Ο Τσίπρας ομολογεί πράξεις εσχάτης προδοσίας σε βάρος της χώρας και του λαού.

του Δημήτρη Καζάκη

«Πρέπει να είσαι μεγάλη λέρα για να θες να κυβερνάς γαλέρα». Κάπως έτσι αποφαίνεται ένα σύγχρονο νεοελληνικό γνωμικό. Κι έχει δίκιο. Ειδικά όσοι θέλουν να κυβερνούν την Ελλάδα σαν γαλέρα και τον λαό δεσμώτη σ' αυτήν. Το απέδειξε περίτρανα ο κ. Τσίπρας με τη συνέντευξη στη νεοχουντική ΕΡΤ.

Τέρμα τα κροκοδείλια δάκρια, τα δήθεν του καταπονημένου αγωνιστή, που τάχα έδωσε την υπέρτατη μάχη για τη χώρα του έναντι υπέρτερων δυνάμεων. Ούτε να πολεμούσε στο αλβανικό!

Η εικόνα ήταν διαφορετική. Ήταν η εικόνα της λέρας, που δείχνει τους κυνόδοντες και το καμουτσίκι στους δεσμώτες Έλληνες της γαλέρας. Και φυσικά, όπως συμβαίνει με κάθε λέρα, το ψέμα πήγε σύννεφο. Μάλιστα, μας είπε ότι είναι μια κακή συμφωνία, που θα μας οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση, αλλά -που θα πάει- θα αναστηθούμε. Δείτε τι μας είπε μόλις βγήκε από το Eurogroup με τη συμφωνία:

"Τα μέτρα που περιλαμβάνει είναι τα μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή. Μέτρα που θα δημιουργήσουν αναπόφευκτα υφεσιακές τάσεις. Έχω όμως την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα ότι τόσο το πακέτο το αναπτυξιακό των 35 δις ευρώ που καταφέραμε, η αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά και η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για την επόμενη τριετία θα δημιουργήσουν την αίσθηση στις αγορές, στους επενδυτές ότι το grexit αποτελεί παρελθόν. Και αυτή η αίσθηση μπορεί να δημιουργήσει το κύμα των επενδύσεων που θα αντισταθμίσει τις υφεσιακές τάσεις."

Τι μας λέει εδώ το καμάρι μας; Ό,τι τα μέτρα της συμφωνίας θα βυθίσουν ακόμη...
περισσότερο στην ύφεση την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η πρόβλεψη της ΕΕ σήμερα για την ύφεση της ελληνικής οικονομίας για το 2015 είναι τουλάχιστον πτώση 4%. Το τι θα γίνει από άποψη ανεργίας, αναδουλειάς και εξαθλίωσης, μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς.

Και πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Με την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα του Τσίπρα. Ποια αίσθηση, πεποίθηση και ελπίδα; Ό,τι όλα αυτά θα δημιουργήσουν "την αίσθηση στις αγορές" κι έτσι οι επενδυτές θα ορμήσουν με κύμα επενδύσεων. Τα πάντα εναπόκεινται στην ψυχολογία των αγορών. Ακριβώς όπως ο σκιτζής που εναποθέτει στα μαγικά την όποια γιατρειά.

Δεν έχει καμιά σημασία ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην αληθινή ζωή. Δεν μπορείς να σκοτώσεις κάποιον και να έχεις την αίσθηση, την πεποίθηση και την ελπίδα ότι θα αναστηθεί με κάποιον τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις οικονομίες. Ποτέ καμιά οικονομία δεν αναστήθηκε και μάλιστα με κύμα ξένων επενδύσεων, αφού πρώτα την δολοφόνησαν βυθίζοντάς την διαρκώς και σκόπιμα στην ύφεση.

Εκτός κι αν αυτό που εννοεί ο Αλέξης είναι η γνωστή από παλιά πρακτική των αποικιοκρατών. Γνωστή εδώ και αιώνες από τότε που πήγαιναν φορτωμένοι με καθρεφτάκια και χάντρες για να αγοράσουν ολόκληρη την χώρα από τον ρημαγμένο ιθαγενή πληθυσμό της.

Στην πραγματικότητα αυτό που ισχυρίζεται ο Τσίπρας έχει θεολογική κι όχι οικονομική βάση. Προέρχεται από τις πεποιθήσεις του πιο χυδαίου και σκοταδιστικού νεοφιλελεύθερου προτεσταντισμού. Ο Τσίπρας, όπως κάθε ευρωπαϊστής, πάσχει από αυτή την ανίατη προτεσταντική θρησκοληψία, όπου ο αδύναμος υποτάσσεται πλήρως στον ισχυρό και ο ιδιώτης κυριαρχεί πάνω στην κοινωνία.

Ο φτωχός, σύμφωνα μ' αυτήν την προτεστατική θρησκοληψία, είναι προϊόν των επιλογών του. Η δυστυχία, η μιζέρια, ακόμη και το έγκλημα είναι προϊόν ατομικών επιλογών. Κι επομένως ο καθένας οφείλει να ζει με τις επιλογές του. Δεν χρειάζεται κοινωνική προστασία, ούτε κατοχυρωμένα δικαιώματα και εγγυήσεις ειδικά για τους αδύναμους. Έτσι έφτασε η Γερμανία στη νομιμοποίηση της κτηνοβασίας και η Ολλανδία στη νομιμοποίηση της παιδοφιλίας.

Ο Τσίπρας δηλώνει άθεος γιατί δεν έχει ποτέ εμβαπτιστεί στις ανθρωπιστικές αρετές του ελληνικού πολιτισμού και των ιστορικών παραδώσεων του ελληνικού λαού. Είναι άθεος γιατί διακατέχεται από τον σκοταδισμό της πιο βάρβαρης προτεσταντικής ηθικής του καπιταλισμού. Μια ηθική που τον προδότη τον θέλει μέγα ηγέτη, τον εγκληματία τον θεωρεί πετυχημένο επαγγελματία και το ξεπούλημα ως φυσιολογική πράξη.

«Με ειλικρίνεια θέτω το ερώτημα σε όσους ψηφίζουν: Ο εκβιασμός θεωρείτε ότι είναι πραγματικός ή πλαστός; αν θεωρείτε ότι είναι πλαστός, είμαι ανοιχτός να ακούσω εναλλακτικές και να προχωρήσουμε. Αν θεωρείτε ότι είναι πραγματικός, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να μοιραστούμε όλοι το βάρος αυτής της ευθύνης,» σημείωσε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας.

Τι μας λέει; Ό,τι ως πρωθυπουργός δέχθηκε εκβιασμό, όχι πλαστό, αλλά αληθινό κι επομένως οφείλει να υποχωρήσει και να παραδώσει τη χώρα στους εκβιαστές. Από πότε οι πολιτειακοί παράγοντες στη χώρα οφείλουν να υποχωρούν στον εκβιασμό; Ο εκβιασμός ενός κράτους, τόσο για το διεθνές, όσο και για το εσωτερικό δίκαιο, συνιστά casus belli, δηλαδή συνιστά αιτία πολέμου. Όχι υποχώρησης.

Όταν ένας πρωθυπουργός μας λέει ότι αποδέχεται τον εκβιασμό σε βάρος της χώρα του, συνομολογεί πράξη εσχάτης προδοσίας σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα. Ακόμη κι αν η Μέκρελ με ολόκληρη την Ευρώπη να τον απειλούσε με πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, η υποχώρηση έναντι ενός τέτοιου εκβιασμού συνιστά επίσης πράξη εσχάτης προδοσίας.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης για το δίκαιο των συνθηκών, διαβάζουμε: -Άρθρο 52- Άσκησις βίας επί του κράτους διά της απειλής ή χρήσεως βίας: Η συνθήκη είναι άκυρος εάν η σύναψίς της επετεύχθη διά της απειλής ή χρήσεως βίας κατά παραβίασιν των συνθηκών τού Διεθνούς Δικαίου, ως παρέχονται αύται εν τω Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Υπάρχει έστω το παραμικρό από τις συμφωνίες που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, που να συνάδει με το διεθνές δίκαιο και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών; Τίποτε. Κι επιπλέον ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ευθαρσώς ότι εκβιάστηκε.

Βέβαια, από τον κ. Τσίπρα δεν περιμένουμε πολλά. Είναι τόσο αμόρφωτος που δεν γνωρίζει ούτε την απάντηση του Μεταξά στο τελεσίγραφο του ιταλικού φασισμού το 1940, ούτε φυσικά το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος Κορυζής, νομικός και τραπεζίτης, δεν άντεξε ως διορισμένος πρωθυπουργός τον Απρίλη 1941 να παραστεί και να υπογράψει την παράδωση της Αθήνας στους ναζί εισβολείς και αυτοκτόνησε.

Δεν περιμένουμε τέτοιες ευαισθησίες από τους σημερινούς απάτριδες πολιτικούς του δοσιλογισμού της δεξιάς και της αριστεράς, που μπροστά τους ακόμη και οι παλιοί δικτάτορες φαντάζουν πατριώτες, αλλά όχι και να μας λένε ότι οι πράξεις τους συνάδουν με το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα και τον ελληνικό λαό. Τέτοιο θράσος, ούτε ο Τσολάκογλου δεν διέθετε.