Κ. Μητσοτάκης: άσχετος, βλάκας, ή και τα δύο;

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Σε ένα καλοστημένο σκηνικό ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη, μίλησε για «συμφωνία» αλήθειας με το λαό και πίστη στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς, η οποία είναι και η μόνη που θα μας σώσει από τη σημερινή λαίλαπα. Μια λαίλαπα που τη χρεώνει αποκλει-στικά στους σημερινούς δήθεν αριστερούς, αποσιωπώντας τη σε επίπεδο εσχάτης προδοσίας, τόσο της παράταξης που τώρα ηγείται, όσο και του ιδίου, μειοδοτική πολιτική, που έφερε τη χώρα μας σε αυτή την εξευτελιστική και υπό ξένη επιτροπεία κατάσταση διάλυσης.

Επικοινωνιακά πολύ καλά στημένη η παράσταση, ειδικά όταν κάποιος απευθύνεται σε σώμα ηλιθίων.

Καταγγέλλοντας τον «αντίπαλό» του -που παριστάνει τον πρωθυπουργό- για λαϊκισμό, δεν έκρυψε την αγωνία του, να γίνει αυτός «χαλίφης» στη θέση του «χαλίφη», παριστάνοντας το σοβαρό και υπεύθυνο, που δεν δίνει τάχα υποσχέσεις, τις οποίες δεν μπορεί να τις τηρήσει. Αλλά, τελικά δεν τις απέφυγε και προσπαθώντας να χαϊδέψει τα αυτιά όλων μας, προανήγγειλε μειώσεις στη φορολογία, μηδέ του αντισυνταγματικού ΕΝΦΙΑ εξαιρουμένου.

Μάλιστα, για να μας πείσει πόσο ειλικρινής είναι, μας έδωσε και τον τρόπο που θα καταφέρει....
να μειώσει τη φορολογία. Λες και είναι στο χέρι του! Δεν υπάρχει προφανώς γι’ αυτόν η τρόικα και οι δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει όλοι τους.

Μας είπε, λοιπόν, ότι θα περικόψει -σε αντιστάθμισμα της μείωσης της φορολογίας- τις κρατικές δαπάνες! Και επανέλαβε μονότονα τα ίδια που ακούμε εδώ και χρόνια για το «σπάταλο» κράτος, τις «μεταρρυθμίσεις» που μόνο αυτός τις πιστεύει και θα τις υλοποιήσει και άλλα τέτοια χαριτωμένα, στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς.

Τέτοια ακούμε όλοι μας και κατουριόμαστε επάνω μας! Οι νεοφιλελέδες από τη χαρά τους, έχοντας ακόμα μια ονείρωξη κι εμείς από τα γέλια για την ασχετοσύνη του ανθρώπου.

Καλά δεν υπάρχει εκεί στη Νέα Δημοκρατία ένας σοβαρός οικονομολόγος, να εξηγήσει με απλά λόγια στο παιδί, ότι ελεύθερη οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει υπό μνημονιακό καθεστώς, που στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην αφαίμαξη κάθε πόρου από αυτήν την οικονομία, προκειμένου να εξυπηρετείται ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, που λειτουργεί με τρόπον ώστε όσο το πληρώνεις αυτό να αυξάνει;

Δεν υπάρχει κανείς, να του εξηγήσει, ότι -πρώτο- δεν είναι στην ευχέρειά του να μειώσει τους φόρους, όσο και να κόβει κρατικές δαπάνες, αφού και η υψηλή φορολογία και η μείωση δαπανών στο ιδιότυπο κατοχικό καθεστώς που μας έχει επιβληθεί, λειτουργούν παράλληλα και εξυπηρετούν τον ίδιο στόχο, δηλαδή την εξυπηρέτηση του χρέους; Ακόμα και τους μνημονιακούς στόχους να πετύχει -που δεν πρόκειται- νέοι στόχοι θα τεθούν, για να τρέχουμε από πίσω να τους πιάσουμε. Όλοι το έχουν καταλάβει αυτό, μόνον ο κ. Μητσοτάκης κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ή μήπως όντως δεν καταλαβαίνει;

Δεν υπάρχει κάποιος να του πει, ότι σε καθεστώς ξένης επιτροπείας και μνημονιακού καταναγκασμού, δεν μπορεί να υπάρξει αυτό που ο ίδιος εννοεί «ελεύθερη» αγορά;

Δεν υπάρχει ένας να του μιλήσει λίγο για τα πιο απλά; Ότι σε ένα καθεστώς ελεύθερης αγοράς, που τόσο πολύ αγαπά και προπαγανδίζει, καθώς και σ’ όλους τους θιασώτες αυτής της «ελεύθερης» αγοράς και τους ημιμαθείς, που εκστασιάζονται με τέτοια ακούσματα, ότι το έλλειμμα του δημόσιου τομέα είναι το πλεόνασμα του ιδιωτικού και, ότι αν φτάσουμε σε πλεονασματικό δημόσιο μέσα από την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των κρατικών δαπανών, αυτό αυτόματα θα σημάνει ακόμα πιο ελλειμματικό ιδιωτικό τομέα, αποεπένδυση και ύφεση;

Πέρα από την προφανή περιφρόνηση της οικονομικής θεωρίας, στοιχειώδης λογική δεν υπάρχει;

Από την άλλη, πόσο περισσότερο να περιοριστούν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι δαπάνες για την παιδεία, την υγεία κτλ;

Μας είπε, ότι με τη μείωση της φορολογίας πέραν της ανακούφισης των μικρομεσαίων -που είναι σχετικής αξίας- θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την περιβόητη «ανάπτυξη».

Όμως αγαπητοί κουφιοκεφαλάκηδες, που είστε έτοιμοι να πάτε να στηρίξετε με την ψήφο σας τον βλάκα, ενώ σε λίγο δεν θα σας έχει μείνει βρακί να φορέσετε, το πρόβλημα δεν είναι οι φόροι, αλλά η παντελής έλλειψη τζίρου στην αγορά, εξ αιτίας της κατακρήμνισης των εισοδημάτων.

Ακόμα και με μηδέν φορολογία, ποιος σοβαρός επενδυτής θα διαθέσει χρήματα για να ανοίξει δουλειά σε μια κατεστραμμένη εσωτερική αγορά; Μόνο για αρπαχτές και για κομπίνες επιτηδείων προσφέρεται αυτή. Και για ξεζούμισμα σε ό,τι έχει ακόμα απομείνει. Ακόμα και με μηδενική φορολογία αν κάποιος βαράει μύγες θα το κλείσει τελικά το κατάστημα, όχι και να επενδύσει κιόλας. Έλεος!

Κάποιος όμως πρέπει να επενδύσει (δηλαδή να δαπανήσει) σε αυτή την έρμη χώρα, κι όσο ο δημόσιος τομέας τείνει να γίνει πλεονασματικός μειώνοντας τις δαπάνες του, για να καταστεί το χρέος βιώσιμο (εξυπηρετήσιμο), τόσο ο ιδιωτικός τομέας θα γίνεται πιο ελλειμματικός και δεν θα μπορεί να δαπανήσει στο ελάχιστο. Αδιέξοδο!

Επικρατεί (σκόπιμα κατά τη γνώμη μου) η λαθεμένη εντύπωση, ότι αν περισταλεί το δημόσιο και μειωθούν οι κρατικές δαπάνες, τότε θα απελευθερωθούν πόροι για επενδύσεις από τον ιδιωτικό τομέα. Αλήθεια μπορείτε κύριοι καθηγητές της οικονομίας, κύριοι της «αγοράς» και κύριε Μητσοτάκη να μας πείτε, πότε στην παγκόσμια ιστορία και σε ποια χώρα του κόσμου συνέβη αυτό;

Στην πράξη το αντίθετο συμβαίνει. Κάθε μείωση κρατικής δαπάνης δρομολογεί αντίστοιχη αύξηση του ελλείματος του ιδιωτικού τομέα και αντίστροφα κάθε αύξηση του ελλείμματος στο δημόσιο τομέα σηματοδοτεί πλεόνασμα για τον ιδιωτικό, με αύξηση των επενδύσεων και της αποταμίευσης.

Τι μας προτείνει λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης από του βήματος της ΔΕΘ; Ακριβώς το ίδιο που μας προτείνει αμήχανα ο κ. Τσίπρας, έστω και φαινομενικά με διαφορετικό τρόπο. Ξεπούλημα, φτώχεια, ύφεση, αποπληθωρισμό, αποεπένδυση και περισσότερη ανεργία. Τελικά πεδίο ελεύθερο στα πάσης φύσεως αρπακτικά να ξεκοκαλίσουν ότι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία, διαλύοντας εντελώς την κοινωνία.

Μας προτείνουν, λοιπόν, σαν φάρμακο -και οι δυό τους- τις ξένες επενδύσεις. Και ότι αυτές θα μας σώσουν. Αυτό όμως -προσθέτουν-, ότι θα συμβεί, όταν θα «νοικοκυρευτούμε» και θα σταθεροποιηθεί το οικονομικό περιβάλλον, θα μειωθούν οι κρατικές δαπάνες και η φορολογία, θα παταχθεί η γραφειοκρατία, θα γίνουνε «μεταρρυθμίσεις», θα, θα, θα…... Επτά χρόνια όμως τώρα που «μεταρρυθμιζόμαστε», το περιβάλλον είναι πεισματάρικο και δεν σταθεροποιείται, είτε με Γιωργάκη, είτε με Αντωνάκη, είτε με αριστερά, είτε με δεξιά και να είστε βέβαιοι ότι ούτε με τον Κούλη θα σταθεροποιηθεί, τον… πωπό του να χτυπάει στο πάτωμα. Και ξέρετε γιατί;

Διότι κανείς σοβαρός ξένος επενδυτής δεν θα έλθει να βάλει τα λεφτά του εκεί που δεν υπάρχει αντικείμενο, δηλαδή, σε μια ανύπαρκτη αγορά, με έλλειψη στοιχειώδους καταναλωτικής δυνατότητας, που θα εκλείπει όλο και πιο πολύ, όσο θα «μεταρρυθμιζόμαστε» και θα περιστέλλονται οι κρατικές δαπάνες. Κι αυτό ανεξάρτητα αν είναι χαμηλή, ή υψηλή η φορολόγησή του. Τόσο απλά.

Συνεπώς τι πρέπει να γίνει;

Κάποιος πρέπει να επενδύσει. Και ο μόνος που το μπορεί είναι το κράτος. Το επαναλαμβάνουμε όσο πιο απλοϊκά μπορούμε, για να γίνει επιτέλους αντιληπτό. Το κράτος είναι αυτό που αυξάνοντας τις δαπάνες του, τόσο με άμεσες δημόσιες επενδύσεις, όσο και με ώθηση στα εισοδήματα και μέσω του τζίρου στην αγορά, θα δημιουργήσει τα αναγκαία πλεονάσματα στον ιδιωτικό τομέα, για να αρχίσει να επενδύει κι αυτός με τη σειρά του!

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει κάτω από συνθήκες μνημονιακής επιτροπείας και με το χρέος να απορροφά κάθε πόρο από την ελληνική οικονομία. Άρα η μόνη λύση στο αδιέξοδο είναι η μη αναγνώριση του χρέους, η καταγγελία του σύμφωνα με τα διεθνώς νόμιμα, η άμεση και οριστική παύση αποπληρωμής του, η κατάργηση των μνημονίων και τέλος η καθιέρωση εθνικού κρατικού νομίσματος για την ελεύθερη άσκηση κάθε πολιτικής που συμφέρει τον τόπο και το λαό.

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι μέλος της Π.Γ. του ΕΠΑΜ