Αντί κατάνυξης

του Στάθη

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα, υπομονή λίγες μέρες, ο κ. Τσίπρας θα αναστήσει την οικονομία, καθώς ο ίδιος μας διαβεβαίωνε ακόμα λιγότερες μέρες πριν! Μόνον που, κλατς, ξεμείναμε από παραμύθι.

Το ίδιο εκείνο παραμύθι, όπου πάλι ο κ. Τσίπρας, πάλι λίγες μέρες πριν, μας διαβεβαίωνε από του βήματος της Βουλής ότι δεν περιείχε δράκο. Περιείχε! Και τι δράκο;! Το

τέρας του Λοχ Νες, την Μπέσυ! Που τρέφεται με ψέματα - ψέμα και η ίδια! Που πήρε τα αμάσητα ψέματα του κ. Τσίπρα, τα μάσηξε και μας τα έπτυσε κατάμουτρα.

Τώρα, ο κ. Τσίπρας ψάχνει τον κ. Τουσκ και του ζητάει έκτακτη σύνοδο....
κορυφής! Γιατί; Δεν ήταν τυρί ψημένο το αίσιο πέρας της (απαίσιας) αξιολόγησης; Δεν κινδυνολογούσαμε όσοι λέγαμε ότι η «η έκβασις θα είναι απαισία» και ότι πάει για «συντρίμμι η μάνα μας Μακεδονία»;

Τώρα, ο κ. Τσίπρας (σέρνοντας την Ελλάδα πίσω του ημιθανή) ζητά την κ.Μέρκελ κι εκείνη δεν του βγαίνει στο τηλέφωνο – «αφήστε το μήνυμά σας, θα το παραλάβει το ΔΝΤ». Και τα φούμαρα

που πούλαγα στον κοσμάκη για το κακό ΔΝΤ και την καλή Κομαντατούρ; Φούμαρα παρφουμαρισμένα…

Οταν στους καφενέδες αρχίζει το γέλιο, η τραγωδία έχει φθάσει στο απροχώρητο - είναι να την παίρνουν τέσσερις και να αρχίζει το ξόδι. Τώρα πια, οι ελάχιστοι Συριζαίοι βουλευτές που αντέχουν να αυτοδιασύρονται, έχουν πάρει σβάρνα τα πάνελ και αναμασούν ημίτρελες απόψεις - «η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ!» - μπράβο, χρυσή μου! Στην επόμενη αυτοκτονία λαμβάνεις χρυσούν ωρολόγιο για να μετράς τις ώρες έως τη μεθεπόμενη.

Τώρα, αίφνης, ο κ. Παππάς κάνει τη... σκέψη (!) ότι πιθανόν η αγορά να σηκώνει και πέμπτο κανάλι! Και το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας; Πώς το ξεφτιλίζουμε έτσι το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας; Εις μάτην έλεγε μαλακίες το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας;

Το άλλο, το «ταξικό κωθώνι» που δηλώνει ταξικός αποστάτης, πάει σε συνάντηση για το ασφαλιστικό των δημοσιογράφων και ζητάει από τους... εργοδότες την αναλογιστική μελέτη που δεν έχει κάνει ο ίδιος (!) για τις τυχόν εισφορές! Σούργελο, όχι! Τα αποθεματικά του Ταμείου θέλει να φάει. Τους δημοσιογράφους να σκλαβώσει στον εκάστοτε ένοικο του Μαξίμου θέλει.

Ο άλλος, ο κ. Τσακαλώτος («Τσακαλώτε, δώσ’ τα όλα»), τα δίνει όλα, οι άλλοι θέλουν κι άλλα (περί των οποίων όλοι γνωρίζουμε από το 2012) και παθαίνει κρίση συνείδησης. Της τάξεως των 218 ευρώ! Διότι αν το αφορολόγητο δεν είναι 9.000 ευρώ και είναι 8.792 η αριστερή πτέρυγα στην ψυχή του κυρίου υπουργού θα πάθει λαλά! Πιθανόν αυτοί οι υποταγμένοι στο «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλοιώς» αριστεροί να μπορούν να δουλεύουν ακόμα τον εαυτόν τους, δεν μπορούν όμως να δουλεύουν άλλο τον κοσμάκη. Διότι τι άλλο από δούλεμα είναι η κατάρτιση καταλόγου με ακτινοθεραπευτές για νοσοκομεία που δεν διαθέτουν δυνατότητες για ακτινοθεραπείες; (με τους καρκινοπαθείς την ίδια ώρα να αναμένουν λίγη τσίπα και λίγο φιλότιμο)...

Τώρα, ή θα ξαναδούμε το έργο «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς» ή ο κ. Τσίπρας θα ετοιμάσει «ηρωική έξοδο» από τα παραμύθια που σερβίρει - αν θα περικοπούν οι συντάξεις των 1.300 ευρώ μεικτά (ώσπου να βρούμε το κόλπο για μειωθούν κι εκείνες των 1.100 μεικτά), αν οι πινακίδες που έχουν κατατεθεί θα πληρώνουν τέλη... ακινησίας και αν οι εφημερίδες θα πάνε άκλαυτες από αύξηση του ΦΠΑ ή από υπερβολική κατανάλωση υπερφορολογημένου αλκοόλ. Όμως.   

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Και μας έχουν κλέψει και την κατάνυξη. Προσωπικώς δεν είμαι πιστός, αλλά μεγάλο μέρος της χριστιανικής διδασκαλίας με ενδιαφέρει, η χριστιανική ιστορία με αφορά (όπως τον καθέναν μας), ενώ η βυζαντινή τέχνη με συγκινεί βαθύτατα και με συναρπάζει. Πρώτη φορά, λοιπόν, στα 36 χρόνια που σκιτσάρω και γράφω, ανήμερα Μεγάλης Πέμπτης, δεν έχω το σθένος ούτε το κέφι να συνομιλήσουμε διά παραβολών, μεταφορών κι αλληγοριών για την ποιητική των στιγμών. Ίσως και των βίων μας. Πρώτη φορά κι ελπίζω τελευταία. Εύχομαι του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και τέτοιες μέρες να μιλήσουμε ο ένας στον άλλον καθώς τους πρέπει, με γιασεμάκια κι αίματα.

Συγχωρείστε με σήμερα για τον καρανικισμό μου, θα ανταμώσουμε πάλι μετά το Πάσχα και την Απεργία της Πρωτομαγιάς, πάντα με την αγάπη μου για σας (τα λάθη μου και οι αγωνίες μου στα πόδια σας, οι αγώνες σας και οι ελπίδες σας στην καρδιά μου). Πάντα με την αγάπη μου…

από το "enikos.gr"