Η Ε.Ε. δεν είναι ούτε σε πόλεμο, ούτε σε ειρήνη!

του Γιώργου Δελαστίκ

Σαν υπνωτισμένοι συμπεριφέρονται όλοι οι Ευρωπαίοι. Απορροφημένοι από την οικονομική κρίση και τη λιτότητα που αναστατώνει εκ βάθρων τις ζωές όλων των λαών της Γηραιάς Ηπείρου, ούτε που συνειδητοποιούν σε βάθος πού οδηγούν την Ευρώπη μια σειρά αποφάσεις είτε της ΕΕ είτε των ηγετικών χωρών της. Νομίζουμε ότι ζούμε σε ένα ειρηνικό περιβάλλον και τα μόνα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι οικονομικής φύσης. Δεν δείχνουμε να έχουμε αντιληφθεί π.χ. ότι οι σχέσεις των κρατών της ΕΕ με τη Ρωσία, μετά την επιβολή κυρώσεων εκ μέρους της ΕΕ κατά της Μόσχας, έχουν γίνει πλέον πολύ πιο εχθρικές εδώ και τουλάχιστον ένα τέταρτο του αιώνα.

Όταν το ΝΑΤΟ αποφασίζει να συγκροτήσει δύναμη στρατιωτική που μπορεί να πολεμήσει εναντίον ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, καταλαβαίνουμε πού μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια κίνηση; Φυσικά και δεν έχουμε πλέον σύγκρουση δύο κοινωνικοπολιτικών συστημάτων, όπως όταν υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, αλλά το γεγονός αυτό καθόλου δεν μειώνει την απειλή πολέμου επειδή τώρα θα έχουμε -πράγμα που ελπίζουμε ποτέ να μη ...
γίνει- σύγκρουση δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων. Αντιθέτως, αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο ακόμη και άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής το γεγονός ότι πλέον δεν υφίσταται κανενός είδους κίνδυνος για το σύστημα! Πριν από δέκα χρόνια, όταν οι Αμερικανοί εισέβαλαν στο Ιράκ για να ανατρέψουν τον Σαντάμ, εκατομμύρια Ευρωπαίοι είχαν ξεχυθεί στους δρόμους καταδικάζοντας την εισβολή των ΗΠΑ.

Τώρα όμως μία μία οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις -πρώτη η Γαλλία, ακολούθησε η Βρετανία και σίγουρα θα επιτεθούν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες- κάνουν επιδρομές με την πολεμική τους αεροπορία πλήττοντας στόχους τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ, με πρόσχημα τους τζιχαντιστές-μισθοφόρους των Αράβων που είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ! Ποιον κοροϊδεύουν; Τον Ασαντ θα ανατρέψουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ! Όπως ανέτρεψαν ήδη τον πρωθυπουργό του Ιράκ, πάλι με πρόσχημα την παρουσία των τζιχαντιστών μισθοφόρων στη χώρα! Κανείς Ευρωπαίος δεν διαμαρτυρήθηκε, επίσης, όταν οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Ισραηλινοί και οι Αιγύπτιοι ανέτρεψαν τον Καντάφι στη Λιβύη και διέλυσαν ουσιαστικά τη χώρα, όπως διέλυσαν και το Ιράκ και θα διαλύσουν και τη Συρία μόλις ανατρέψουν τον Ασαντ! Όλες αυτές οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τριών μέχρι στιγμής αραβικών κρατών και η διαρκής όξυνση των σχέσεων με τη Ρωσία κατά παράδοξο τρόπο εκλαμβάνονται από τους ευρωπαϊκούς λαούς ως κάτι το εντελώς ασήμαντο, κάτι κυριολεκτικά ανάξιο λόγου, κάτι που δεν τους απασχολεί καθόλου.

Δεν δείχνει να ανησυχεί κανένας από την δικαιολογημένη έκρηξη βίαιων αντιγερμανικών αισθημάτων στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, με εξαίρεση μόνο εκείνες που υπήρξαν συνεργάτες των ναζί κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν δείχνει να ανησυχεί κανένας από τους επαΐοντες για την ακραία περιφρόνηση που δείχνουν οι Γερμανοί εσχάτως προς τους Γάλλους, τινάζοντας στον αέρα τον «γαλλογερμανικό άξονα» και θίγοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τα «άγια των αγίων» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν τρομάζει κανέναν η έξαρση του εθνικισμού σε όλες τις χώρες και η οχύρωση όλων των λαών που βλέπουν να κατακρημνίζεται το βιοτικό τους επίπεδο αποκλειστικά και μόνο στην εθνική ταυτότητα που συνεπιφέρει και το μίσος εναντίον των «ξένων», οι οποίοι ανακηρύσσονται ως «αιτία» όλων των δεινών του ντόπιου πληθυσμού.

Δεν ενδιαφέρεται κανένας να αντιληφθεί τις τραγικές συνέπειες που θα έχει σε πολιτικό επίπεδο αν παγιωθεί η πρωτιά της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται πως η προώθηση του Εθνικού Μετώπου στην πρώτη θέση των κομμάτων της Γαλλίας σημαίνει ότι όλο και αυξανόμενη μερίδα της γαλλικής οικονομικής ελίτ στρέφεται προς τη Λεπέν να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, μετά την παταγώδη αποτυχία των δύο τελευταίων Γάλλων προέδρων, του Νικολά Σαρκοζί και του Φρανσουά Ολάντ. Υποσχέθηκαν και οι δύο να αποκαταστήσουν σχέσεις με τις ΗΠΑ για να λειτουργήσουν οι σχέσεις αυτές ως αντίβαρο στην υπερβολική εξάρτηση από τη Γερμανία και κατέληξαν και οι δύο να γίνουν θλιβερά «σκυλάκια» της Μέρκελ. Ούτε τη δεκαετία του 1930 ανησυχούσε κανένας, όταν εμφανίζονταν ανάλογες καταστάσεις, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών. Εμάς ομολογούμε ότι μας τρομάζει η σημερινή κατάσταση της ΕΕ!

από το «Έθνος»