Πολιτικός ρυθμιστής η Τρόικα με όργανο τις δόσεις

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τους όρους για να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής κρίσης και να μπορεί να παρέμβει άμεσα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας το προσεχές διάστημα δημιουργεί η Τρόικα συστηματικά εδώ και μήνες χρησιμο-ποιώντας ως εργαλείο τις δόσεις. Ήδη ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων που διεξάγεται μεταξύ των πιστωτών και της κυβέρνησης είναι εξαιρετικά απίθανο να καταλήξει σε συμφωνία ώστε το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 10 Μαρτίου να εγκρίνει την εκταμίευση των δόσεων. Το αδιέξοδο δηλαδή που παρατηρείται από τον Σεπτέμβριο είναι πολύ πιθανό να παραταθεί, με ευθύνη των δανειστών. Έτσι όμως θα έχουν συγκεντρωμένα στα χέρια τους όλα εκείνα τα μέσα ώστε σε περίπτωση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού μετά τις ευρωεκλογές με την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, η ατζέντα να τεθεί από την Τρόικα. Κι εν ολίγοις να περιστρέφεται γύρω από το γνωστό μας ερώτημα: Μνημόνια ή χάος. Με αυτό τον τρόπο η Γερμανία να πιέζει για την ψήφιση των κομμάτων εκείνων που εξασφαλίζουν....
την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων, δηλαδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κατ’ αρχάς. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ανοχή που δείχνουν και τα δύο «γερμανικά κόμματα» μέχρι στιγμής στις πιέσεις της Τρόικας. Ξέροντας ότι ΔΝΤ και ΕΕ εν τέλει για δικό τους λογαριασμό δουλεύουν, αφήνουν συνειδητά να εξελίσσεται το παιχνίδι των δανειστών αν δεν το βοηθούν…

Περικοπές επιδομάτων και τρύπα στο ασφαλιστικό φέρνει η μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9%

Το γεγονός ότι τα μισά χρήματα από αυτά που πρέπει να πληρωθούν στις 20 και 21 Μαΐου (4,4 δισ. ευρώ από τα 9) θα καταλήξουν στο ευρωσύστημα και την ΕΚΤ διευκολύνει τους εκβιασμούς καθώς η Φρανκφούρτη χωρίς κανένα κόστος μπορεί να μεταθέσει την αποπληρωμή τους, για όσο καιρό αποφασίσει η ίδια. Κι όταν φυσικά το κρίνει σκόπιμο να απαιτήσει πάραυτα την εξόφλησή τους, βάζοντας το μαχαίρι στο λαιμό της ελληνικής κυβέρνησης για να λάβει αντιλαϊκά μέτρα (όπως για παράδειγμα οι μεταρρυθμίσεις που πρότεινε ο ΟΟΣΑ που πρωτίστως στοχεύουν στην συντριβή των μεσαίων στρωμάτων), αλλάζοντας έτσι την πολιτική ατζέντα. Η ευχέρεια τους να χρησιμοποιούν τις δόσεις ως εργαλεία πολιτικού εκβιασμού φάνηκε περίτρανα από την απροθυμία τους να καταβάλουν μέχρι σήμερα τις δύο δόσεις ύψους 11,9 δισ. ευρώ (8,3 δισ. ευρώ από την ευρωζώνη και 3,6 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ).

Το ζητούμενο από την μεριά των τοκογλύφων ΔΝΤ κι ΕΕ δεν περιορίζεται μόνο στην στήριξη των δικών τους κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ). Η κωλυσιεργία που παρατηρείται στρώνει επίσης το έδαφος για να εμφανιστεί ως αναγκαίο κι αναπότρεπτο ένα νέο δάνειο και μαζί ένα νέο αντιλαϊκό μνημόνιο που θα δεσμεύει τις κυβερνήσεις των επόμενων ετών. Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την διαδικασία παίζει η εκτίμηση της Τρόικας, όπως έγινε γνωστή μέσω των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειασθούν γύρω στα 20 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους! (Ποσό που εντελώς τυχαία συμπίπτει με τις εκτιμήσεις για το νέο δάνειο…). Η οξύτατη αντίδραση των ελλήνων τραπεζιτών, μέσω του προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδας (η οποία θα ανακοινώσει την επόμενη εβδομάδα τις εκτιμήσεις της Μπλάκροκ) Γιώργου Προβόπουλου, σχετίζεται με τους κινδύνους που εγκυμονούνται πλέον για την ιδιοκτησιακή βάση των εναπομεινάντων ελληνικών τραπεζών. Ο κίνδυνος δηλαδή εντοπίζεται στο ενδεχόμενο η ένεση ρευστότητας που θα απαιτηθεί, όχι απλά να εξανεμίσει όσα χρήματα είχαν απομείνει και να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού όπως ήλπιζε η κυβέρνηση, αλλά να αποβεί μοιραία για την σύνθεση του μετοχικού τους κεφαλαίου και όχημα για την εξαγορά τους από γερμανικές τράπεζες.

Η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος διευκολύνει τα γερμανικά σχέδια για την άλωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, τελευταίου οικονομικού οχυρού της ελληνικής αστικής τάξης, μετά την οικειοθελή παράδοση μεταποιητικών κλάδων και μονάδων διεθνώς ανταγωνίσιμων. Μένοντας στα πιο πρόσφατα στοιχεία, ξεχωρίζει η έκρηξη των κόκκινων δανείων. Με βάση στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που αφορούν τον Σεπτέμβριο του 2013, το ένα τρίτο πλέον και συγκεκριμένα το 31,2% δεν εξυπηρετείται. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης τον Δεκέμβριο του 2008 δεν εξυπηρετούταν «μόνο» το 5,1% των δανείων. Στην καταναλωτική πίστη σχεδόν ο ένας στους δύο (ποσοστό 45,8%) δεν πληρώνει την δόση του. Η ύφεση που σαρώνει την αγορά αποτυπώνεται επίσης και στον αριθμό των πτωχεύσεων, όπως τον παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών στην Βουλή. Συγκεκριμένα από το 2009 έχουν καταγραφεί 1.902 πτωχεύσεις, με τον αριθμό τους πέρυσι να είναι ίδιος σχεδόν με εκείνον του 2010, στοιχείο που δηλώνει ότι η αναδιάρθρωση στην αγορά απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της.

Η εικόνα στασιμότητας που παρατηρείται στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα ανατρέπεται πλήρως στο επίπεδο των μέτρων που περνάει η κυβέρνηση, προς εξυπηρέτηση της αστικής τάξης. Η απόφαση του υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, να μειώσει τις εργοδοτικές εισφορές κατά 3,9% δεν σηματοδοτεί μόνο μια νέα τρύπα, μεγέθους 700 εκ. ευρώ, στο υπό κατάρρευση ασφαλιστικό σύστημα η οποία αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσει την ανάγκη για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Πολύ πιο σύντομα θα σημάνει την κατάργηση συγκεκριμένων κοινωνικών παροχών σε χιλιάδες ασφαλισμένους. Διαμορφώνεται έτσι η εξής προκλητική κατάσταση: Για να εξοικονομήσει το κεφάλαιο 700 εκ. ευρώ, που προφανώς θα βάλει στην τσέπη ή θα βγάλει στην Ελβετία (μείον πιθανά το ποσό που θα καταλήξει στα ταμεία της ΝΔ και κορυφαίων στελεχών της σε ανταμοιβή για τις καλές τους υπηρεσίες) κοινωνικές ομάδες που χρήζουν αυξημένης προστασίας θα αφεθούν αβοήθητες στην τύχη τους, που δεν είναι άλλη από την εξαθλίωση και την επαιτεία! Προς ικανοποίηση, επίσης, οδεύει κι άλλο χρόνιο αίτημα της αστικής τάξης που αφορά την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με την σύμφωνη γνώμη μάλιστα της ΓΣΕΕ που από κοινού με τις εργοδοτικές οργανώσεις συναίνεσε στην άρση του προηγούμενου καθεστώτος προστασίας. Έτσι Παναγόπουλος και Σία εξαγόρασαν την δική τους μονιμοποίηση…

από το «Πριν»