Υπόθεση Γεωργίου

του Γιάννη Σιδέρη*

«Αισθάνομαι ότι ζω σε έναν παράδοξο κόσμο, όπου όλα κρέμονται ανάποδα. Διώκονται αυτοί που παράγουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία, τα οποία έχουν επικυρωθεί επανειλημμένως από διεθνείς οργανισμούς, ενώ αυτοί που τα αμφισβητούν και ήταν υπεύθυνοι για τα λάθος στοιχεία του παρελθόντος μένουν στο απυρό-βλητο. Εάν οι εθνικοί αξιωματούχοι δεν μπορούν να παράγουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία από τον φόβο ότι θα σύρονται για χρόνια στα δικαστήρια, τότε υπονομεύεται σοβαρά η αξιοπιστία της ΕΕ και του οικονομικού της συστήματος».

Αυτό δήλωσε ο τέως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ σε συνέντευξή του στους FT. Αλλά δεν σταματά εδώ. Σε μια προσπάθεια να συνδέσει την δίωξή του με το χρέος της χώρας, δεν διστάζει να επιδιώκει να επηρεάσει την δικαιοσύνη απειλώντας!

«...εάν το δικαστήριο κρίνει σε βάρος μου, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις της για το χρέος.»!!!

Προχωρά μάλιστα ακόμη παραπέρα, εμπλέκοντας την Ελληνική κυβέρνηση αλλά και την ΕΕ(!) προκειμένου να πιέσει για προστασία:

«Εάν ο κυβερνητικός υπολογισμός για το χρέος κριθεί λανθασμένος, μπορεί να υπάρξει συζήτηση για τη βιωσιμότητά του και την ελάφρυνσή του από τους ευρωπαίους εταίρους. Δεν είναι λογικό… το πιο συνετό θα ήταν να διευθετηθεί το θέμα»!!!

Το ότι η χώρα είναι, όχι απλά υπό αυστηρή επιτήρηση, αλλά υπό κατοχή, δεν χρειάζεται εξήγηση....
ποια σε νοήμονες βέβαια πολίτες. Οι «εταίροι» δεν αρκούνται όμως μόνο στον έλεγχο των, έτσι κι αλλιώς, παραδομένων κυβερνήσεων. Πλέον, ανοιχτά και άμεσα επεμβαίνουν και στην Ελληνική δικαιοσύνη! Έτσι η Κομισιόν, θορυβημένη από την κλήση σε δίκη του τέως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Πρόσφατες δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης, θέτουν υπό αμφισβήτηση την ποιότητα και την αξιοπιστία των επίσημων στατιστικών στην Ελλάδα. Παρόλο που η Επιτροπή έχει ως αρχή να μην σχολιάζει μεμονωμένες εθνικές δικαστικές διαδικασίες, εκφράζει την ανησυχία της σχετικά με τις δηλώσεις αυτές επειδή, μεταξύ άλλων, θέτουν υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα των δημοσιονομικών δεδομένων στα οποία βασίζεται το Πρόγραμμα Στήριξης της Σταθερότητας για την Ελλάδα. Για την Επιτροπή και την Eurostat είναι απολύτως σαφές ότι τα δεδομένα σχετικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά την περίοδο 2010-2015 ήταν απολύτως αξιόπιστα και αναφέρθηκαν με ακρίβεια στην Eurostat».

Φτάνει μάλιστα απροκάλυπτα σε σημείο να εγκαλεί «σήμερα τις ελληνικές αρχές να αντιμετωπίσουν ενεργά και δημόσια την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα δεδομένα υπέστησαν παραποίηση κατά την περίοδο 2010-2015 και να προστατεύσουν την ΕΛΣΤΑΤ και το προσωπικό της από παρόμοιους αβάσιμους ισχυρισμούς», ενώ σχετική επιστολή υπογεγραμμένη από τον Αντιπρόεδρο κ. Ντομπρόβσκις και τους Επιτρόπους Μοσκοβιτσί και Τίσεν απεστάλη στον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο!

Γιατί όλα αυτά; Μα γιατί η αντεισαγγελέας του Αρείου πάγου Ξένη Δημητρίου, άσκησε αναίρεση στο απαλλακτικό βούλευμα για τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ  για την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, η οποία οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια, ζητώντας μάλιστα να δικαστεί ο κ. Γεωργίου και για κακούργημα, αυτό της ψευδούς βεβαίωσης, αδίκημα για το οποίο η κρίση του Συμβουλίου Εφετών ήταν απαλλακτική! Σημειωτέον ότι το Συμβούλιο Εφετών Αθήνας με το βούλευμά του τον είχε παραπέμψει απλά για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος που σχετιζόταν με το γεγονός ότι δεν παραιτήθηκε από την προηγούμενη υπαλληλική θέση που κατείχε στο ΔΝΤ ενώ ήδη είχε αναλάβει πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ.

Για τον κ. Γεωργίου έχουν γραφτεί πολλά και λίγο ως πολύ γνωστά. Aπό το 1989 ξεκινάει να εργάζεται στο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο. Mάλιστα αναλαμβάνει προϊστάμενος αποστολών του ταμείου για την προετοιμασία, διαπραγμάτευση και παρακολούθηση οικονομικών προγραμμάτων σε διάφορες χώρες. Tο Mάρτιο του 2004, γίνεται αναπληρωτής προϊστάμενος του τμήματος στατιστικής του ΔNT.

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση λοιπόν, δυστυχώς όμως για τους δανειστές! Αυτό επιβεβαιώνεται εξάλλου και από το ότι στις 16 Οκτωβρίου 2010, χωρίς ακόμα να έχει διακοπεί η υπαλληλική του σχέση με το ΔΝΤ, φέρεται να απέστειλε email στον επικεφαλής του Διεθνούς Ταμείου Πολ Τόμσεν, με το οποίο τον ενημέρωνε για την άμεση ανάγκη τροποποίησης του ιδρυτικού νόμου της Ανεξάρτητης Ελληνικής Αρχής. Σ' αυτό τονίζεται η «ιδιαιτέρως ανάρμοστη κατάσταση με κάποια από τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ» και υπερτονίζεται η ανάγκη για άμεση τροποποίηση του νόμου 3832, υπό τον οποίο ιδρύθηκε. Ο κ. Γεωργίου εξ αρχής δείχνει με ποιο στρατόπεδο είναι, μια και επιδιώκει να παρακάμψει το ΔΣ, πράγμα βέβαια που πέτυχε τελικά!

Για τον σκοτεινό ρόλο του κ. Γεωργίου αναφέρεται σε συνέντευξή του και ένα άλλο πρόσωπο που είχε διατελέσει πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ ενώ την ίδια περίοδο κατείχε την θέση του αντιπροέδρου, ο κ. Νίκος Λογοθέτης.

«Η πρώτη αμφισβήτησή μου για το αν έπρεπε να μπούμε στο Μνημόνιο προέκυψε όταν άρχισα να βλέπω τις προσπάθειες του Γεωργίου να «φουσκώσει» περαιτέρω το έλλειμμα του 2009 στο 15,4%, αντί να κάνει το αντίθετο που περιμέναμε ότι θα κάνει: να ερευνήσει, δηλαδή, αν ήταν πραγματικά σωστό το ήδη υψηλό ποσοστό του 13,6% του ελλείμματος λόγω του οποίου «μπήκαμε» στο πρώτο Μνημόνιο»

Και παρακάτω λέει: «Αν δεν υπήρχε ο έσωθεν «πρόθυμος συνεργάτης» για να προετοιμάσει το έδαφος για την εφαρμογή του όποιου έξωθεν «σχεδίου», δεν θα φθάναμε εδώ που φθάσαμε. Και ο μόνος επιστημονικός τρόπος προετοιμασίας του εδάφους για το Μνημόνιο ήταν το φούσκωμα του ελλείμματος, κάτι που οδήγησε την οικονομική αξιοπιστία της χώρας μας στα Τάρταρα και τα spreads στα ύψη. Εξ ου και η είσοδος και η παραμονή μας στα Μνημόνια της τρόικας».

Ο εκλεκτός όμως των «εταίρων», βρίσκεται πλέον σε δυσχερή θέση, παρόλο που ο ίδιος αμετανόητος τονίζει πως δε μετανιώνει για ό,τι έκανε, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Θα ξανάκανα το ίδιο ακριβώς χωρίς δισταγμό»!

Αυτό όμως που πραγματικά αξίζει κάποιος να ασχοληθεί είναι η απροκάλυπτη προσπάθεια επηρεασμού της δικαιοσύνης από τους «δημοκράτες» της ΕΕ. Γιατί αυτή η άμεση αντίδραση στην δικαστική περιπέτεια του κ. Γεωργίου;

Ήδη το προ ημερών δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung υπό τον τίτλο: «Μια δίκη για το θεαθήναι εναντίον του επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας», μας προϊδεάζει για τις επερχόμενες αντιδράσεις της Κομισιόν. Στον υπότιτλο διαβάζουμε: «Η Αθήνα χρειάζεται έναν ένοχο για την κρίση των τελευταίων ετών και τώρα η εισαγγελία κινεί τις διαδικασίες κατά του Ανδρέα Γεωργίου (…)», παρουσιάζοντας τον κ. Γεωργίου ως τον αποδιοπομπαίο τράγο!!!

Όλο αυτό το σκηνικό που διαμορφώνεται γύρω από την υπόθεση «Γεωργίου» οδηγεί σε ένα προφανές συμπέρασμα. Οι δανειστές φοβούνται την απόφαση του δικαστηρίου! Μια καταδικαστική απόφαση, θα έθετε τις βάσεις σε μια κυβέρνηση που δεν θα είναι υποτελής τους, να αρνηθεί το χρέος και να ελευθερώσει την χώρα από την κηδεμονία τους! Μια καταδίκη του κ. Γεωργίου για «φούσκωμα» του ελλείματος, θα έδινε πλέον στην χώρα την δυνατότητα να απεμπλακεί από τον φαύλο κύκλο των απανωτών μνημονίων και από τον ζυγό του κοινού νομίσματος. Ο λαός θα είχε μια απτή απόδειξη πια για το ότι όλα αυτά τα οποία υπέστη, ήταν εξαιτίας ενός καλοστημένου σχεδίου, οπότε θα εξεγειρόταν εναντίον του ευρωιερατείου και των ντόπιων εντολοδόχων τους, απαιτώντας από την όποια κυβέρνηση να δράσει σε θέματα «ταμπού», όπως η άρνηση του χρέους, η έξοδος από την ΕΕ, η τιμωρία των ενόχων. Κι αν προσπαθούσαν να τον καταστείλουν... ποιός είδε τον λαό και δεν φοβήθηκε!

Η Ευρώπη λοιπόν, δεν έχει πια πολλές επιλογές. Υπό το φόβο της απεξάρτησης μιας χώρας και ιδιαιτέρως της «μικρής» Ελλάδας, αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο, το για χρόνια κεκαλυμμένο από μια αφηρημένη «δημοκρατία», επιβεβαιώνοντας τον Νομπελίστα οικονομολόγο Joseph Stiglitz, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα:

«Κοινό ή καλύτερα ενιαίο νόμισμα μπορεί να υπάρξει και να έχει προοπτική, μόνο εφόσον υπάρξει ένα ενιαίο πολιτικό κράτος και μάλιστα χωρίς μεγάλες περιφερειακές ανισότητες.

Κάτι τέτοιο, όμως, υπό καπιταλιστικό καθεστώς είναι ουτοπία στην Ευρώπη και αν συμβεί, θα συντελεστεί με απεριόριστη βία και ακύρωση κάθε ίχνους δημοκρατίας, ως ακραία αντίδραση».

*Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας