Του Τσίπρα η Περιστέρα δεν έκλαψε ποτέ!

του Μιχάλη Τσουτσάνη*

Ρε παιδιά, ο Κάμερον λέει παραιτήθηκε, η δε γυναίκα του έκλαιγε όταν άφηναν την πρωθυ-πουργική κατοικία μετά το μη ευνοϊκό για αυτόν αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Κι όμως η τεχνογνωσία υπήρχε και όλα μπο-ρούσαν να αποφευχθούν, αν απλά και μόνο έριχνε μια ματιά στην πρόσφατη εμπειρία του Αλέξη μας.

Καταρχήν, έκανε το μέγα λάθος να στηρίξει την καμπάνια του ναι σε "δεξιά" πρότυπα που απωθούν συνειρμικά το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων που ανήκουν στις μεσαίες και χαμηλές εισοδηματικές τάξεις. Π.χ. Ο πρόεδρος της Αμερικής Ομπάμα τάχθηκε φανερά υπέρ του Brexit, το ίδιο και ο Άγγλος Ρουβάς David Beckam. Επίσης οι αξιοσέβαστοι πρόεδροι της Deutche Bank, Goldman Sacks κ.τ.λ. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στο Ελληνικό δημοψήφισμα, φυσικά με πολύ μεγαλύτερη δόση τρομολαγνείας και καταστροφολογίας. Αντιθέτως, το όχι του τότε Συ.ριζ.α. ασπάστηκαν "επαναστατικές αριστερές" μορφές υπεράνω κάθε υποψίας, όπως ο Μαδούρο, ο πρόεδρος της Βολιβίας, κ.τ.λ.

Βλέπετε η αριστερή εκδοχή του κατεστημένου έχει κατανοήσει ότι το "πόπολο", σε καιρούς μείωσης....
του εισοδήματος του και ακραίας φτωχοποίησης, δεν μπορείς να το ξελογιάσεις με οράματα και προσδοκίες life style, άλλων εποχών, τότε που ακόμα δεν είχε καταχρεωθεί και μπορούσε με δανεισμό να ζήσει την "μεγάλη ζωή". Έχει καταλάβει λοιπόν η "αριστερά", ότι τον φτωχό λαό πλέον τον φέρνεις με το μέρος σου και καπηλεύεσαι την ψήφο του, τάζοντας του αντίσταση απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα, Δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη κ.τ.λ., διεκδικώντας ερείσματα ντόπια και διεθνή σε "συμμάχους" που έχουν ορθώσει το ανάστημα τους απέναντι στο καταπιεστικό κατεστημένο, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται...

Αντίθετα το στρατόπεδο Bremain, ακόμα και από την πλευρά του εργατικού κόμματος, του επονομαζόμενου και Άγγλου Τσίπρα Corbin, είχε να επιδείξει μόνο τον Ζίζεκ και τον Βαρουφάκη, που στην συνείδηση των σκληρά εργαζομένων και εκμεταλλευομένων ανθρώπων αντιπροσωπεύουν τον γιαλαντζί\ξεπουλημένο, πάλαι ποτέ επαναστάτη.

Ακόμα κι έτσι όμως ο Κάμερον θα μπορούσε να "σώσει" την κατάσταση αν ακολουθούσε, αναλογικά πάντα, την τακτική Αλέξη μετά το δημοψήφισμα.

Καταρχήν το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει, είναι να ζητήσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, επικαλούμενος την κρισιμότητα του ζητήματος, αλλά και την απαραίτητη λόγω αυτής, εξασφάλιση πολιτικής ενότητας, μπροστά σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που επηρεάζει όλο το Βρετανικό έθνος και την κοινοπολιτεία.

Αμέσως μετά θα έφερνε υπό το βάρος των απειλουμένων αποχωρήσεων λόγω Brexit από το Η.Β., Σκωτίας και Β. Ιρλανδίας, μια συμφωνία modus vivendi με την Ε.Ε. ψήφιση στην βουλή, χειρότερη από αυτήν που είχε πετύχει και συμφωνήσει ήδη με την Ε.Ε., προς χάριν βεβαίως της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας, της οικονομικής σταθερότητας κ.τ.λ. του Η.Β., αλλά και υπό το βάρος της σκλήρυνσης της στάσης των Ευρωπαίων μετά το προσβλητικό για αυτούς αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Θα ψήφιζε τη συμφωνία αυτή με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης, ενώ θα προκαλούσε διάσπαση στο κόμμα του, με ένα κομμάτι να μην ψηφίζει, αλλά να στηρίζει!!! (ποιους μου θυμίζει άραγε;) Στη συνέχεια θα προκήρυσσε εκλογές σε χρόνο dt και απαλλαγμένος από τα "αριστερίζοντα/δημοκρατικίζοντα/λαίκίζοντα", πλην όμως ανίκανα και με μεσοβέζικη νοοτροπία, (αλλιώς δεν θα ανήκαν στο "δεξιό" κόμμα του), στελέχη/βαρίδια, θα άφηνε την υπόλοιπη δουλεία να την κάνουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, που θα τρομοκρατούσαν τον μέσο Άγγλο με την απειλή του εδαφικού ακρωτηριασμού, της απομόνωσης, της καταστροφής της οικονομίας, της ανόδου της φασιστικής ακροδεξιάς κ.τ.λ., εάν στις εκλογές επικρατούσαν τα ακραία άντι-Ευρωπαϊκά κόμματα.

Στην χειρότερη των περιπτώσεων θα μπορούσε να ζητήσει από τον Αλέξη να του στείλει το dvd της συνέντευξης Κοτσούμπα στον Ενικό, μεταφρασμένη στα Αγγλικά, έτσι ώστε και ο τελευταίος αυταπατούμενος Βρετανός να καταλάβει ότι στον ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ δεν έχει καμιά σημασία αν το χρήμα το εκδίδει μια ιδιωτική τράπεζα που το πουλάει στον κοσμάκη με επιτόκιο, ή μια κρατική που το διανέμει ανάλογα της ανάγκες της κοινωνίας άτοκα, ούτε βεβαίως εάν τις πολιτικές/νομοθετικές/εκτελεστικές αποφάσεις τις παίρνουν εκλεγμένοι από το λαό κρατικοί υπάλληλοι που υπόκεινται σε έλεγχο πεπραγμένων και λογοδοσία, ή διορισμένοι και δια βίου τυγχάνοντες άσυλο γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη...

Αυτά για το γατάκι Κάμερον, που έμεινε "μετεξεταστέος" στο μάθημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Ελπίζω να μην σας κούρασα, αλλά και δια της ατόπου απαγωγής να σας ερέθισα να σκεφτείτε/προτείνετε τι χρεί ποιείν και δι' ημάς.

*Ο Μιχάλης Τσουτσάνης είναι φίλος του ΕΠΑΜ