Δεν θα ξεπουλήσετε και την ζωή μας

του Ηλία Σκυλλάκου

Ξεπουλιούνται τα πάντα. Το νερό, η γη, η θάλασσα, η ζωή μας. Ακριβώς εδώ, στη χώρα μας, αντικρίζουμε τα πάντα γύρω μας βουβοί, ενώ μονάχα «τελειώσαμε» ακούς να ψιθυρίζουν γύρω σου.

Σε αυτές τις θάλασσες, σε αυτά τα μέρη, σαν θα έμπαινε το καλοκαίρι θα έπρεπε να νιώθεις ευτυχία και περηφάνια για αυτά τα χώματα.

Στις αμμουδιές θα έπρεπε να χαιρόσουν που το πόδι σου θα πατούσε.

Όμως, νιώθεις σαν να διασχίζεις ξένη ιδιοκτησία.

Στη δημοσιότητα βγήκε ο κατάλογος που διαβάζεις τι βγαίνει στο σφυρί και διαπιστώνεις πως όλος ο βιος του λαού μας τελείωσε. Διαβάστε εδώ: «Η λίστα της ντροπής»!

3.175 ακίνητα του Δημοσίου προς πώληση. Από την Πάργα ως το Διδυμότειχο κι απ’ τις Πρέσπες ως την νότια Κρήτη και την Θεσσαλία, τα πάντα πουλιούνται μπιρ παρά.

Τα βουνά, οι θάλασσες, τα δάση, οι ακρογιαλιές, τα αρχαιολογικά μνημεία, τα κάστρα πουλιούνται....
από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για ότι χειρότερο και ότι πιο ντροπιαστικό μπορεί κανείς να φανταστεί.

Για να συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στο σφαγείο που λέγεται Ε.Ε.

Στον κατάλογο του ξεπουλήματος, ο καθένας μας μπορεί να βρει ένα κομμάτι της ζωής του.

Μπορεί να βρει το χωριό του, να θυμηθεί τις καλοκαιρινές διακοπές, την παραλία που έκανε ως πιτσιρικάς τις βουτιές του.

Πουλάνε έτσι, τα παιδικά μας χρόνια, τις μνήμες μας και όλη μας τη ζωή.

Από την μεριά του κάποτε ο Ζοσέ Σαραμάγκου απαντούσε κατηγορηματικά σε όλους αυτούς τους κύριους και τις κυρίες, που βγάλανε στο παζάρι τη καθημερινότητα μας.

«Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,

ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,

ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,

ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,

ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,

ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,

ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,

ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,

παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων

σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.

Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…

Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.»

Όμως, γύρω μας ο αέρας «μυρίζει» θλίψη. «Ζούμε δέσμιοι, φοβόμαστε, προδοθήκαμε» θα σου πούνε οι πάντες. Όπου και να γυρίσεις βλέπεις σκυθρωπά πρόσωπα, απελπισμένους ανθρώπους, που έχουν παραδοθεί στους δήμιους τους.

Είναι αλήθεια πως η θλίψη περιβάλλει τους πάντες, γιατί είναι πολύ δύσκολο να ζεις το καθημερινό μαρτύριο του γενικευμένου ξεπουλήματος, αλλά και της βαθιάς φτωχοποίησης. Δεν είναι καθόλου εύκολο να ζεις μέσα στην αβεβαιότητα

Θα το ξαναπούμε, πως διανύουμε την εποχή των τεράτων. Την εποχή που η οικονομική ολιγαρχία δείχνει πεντακάθαρα το αποκρουστικό της πρόσωπο. Εντούτοις δεν μπορεί να αποφευχθεί για πάντα και η γέννηση του νεκροθάφτη της.

Άλλωστε, οι κοινωνίες , η ίδια η εξέλιξη της ζωής αλλά και η φύση, δεν ανέχονται τις άλυτες εξισώσεις….

Έτσι δίνουμε τον λόγο στον Μάνο Λοΐζο και στην Χαρούλα Αλεξίου να μας υπενθυμίσουν πως «Τίποτα δεν πάει χαμένο»