Χαμένοι στο χάος

 του Στάθη

Κι επιτέλους για μια φορά οι κυβερνώντες κατόρθωσαν να εναρμονίσουν το κλίμα ευφορίας που παράγει το κυβερνητικό έργο με το κλίμα εφορίας για τον λαό!

 Όλα πλέον μπορούν να πάρουν μια άλλη καλύτερη ρότα, όπως αυτήν της τουρκικής τορπιλακάτου που περιέπλευσε Μύκονο και Σαντορίνη μέσα στην καλή χαρά - πράγμα όμως που δεν συνιστά είδηση, διότι η τορπιλάκατος δεν δάγκωσε σκύλο.

Αντιθέτως, είδηση είναι το γεγονός ότι ο χερ Σόιμπλε κατάλαβε πως «στον Νότο...
θα χαθεί μια γενιά» και σπεύδει να προβεί σε προτάσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν αυτήν την προοπτική - γιατί να χαθεί μια γενιά, αν μπορεί να σκλαβωθεί και να συνεισφέρει κι αυτή τον όβολό της στο ταμείο της Μπούντεσμπανκ;

 Άλλωστε, για αυτό δεν έγινε ο κακός χαμός στην Ελλάδα τα τελευταία έξι-τρία χρόνια; για να διαμορφωθεί μια νέα χώρα με φθηνή εργασία που δεν θα πηγαίνει χαμένη, για να υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι που θα περιμένουν να πιάσουν κάποτε δουλειά για να μην πάνε χαμένοι, και τόσα

άλλα που πολύ καλά οι ίδιοι γνωρίζετε, όταν πληρώνετε φόρους για να μην πάνε χαμένοι, όταν σας σφάζουν για να μην πάει το προηγούμενο σφάξιμο χαμένο,όταν μένουν σπίτια ανοίκιαστα για να υπάρχει στέγη, όταν κλείνουν μαγαζιά, διότι η ζωή είναι μια περιπέτεια, όταν μεταναστεύουν οι νέοι

για να μη μείνουν εδώ και πάνε χαμένοι - όχι μια γενιά, αλλά δύο και τρεις θα θυσιασθούν στη σκλαβιά για να μην πάνε χαμένες και οι επόμενες, κ. Σόιμπλε.

Πράγμα που το έχουν καταλάβει καλά στην Πορτογαλία, για αυτό και διαδήλωναν κατά εκατομμύρια και πάλι οι Πορτογάλοι για την ευτυχία που τους έχει βρει! - «ευτυχία»

δεν χαρακτήριζε το Μνημόνιο ο κ. Πάγκαλος;

Με μισό Μνημόνιο οι Πορτογάλοι κι έχουν βγει στους δρόμους, ενώ εμείς με τρία Μνημόνια το σκεφτόμαστε ακόμα και με το δίκιο μας. Διότι στην Πορτογαλία των εκατομμυρίων που διαδηλώνουν, εκτός απ’ τη Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας ηγούνται και οι «αγανακτισμένοι» - κάθε καρυδιάς καρύδι δηλαδή, όπως ενθυμείσθε

να διαπιστώνουν για τους δικούς μας αγανακτισμένους το Mega, το ΚΚΕ, ο ΔΟΛ και κάθε άλλη μη μου άπτου μιμόζα της δημαροαριστεράς.

Στην Πορτογαλία απεδείχθη ότι οι «αγανακτισμένοι» ήταν το πρώτο στάδιο των εξεγερμένων, αλλά ευτυχώς εμείς εδώ φροντίσαμε να μην πάνε οι «αγανακτισμένοι» μας χαμένοι σε κάτι τέτοια, αλλά

να επιστρέψουν ήσυχα οίκαδε και να τρώνε στη μάπα τις ρετσινιές του «ανώριμου», του «αναποτελεσματικού», του «απολίτικου» και του «ψιλοφασίστα».

Πλην όμως, ωιμέ, χαμένο πάει και το ΠΑΣΟΚ. Ψιλοεξαφανίζεται και στα (στημένα) γκάλοπ ανασαίνει με καλάμι - στα πραγματικά, θρήνος! Για αυτό

και ωρύεται ο Μπενύτο: «ασέβεια»! Ακριβώς για αυτό χάνεται το ΠΑΣΟΚ! διότι δείχνουμε ασέβεια στο έργο ενός κόμματος που έκανε την Ελλάδα τσόκαρο και μετά το πούλησε στη Μπαρμπαριά για να μην πάει χαμένο,

να πιάσει τόπο, να γίνει COSCO. Μεγάλη επιτυχία («ευτυχία», θα έλεγα) οι κινέζικοι μισθοί, «success story», να μην ταξιδέψει ύστερα ο κ. Σαμαράς στην Κίνα, να αφήσει τέτοια ευκαιρία να γίνει COSCO όλο το προτεκτοράτο, να πάει χαμένη;

Τέτοια μαθαίνοντας η κυρία Μέρκελ έτρεξε κι αυτή στην Κίνα, πλην όμως ήρθε δεύτερη και καταϊδρωμένη. Απόδειξη ότι δεν μάθαμε τι συζήτησε η Γερμανίδα Καγκελάριος με τους Κινέζους Μανδαρίνους, ενώ αντιθέτως για την επίσκεψη Αντώνη μάθαμε τα πάντα - έδειξαν οι άνθρωποι «ενδιαφέρον» για μια χώρα που τα πουλάει όλα και δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο...

Ούτε καν την κυρία Διαμαντοπούλου, μια μετανοούσα Πασόκια πλέον κι αυτή, αν και άδηλον ποίου ΠΑΣΟΚ εξ όλων των ΠΑΣΟΚ του όλου ΠΑΣΟΚ.

Μπάχαλο! που δυστυχώς πάει χαμένο...

από το "enikos.gr"