Ποιο το παραμύθι των στρατηγικών κακοπληρωτών και ποιο το χρέος του αγωνιστή σήμερα

Του Γιώργου Γιαγκίδη

Ένα ιδιώνυμο επιστροφής σε σκοτεινές εποχές που είναι μπροστά μας.

Κάποτε πρωτογνωρίσαμε ως Έλληνες τον πολύπαθο νόμο ΄΄ιδιώνυμο΄΄ του 1929 που μιλούσε΄΄Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών΄΄.

Ένας νόμος που τότε ουσιαστικά στο όνομα της ελευθερίας του αστικού κράτους, είχε ως στόχο να περιορίσει τους λεγόμενους ανατρεπτικούς, οι οποίοι δεν ήταν φυσικά παρά οι αγωνιστές κομμουνιστές και αναρχικοί της εποχής, περιορίζοντας τους με σκληρές ποινές φυλάκισης και όχι μόνο. Έτσι λοιπόν σήμερα μας ήρθε ουρανοκατέβατο από το κοινοβούλιο της ανομίας και ασυδοσίας, το νέο Ιδιώνυμο, αυτό που θα ασκεί αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον παρακωλύει τους πλειστηριασμούς, ακόμα και αυτών των σπιτιών του λαού μας!

Τελευταία στιγμή μόλις αποσύρθηκε η τροπολογία για αυτούς που έστω και λεκτικά ενοχλούν τους συμβολαιογράφους, σε αυτό το μπαράζ υπερπροστασίας στους τελευταίους που αποδεικνύονται σε μεγάλη μερίδα τους ως οι πειθήνιοι τροχοί της αμάξης του κράτους, απαλλοτριωτή της περιουσίας των Ελλήνων.

Ο αγωνιστής υπέρ του λαού και της χώρας κατά τη διενέργεια των πλειστηριασμών πλέον θα είναι ένας κοινός εγκληματίας με την πιο ελάχιστη αντίδραση του, ενώ ο υπόδικος πρόεδρος των συμβολαιογράφων στην Αθήνα-Πειραιά για το σκάνδαλο του Παραδικαστικού Νο2, Γιώργος Ρούσκας, δεν αποτελεί παρά έναν ευυπόληπτο πολίτη (βλ. «Δίκη μαμούθ ξεκινά σήμερα για το παραδικαστικό 2»).

Οι κυβερνώντες είναι αυτοί που φρόντισαν πρώτα να καπελώσουν το Κίνημα κατά των Πλειστηριασμών, που ξεκίνησε περί το 2013 με πρωτοβουλία του Ε.ΠΑ.Μ και στη συνέχεια ενισχύθηκε με επιπλέον δυνάμεις (π.χ. Δεν Πληρώνω), τώρα καθώς δεν το κατέστρεψαν ως ήθελαν, επιθυμούν διακαώς να το φυλακίσουν και να το τρομοκρατήσουν.

Στο σύνολο των μνημονιακών - κατοχικών χρόνων αντιμετωπίσαμε κατάματα και σοκαριστήκαμε από ο,τι παλαιότερα θεωρούσαμε ως έναν εφιάλτη, ένα άσχημο αποκύημα της φαντασίας μας, δεν περιμέναμε τίποτα από αυτά. Μήπως όμως είναι ο καιρός να σταθούμε όρθιοι και αφυπνισμένοι, πριν κάποιο νεοφανές Ψήφισμα Γ΄ του 1946, όπως συνέβει περίπου με το νέο Ιδιώνυμο σήμερα;

Γιατί τόσο είναι το πάθος των ταγών της εξουσίας με αριστερή προβιά, οι οποίο θα περάσουν ακόμα και το πιο άρρωστο μέτρο προκειμένου να εξασφαλίσουν το υποτακτικό χάδι των ολιγαρχών και δανειστών της Ελλάδας, εξασφαλίζοντας παράλληλα χρυσή υποψηφιότητα για το 1ο βραβείο της πιο αδίστακτης μνημονιακής κυβέρνησης.

146 βουλευτές συνολικά από ΣΥ.ΡΙΖ.Α & ΑΝ.ΕΛ. ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου, παρών Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ποτάμι και κατά Κ.Κ.Ε., Χ.Α. και Εν. Κεντρώων σε σύνολο 243 βουλευτών, γιατί οι άλλοι 57 έδειξαν πόσο δειλοί είναι χωρίς να τολμούν έστω να πάρουν θέση, μαζί με τη φερόμενη ως αντιπολίτευση.

Αλλά ποια είναι τελικά η αλήθεια για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές σε αυτό το τσουνάμι fake news;

Μια είναι η αλήθεια. Ό,τι βγαίνει από το μαύρο στόμα της Χάρυβδης της συστημικής ενημέρωσης, είναι άθλια προπαγάνδα.

Κανείς δεν εγγυάται καμία προστασία 1ης κατοικίας του απλού λαού, γιατί στην Αθήνα είδαμε σπίτι (43 τ.μ) απλού πολίτη να πλειστηριάζεται κανονικά (βλ. «Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας: Στο σφυρί διαμέρισμα 43 τμ ηλικιωμένης»).

Η περιουσία μας θα βγαίνει ηλεκτρονικά στο σφυρί και για χρέη προς την εφορία για μόλις 500 ευρώ, ενώ όποιος αντιστέκεται θα οδηγείται στην φυλακή με το ιδιώνυμο!

Στόχος είναι μόνο η υφαρπαγή όλων των ΄΄ασημικών΄΄ των πολιτών, ή με άλλα λόγια, εμείς θα τρώμε με χρυσά κουτάλια και εσείς δεν θα έχετε ούτε δόντια να φάτε, ούτε και τροφή.

Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή έγνοια για βοήθεια προς τον πολίτη, θα γινόταν παραχώρηση του συνόλου των κόκκινων δανείων των πολιτών και επιχειρήσεων προς το κράτος, αντί των funds, με τεράστια κέρδη και από τις δύο πλευρές. Γιατί ούτε καθημαγμένους ανθρώπους θα είχαμε, ούτε ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών. Ούτε και ένα κράτος που δεν παίρνει δεκάρα τσακιστή παρα μόνο ανταποδοτικό όφελος στην πραγματική οικονομία, αλλά αντιθέτως οι ιδιωτικές τυχοδιωκτικές τράπεζες και τα κοράκια/funds είναι που κερδίζουν με την συνταγή που ακολουθείται μεθοδευμένα, λαμβάνοντας ζεστό ρευστό και απαιτώντας συνεχώς νέες ανακεφαλαιοποιήσεις. Γιατί αν το κράτος αγόραζε τα κόκκινα δάνεια από τις τράπεζες, ανακεφαλαιοποίηση δεν θα είχαμε (βλ. άρθρο του Δ. Καζάκη «Διαχείριση κόκκινων δανείων»).

Ακόμα και το παραμύθι των ΄΄Στρατηγικών Κακοπληρωτών΄΄ έχει τρανό δράκο: Ποια ανταποδοτικότητα έχει το να πλειστηριάζεται η ιδιωτική ελληνική περιουσία και ο λαός ή το δημόσιο να μην λαμβάνει τίποτα; Τι άξια έχει ιδιωτική περιουσία, όσο τρυφή και να έχει, όταν αποδίδεται σε άλλα ιδιωτικά χέρια και όχι σ‘ εμάς, τον απλό λαό; Τι αξία έχει να κλείνουν βιομηχανίες και εργοστάσια για το όφελος του κάθε ΙΚΕΑ, με χαμένους εργαζόμενους και εξοπλισμό;

Ένας είναι μόνο ο νόμιμος πλειστηριασμός, αυτός που θα αποδοθεί στον ελληνικό λαό και πουθενά αλλού, αυστηρά σε μια επαναφορά της ομαλότητας και όχι σε αυτό το κατοχικό σήμερα. Γιατί το παραμύθι της ΄΄ενδοκαπιταλιστικής διαφοράς΄΄ και ΄΄λαϊκής κατοικίας΄΄ κάποιων ψευδοαριστερών έχει κουράσει και αποπροσανατολίζει για μικροκομματικά οφέλη και σκοτεινά συμφέροντα.

Γιατί με το νέο κώδικα πολιτικής δικονομίας, πρώτα η τράπεζα, έπειτα το κράτος και τελευταίος ο πολίτης θα απολαύσει τα κέρδη από τους πλειστηριασμούς.

Και το κράτος κατασπαταλά όλα τα έσοδα του στην εξυπηρέτηση της αέναης φαγάνας του εξωτερικού χρέους, όπου σταθερά αυξάνεται. Βέβαια το 2060 θα έχουμε απομείωση του(!)...

Ωστόσο διάγουμε το βίο μας στη χώρα του πετυχημένου PSI του συνταγματολόγου(!) υπουργού οικονομικών Β. Βενιζέλου το 2011, όπου το ελληνικό χρέος απομειώθηκε μέσω της ανταλλαγής παλαιών ομολόγων με νέα ομόλογα (τάχα με χαμηλότερο επιτόκιο), με αποτέλεσμα να έχουμε εικονική απομείωση χρέους 106 δις και παράλληλη αύξηση 118,7 δις οδηγώντας σε νέα ανακεφαλαιοποίηση και δανεισμούς, έλλειψιν ρευστού (βλ. άρθρο του Δ. Καζάκη «Η εκτίναξη του δημόσιου χρέους μετά το PSI»).

Κάτω από την πειθήνια υποταγή της μεγάλης πλειοψηφίας του πολιτικού συστήματος, των συμβολαιογράφων, των δικαστικών και όλων των λειτουργών του κράτους ουσιαστικά, ο λαός μας σιγοσβήνει.

Δεν χρωστάμε τίποτα σε κανέναν. Ο μόνος δρόμος είναι αυτός της ρήξης και της ανατροπής. Η σκηνή έχει στηθεί, μα ο πρωταγωνιστής λείπει, δηλαδή ο λαός.

Οφείλουμε στους εαυτούς μας γεμάτους δρόμους, γεμάτες πλατείες και γεμάτες καρδιές με την ανάγκη δικαίωσης των κόπων μας όλα αυτά μνημονιακά χρόνια, το οποίο μεταφράζεται σε παλλαϊκή δικαιοσύνη και ελευθερία.

Ο καθένας από όπου αισθάνεται ας πολεμήσει, αλλά προπαντός δεν είναι όλοι ίδιοι, μην τους χαρίζετε την απογοήτευσή σας.

Μια φωνή, μια συμπαράσταση στους αγωνιστές, μια κουβέντα, ένα άρθρο, μια βροντερή παρουσία στους δρόμους της ανατροπής, έστω κάτι μαζί όλοι.

Είναι κι αυτή μια στάσις. Νιώθεται (Κ.Π. Καβάφης, Στα 200 π.Χ.).

Ειναι επικίνδυνοι, σταματήστε τους!

Ο Γιώργος Γιαγκίδης είναι BSc διατροφολόγος, Οργανωτικός Συντονιστής Ε.ΠΑ.Μ. Ανατολικής Θεσσαλονίκης.