ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ‘21

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «εστία», στις 18.05.2020

Όλα ξεκίνησαν με το σύντομο σημείωμα οργής, που δημοσίευσα αυθόρμητα στο FB, στις 11 τρέχ. αφού διάβασα τον χαρακτηρισμό, που αποδόθηκε στον Καποδίστρια ως «δικτάτορα», και που έχει ως εξής:
«Με αφορμή:

- Τον ανοίκειο, απαράδεκτο, προσβλητικό και ανθελληνικό χαρακτηρισμό, του Ιωάννη Καποδίστρια ως «δικτάτορα», που έγινε από μέλος της επιτροπής Ελλάδα ’21.

- Την απάντηση της επιτροπής Ελλάδα ‘21 ότι «θα εξεταστούν και θα προβληθούν όλες οι απόψεις», καθώς και ειδικότερα το σημείο της απάντησης ότι « οι συζητήσεις που γίνονται εφόσον είναι νηφάλιες είναι γόνιμες»……και προστίθεται ακόμη ότι «αλίμονο αν 200 χρόνια μετά δεν μπορούμε να συζητάμε με ψυχραιμία για την περίοδο της Επανάστασης», που μέσα από αυτές δημιουργούνται εύλογες ανησυχίες για τον τρόπο με τον οποίο θα εορταστεί αυτή η επέτειος.

- Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση ουδόλως αντέδρασε, στις εθνικά απαράδεκτες αυτές απόψεις μέλους της επιτροπής Ελλάδα 21, αλλά ούτε και στη σχετική επίσημη απάντηση της επιτροπής Ελλάδα ’21, που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σιωπηρώς συμφωνεί με το περιεχόμενό τους.

Με βάση τα παραπάνω δικαιολογούνται, οι ακόλουθοι προβληματισμοί, όπως και κάποιες προτάσεις:

1. Ο χαρακτηρισμός αυτός κρίνεται ανθελληνικός και επικίνδυνος για την πατρίδα, ειδικά στην παρούσα περίοδο που απαιτείται να αντιμετωπιστούν οι παντοειδείς απειλές εναντίον της, με αποφασιστικότητα και όχι με δήθεν «προοδευτικές απόψεις», που όμως υποσκάπτουν την εθνική ενότητα, την εθνική συνείδηση και που προσβάλλουν με σκαιότητα τον Ιωάννη Καποδίστρια. Τον μεγάλο αυτόν Έλληνα, που έβαλε τις βάσεις του νεοελληνικού κράτους, και που δολοφονήθηκε, ακριβώς, επειδή οραματίστηκε μια ανεξάρτητη Ελλάδα και όχι μια πατρίδα εσαεί δούλη των Μεγάλων Δυνάμεων.

2. Η σιγή που επέλεξε η Κυβέρνηση απέναντι σε αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα, και που ουσιαστικά υποθάλπει την απαράδεκτη προσβολή της επιτροπής, για τον εορτασμό των 200 ετών του ’21, εναντίον του Ιωάννη Καποδίστρια, δημιουργεί θυμό και απογοήτευση στους Έλληνες.

3. Με τις συνθήκες αυτές, πιστεύω ότι οι διάφορες ελληνικές οργανώσεις-ενώσεις και κινήματα επιβάλλεται να θεωρήσουν ύψιστο εθνικό καθήκον την διοργάνωση μιας παράλληλης εορτής, με στόχο να τιμηθεί, όπως της αξίζει, η μνήμη των ηρώων του ’21. Αυτών, που έδωσαν τη ζωή τους για να μας εξασφαλίσουν πατρίδα, μέσα στην οποία να ζούμε με αξιοπρέπεια.

4. Η Ελλάδα διαθέτει επιστήμονες κύρους και πατριώτες, που θα μπορούσαν επαξίως να αναλάβουν τη διοργάνωση ενός παράλληλου εορτασμού.

Εφόσον επιτευχθεί αυτός ο στόχος, το Ίδρυμα Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη τίθεται στην υπηρεσία του».

Όπως προκύπτει από το παραπάνω κείμενο, η πρόθεσή μου δεν ήταν η εμπλοκή μου σε έναν πιθανό παράλληλο εορτασμό, αλλά απλώς η υπόσχεση παροχής κάποιων διευκολύνσεων από το Ίδρυμα Δελιβάνη. Ωστόσο, η ανταπόκριση των χρηστών του FB ξεπέρασε κάθε προσδοκία και συνεχίζεται ακάθεκτη, σε περιβάλλον όμως παντελώς απροετοίμαστο για να την υποδεχθεί. Ελπίζω, σύντομα, με τη βοήθεια από παλιούς φοιτητές μου, να μπορέσει να υπάρξει διαδικτυακή γραμματεία, και να αντιμετωπιστούν έτσι τα τεχνητά προβλήματα. Στο μεταξύ, ωστόσο, κρίνω ότι χρειάζονται κάποιες εξηγήσεις, εκ μέρους μου, ιδίως και επειδή ο φίλος Στέλιος Παπαθεμελής, πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης, δημοσιοποιεί στο άρθρο του, στη «Δημοκρατία» της 16ης τρεχ. το ζήτημα αυτό.

Είμαι λοιπόν πεπεισμένη, με βάση τον μόνιμο κατοχικό ζυγό, που περισφίγγει την πατρίδα μας, ότι το εορταστικό αυτό πρόγραμμα, εκτός της απόδοσης τιμών στους ήρωες του ’21, τιμών καθαρών και απαλλαγμένων από υποτιμητικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, επιβάλλεται από τα πράγματα, να επικεντρωθεί σε μια μεγάλη και ταπεινή ΣΥΓΝΩΜΗ. ΣΥΓΝΩΜΗ, από όλους εμάς, καθώς 200 χρόνια μετά το ‘21, και με θλιβερό βέβαια επίκεντρο τα πολύ επιβαρυμένα 10 τελευταία χρόνια, δεν καταφέραμε να υλοποιήσουμε το πρόσταγμά τους, των ηρώων μας, και ιδιαίτερα αυτό του Καποδίστρια, για μια πατρίδα ανεξάρτητη και ελεύθερη να αποφασίζει τα του οίκου της. Η γιορτή του ’21 θα πρέπει, έτσι, να θεωρηθεί ως ευκαιρία αφύπνισης της ιερής υποχρέωσης, που αναλογεί σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα, εντός και εκτός της πατρίδας, να αναλώσουν όλες τους τις δυνάμεις, για την απελευθέρωσή της από κάθε μορφής ζυγό. Έτσι, που τα 300 χρόνια από το ’21 να βρει τους απογόνους μας ελεύθερους, και μακριά από ενδοτισμούς, σχέδια για παγκόσμια διακυβέρνηση και εθνομηδενισμούς. Σε τι άλλο αλήθεια θα μπορούσαν να αποβλέπουν οι φιέστες και τα πανηγύρια, με την τόσο θλιβερή και μόνιμη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, από κάθε πλευρά;

Η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη είναι Πρόεδρος του «Ιδρύματος Δημήτρη και Μαρίας Δελιβάνη»

Πηγή: http://marianegreponti-delivanis.blogspot.com/