Του Πανούση γίνεται!

του Καρτέσιου

Έγραψε ένα άρθρο ο υπουργός Αστυνομίας, Γιάννης Πανούσης. Δεν είναι από μόνο του τόσο εξοργιστικό, όσο ότι γράφτηκε από έναν υπουργό που συμμετέχει σε μία κυβέρνηση η οποία πλασάρεται ως Αριστερή. Και δέρνει.. και ρίχνει χημικά…. και ξεπουλάει τα πάντα.

Και γράφει ο υπουργός Αστυνομίας και σχολιάζω με πλάγια εγώ…

Grexit από τον κακό εαυτό μας

του Γιάννη Πανούση

Άδειο σακάκι στης καρέκλας τη ράχη.

Ποιος ήρθε, ποιος έφυγε

τί μένει;

Αντ. Μακρυδημήτρης, Το σακάκι

Τι άλλο να μείνει

από τη γεύση του αίματος στο στόμα

του δικού σου αίματος

από τα χέρια ασφαλιτών. «Προοδευτικών».

Να φεύγουμε, αποφεύγοντας λέξεις με σίγμα.

Πώς να τις πεις με δύο δόντια λειψά από τα χτυπήματα;

Αντώνης μετά από προσαγωγή. Το σκισμένο μπλουζάκι.

Η δαμόκλεια «πολιτική ηθική» και «καθαρότητα» των μη-ευρωπαϊστών αριστερών μελών του ΣΥΡΙΖΑ σκόρπισε εν μία νυκτί σε μια προφανώς αντι-δεοντολογική, αντι-ηγετική και εν τέλει τυφλή ανυπακοή στην ίδια τη λαϊκή εντολή (που τόσο την επικαλούνται όταν τους βολεύει). Το 80% του ελληνικού λαού θέλει να μείνει στο ευρώ αλλά κάποιοι λουδίτες σχεδιάζουν «επανάσταση» επί άλλου πλανήτη.

Δεν αντιλαμβάνομαι που ανακάλυψε το 80% ο υπουργός Αστυνομίας. Ίσως έτσι του είπαν. ...
Ίσως του άρεσε το ποσοστό. Ίσως το διάβασε σε μία δημοσκόπηση της οκάς. Όμως το τελευταίο ποσοστό που εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό ήταν το 62%. Βέβαια, για τον υπουργό Αστυνομίας, για τη Δημοκρατία ΤΟΥ, μια δημοσκόπηση είναι ισχυρότερη ενός δημοψηφίσματος. Οι βασιλιάδες δεν ντρέπονται πια που είναι ολόγυμνοι.

Παρασυρμένοι από καλοβολεμένους, βαθιά συστημικούς διανοούμενους της Ευρώπης και των ΗΠΑ αλλά κι από τη διπολική διαταραχή και την υφέρπουσα κατάθλιψη ενός λαού που τώρα συνειδητοποιεί ότι δεν είναι περιούσιος, ορισμένοι αυτοαναγορεύονται σε ντεσπεράντος εσωστρεφούς ιδεοληπτικής αυταρέσκειας. Σαν τις ρώσικες μπαμπούσκες είναι (απο)κλεισμένοι μέσα στα μαρξικά τσιτάτα, που είναι κλεισμένα μέσα στην προ-παγκοσμιοποίησης εποχή, που είναι κλεισμένα σε κορώνες αμφιθέατρου, που είναι κλεισμένα σε συσχετισμούς κουκιών και τάσεων, που είναι κλεισμένα σε…

Αν ο υπουργός Αστυνομίας εκπροσωπεί το «νέο», το αρνούμαι μετά σιχασιάς. Βρωμάει ομογενοποίηση ιδεών και ιδεολογιών. Σάπιος βάλτος ακίνητης σκέψης και υποταγής. Κι όσο για την «υφέρπουσα κατάθλιψη ενός λαού» αποτέλεσμα των πολιτικών που υπερασπίζεται είναι. Το επιδιωκόμενο που οδηγεί στην αδυναμία και της παραμικρής αντίδρασης. Υπνωτισμένοι πολίτες, ναι, όμως μπροστά σε μια φωτιά θα ξυπνήσουν. Κι όταν συμβεί, θα προσπαθεί ο υπουργός Αστυνομίας να μας πείσει ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, ο καθαρά ευρωπαϊκός και «οι πολιτισμένοι δεν καίνε».

Τί επικαλούνται ως έσχατο επιχείρημα; Την υπερηφάνεια του λαού. Αναρωτιέμαι αν η εθνική (και η προσωπική) αξιοπρέπειά τους δεν είχε καθόλου θιγεί την εποχή της αστακομακαρονάδας, της ανομίας, της ατιμωρησίας, των λαμογιών, της εύκολης ζωής, της αναξιοκρατίας;

Η «αριστερή» εκδοχή του παγκαλικού «όλοι μαζί τα φάγαμε». Όμως και μια ομολογία ότι εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια οι ένοχοι.

Τώρα αντιληφθήκανε ότι ζούσαμε (κι ευημερούσαν μερικοί ακόμα και «συνοδοιπόροι») ως τριτοκοσμική χώρα κι ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι συμβατός με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία;

Με τη φωνή του Σημίτη ακουγόταν σαφώς καλύτερα η ίδια φράση.

Εξακολουθούμε να θέλουμε να είμαστε και «αριστεροί» αλλά να παίρνουμε φακελάκι, και οικολόγοι αλλά να χτίζουμε αυθαίρετο, και συνειδησιακά ανεξάρτητοι αλλά να «ρουφάμε» το Κράτος.

Δείγμα του φασισμού της γενίκευσης σε μια προσπάθεια απενοχοποίησης των ισχυρών. Το αυθαίρετο με λαμαρίνες, το καταφύγιο του τρομαγμένου μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με την αυθαίρετη βίλα στα καμένα. Τόσα χρόνια με τα ίδια λειψά επιχειρήματα στο στόμα. Πως το είπε πριν ο υπουργός Αστυνομίας; Α ναι. Σαν μπαμπούσκες. Το ένα επιχείρημα βγαίνει από το άλλο μέχρι που ανακαλύπτεις την ασημαντότητα του μεγέθους τους.

Δεν υπάρχει σωτηρία. Ούτε προς τα μπρος ούτε προς τα πίσω. Μόνο προς τα «μέσα» μπορεί να γίνει το θαύμα. Να ανα-γνωρίσουμε τον κακό εαυτό μας, να τον αλλάξουμε, να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους πως δεν υπάρχει πλέον ο παλαιός Έλληνας, ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες και όρια, ότι η ιδεοληψία δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης. Κι όλα αυτά πρέπει να συμβούν πολύ γρήγορα.

Τόσο γρήγορα που να μην καταλάβουμε ότι η «Δημοκρατία» απέκτησε νέους κανόνες και στενότερα όρια για να βολεύει τους λίγους και ισχυρούς. Τόσο γρήγορα όσο κρατάει ένα σοκ με κλειστές τράπεζες, εκβιασμούς για καταστροφή, πείνα και θάνατο. Τόσο γρήγορα όσο να μην προλάβει να πει έστω μια γνώμη εκείνος που ψάχνει κάθε μέρα λίγο φαγητό για να αντέξει.

Γιατί πίσω από την πόρτα της Ιστορίας δεν κρύβεται κάποιος «δόλιος αλλοδαπός» αλλά η εθνική καταστροφή. Αν κάτι τέτοιο αφήσουμε να γίνει τότε πια δεν θα υπάρχουν νικητές και νικημένοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί αλλά μόνον το Χάος. Ένα Χάος για το βάθος και το σκότος του οποίου θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, αλλά αυτό δεν θά χει καμία σημασία.

Γι’ αυτό και για τον υπουργό Αστυνομίας πρέπει να διατηρηθεί η Ησυχία, η Τάξη και η Ασφάλεια. Στην κοινωνία. Διότι το Χάος στη λεηλασία των ζωών μας είναι θεμιτό, επιτρεπτό και πάντα ευρωπαϊκό.

Υ. Γ.: Πότε θα πάψουν οι αριστεροί να δολοφονούν την Αριστερά στο όνομα της «καθαρής αριστεροσύνης»; (που μόνον ορισμένοι -εξ επιφοιτήσεως του Μαρξ;- κατέχουν).

Τότε που οι Δεξιοί θα σταματήσουν να δηλώνουν «Αριστεροί» για να τη μπασταρδέψουν στη συνείδηση των πολιτών.

Καθηγητής Γιάννης Πανούσης.

Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Μέλος του καθηγητικού κατεστημένου που επί δεκαετίες «ρουφάει το Κράτος» και εσχάτως σιτιζόμενος πλουσιοπάροχα από το κυβερνοκομείο.