Κύριοι ευρωπαϊστές, τελικά ευρώ πάση θυσία;

του Σωτήρη Ζ.

Έξι χρόνια σκληρής λιτότητας. Έξι χρόνια εκατο-ντάδων χιλιάδων αυτοκτονιών, φτώχειας και εξα-θλίωσης, οικονομικής αφαίμαξης των Ελλήνων πολιτών. Έξι χρόνια απώλειας εθνικής κυρι-αρχίας και ανεξαρτησίας.

Ο κόσμος πεινά, άστεγοι λιμοκτονούν και απελπισμένοι συμπολίτες μας βγαίνουν στους δρόμους ψάχνοντας στους κάδους για ένα κομμάτι ψωμί την ίδια ώρα που η πλειοψηφία του πολιτικού μας προσωπικού σφυρίζει αδιάφορα. Ο εξωνημένος ΣΥΡΙΖΑ, οι εξαρτημένοι ΑΝΕΛ, το δίπολο της καταστροφής ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και οι εφεδρείες του συστήματος παίζουν άριστα το ρόλο τους όντας πρωταγωνιστές ενός έργου που το παρακολουθούμε από τα πρώτα χρόνια της ένταξής μας στα μνημόνια.

«Αν φύγουμε από το ευρώ θα καταστραφούμε. Το ευρώ για εμάς είναι φετίχ. Το ευρώ είναι μονόδρομος γιατί εάν βγούμε από αυτό, θα αφανιστούμε από το χάρτη. Δεν ψηφίζουμε τα νέα μέτρα αλλά εάν τεθεί ζήτημα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα το πράξουμε χωρίς δεύτερη σκέψη». Όλα για ένα χρεόγραφο. Ευρώ πάση θυσία λοιπόν.

Είναι αλήθεια ότι στις τελευταίες εκλογές του Σεπτέμβρη ο λαός ψήφισε 80% υπέρ του ευρώ...
εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν υπήρχε σοβαρή εναλλακτική επιλογή. Ψήφισε ναι στο ευρώ γιατί ήθελε να δώσει «παράταση» στη μόλις οκτάμηνη θητεία της κυβέρνησης αλλά και γιατί δεν γνώριζε ακόμα τις συνέπειες του 3ου μνημονίου που επρόκειτο να εφαρμοστεί. Μετά από αυτό το διάστημα ωστόσο, η κατάσταση δείχνει να αντιστρέφεται ή τουλάχιστον να αλλάζει.

Το υφιστάμενο πρόγραμμα είναι εκ φύσεως αποτυχημένο και όποιος δεν το έχει καταλάβει ακόμα είτε εθελοτυφλεί εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα είτε πάσχει από αβελτηρία. «Δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει» όπως θα έλεγε κάποτε ο αντιμνημονιακός Δον-Κιχώτης, Αλέξης Τσίπρας. Το έχει παραδεχθεί ουκ ολίγες φορές ο δήμιος της εθνικής μας οικονομίας, το ΔΝΤ, αναρτώντας συνεχείς εκθέσεις επισημαίνοντας πως ακολουθείται μια λαθεμένη συνταγή και εξαρχής πήγαν όλα στραβά, το έχει ομολογήσει και ο ΟΗΕ καταδεικνύοντας τη μη βιωσιμότητα του χρέους και στο κάτω-κάτω της γραφής, το έχουν παραδεχθεί και οι Έλληνες πρωθυπουργοί στα χρόνια των μνημονίων οι οποίοι έπειτα το εφάρμοσαν υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Grexit.

Τι σημαίνει άραγε Grexit πέρα από αυτά που ακούμε συστηματικά στα κανάλια της διαπλοκής; Ισχυρίζονται πως πρόκειται για τον απόλυτο εφιάλτη που πρόκειται να ζήσει η χώρα μας. Παρόλ’ αυτά, μια σοβαρή δημόσια συζήτηση περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν έχει ξεκινήσει ποτέ και τα μοναδικά επιχειρήματα που κυριαρχούν γύρω από την καταστροφολαγνεία, είναι η ίδια η καταστροφή.

Ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους. Όσο η χώρα μας θα δανείζεται, δεν πρόκειται να βγει από αυτή τη μέγκενη. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι με τις βίαιες επιβαλλόμενες πολιτικές οδηγούμαστε όλο και πιο κοντά στην έξοδο από το ευρώ, οπότε οποιαδήποτε θυσία των Ελλήνων πάει στράφι. Η κοινωνική έκρηξη μοιάζει να είναι αναπόφευκτη και ανεξέλεγκτη, η απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας γίνεται όλο και συχνότερη και τα έλλειμμα δημοκρατίας κυριαρχεί. Η Ευρώπη των τελεσιγράφων και των εκβιασμών πιέζει αδιαλείπτως για εφαρμογή νέων μέτρων χωρίς αντίκρισμα και συνάμα ο Άνθρωπος και το Σύνταγμα ως έννοιες καταπατώνται και θυσιάζονται στο βωμό των αγορών, των τραπεζών και του κέρδους. Η υγεία και η παιδεία, θεμελιώδεις πυλώνες για την επιβίωση του έθνους μας, ψυχορραγούν.

Οτιδήποτε συμβαίνει τα τελευταία έξι χρόνια, έχει κοινό παρονομαστή το ευρώ. Τα τρία μνημόνια ψηφίστηκαν για να παραμείνουμε στο ευρώ, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται γιατί αυτό προστάζουν τα διεθνή κέντρα που έχουν αναγάγει το ευρώ ως Θεό. Γιατί λοιπόν να αιματοκυλείται μια ολόκληρη κοινωνία για χάρη ενός νομίσματος που στην ουσία δεν είναι νόμισμα αλλά ένα αποδεικτικό χρέους που εκδίδουν άλλοι για εμάς; Το νόμισμα είναι προϊόν του νόμου, του κράτους, της πολιτείας.

Τίποτα λοιπόν δεν πρόκειται να αλλάξει με το κλισέ «ευρώ πάση θυσία» διότι πολύ απλά εμείς οι Έλληνες πολίτες γινόμαστε θυσία στις βουλές των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον που φοβούνται το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ όπως ο διάολος το λιβάνι.