«Λεβεντοκρατία»: Υπάρχει πάτος;

του Δημήτρη Μηλάκα

«Ξαφνικά» μετά την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών ο Βασίλης Λεβέντης, «ομόρφυνε» περισσότερο ακόμα και από τον Σταύρο Θεοδωράκη! Η «αγιογραφία» του εν λόγω επίμονου επί τριακονταετία πολιτικού, είχε αρχίσει -θα πρέπει να επισημάνουμε- να συγγράφεται και λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές. Προφανώς, αυτοί που βλέπουν μακριά, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ποντάρουν (και) σε… λεβέντες. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, ούτε ο κύριος Βασίλης είναι ο μόνος λεβέντης στη σημερινή Βουλή.

Περί των πολιτικών αρετών και των ικανοτήτων του κυρίου Βασίλη Λεβέντη, δεν μπορούμε να πούμε κάτι. Ο σοφός λαός είδε αποφάσισε και τον έστειλε στη Βουλή, όπως άλλωστε και τον Σταύρο Θεοδωράκη με «εντολή» να σώσουν ή τέλος πάντων να βοηθήσουν να σωθεί η χώρα «εντός της ζώνης του Ευρώ».

Η  λογική της πολιτικής τσόντας- εκεί δηλαδή που τα πολιτικά υπόλοιπα πλησιάζουν στο τραπέζι ...
της εξουσίας για να μαζέψουν ό,τι μπορούν -έχει επιβληθεί από την πραγματικότητα που διαμόρφωσαν στο πολιτικό σκηνικό τα μνημόνια. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός για να έχουμε ξεχάσει…

- Τον (ακρο)δεξιό ρεαλιστή, πατριώτη και αρχηγό του ΛΑΟΣ, κύριο Γιώργο Καρατζεφέρη

- Τον αριστερό της ευθύνης και επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ

Γνωρίζουμε, λοιπόν, τι συνέβη στους δύο εκλεκτούς πολιτικούς και στα κόμματά τους, όταν υπό την ηγεσία τους πλησίασαν ως τσόντες στο τραπέζι της εξουσίας. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί σε όσες πολιτικές τσόντες χρειαστούν για την εφαρμογή του τρίτου (και καλύτερου) μνημονίου.

Αυτήν την μνήμη -και για αυτό τρέμουν- υποθέτουμε ότι τη διαθέτουν και οι σημερινοί αρχηγοί των κόμματων που… εκ κατασκευής προορίζονται (θέλουν δε θέλουν) να τσοντάρουν για την εξασφάλιση της «πολιτικής σταθερότητας» μέχρι η -πρώτη φορά αριστερά- κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη δουλειά της με το τρίτο μνημόνιο.

Και ελπίζουν (οι αρχηγοί) να είναι αρκετός  μόνο ένας λεβέντης ως  τσόντα…

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»