% του βασικού μισθού.
• 300 ευρώ ανά μήνα για κάθε ανήλικο τέκνο έως 18 ετών από το πρώτο παιδί για όλες τις οικογένειες. Ως απαρχή μιας ολοκληρωμένης δημογραφικής πολιτικής που θα αντιστρέψει την ηλικιακή πυραμίδα στη χώρα μας το ταχύτερο δυνατόν.
• Επαναφορά του ύψους της σύνταξης με βάση τα προβλεπόμενα προ μνημονίων και αποζημίωση των συνταξιούχων σύμφωνα με τις πρόσφατες αποφάσεις της δικαιοσύνης.
• Πάγωμα με σκοπό την οριστική διαγραφή όλων των ιδιωτικών χρεών προς τράπεζες, εφορία, ταμεία, ΟΤΑ, ηλεκτρικό, νερό, κοκ. Με εξαίρεση όσες οφειλές δημιουργήθηκαν με δόλιο τρόπο. Τα γνωστά δανεικά κι αγύριστα.
• Απαγόρευση όλων των πλειστηριασμών και κατάργηση όλων των υφιστάμενων κατασχέσεων από τράπεζες, εφορία, ταμεία, ΟΤΑ, εταιρείες κοινής ωφέλειας, κοκ. Επιστροφή των αδίκως εκπληστειριασθέντων ακινήτων επί εποχής μνημονίων στους αρχικούς νόμιμους ιδιοκτήτες τους.
• Δημόσια εκκαθάριση υπό καθεστώς λειτουργίας όλων των λεγόμενων συστημικών τραπεζών με τη συνδρομή της δικαιοσύνης, προκειμένου να διερευνηθεί η διαδρομή του χρήματος από και προς το εξωτερικό, να ποινικοποιηθεί η τραπεζική ασυδοσία και τοκογλυφία, να καταπολεμηθεί το οργανωμένο έγκλημα, αλλά και να τεθούν οι βάσεις ενός ριζικά διαφορετικού τραπεζικού συστήματος.
• Κατάργηση όλων των δημευτικών φόρων εισοδήματος, οι προκαταβολές φόρου, τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια και η φορολογία ακινήτων όπως ο ΕΝΦΙΑ. Μοναδική πηγή άμεσης φορολογίας οφείλει να είναι η πραγματική φοροδοτική ικανότητα του εισοδήματος.
• Αφορολόγητο στο ύψος του υπολογιζόμενου κατ’ έτος εισοδήματος που αντιστοιχεί στο κατώφλι κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανά κατηγορία νοικοκυριού.
• Δραστική μείωση του ΦΠΑ με ανώτατο κλιμακωτό συντελεστή για όλους τους κλάδους στο 12%, στην προοπτική σταδιακής κατάργησής του σε βάθος πενταετίας.
• Φορολογικές ελαφρύνσεις και προστασία από κάθε λογής γραφειοκρατική παρενόχληση για όσες επιχειρήσεις δημιουργούν νέες θέσεις σταθερής και μόνιμης απασχόλησης, επενδύουν πρωτίστως στην παραγωγή και την άνοδο της παραγωγικότητας μειώνοντας τον κατά εργαζόμενο ετήσιο εργάσιμο χρόνο χωρίς μείωση της αμοιβής του, διαθέτουν ασφαλές εργασιακό περιβάλλον με σεβασμό στο εργατικό δίκαιο, δημιουργούν προϊόντα και υπηρεσίες που δεν βαθαίνουν την εξάρτηση από το εξωτερικό και δεν φυγαδεύουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό, αλλά τα επανεπενδύουν στο εσωτερικό.
• Χαμηλότοκες, είτε άτοκες πιστώσεις χωρίς κανενός είδους προσημειώσεις ή υποθήκες, όπως και οικονομικές διευκολύνσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με σκοπό πρωτίστως την ενίσχυση της βιοτεχνικής και βιομηχανικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Απαλλαγή καταβολής ΦΠΑ και φορολογίας εισοδήματος για τα πρώτα 3 χρόνια από την έναρξη κάθε νέας μικρής ή μεσαίας επιχείρησης.
• Επιλεκτική ανταγωνιστική προστασία των δικών μας αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων, έτσι ώστε να υπάρξουν συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού υπέρ της εγχώριας παραγωγής με όρους ήπιας, ορθολογικής και βιολογικής εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
• Πλήρη απαλλαγή όλων των μικρομεσαίων και αυτοαπασχολούμενων αγροτών, κτηνοτρόφων και αλιέων από την φορολογία εισοδήματος.
• Κατοχύρωση του κατώτατου μισθού με νόμο του κράτους κατ’ έτος και καθορισμό του ελάχιστου διαθέσιμου εισοδήματος με βάση τις πραγματικές ανάγκες διαβίωσης κάθε εργαζόμενου και της οικογένειάς του. Κανείς δεν θα μπορεί να αμείβεται κάτω από αυτό το όριο, ακόμη κι αν προσλαμβάνεται να εργασθεί λιγότερες ώρες από το κανονικό.

Είναι όλα αυτά επαρκή; Όχι, χρειάζονται πολλά περισσότερα, αλλά όλα τα παραπάνω μπορούν και πρέπει να θεσμοθετηθούν από το πρώτο 24ωρο. Κι αυτό γιατί μόνο έτσι μπορεί να δοθεί μια ισχυρή ώθηση στην οικονομία και η κοινωνία, ο λαός μας, οι πολλοί, θα αρχίσουν να ανακάμπτουν, να πατούν γερά στα πόδια τους.
Δεν υπάρχει ούτε ένα – ούτε ένα! – παράδειγμα στην παγκόσμια ιστορία μιας χώρας σαν την Ελλάδα που να βγήκε από τέτοιου μεγέθους καταστροφή χωρίς ένα ανάλογο μείγμα μέτρων άμεσης πολιτικής. Είτε την καταστροφή την είχε υποστεί λόγω πολέμου, είτε λόγω οικονομικής κατάρρευσης.

Πολιτικές σαν αυτές του μνημονίου, σχετίζονται στην παγκόσμια ιστορία αποκλειστικά και μόνο με την αποικιοκρατία των αποκαλούμενων δημοκρατιών της μπανάνας, του καφέ, του καουτσούκ ή του πετρελαίου, με δικτατορικά καθεστώτα φυλάρχων και κράτη παρίες εντολοδόχων πολυεθνικών και τραπεζιτών. Και τα αποτέλεσμά τους μπορεί να τα διακρίνει κανείς από το πλήθος των κατεστραμμένων χωρών που κοσμούν πρώτα και κύρια την Αφρική, αλλά κι όλες τις άλλες ηπείρους.

Ναι, αλλά που θα βρούμε να χρηματοδοτήσουμε τα μέτρα του πρώτου 24ωρου;

Εκεί που τα βρήκε και η Τράπεζα της Ελλάδας!


Δείτε το διάγραμμα σε δις ευρώ που παραθέτουμε από τους Λογαριασμούς Τάξεως των ετήσιων
Ισολογισμών της Τραπέζης της Ελλάδος, ειδικά για τα Περιουσιακά στοιχεία αποδεκτά από την Τράπεζα της Ελλάδος ως ασφάλεια για πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Πρόκειται για περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών που δόθηκαν ως εγγύηση αποκλειστικά στην Τράπεζα της Ελλάδας για την παροχή ρευστότητας.

Από πού προήλθε αυτή η ρευστότητα, δηλαδή τα δις ευρώ, που δόθηκαν από την ΤτΕ στις τράπεζες; Από το πουθενά! Δημιουργήθηκαν από το τίποτα, από το μηδέν, προκειμένου να δοθούν στις εγχώριες τράπεζες.
Προσέξατε τα ποσά; Το 2012 έφτασαν στο ύψος σχεδόν των 192 δις ευρώ. Το 2015 ξεπέρασαν τα 149 δις ευρώ! Κι όμως οι τράπεζες έκλεισαν με απόφαση της κυβέρνησης Τσίπρα μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 λόγω – άκουσον, άκουσον! – λόγω έλλειψης ρευστότητας!
Σύμφωνα με τη Μηνιαία Συνοπτική Λογιστική Κατάσταση της 30ης Ιουνίου 2015, η Τράπεζα της Ελλάδας φέρεται να έχει διοχετεύσει ρευστότητα, δηλαδή ρευστό χρήμα, τις εγχώριες τράπεζες έναντι περιουσιακών στοιχείων ύψους 158 δις ευρώ.

Στην αντίστοιχη Μηνιαία Συνοπτική Λογιστική Κατάσταση της 31ης Μαΐου 2015, η Τράπεζα της Ελλάδος φέρεται να έχει διοχετεύσει με ρευστότητα αντίστοιχη με περιουσιακά στοιχεία ύψους 156,2 δις ευρώ.
Με άλλα λόγια, στον επίμαχο μήνα οι εγχώριες τράπεζες είχαν τροφοδοτηθεί με επιπλέον ρευστότητα της τάξης των 3,8 δις ευρώ μόνο από την Τράπεζα της Ελλάδας. Κι όμως οι τράπεζες έκλεισαν γιατί υποτίθεται ότι δεν είχαν ρευστότητα για να πληρώσουν συντάξεις ύψους 2 δις ευρώ. Παραμύθια για αγρίους!

Οι τράπεζες έκλεισαν με απόφαση κυβέρνησης Τσίπρα, γιατί έπρεπε να εκβιαστούν οι συνταξιούχοι, οι επαγγελματίες κι όλος ο λαός ώστε να ψηφίσει ΝΑΙ στα μνημόνια στο δημοψήφισμα. Κι όταν ψήφισε ΟΧΙ, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα – μηδενός εξαιρουμένου – τότε συνωμότησε για να το κάνει ΝΑΙ.
Το γεγονός όμως παραμένει. Από το 2011 η Τράπεζα της Ελλάδας αποδέχεται περιουσιακά στοιχεία των εγχώριων τραπεζών, που δεν αποδεχόταν το ευρωσύστημα και παρείχε από το τίποτα ρευστό χρήμα. Ποτέ πριν σε όλα τα χρόνια του ευρώ, δεν το έκανε η Τράπεζα της Ελλάδας. Ξεκίνησε από το 2011 παρέχοντας ρευστότητα ύψους άνω των 84 δις για να ακολουθήσει το 2012 με ρευστότητα άνω των 191 δις ευρώ.

Κι όλα αυτά επιπλέον της ρευστότητας που αντλούσαν οι τράπεζες από το ευρωσύστημα με ενέχυρο περιουσιακά στοιχεία που αποδεχόταν η ΕΚΤ. Χωρίς βέβαια να υπολογίζουμε και τα 60 περίπου δις ευρώ που κόστισαν στον Έλληνα φορολογούμενο οι ανακεφαλαιοποίησεις των συστημικών τραπεζών.
Το γεγονός λοιπόν παραμένει. Η Τράπεζα της Ελλάδας από μόνη της έχει το δικαίωμα δημιουργίας χρήματος σε ευρώ από το πουθενά, με «πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας». Το δικαίωμα δίνεται στην Τράπεζα της Ελλάδος από το 4ο Πρωτόκολλο της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συνθήκη της Λισαβόνας).

Και το κυριότερο. Πουθενά στο συγκεκριμένο Πρωτόκολλο δεν περιορίζει αυτό το δικαίωμα στην έκτακτη χρηματοδότηση των τραπεζών.
Το πού θα διοχετευτεί αυτό το επιπλέον χρήμα από τις «πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας» της κεντρικής τράπεζας, είναι πρώτα και κύρια απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης.
Επομένως, γιατί οι κυβερνήσεις δεν φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να υποχρεώσουν την Τράπεζα της Ελλάδας να δημιουργήσει τις αναγκαίες πιστώσεις ώστε να χρηματοδοτηθεί η πραγματική οικονομία; Για να χρηματοδοτηθούν δηλαδή οι συντάξεις, τα μεροκάματα, τα εισοδήματα και οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία;

Μπορούσαν άνετα να το κάνουν εκδίδοντας εγγυήσεις, ή ειδικά ομόλογα τα οποία αντί να τα δώσουν στις τράπεζες για τη δική τους χρηματοδότηση όλα αυτά χρόνια, θα μπορούσαν να τα δώσουν ως «ασφάλεια» στην Τράπεζα της Ελλάδας έναντι «πράξεων έκτακτης παροχής ρευστότητας». Γιατί άραγε δεν το έκαναν; Κι ο νοών νοείτω.
Ξέρετε τι θα είχε συμβεί αν είχαν διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία τα 191 δις ευρώ που η Τράπεζα της Ελλάδας διοχέτευσε στις συστημικές τράπεζες μόνο το 2012; Με τη σημερινή ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος, το ΑΕΠ της χώρας θα είχε εκτιναχθεί σε ύψος άνω των 500 δις ευρώ! Από 190 δις ευρώ που μετά βίας είναι σήμερα.

Ξέρετε που θα ήταν η ανεργία σε μια τέτοια περίπτωση; Θα βρισκόταν στο επίπεδο της ανεργίας τριβής, δηλαδή της τάξης 1-2%.
Το κράτος, με μεσοσταθμική φορολογική επιβάρυνση στο μισό απ’ ότι είναι σήμερα ανά νομικό και φυσικό πρόσωπο, θα εξασφάλιζε πάνω από 125 δις ευρώ σε τακτικά έσοδα. Από 50 δις ευρώ που εξασφαλίζει σήμερα λεηλατώντας κυριολεκτικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Μπορεί να φαντασθεί κανείς το επίπεδο παροχής υπηρεσιών στον τομέα της υγείας, της πρόνοιας και της παιδείας, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει το κράτος για όλους τους πολίτες του;
Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι το χρήμα από την Τράπεζα της Ελλάδος δεν θα κατέληγε στις τράπεζες, ούτε στο εξωτερικό, αλλά θα πήγαινε απευθείας διαμέσου του κράτους, δηλαδή διαμέσου του δημοσιονομικού ελλείμματος, στην ενίσχυση των εισοδημάτων των νοικοκυριών και φυσικά των επενδύσεων.

Με τι περιουσιακά στοιχεία κατατεθειμένα ως ασφάλεια, μπόρεσαν οι εγχώριες τράπεζες να αντλήσουν την ρευστότητα από την Τράπεζα της Ελλάδας; Με περιουσιακά στοιχεία πολύ υψηλού ρίσκου για να τα αποδεχθεί η ΕΚΤ. Κυρίως με κόκκινα δάνεια και ειδικά ομόλογα του ελληνικού κράτους.
Πού διοχετεύθηκε όλη αυτή η ρευστότητα από τις τράπεζες; Σε πράξεις κερδοσκοπίας με το κρατικό χρέος της Ελλάδας. Πρωτίστως για να ανακυκλώνεται ο βραχυχρόνιος δανεισμός με έντοκα γραμμάτια και κοινοπρακτικές εκδόσεις ομολόγων μετά το 2014.
Όμως ο μεγάλος αυτός όγκος της ρευστότητας, χρηματοδότησε την επέκταση των εγχωρίων τραπεζών στο εξωτερικό. Με την ρευστότητα αυτή χρηματοδοτήθηκε το καθεστώς Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια με περίπου 30 δις δολάρια ετήσια. Χρηματοδοτήθηκε το καθεστώς Γκρούεφσκι και η μετάβαση στο καθεστώς Ζάεφ των Σκοπίων με περίπου 2 δις δολάρια ετήσια. Όπως και κάθε λογής κερδοσκοπική δραστηριότητα των τραπεζών στο εξωτερικό με δάνεια, ομόλογα ξένων κυβερνήσεων και οικονομιών.

Κι όλα αυτά με την ελληνική οικονομία και κοινωνία να οδηγείται από το κακό στο χειρότερο.
Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε στο παρά πέντε ενός νέου γύρου μνημονιακών μέτρων, που έχουν ήδη προαποφασιστεί, καλό είναι να ξέρουμε ότι μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο γρήγορα και σχετικά εύκολα. Αρκεί να πάρουμε τις αποφάσεις μας σαν λαός και να πάψουμε να δικαιώνουμε τον Κωστή Παλαμά, ο οποίος, σε μια ανάλογη με τη σημερινή περίσταση, μοιρολογούσε την πατρίδα του που είχε τεθεί υπό κατοχή των δανειστών της ως εξής:

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Κάνε λοιπόν την αρχή. Βάλε τα θεμέλια μιας άλλης Ελλάδας, της Ελλάδας που ονειρευόμαστε σαν λαός από το τότε που οι προπαππούδες μας διεκδικούσαν την λευτεριά μας από κάθε ζυγό, από κάθε τύραννο που ξέρει να υποδουλώνει λαούς με το χρυσίον του, όπως έγραφε ο Ανώνυμος Έλληνας στην Ελληνική Νομαρχία ήδη από το 1805.

Ας ψηφίσουμε Ε..ΠΑ.Μ.-Α.Κ.Κ.ΕΛ., πριν καταλήξουμε να νοσταλγούμε με θλίψη την πατρίδα μας, όπως όλοι εκείνοι οι ναυαγοί της ζωής που νικημένοι από θεούς και δαίμονες, έχουν αποστερηθεί για πάντα το νόστιμον ήμαρ.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ. και υποψήφιος βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών του εκλογικού συνδυασμού Ε.ΠΑ.Μ. – Α.Κ.Κ.ΕΛ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr