Είναι ο - κόκκινος - Οσκαρ Λαφοντέν ρατσιστής;

Του Γιάννη Σιδέρη

Ένα κράμα «αριστερής» λογοκρισίας και ρητορικής του μίσους έχει εγκαθιδρυθεί από χρόνια στην Ελλάδα, το οποίο επιβάλει αυταρχικά μια αστοιχείωτη και μονομερή άποψη για το μεταναστευτικό (που σαφώς είναι άσχετο με το προσφυγικό).

Όποιος το συζητά είναι φασίστας και ρατσιστής, ενώ δεν είναι καθόλου ρατσιστής - εμπράκτως - όποιος παριστάνει ότι είναι γεμάτος αγάπη και διεθνιστικό αλτρουισμό για τους μετανάστες, αλλά τους αφήνει να βασανίζονται στα hot spots της φρίκης ή στις σκηνές με θερμοκρασίες υπό το μηδέν.

Απαγορεύεται να διερευνηθούν (με ενδιαφέρον για μετανάστες και γηγενείς) τα πλείστα προβλήματα που επιφέρουν στις χώρες υποδοχής. Προβλήματα που σχετίζονται με θέματα υγείας και ασθενειών που είχαν επαλειφθεί στο Δυτικό Κόσμο, προβλήματα δυνατότητας ενσωμάτωσης, προβλήματα πολιτισμικά, όπου μιας ορισμένης θρησκείας μετανάστες απαιτούν αλλαγή των πολιτισμικών συμπεριφορών των γηγενών στις χώρες υποδοχής, και που μόνο με τη νουνεχή, μετριοπαθή, μειλίχια (και επιστημονικώς υποβοηθούμενη) συζήτηση, θα προέκυπταν λύσεις επ' ωφελεία όλων.

Πάμπολα τα παραδείγματα, της δυσλειτουργκής - μη - ενσωμάτωσης των μεταναστών στη Δύση. Μερικά ελάχιστα, από τα απλά και γνωστά, εκτείνονται από τους επόπτες της σαρίας που επιβλέπουν την συμπεριφορά νεαρών μουσουλμάνων στους τόπους ψυχαγωγίας, ως την απόφαση δημάρχων πόλεων της Δύσης να μη στολίσουν πέρυσι χριστουγεννιάτικο δέντρο στις πόλεις τους, για να μην προκαλέσουν τους φιλοξενούμενους. Από την απαίτηση να καταργηθεί η προσευχή στα σχολεία (στην οποία κάλλιστα τα παιδιά τους μπορούν να μην συμμετέχουν),έως την κλειτοριδεκτομή (γιατί τάχα μου είναι σεβασμός στην παράδοσή τους), και ως την αδιανόητη απαίτηση κάποιων γονιών σχολείου του Καναδά να μην πουλάει το κυλικείο του καναδικού σχολείου τοστ με χοιρινό κρέας, γιατί το απαγορεύει η θρησκεία τους!.

(Στην τελευταία περίπτωση υπήρξε μία από τις σπάνιες δυτικές αρνήσεις. Το αρμόδιο υπουργείο τους υπενθύμισε ότι είναι υποχρεωμένοι να προσαρμοστούν τα θέσφατα που βρήκαν στη χώρα φιλοξενίας, και τους προέτρεψε εάν δεν τους αρέσει η χώρα που τους υποδέχτηκε, υπάρχουν καμιά 80ριά χώρες, των οποίων οι κάτοικοι εμφορούνται από τη δική τους θρησκεία και αρχές, και στις οποίες μπορούν να μεταναστεύσουν!).

Υπάρχουν ωστόσο και σοβαροί αριστεροί, που δεν υψώνουν κραυγές κενής αριστεροσύνης, που δεν αρκούνται σε «προοδευτικές» κατάρες, αλλά σκύβουν με σοβαρότητα στο πρόβλημα, χωρίς να προσπαθούν να συμπιέσουν την πραγματικότητα, στα στενά ιδεοληπτικά τους όρια.

Ένας από αυτούς, ηγετική μορφή της ευρωπαϊκής αριστεράς, ή έστω της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, ο Όσκαρ Λαφοντέν (επωνομασθείς και κόκκινος «Ναπολέων του Ζάαρλαντ»). Το 2005 αποχώρησε από το SPD και ίδρυσε με τον Γκρέγκορ Γκίζι, το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke).

Αναφερόμενος στα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην πατρίδα του, και την άνοδο των ακροδεξιών, με ανάρτησή του στο Facebook, επισήμανε ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση πλήττει βάναυσα την κοινωνική ισότητα, αφού υποβιβάζει το επίπεδο διαβίωσης εκείνων πρωτίστως που ήδη έχουν πληγεί από την κοινωνική ανισότητα (αλλά η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε στον Παντελεήμονα και έβριζε τους δυσανασχετούντες κατοίκους, ως φασίστες).

Ο Λαφοντέν θεωρεί ότι δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας και ιδίως στις χαμηλά αμειβόμενες δουλειές, δυσκολεύεται η βιώσιμη στέγαση και υποβιβάζονται οι συνθήκες διδασκαλίας στα δημοτικά σχολεία, λόγω του μεγάλου αριθμού μαθητών με χαμηλές γλωσσικές ικανότητες (αλλά εδώ, τους γονείς του Κιλκίς πριν καν συζητήσει κανείς μαζί τους, πριν τους καθησυχάσει κάποιος αρμόδιος φορέας, τους καταδίκασαν με εμπάθεια ως ρατσιστές).

Ο Ο. Λαφοντέν αποτυπώνει την πρόσφατη στροφή του εκλογικού σώματος, τονίζοντας ότι η εμπειρία έχει δείξει ότι οι λαϊκές τάξεις, όταν νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται για τα πραγματικά τους προβλήματα από τα αριστερά και τα κεντροδεξιά κόμματα, θα στραφούν στην ακροδεξιά! (και έγινε: 400.000 ψηφοφόροι του αριστερού Die Linkeψήφισαν τους ακροδεξιούς του AFD).

Αλλά αυτά είναι διαπιστώσεις και προβληματισμοί σοβαρών ανθρώπων. Προβληματισμοί που μπορούν να βοηθήσουν μια χώρα να διαγνώσει και να αποτυπώσει με ευκρίνεια τα προβλήματα, και να διερευνήσει εφαρμόσιμες λύσεις.

Αλλά αυτά είναι και για σοβαρές χώρες και σοβαρούς αριστερούς. Εδώ ανοίγουμε τα σύνορα για να δείξουμε ότι είμαστε διεθνιστές, χρησιμοποιούμε τους δυστυχείς ανθρώπους ως εργαλείο πίεσης προ τη Δύση για να μας δώσει περισσότερα λεφτά ή να μας ελαφρύνει τα χρέος, καιόταν ο εργαλειακός εκβιασμός δεν πιάνει, τους αφήνουμε στην τύχη τους να δυστυχούν, επιφέροντας παράλληλα προβλήματα και στους γηγενείς.

Επειδή οι ροές συνεχίζονται, επειδή για τη χώρα μας το πρόβλημα είναι πρόβλημα των επόμενων δεκαετιών, και όχι απλώς χρόνων, καιρός να το πάρουν στα χέρια τους σοβαροί άνθρωποι, για να μην ξαφνιαστούμε κάποια μέρα, χειρότερα από ότι ξαφνιάστηκε η Γερμανία την Κυριακή.

Πηγή: liberal.gr, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr