Στη Σύνοδο με βάρκα την Ελπίδα

του Δημήτρη Μηλάκα

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ως εκ τούτου είμαστε διατεθειμένοι -ως ατελή αδύναμα και φοβισμένα όντα- να πιστέψουμε ότι ακόμα γίνονται θαύματα. Και η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει -ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Δευτέρας για την αντιμετώπιση της προσφυ-γικής κρίσης- σε ένα θαύμα.

Ας συνοψίσουμε τους στόχους (και τις ελπίδες) της ελληνικής κυβέρνησης:

- Υποχρεωτική αναλογική κατανομή των προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα, μεταξύ των 28 χωρών μελών της ΕΕ με βάση πληθυσμιακά και οικονομικά κριτήρια

- Συνεργασία της Τουρκίας για τον περιορισμό της διακίνησης

- Συμφωνία μεταξύ Εταίρων- Τουρκίας- ΝΑΤΟ για την φύλαξη (σφράγιση) των ελληνοτουρκικών συνόρων χωρίς να θιγούν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

- Συμφωνία της Τουρκίας για άμεση επαναπροώθηση στο έδαφός της όλων όσοι φτάνουν σε ....
ευρωπαϊκό (ελληνικό) έδαφος και δεν είναι πρόσφυγες με δικαίωμα ασύλου αλλά οικονομικοί μετανάστες

- Γενναία οικονομική ενίσχυση από τους Εταίρους για την αντιμετώπιση των αναγκών φιλοξενίας επί μακρόν δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα

- Συσχέτιση του βάρους που προκύπτει για την Ελλάδα από το προσφυγικό πρόβλημα με τη συζήτηση που εξελίσσεται με τους δανειστές για την αξιολόγηση του προγράμματος για την (υποτιθέμενη) διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

Έχοντας, κάποιος, μια ελάχιστη επαφή με τη διεθνή πραγματικότητα μπορεί από σήμερα να «στοιχηματίσει» ότι τέτοια θαύματα δεν γίνονται, όχι τουλάχιστον σε μια Σύνοδο Κορυφής μεταξύ ΕΕ- Τουρκίας:

- Το πολιτικό (και οικονομικό) περιβάλλον στις περισσότερες χώρες της ΕΕ απαγορεύει στις κυβερνήσεις να αναλάβουν το οικονομικό και κυρίως το πολιτικό βάρος που συνεπάγεται μια δίκαιη και αναλογική κατανομή των προσφύγων. Από τις 28 χώρες της ΕΕ μόνο οι 13 έχουν δεχτεί να φιλοξενήσουν κάποιους μετανάστες ενώ κάποιες από τις υπόλοιπες χώρες έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται να δεχτούν ούτε έναν.

- Η συνεργασία της Τουρκίας είναι πάντα υπό την αίρεση του μεγάλου παζαριού που κάνει η Άγκυρα στο «γήπεδο» της Συρίας. Αν η Άγκυρα πάρει αυτό που θέλει στη Συρία, τότε ίσως συνεργαστεί για τον περιορισμό των προσφυγικών ροών. Αυτό, ωστόσο που επιδιώκει η Άγκυρα στη Συρία δεν είναι διατεθειμένοι να της το προσφέρουν οι «μεγάλοι παίκτες» Αμερικανοί και Ρώσοι

- Η «σφράγιση» των ελληνοτουρκικών συνόρων για τον περιορισμό των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών με τη συμμετοχή και του ΝΑΤΟ προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία για την επαναφορά στο προσκήνιο των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, πράγμα που η Τουρκία ήδη το κάνει με ιδιαίτερη ένταση

- Το πόσους μετανάστες θα δέχεται πίσω η Τουρκία, κι αυτό εξαρτάται από το πόσο ικανοποιημένη θα είναι η Άγκυρα από άλλου τύπου ανταλλάγματα που ζητά από τους Ευρωπαίους

- Οι Ευρωπαίοι Εταίροι, για κάθε ευρώ που δίνουν φροντίζουν να εξασφαλίζουν τεράστιο πολιτικό επιτόκιο. Στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να χρηματοδοτήσουν την μετατροπή της Ελλάδας σ’ ένα μεγάλο χώρο φιλοξενίας προσφύγων/μεταναστών, προκειμένου να αποφύγουν την ανάληψη βαρών που συνεπάγεται η εγκατάσταση χιλιάδων ανθρώπων στο έδαφός τους.

- Από τη στιγμή που η Ελλάδα λάβει βοήθεια για να αντιμετωπίσει το οικονομικό βάρος της προσφυγικής κρίσης, οι δανειστές ήδη υποστηρίζουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν κάποιο «σκόντο» στην αξιολόγηση.

Καλή είναι λοιπόν η ελπίδα και η αισιόδοξη προσέγγιση της πραγματικότητας, καλή και ενισχυτική των προσπαθειών είναι και η πίστη σε θαυματουργές δυνάμεις. Αρκεί να υπάρχουν προσπάθειες που θα πρέπει να ενισχυθούν. Και σ αυτό το σημείο κάποιος, ακόμα και καλοπροαίρετος με την ελληνική κυβέρνηση, δυσκολεύεται να δει ποιες ακριβώς είναι οι ελληνικές προσπάθειες, οι οποίες για να είναι προσπάθειες και όχι ευχές, προϋποθέτουν σχέδιο και οργάνωση.

Καθ’ ότι έχουμε την απόλυτη βεβαιότητα πως το μόνο σχέδιο που υπάρχει στο τραπέζι δεν έχει εκπονηθεί ούτε κατ’ ελάχιστον με την ελληνική συμμετοχή, αυτό που έχουμε να περιμένουμε από την επικείμενη Σύνοδο είναι το αυτονόητο:

Η Ελλάδα θα λάβει κάποια χρήματα για να εξυπηρετήσει στο έδαφός της πολλές δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και να δώσει χρόνο στους Εταίρους της να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη ευκολία το πρόβλημα. Εν τω μεταξύ, θα σφραγιστούν απόλυτα οι έξοδοι της χώρας για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες καθώς ο έλεγχος των διαδικασιών θα περάσει στα χέρια ευρωπαϊκών μηχανισμών.

Συμπέρασμα: εκτός από τις εκατοντάδες χιλιάδες των μεταναστών/ προσφύγων που καλείται να διαχειριστεί η χώρα, έχει να αντιμετωπίσει και τις ενισχυμένες τουρκικές απαιτήσεις στο Αιγαίο.

Η ελπίδα, πράγματι, πεθαίνει τελευταία. Αλλά κάποια στιγμή πεθαίνει, γιατί θαύματα δεν γίνονται…

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»