Με δύο πολύ επιτυχημένες συγκεντρώσεις υποδέχθηκε η Λακωνία το ΕΠΑΜ και τον Δημήτρη Καζάκη.

του Μιχάλη Αριδά*

Στις 15 Φεβρουαρίου στη Σπάρτη και στις 13 Απριλίου στη Σκάλα, διεξήχθηκαν δύο εκδη-λώσεις που οργάνωσε το τοπικό ΕΠΑΜ, με ομιλητές τον οικονομολόγο και Γ.Γ. του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη, καθώς και το στρατηγό ε.α. και Οργανωτικό Γραμματέα του ΕΠΑΜ, Δημήτρη Κυπριώτη.

Ενώ είχαν γίνει κάποιες ομιλίες παλαιότερα στη Σπάρτη, στον ίδιο χώρο (την αίθουσα του SPARTA INN) με 50 έως 70 παρευρισκόμενους, αυτή τη φορά γέμισε η αίθουσα, με 200 άτομα. Από εκείνο το βράδυ, ένα σούσουρο ξεκίνησε στην περιοχή μας, με θέμα το ΕΠΑΜ,  τα πρωτάκουστα που προτείνει και την απήχηση που άρχισε να έχει στον κόσμο.

Τι άλλαξε και το ΕΠΑΜ άρχισε να βρίσκει και στη Λακωνία ώτα ευήκοα; Δεν νομίζω πως άλλαξε κάτι στο ίδιο το ΕΠΑΜ. Ότι έλεγε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, τα ίδια ακριβώς λέει και τώρα. Άρα, η διαφορά είναι στον κόσμο. Ο μέσος Έλληνας βαρέθηκε τη φτωχοποίηση, τα ψέματα και την κοροϊδία. Βαρέθηκε και τους «σωτήρες» που ξεπηδούν συνεχώς από δεξιά κι αριστερά και στο τέλος το μόνο που του μένει, είναι ένα ακόμα μνημόνιο, που υποτίθεται δεν το ήθελε ο λαοπρόβλητος....
ηγέτης, αλλά τον εκβίαζαν, λέγοντας ότι θα μας βγάλουν από το πολυαγαπημένο μας ευρώ και θα ξεμείνουμε από φάρμακα, καύσιμα, θα μας κοπούν οι συντάξεις και άλλα όμορφα, που παθαίνουμε τώρα.

Τα ίδια και τα ίδια. Όσο κι αν προσπαθούν, όμως, τα ορκισμένα για την αλήθεια και αντικειμενικότητα μεγάλα κανάλια, οι Έλληνες άρχισαν να συνειδητοποιούν, πως αυτός ο δρόμος δε βγάζει πουθενά πλέον. Μόνο σε περισσότερη φτώχεια, σε περισσότερους θανάτους από αυτοκτονίες, από αρρώστιες και από το ανύπαρκτο σύστημα υγείας. Σε μαζική φυγή των παιδιών μας και μαράζωμα των γονιών τους και των παππούδων τους. Σε ξεπούλημα της Πατρίδας μας, που ο Θεός την έκανε το καλύτερο «οικόπεδο» του πλανήτη.

Ο διαχωρισμός που μας κάνουν σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς, βρίσκει πολλούς πρόθυμους υπηρέτες στο πολιτικό προσωπικό. Θα έλεγα μάλιστα, πως δε βρίσκεται ούτε ένας να καλέσει τους Έλληνες να ενωθούν με μοναδικό στόχο την απελευθέρωση της Πατρίδας από το ζυγό των «εταίρων» και «συμμάχων» και των μνημονίων, που μας φέρνουν. Με μία εξαίρεση: το ΕΠΑΜ.

Αρχίζει πια και γίνεται πρόδηλη η ανάγκη του να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αυτό το πράγμα, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη του ρόλου του κάθε σωτήρα, κάνουν τους περισσότερους Λάκωνες (και τους περισσότερους Έλληνες βεβαίως) να στρέψουν αλλού την προσοχή τους. Και αρχίζουν να βρίσκουν επιτέλους, αυτό που ψάχνουν εδώ και καιρό.

Άραγε, θα εκφραστεί αυτό και στην κάλπη ή όπου αλλού, όταν έλθει η ώρα; Ίδωμεν. Θέλει δουλειά πολύ. Και λίγο χρόνο ίσως. Το νερό όμως, έχει μπει στο αυλάκι και δε γυρίζει πίσω. Ίσως να επιλέξει ο λαός μας μια προδοσία ακόμα. Σίγουρα, θα είναι και η τελευταία. Ελπίζω, να μη φτάσουμε ως εκεί. Να στείλουμε τώρα στη λήθη της ιστορίας, όλους αυτούς που μας εξοντώνουν επαγγελματικά, οικονομικά, βιολογικά.

Ας μη δώσουμε άλλη μια ευκαιρία σε αυτούς που ψήφισαν τον Αύγουστο, όλα αυτά που μας έρχονται για να μας αποτελειώσουν. Ας πάμε κατευθείαν στη λύση, που δεν είναι άλλη από αυτή που προτείνει το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο. Το ΕΠΑΜ.

*Ο Μιχάλης Αριδάς είναι μέλος του ΕΠΑΜ Σπάρτης