Οι #Παραιτηθείτε και ο ΣΥΡΙΖΑ: Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυό το μνημόνιο

του Πάσχου Λαζαρίδη

Εντελώς αντιφατική είναι η συγκέντρωση των #Παραιτηθείτε στις 15 Ιούνη. Προφανώς ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης. Το ερώτημα είναι γιατί. Μήπως η κυβέρνηση δεν υπέγραψε μνημόνιο για να μείνουμε στην Ευ-ρώπη; Μήπως δεν μείωσε αρκετά τις συντάξεις; Μήπως δεν αύξησε αρκετά την πιο άδικη και αντιλαϊκή φορολογία των έμμεσων φόρων; Ή μήπως δεν προχώρησε αποφασιστικά στις ιδιωτικοποιήσεις;

Έτσι ερχόμαστε στο παράδοξο: Ο πυρήνας της πολιτικής των #Παραιτηθείτε και των #ΜένουμεΕυρώπη, δηλαδή του ακραίου κέντρου, είναι ταυτόχρονα ο πυρήνας της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής. Ό,τι υποστηρίζει η κίνηση των #Παραιτηθείτε είναι ταυτόσημο με αυτό που υλοποιεί η κυβέρνηση. Επομένως ποιο είναι το νόημα αυτής της γραφικής κίνησης αν όχι το «Παραιτηθείτε εσείς, όχι επειδή διαφωνούμε με αυτά που κάνετε, αλλά επειδή θέλουμε να τα κάνουμε εμείς στη θέση σας»;

Δεν μπορεί να σταθεί οποιαδήποτε κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ για το ότι τη συγκεκριμένη μνημονιακή και ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν την πιστεύει, δεν την υποστηρίζει ενεργητικά, ή δεν την....
παλεύει αποφασιστικά. Ανεξάρτητα από τα κροκοδείλια δάκρυα των «πονάμε αλλά ψηφίζουμε» βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση Τσίπρα σε ένα εξάμηνο έχει περάσει ρυθμίσεις που ο Σαμαράς δεν μπορούσε να ονειρευτεί. Με ελάχιστες κοινωνικές αντιδράσεις και με μηδαμινό πολιτικό κόστος.

Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται προς το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας ότι απρόσκοπτα και αποτελεσματικά θα εφαρμόσει όχι απλά το τρίτο μνημόνιο, αλλά και τα ενδιάμεσα μέτρα, τα προαπαιτούμενα για κάθε επόμενη δόση, τον αυτόματο κόφτη σε περίπτωση μη επίτευξης των πλεονασμάτων και -ακόμη- δεν έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση–απομείωση του χρέους που θα απαιτήσει νέο φόρο αίματος από την ελληνική κοινωνία. Για αυτό το λόγο η κυβέρνηση Τσίπρα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των δανειστών και αποτελεί την πρώτη επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης. Δεν είναι τυχαίο ότι η όξυνση που επιχείρησε ο Κ. Μητσοτάκης θέτοντας το αίτημα της παραίτησης της κυβέρνησης δεν βρήκε ευνοϊκό έδαφος ούτε στο ελληνικό, ούτε στο ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Τούτων δοθέντων, η συγκέντρωση των #Παραιτηθείτε – θα έλεγε κανείς – ότι δεν έχει πραγματικό αντικείμενο. Και οι διαδηλωτές και η κυβέρνηση ομνύουν σε ταυτόσημη πολιτική, με μηδενικά περιθώρια διαφοροποιήσεων (καθώς επιβάλλεται από την ΕΕ και τους δανειστές) με μόνη διαφωνία το ποιος θα είναι αυτός που θα την εφαρμόζει.

Είναι όμως έτσι;

Η κίνηση #Παραιτηθείτε βολεύει πολύ περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ παρά τους #Παραιτηθείτε. Μια διαδήλωση που θα ήταν στα όρια του γκροτέσκο, με εξασφαλισμένη την αποτυχία μαζικής κινητοποίησης (καθώς είναι νωπές οι μνήμες από τις περσινές συντριπτικές ήττες των #ΜένουμεΕυρώπη, τόσο στις πλατείες όσο και στην κάλπη), είναι χρήσιμη στην κυβέρνηση για να στήσει το παραμύθι του «μας χτυπάνε». Από τον Ν. Φίλη που σκόπιμα ανέδειξε τους #Παραιτηθείτε σε κεντρικό ζήτημα των ημερών, μέχρι τον Γ. Κυρίτση που κάπου ανάμεσα στα «Ναι σε όλα χωρίς διάβασμα» προσπάθησε να πει ότι χτυπάνε τον Τσίπρα όπως χτυπήσαν οι ιμπεριαλιστές και οι αντιδραστικοί τον Τσάβες, τον Μαδούρο ή τον Μοράλες. Πέραν της προφανούς φαιδρότητας τέτοιων συγκρίσεων, είναι σαφής η απόπειρα να συγκροτηθούν δύο τεχνητά διαχωρισμένα στρατόπεδα.

Πρόκειται για την παλιά καλή πασοκική τακτική. Όσο πιο όμοια είναι η πολιτική μας με τη Δεξιά, τόσο πιο δυνατά είναι τα αντιδεξιά γαβγίσματα. Γιατί η διαχωριστική γραμμή δεν αφορά πλέον την πολιτική, αλλά το διαχειριστή της. Ακόμη και οι αρθρογράφοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατηγορούν πια το «νεοφιλελευθερισμό» αλλά τις «νεοφιλελεύθερες εμμονές». Καθότι και οι μεν και οι δε τον νεοφιλελευθερισμό εφαρμόζουν, απλώς οι της ΝΔ τον πιστεύουν βαθιά, ενώ οι του ΣΥΡΙΖΑ εξαναγκάζονται.

Και φυσικά το βολικό καταφύγιο κάθε κόμματος που ασκεί αντιλαϊκή πολιτική είναι η παπάτζα της «μάχης ενάντια στη διαπλοκή». Προς το παρόν στη μάχη αυτή, οι Μπόμπολας, Αλαφούζος, Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Μαρινάκης, Μελισσανίδης μένουν αμετακίνητοι σε θέσεις, αναθέσεις, προνόμια και σκανδαλώδεις εκμεταλλεύσεις δημοσίου πλούτου. Και ο Ψυχάρης δεν αρκεί για να ισοσταθμίσει τη ζυγαριά. Οι ανακατατάξεις είχαν, έχουν και θα έχουν χαμένους, αλλά μόνιμο θύμα θα παραμένει η εργαζόμενη κοινωνία.

Όλα τα παραπάνω εξηγούν και το γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να διαφημίσει τόσο προκλητικά το φαιδρό και εξαρχής καταδικασμένο να αποτύχει «κίνημα» των #Παραιτηθείτε. Έχει απελπιστική ανάγκη έναν τεχνητό αντίπαλο που δεν θα αμφισβητεί την πολιτική των μνημονίων αλλά τον διαχειριστή της. Το ένα χέρι νίβει το άλλο αλλά και τα δύο δουλεύουν για να κρατούν την Ελλάδα στο μνημονιακό ζυγό.

από το «antapocrisis.gr» μέσω του «iskra.gr»