Αχ, Ευρώπη, μαντάρα τα ’κανες!

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Απ' όλα όσα έχουν ειπω­θεί περί Brexit, το πιο ουσιαστικό στοιχείο εί­ναι ότι το βρετανικό δη­μοψήφισμα δεν είναι νομικά δεσμευτικό, αλ­λά έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα.

Αυτό σημαίνει πως το τι θα συμβεί έπειτα από μια ψήφο υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. είναι ζήτημα πολιτικό και όχι νο­μικό, ακόμη και αν συνυπολογίσου­με ότι άλλο πράγμα είναι η Βρετανία και άλλο η... Ελλάδα, όπου τα αποτε­λέσματα των δημοψηφισμάτων μπο­ρούν ακόμη και να αντιστραφούν πολιτικά.

Με απλά λόγια, θα πρέπει να πε­ριμένουμε κάμποσο μέχρι να δούμε την πορεία που θα πάρει η υπόθεση αυτή ύστερα από το όποιο αποτέλε­σμα.

Αυτό όμως που σε κάθε περίπτωση πρέπει να θεωρείται βέβαιο είναι ότι το βρετανικό δημοψήφισμα δεν προέκυψε τυχαία ούτε η μοναδική αιτία ήταν οι ακροβασίες -υψηλού πολιτι­κού ρίσκου- του Κάμερον. Επίσης δεν προέκυψε τυχαία ούτε ο σχεδόν απόλυτος διχασμός του εκλογικού σώματος -τουλάχιστον βάσει των δημοσκοπήσεων- μεταξύ της παρα­μονής στην Ε.Ε. και της εξόδου από αυτήν, τουλάχιστον μέχρι τη στυγε­ρή δολοφονία της βουλευτή των Ερ­γατικών και οπαδού της παραμονής Τζο Φοξ.

Πανευρωπαϊκό μπάχαλο

Ο διχασμός της κοινής γνώμης στη Βρετανία δεν μπορεί να θεωρηθεί άσχετος με όσα....
βλέπουμε να εκτυ­λίσσονται το τελευταίο διάστημα:

- Στη Γαλλία, όπου η επίδοση της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν στον πρώ­το γύρο των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών σκόρπισε τρόμο στο αστικό πολιτικό σύστημα και όπου ο Ολάντ ζει τη χειρότερη περίοδο της προεδρίας του αντιμετωπίζοντας ένα τεράστιο κίνημα εναντίον της εργασι­ακής απορρύθμισης που επιχειρεί να επιβάλει.

- Στην Αυστρία, όπου ο υποψήφιος της Άκρας Δεξιάς για την προεδρία της δημοκρατίας έφτασε σχεδόν το 50% στον δεύτερο γύρο και έχασε χάρη στην επιστολική ψήφο των Αυ­στριακών μεταναστών.

- Στην Ιταλία, όπου ο Ματέο (Ρέντζι)... ματαίως προσπαθεί να πείσει ότι έχασε μεν τις δημαρχίες της Ρώ­μης και του Τορίνο από τις γυναίκες υποψήφιες του κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, αλλά... «δεν νίκησε ο αντιευρωπαϊκός και αντιμεταναστευτικός λαϊκισμός»!

- Στη Γερμανία, όπου ήδη η αντιευρωπαϊκή και ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑΡ) έχει αφήσει ξε­κάθαρα πίσω της την Αριστερά και τους Πράσινους και επιχειρεί να στα­θεροποιηθεί ως τρίτη πολιτική δύνα­μη εν όψει των βουλευτικών εκλο­γών.

Στην Πορτογαλία, όπου ένας συ­νασπισμός Σοσιαλιστών, Αριστεράς, Κομμουνιστών και Πρασίνων έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση και επιχειρεί να αντιστρέψει τα αποτελέσματα της πολιτικής του μνη­μονίου.

- Στην Ισπανία, όπου οι δημοσκο­πήσεις εν όψει των βουλευτικών εκλο­γών της Κυριακής φέρ­νουν δεύτερη δύναμη τον συνασπισμό Podemos και Αριστε­ράς.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλ­λά το ουσιώδες ένα: η ευρωπαϊκή - κατ' ουσίαν γερμανική - πολιτική την περίοδο της κρίσης άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και ξεχύθηκαν θύελλες που δεν θα κοπάσουν.

Στροφή στα εθνικά κράτη

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με ό,τι άλλο έχουμε μάθει να αποκαλούμε Δύση, εδώ και χρόνια βιώνει μια διαρκώς εντεινόμενη αποδυνάμωση στο διεθνές οικονομικό πεδίο, του οποί­ου το επίκεντρο έχει ήδη μετατοπι­στεί στην Ανατολή. Εδώ και μια δεκα­ετία η Ε.Ε. είχε έναν προβληματισμό: Πώς θα αντιμετωπίσει την Κίνα στον πλανητικό ανταγωνισμό.

Στην ευρωπαϊκή αυτήν αγωνία απάντηση φαίνεται να έχει βρει μό­νο η Γερμανία χάρη στην υψηλή τε­χνολογία, τον όγκο και την ποιότητα των εξαγωγών της, αλλά και χάρη στη δημιουργία του ευρώ, ενός νομίσμα­τος φθηνού για την ίδια και πανάκρι­βου για όλους τους άλλους, το οποίο βάθυνε τραγικά το χάσμα ανταγωνιστικότητας μετα­ξύ της Γερμανίας και των άλλων εταίρων της.

Όλοι οι υπόλοιποι, εγκλωβισμένοι στην αδράνεια και την απου­σία πολιτικής πρότασης, είναι υποχρεωμένοι να προσγει­ωθούν απότομα στην πραγματικότη­τα αντιμετωπίζοντας την ομηρεία λόγω των χρεών που δημιούργησαν στα χρόνια του εύκολου δανεισμού, την ανάγκη να αντιρροπήσουν την πτώση της ανταγωνιστικότητας και των «φευγάτων» προς την Ανατολή επενδύσε­ων, αλλά και να εγκαθιδρύσουν στα­διακά ένα μοντέλο εργασίας και κατα­νάλωσης ανάλογο με αυτό της Κίνας, το οποίο όμως μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς διαλυτικές αναταράξεις μόνο σε χώρες που... μοιάζουν στην Κίνα.

Όλος αυτός ο συνδυασμός των προβλημάτων που ταλανίζουν την Ευρώπη και των λύσεων που προ­κρίνονται ή επιβάλλονται, απαιτεί το «σκίσιμο» του κοινωνικού συμβο­λαίου που ίσχυσε στη Δύση από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις μέρες μας. Δηλαδή το γκρέμισμα του επιπέδου κατανάλωσης, εργασί­ας, εισοδήματος, ασφάλισης και κοι­νωνικού κράτους και την επιστροφή σε σχέσεις που περισσότερο θυμί­ζουν τη φεουδαρχία παρά τη μετα­πολεμική ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Η επαγγελία της συλλογικής ειρή­νης και ευμάρειας, την οποία διατύ­πωσαν διαδοχικά η αμερικανοκρα-τούμενη Δύση μετά το 1945, η ΕΟΚ, η Ε.Ε. και το ευρώ, αποτελεί πλέον μια ανάμνηση. Η ώριμη φάση της αμερικανοκίνητης παγκοσμιοποίη­σης επιχειρεί, εκτός των άλλων, μέ­σω των πλανητικών εμπορικών συμ­φωνιών (ΤΤΙΡ κ.λπ.), τον υποβιβα­σμό των εθνικών κρατών σε δουλο­πάροικους των παγκόσμιας εμβέλει­ας εταιρικών μεγαθηρίων.

Στον άμεσο περίγυρο της Ευρώπης όμως ξεφυτρώνουν σταδιακά και οι γεωστρατηγικές και κοινωνικές πα­ρενέργειες της διαδικασίας διάλυσης της Μέσης Ανατολής όπως τη γνω­ρίζαμε από τις αρχές του 20ού αιώνα έως σήμερα.

Στη βάση όλων αυτών, η αμφι­σβήτηση της «ενωμένης Ευρώπης» και η στροφή προς τα εθνικά κράτη μοιάζει αναπόδραστη και αυτό ακρι­βώς το στοιχείο φαίνεται να προκαλεί τον πανικό σε οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες της Ευρώπης. Ύστερα από το βρετανικό δημο­ψήφισμα, ανεξαρτήτως του αποτελέσματός του, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει παρόμοια αιτήματα και διαδικασίες ακόμη και σε μεγάλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Γαλλία, η Ιταλία ή η Αυστρία, αν οι πολιτικές εξελίξεις το ευνοήσουν.

Το βρετανικό δημοψήφισμα φαί­νεται να ανοίγει μια νέα εποχή για την Ευρώπη, στη διάρκεια της οποίας τα αδιέξοδα φαίνεται να είναι πολύ περισσότερα από τις προσφερόμενες λύσεις.

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»


Αχ, Ευρώπη, μαντάρα τα ’κανες! Αχ, Ευρώπη, μαντάρα τα ’κανες! Reviewed by Διαχειριστής on Πέμπτη, Ιουνίου 23, 2016 Rating: 5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.