Ο Αμερικανός προκρούστης

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Δεν είναι συνηθισμένες, τυπικές, οι εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Δεν θα εκλεγεί ένας ακόμα, ο 45^ος Πρόεδρος, για να ασκήσει τα συνηθισμένα, πάγια καθήκοντα που επωμίζεται κάθε αυτοκράτορας σε κάθε ιστορική περίοδο, ανεξάρτητα από καθεστώτα, ιδεολογίες κλπ, κλπ. Με πρώτο στόχο να διαφυλάξει την τάξη, δηλαδή την υποταγή των αυλικών, τους υπηκόους στα γόνατα, υπεράνω όλων τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας και τα υπόλοιπα είναι για τους παρακατιανούς που σκουπίζουν το παλάτι- με τη γλώσσα τους στις συνήθεις περιπτώσεις.

Δεν είναι συνηθισμένες εκλογές επειδή η αυτοκρατορία δεν είναι στα καλά της, ιδρώνει και ξεϊδρώνει, οι αυλικοί τρώγονται σαν τα σκυλιά, οι Επαρχίες απείθαρχες, ο κάθε Καρχηδόνιος και Μιθριδάτης έχει σηκώσει κεφάλι, πότε Ερντογάν, πότε Άσαντ, ο Πούτιν ο καταραμένος ενώ οι άλλοι, οι δικοί μας, ανθρωπάκια της πεντάρας που τους βρίσκει και τους ψηφίζει το πόπολο είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Βγαίνει και ο κορυφαίος και λέει «παιδιά χάσαμε», με την υπογραφή του, Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι. Δεν έχει και άδικο αφού ο κάθε τυχάρπαστος Φιλιππινέζος Πρόεδρος- που να θυμάμαι τ’ όνομά-του-, σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο και εκστομίζει διάφορα ακατανόμαστα προς την Ουάσιγκτον, τη νέα Ρώμη. Που είναι η χρυσή εποχή όταν ο Πρόεδρος της Ινδονησίας Σουκάρνο έστελνε στο ...
«διάβολο τους Αμερικάνους» και την «επομένη» οι πραξικοπηματίες (οι δικοί μας άνθρωποι, καλοί πατριώτες) καθάριζαν ένα εκατομμύριο προδότες της πατρίδας, κομμούνια πρώτης, δεύτερης και τρίτης σειράς, ούτε ρουθούνι να μείνει έως δέκατη τρίτη γενεά, όπως ορίζουν οι Γραφές. Αξέχαστοι καιροί. Οι νεότεροι θυμούνται τον Πινοσέτ και τη Χιλή, «μικρογραφίες» του απώτερου ένδοξου παρελθόντος. Κάθε πέρυσι και καλύτερα.

Δεν είναι συνηθισμένες εκλογές επειδή, λένε οι «εξπέρ» της αυτοκρατορίας, έξω πάμε άσχημα και μέσα, είναι απίστευτο, πάμε χειρότερα. Κάθε μέρα ένας λωλός, περιθωριακός, ερωτοχτυπημένος, ένας τρελαμένος από την ανεργία, τη μοναξιά, την ασπλαχνία, θα σκοτώσει μερικούς «αθώους» πολίτες (δηλαδή πόσο αθώους αφού επιμένουν στην ελευθερία των όπλων;), έχουν αρχίσει να σκοτώνουν και αστυνομικούς που σκοτώνουν μαύρους, που σκοτώνονται και μεταξύ τους, κλείνουν τα εργοστάσια στο σωρό, 60 χιλ. εργοστάσια τα 15 τελευταία χρόνια, 5 εκ. χαμένες θέσεις εργασίας, η καταστροφή από την Παγκοσμιοποίηση, λένε οι «εξπέρ», το κακό άρχισε πριν να χρεοκοπήσει η «Λίμαν Μπράδερς» το 2008 και δεν έχει τέλος-τα στοιχεία από το γαλλικό ιστολόγιο reseau international.

Δεν είναι εκλογές σαν τις άλλες επειδή, διαβάζουμε και βλέπουμε την Υποψήφια να λέει, η ίδια αλλά όχι οι γιατροί, ότι έχει πνευμονία, αλλά κυκλοφορεί ότι μπορεί να έχει λίγο αλτσχάϊμερ ή «τα νεύρα της» (η τρέλα δεν πάει στα βουνά) ή ποιος ξέρει τι άλλο, το FBI την έβγαλε περίπου βλάκα για να τη γλιτώσει από τη φυλακή. Και από την άλλη ο Υποψήφιος που μας τον παρουσίαζαν περίπου ανισόρροπο, επιθετικό, ανώμαλο, τρομακτικό (ορισμός του Γερμανού ΥΠΕΞ, σοσιαλιστή Στάϊνμάγερ) αλλά όταν η ορμητική Χίλαρι άρχισε τα ζόρικα για πολέμους (πυρηνικούς) και άλλα παρόμοια κάποιοι τα γύρισαν και μάθαμε-από το ως άνω ιστολόγιο- ότι ο Τραμπ αρνείται να μειώσει τους κοινωνικούς πόρους (όπως θέλουν οι νεοφιλελεύθεροι), υπόσχεται να μειώσει τις τιμές των φαρμάκων και τους φόρους στους μικρομεσαίους (73 εκ ενδιαφερόμενα νοικοκυριά) ενώ, λέει, θα αυξήσει τους φόρους στα ληστρικά funds, κάτι σαν τις υποσχέσεις του Τσίπρα, θα έλεγε κανείς κουμπώνοντας το ρούχο του. Θα πολεμήσει μαζί με τον Πούτιν τους φανατικούς ισλαμιστές αναγνωρίζοντας, εν ανάγκη, και τη νομιμότητα της ενσωμάτωσης της Κριμαίας. Και το κερασάκι στην τούρτα, δηλώνει ορθά κοφτά: δεν έχουμε λεφτά και δεν εγγυώμεθα την Ασφάλεια κάθε μέλους του ΝΑΤΟ αν υποστεί επίθεση από τη Ρωσία. Δηλαδή: τα όνειρα της Γερμανίας για επανεξοπλισμό και κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη (με έξοδα των ΗΠΑ) πάνε για βρούβες (εξ ου και οργή του σοσιαλιστή Σταϊνμάγερ). Αλλά και οι «νέο συντηρητικοί της Ουάσιγκτον+Χίλαρι», αυτοί που μηχανεύονται χίλια-δυο για να συνεχιστεί ο πόλεμος στη Συρία και περικυκλώνουν τη Ρωσία, θα βρεθούν εκτός παιγνίου. Μόνο αφελείς θα πιστέψουν βέβαια ότι θα ζήσουμε στον Παράδεισο αν εκλεγεί ο Τραμπ αλλά μπορούμε ίσως να ελπίζουμε ότι δεν θα πάρουμε την Ταχεία για την Κόλαση.

Ο φόβος μερικών, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, είναι μήπως ο Αμερικανός προκρούστης, (μυστικές και άλλες υπηρεσίες, αόρατα κέντρα εξουσίας κλπ), δει τα σχέδιά του να απειλούνται από τις επερχόμενες εκλογές και, θέλοντας να προλάβει, στριμώξει τον σημερινό πρόεδρο να εξαπολύσει αυτός τον Αρμαγεδδώνα και γαία πυρί μειχθήτω, ενώ οι πιο αλλοπαρμένοι, διαδίδουν στα διαδίκτυα προφητείες της «Βάνγκα»,(τυφλή, πεθαμένη Βουλγάρα), μάντισσα κακών, ότι ο 44^ος πρόεδρος, ο σημερινός, θα είναι ο τελευταίος των ΗΠΑ και μετά το χάος, αλλά αυτά απάδουν σε σοβαρές, κατά την πρόθεση, πολιτικές αναλύσεις…

Παρεμπιπτόντως, ο Μπρζεζίνσκι στη μνημειώδη «Μεγάλη Σκακιέρα» (1997) υπαινίσσονταν ότι η αμερικανική απόλυτη κυριαρχία θα κρατούσε μια γενιά, γύρω στην εικοσαετία και τώρα, είπαμε, δηλώνει ότι η περίοδος της κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ τελείωσε. Ας μη βιαστούν να αναπνεύσουν με ανακούφιση οι αντίπαλοι. Ο καινούργιος Κόσμος μπορεί να αποκαλύψει ότι οι φιλοδοξίες των πιομικρών και αδύναμων μπορεί να συμβάλλουν στην καταστροφή και την καταπίεση όσο και η ισχύς των Μεγάλων. 

από το «iskra.gr»