«Οι Ηνωμένες Πολιτείες
και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αγκαλιάσει την επανάσταση (στην Ουκρανία) σαν μια άλλη
άνθηση της δημοκρατίας, ένα χτύπημα στον αυταρχισμό και στη διαφθορά στην πρώην
Σοβιετική χώρα». (NYTimes, 1 Μαρτίου 2014)
«Ανθισμένη Δημοκρατία» ή άλλο ένα πραξικόπημα με
την ευγενική χορηγία ΗΠΑ-ΕΕ - ΝΑΤΟ;
Μια χορηγία που επιβεβαιώθηκε από την ίδια την Υφυπουργό Victoria Nuland:
Μια χορηγία που επιβεβαιώθηκε από την ίδια την Υφυπουργό Victoria Nuland:
«Έχουμε επενδύσει περισσότερα από 5 δισεκατομμύρια δολάρια
για να βοηθήσουμε στην Ουκρανία την επίτευξη αυτών και άλλων στόχων. ...Εμείς
θα συνεχίσει να προωθούμε στην Ουκρανία το μέλλον που της αξίζει .»
Ή από τη γνωστό πλέον «f * ck την ΕΕ» τηλεφωνική συνομιλία
μεταξύ Nuland και Pyatt, αποκαλυπτική για τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι Ηνωμένες
Πολιτείες στη στήριξη της άκρας...
δεξιάς αντιπολίτευσης της Ουκρανίας αλλά και της «εκτίμησης» που έτρεφαν για τον "Yats [Yatsenyuk].
δεξιάς αντιπολίτευσης της Ουκρανίας αλλά και της «εκτίμησης» που έτρεφαν για τον "Yats [Yatsenyuk].
Ή από την συνέντευξη της Σύμβουλου Εθνικής Ασφάλειας Susan
Rice στο "Meet the Press" όπου διευκρίνισε τον τρόπο με τον οποίο
η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να συνεργαστεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για
την παροχή «οικονομικής βοήθειας» προς την Ουκρανία.
ΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ;
Πρόσφατα διέρρευσαν στοιχεία για τη «χρηματοδότηση» του πρώην
Συνταγματάρχη και νυν δικηγόρου και ακτιβιστή Omar Afifi Soliman, ιδρυτή
της οργάνωσης Hukuk Elnas (Ανθρώπινα δικαιώματα).
Ο Soliman, ο οποίος ο οποίος παλιότερα υπηρετούσε στην κορυφαία μονάδα έρευνας της
αστυνομίας της Αιγύπτου , λάμβανε χρηματοδότηση από το Υπουργείο Εξωτερικών των
ΗΠΑ, μέσω του National Endowment for Democracy (NED). Τα έγγραφα του IRS
(Investigative Reporting Program) αποκαλύπτουν ότι το NED κατέβαλε στον Soliman
υποτροφίες: 50.000 δολλάρια το 2009, 60.000 το 2010 και 10.000 το 2011.
Μέσα από ένα πρόγραμμα που δημιουργήθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και
ονομάζεται «Ενίσχυση της δημοκρατίας», το NED χρηματοδότησε και χρηματοδοτεί
δεκάδες αντίστοιχους «ακτιβιστές» και οργανώσεις στην Αίγυπτο.
Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διοχετεύονται μέσω του Γραφείου για τη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εργασία (DRL) , τη Πρωτοβουλία συνεργασίας της Μέσης Ανατολής (MEPI), την USAID.
Με τη σειρά τους, αυτές οι ομάδες αλλάζουν τη ροή των χρημάτων σε άλλους οργανισμούς, όπως το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο, το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο (NDI) και το Freedom House.
Η «Πρωτοβουλία Μέση Ανατολή», που ιδρύθηκε από την κυβέρνηση του George W Bush, το 2002, σε μια προσπάθεια να επηρεάσει την πολιτική στη Μέση Ανατολή- στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου - έχει ξοδέψει κοντά στα 900 εκατ. δολάρια σε «έργα δημοκρατίας» σε ολόκληρη την περιοχή.
Η USAID διαχειρίζεται περίπου 1,4 δισ. δολάρια σε ετήσια βάση στη Μέση Ανατολή, με σχεδόν 390 εκατομμύρια να προορίζονται για «την προώθηση της δημοκρατίας «σύμφωνα με το Σχέδιο για δημοκρατία στη Μέση Ανατολή (POMED).
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν εκδίδει στοιχεία για τις δαπάνες, αλλά ο Stephen McInerney, εκτελεστικός διευθυντής της POMED, εκτιμά ότι η Ουάσιγκτον δαπάνησε κάπου 65 εκατομμύρια δολάρια το 2011 και 25 εκατ. δολάρια το 2012.
Ένας άλλος «δικαιούχος» του National Endowment for Democracy είναι η 34χρονη ακτιβίστρια Esraa Abdel – Fatah. Η ΜΚΟ που είχε ιδρύσει, η Αιγυπτιακή Λαϊκή Ακαδημία, έλαβε υποστήριξη από τη NED, το MEPI και το NDI. Η NED έδωσε στην οργάνωση 75.000 δολαρίων επιχορήγηση το 2011. Η Οργάνωση είχε παίξει βασικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις γύρω από το νέο Σύνταγμα, το Δεκέμβριο του 2012.
ΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ;
Στις 12 Φεβρουαρίου 2012, η ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, κάλεσε τους μουσουλμάνους από άλλες χώρες να υποστηρίξουν τους αντάρτες στη Συρία με στόχο την ανατροπή του Άσαντ.
Μία ημέρα μετά η κυβέρνηση των ΗΠΑ χορήγησε 10 εκατομμύρια δολάρια σαν βοήθεια προς την αντιπολίτευση και την αμέσως επόμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση Ομπάμα υποσχέθηκε μια βοήθεια 123.000.000 δολαρίων στους «αντάρτες».
Ξαναγυρνώντας στον τόπο του εγκλήματος.
Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ με στόχο την πραξικοπηματική ανατροπή ενός ξένου καθεστώτος ξεκίνησαν το 1917, όταν χρηματοδοτήθηκαν ρωσικές αντικαθεστωτικές δυνάμεις εναντίον των Μπολσεβίκων.
Το 1949 στη Συρία η –νεοϊδρυμένη- CIA «στηρίζει» το πραξικόπημα του επιτελάρχη Χούσνι αλ Ζαίμ και αυτός «ανταποδίδει» κατασκευάζοντας τον πολυπόθητο, για τις ΗΠΑ, αγωγό TAPLINE που μετέφερε πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία στις ακτές της Μεσογείου. Μια ολόκληρη εποχή εγκαινιάζεται.
Στη συνέχεια και μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι επεμβάσεις είναι δεκάδες σε όλο τον κόσμο. Και τόσο τυποποιημένες ώστε ιδρύεται η SOA (Σχολής της Αμερικής -School of the Americas – SOA), ουσιαστικά ένα «πανεπιστήμιο δικτατόρων» στο οποίο θα φοιτούν επιλεγμένα στελέχη από τις ένοπλες δυνάμεις των, υποψηφίων για βοήθεια, χωρών.
ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Η OTPOR.
Μετά το 1990 όμως υπάρχει μια σαφέστατη αλλαγή προσανατολισμού και σχεδιασμού. Ο «παλιός τρόπος» έχει κάνει τον κύκλο του. Ήταν η εποχή της νέας μορφής πραξικοπημάτων, που δοκιμάστηκε με τις «πολύχρωμες επαναστάσεις» στην κεντρική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη.
Μέσα μαζικής ενημέρωσης, ΜΚΟ, οργανώσεις ακτιβιστών, τεχνοκράτες της πληροφορίας και γενναίες χρηματοδοτήσεις προσώπων και δομών αντικαθιστούν τους brutal συνταγματάρχες και τις démodé μεθόδους τους.
Η «Πορτοκαλί επανάσταση» ήταν κρίκος σε αυτή την αλυσίδα. Μια Επανάσταση της οποίας η τεχνική υποστήριξη είχε εξασφαλιστεί από τις φιλο-δυτικές οργανώσεις Pora και Znayu που συνδέονταν με το κίνημα Otpor.
Το τελευταίο είχε ήδη παίξει ουσιαστικό ρόλο στην πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον Ιούλιο 2000, στην γεωργιανή «Επανάσταση των Ρόδων» το Δεκέμβριο 2002 και σε απόπειρες κατά του προέδρου της Λευκορωσίας το 2001 και το 2004 .
Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια διοχετεύονται μέσω του Γραφείου για τη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εργασία (DRL) , τη Πρωτοβουλία συνεργασίας της Μέσης Ανατολής (MEPI), την USAID.
Με τη σειρά τους, αυτές οι ομάδες αλλάζουν τη ροή των χρημάτων σε άλλους οργανισμούς, όπως το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο, το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο (NDI) και το Freedom House.
Η «Πρωτοβουλία Μέση Ανατολή», που ιδρύθηκε από την κυβέρνηση του George W Bush, το 2002, σε μια προσπάθεια να επηρεάσει την πολιτική στη Μέση Ανατολή- στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου - έχει ξοδέψει κοντά στα 900 εκατ. δολάρια σε «έργα δημοκρατίας» σε ολόκληρη την περιοχή.
Η USAID διαχειρίζεται περίπου 1,4 δισ. δολάρια σε ετήσια βάση στη Μέση Ανατολή, με σχεδόν 390 εκατομμύρια να προορίζονται για «την προώθηση της δημοκρατίας «σύμφωνα με το Σχέδιο για δημοκρατία στη Μέση Ανατολή (POMED).
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν εκδίδει στοιχεία για τις δαπάνες, αλλά ο Stephen McInerney, εκτελεστικός διευθυντής της POMED, εκτιμά ότι η Ουάσιγκτον δαπάνησε κάπου 65 εκατομμύρια δολάρια το 2011 και 25 εκατ. δολάρια το 2012.
Ένας άλλος «δικαιούχος» του National Endowment for Democracy είναι η 34χρονη ακτιβίστρια Esraa Abdel – Fatah. Η ΜΚΟ που είχε ιδρύσει, η Αιγυπτιακή Λαϊκή Ακαδημία, έλαβε υποστήριξη από τη NED, το MEPI και το NDI. Η NED έδωσε στην οργάνωση 75.000 δολαρίων επιχορήγηση το 2011. Η Οργάνωση είχε παίξει βασικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις γύρω από το νέο Σύνταγμα, το Δεκέμβριο του 2012.
ΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ;
Στις 12 Φεβρουαρίου 2012, η ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, κάλεσε τους μουσουλμάνους από άλλες χώρες να υποστηρίξουν τους αντάρτες στη Συρία με στόχο την ανατροπή του Άσαντ.
Μία ημέρα μετά η κυβέρνηση των ΗΠΑ χορήγησε 10 εκατομμύρια δολάρια σαν βοήθεια προς την αντιπολίτευση και την αμέσως επόμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση Ομπάμα υποσχέθηκε μια βοήθεια 123.000.000 δολαρίων στους «αντάρτες».
Ξαναγυρνώντας στον τόπο του εγκλήματος.
Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ με στόχο την πραξικοπηματική ανατροπή ενός ξένου καθεστώτος ξεκίνησαν το 1917, όταν χρηματοδοτήθηκαν ρωσικές αντικαθεστωτικές δυνάμεις εναντίον των Μπολσεβίκων.
Το 1949 στη Συρία η –νεοϊδρυμένη- CIA «στηρίζει» το πραξικόπημα του επιτελάρχη Χούσνι αλ Ζαίμ και αυτός «ανταποδίδει» κατασκευάζοντας τον πολυπόθητο, για τις ΗΠΑ, αγωγό TAPLINE που μετέφερε πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία στις ακτές της Μεσογείου. Μια ολόκληρη εποχή εγκαινιάζεται.
Στη συνέχεια και μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι επεμβάσεις είναι δεκάδες σε όλο τον κόσμο. Και τόσο τυποποιημένες ώστε ιδρύεται η SOA (Σχολής της Αμερικής -School of the Americas – SOA), ουσιαστικά ένα «πανεπιστήμιο δικτατόρων» στο οποίο θα φοιτούν επιλεγμένα στελέχη από τις ένοπλες δυνάμεις των, υποψηφίων για βοήθεια, χωρών.
ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Η OTPOR.
Μετά το 1990 όμως υπάρχει μια σαφέστατη αλλαγή προσανατολισμού και σχεδιασμού. Ο «παλιός τρόπος» έχει κάνει τον κύκλο του. Ήταν η εποχή της νέας μορφής πραξικοπημάτων, που δοκιμάστηκε με τις «πολύχρωμες επαναστάσεις» στην κεντρική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη.
Μέσα μαζικής ενημέρωσης, ΜΚΟ, οργανώσεις ακτιβιστών, τεχνοκράτες της πληροφορίας και γενναίες χρηματοδοτήσεις προσώπων και δομών αντικαθιστούν τους brutal συνταγματάρχες και τις démodé μεθόδους τους.
Η «Πορτοκαλί επανάσταση» ήταν κρίκος σε αυτή την αλυσίδα. Μια Επανάσταση της οποίας η τεχνική υποστήριξη είχε εξασφαλιστεί από τις φιλο-δυτικές οργανώσεις Pora και Znayu που συνδέονταν με το κίνημα Otpor.
Το τελευταίο είχε ήδη παίξει ουσιαστικό ρόλο στην πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον Ιούλιο 2000, στην γεωργιανή «Επανάσταση των Ρόδων» το Δεκέμβριο 2002 και σε απόπειρες κατά του προέδρου της Λευκορωσίας το 2001 και το 2004 .
Η Οργάνωση ήταν αποδέκτης σημαντικών κονδυλίων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ μέσω οργανώσεων,
όπως το National Endowment for
Democracy (NED),-κάπου το ξαναείδαμε αυτό- του Διεθνούς Ινστιτούτου
Ρεπουμπλικάνων (IRI) και του Οργανισμού Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID).
Σε ένα άρθρο του Νοέμβρη του 2000 στο New York Times Magazine, ο δημοσιογράφος Roger Cohen ανέφερε τη συνομιλία του με διάφορους υπαλλήλους «οργανώσεων» σχετικά με την έκταση της αμερικανικής βοήθειας που έλαβε η OTPOR. Ο Paul B. McCarthy από το NED δήλωσε ότι η Οργάνωση έλαβε 3.000.000 δολάρια, τα οποία δαπανήθηκαν από τη NED στη Σερβία από τον Σεπτέμβριο του 1998 μέχρι τον Οκτώβριο του 2000. Ο ίδιος McCarthy πραγματοποίησε σειρά συναντήσεων με τους ηγέτες του κινήματος στην Ποντγκόριτσα και τη Βουδαπέστης.
Ακριβώς πόσοι πόροι από την κυβέρνηση των ΗΠΑ είχαν πιστωθεί κατά το έτος 2000 μέσω της USAID, για τη «δημοκρατία» και την υποστήριξη σε ομάδες που εργάστηκαν για να φέρουν ένα τέλος «στην εποχή Μιλόσεβιτς» δεν είναι σαφές. Ο Donald L. Pressley, βοηθός διαχειριστή στην USAID ανέφερε ότι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια δόθηκαν στην Otpor για «υλικό υποστήριξης».
Ο Daniel Calingaert, υπάλληλος του IRI, δήλωσε ότι η Otpor έλαβε «μερικά από τα 1,8 εκατομμύρια δολάρια» που το ινστιτούτο του «χορήγησε» στη χώρα καθόλη τη διάρκεια του 2000, αλλά δεν προσδιόρισε συγκεκριμένα νούμερα. Είπε επίσης ότι συνάντησε ηγέτες του κινήματος «επτά έως δέκα φορές» στο Μαυροβούνιο (τότε ανήκε στη Γιουγκοσλαβία), και την Ουγγαρία.
Η Otpor είναι μία από τις ο οργανώσεις που χρηματοδοτούνται γενναιόδωρα από δυτικούς οργανισμούς όπως το Ινστιτούτο Konrad Adenauer, (CDU), το Open Society Institute, το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο ή το Freedom House, (ΗΠΑ). Είναι εντυπωσιακό πόσα ιδρύματα ή «ιδρύματα» εμπλέκονται σε αυτή την τεράστια επιχείρηση εξαγοράς και διαμόρφωσης συνειδήσεων. Και είναι μάλλον απίθανο να μαθευτεί η έκταση των χρηματοδοτήσεων.
Η ΠOΡΤΟΚΑΛΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΤΟΜΗ.
Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, είχε εκλεγεί πρόεδρος της Ουκρανίας στις 21 Νοέμβριου 2004.
Σε ένα άρθρο του Νοέμβρη του 2000 στο New York Times Magazine, ο δημοσιογράφος Roger Cohen ανέφερε τη συνομιλία του με διάφορους υπαλλήλους «οργανώσεων» σχετικά με την έκταση της αμερικανικής βοήθειας που έλαβε η OTPOR. Ο Paul B. McCarthy από το NED δήλωσε ότι η Οργάνωση έλαβε 3.000.000 δολάρια, τα οποία δαπανήθηκαν από τη NED στη Σερβία από τον Σεπτέμβριο του 1998 μέχρι τον Οκτώβριο του 2000. Ο ίδιος McCarthy πραγματοποίησε σειρά συναντήσεων με τους ηγέτες του κινήματος στην Ποντγκόριτσα και τη Βουδαπέστης.
Ακριβώς πόσοι πόροι από την κυβέρνηση των ΗΠΑ είχαν πιστωθεί κατά το έτος 2000 μέσω της USAID, για τη «δημοκρατία» και την υποστήριξη σε ομάδες που εργάστηκαν για να φέρουν ένα τέλος «στην εποχή Μιλόσεβιτς» δεν είναι σαφές. Ο Donald L. Pressley, βοηθός διαχειριστή στην USAID ανέφερε ότι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια δόθηκαν στην Otpor για «υλικό υποστήριξης».
Ο Daniel Calingaert, υπάλληλος του IRI, δήλωσε ότι η Otpor έλαβε «μερικά από τα 1,8 εκατομμύρια δολάρια» που το ινστιτούτο του «χορήγησε» στη χώρα καθόλη τη διάρκεια του 2000, αλλά δεν προσδιόρισε συγκεκριμένα νούμερα. Είπε επίσης ότι συνάντησε ηγέτες του κινήματος «επτά έως δέκα φορές» στο Μαυροβούνιο (τότε ανήκε στη Γιουγκοσλαβία), και την Ουγγαρία.
Η Otpor είναι μία από τις ο οργανώσεις που χρηματοδοτούνται γενναιόδωρα από δυτικούς οργανισμούς όπως το Ινστιτούτο Konrad Adenauer, (CDU), το Open Society Institute, το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο ή το Freedom House, (ΗΠΑ). Είναι εντυπωσιακό πόσα ιδρύματα ή «ιδρύματα» εμπλέκονται σε αυτή την τεράστια επιχείρηση εξαγοράς και διαμόρφωσης συνειδήσεων. Και είναι μάλλον απίθανο να μαθευτεί η έκταση των χρηματοδοτήσεων.
Η ΠOΡΤΟΚΑΛΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΤΟΜΗ.
Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, είχε εκλεγεί πρόεδρος της Ουκρανίας στις 21 Νοέμβριου 2004.
Οργανωμένη από τον ηττηθέντα υποψήφιο, Βίκτορ Γιούσενκο, χρηματοδοτούμενη
από Ουκρανούς δισεκατομμυριούχους (αλλά και με 65 εκατομμύρια δολάρια από τη
κυβέρνηση Μπους), η Πορτοκαλί Επανάσταση αναγκάζει την κυβέρνηση να διεξάγει
νέες εκλογές ένα μήνα αργότερα.
Η αξιοποίηση και χρηματοδότηση νεοναζιστικών συμμοριών αποτελεί όμως μια νέα τομή.
Στα Δυτικά ΜΜΕ η λέξη «Νεοναζί» είναι συχνά ένα ταμπού , με το περιοδικό Time να σημειώνει ότι: «Πουθενά στην εξέγερση στην Ουκρανία δεν εμπλέκονται νεο-ναζιστικές ομάδες.»
Μάλλον δεν γνωρίζουν ότι ο αναπληρωτής του Tyahnybok (του Svoboda), Yuriy Mykhalchyshyn και βασικός σύνδεσμος με τον «Δεξιό Τομέα», είναι και ο ιδρυτής του «Joseph Goebbels -Πολιτικό Κέντρο Ερευνών».
Στην Ουκρανία δεν έχουμε να κάνουμε με μια μεταβατική κυβέρνηση, στην οποία τα Νεοναζί στοιχεία έχουν κάποιο περιθωριακό ρόλο.
Ο Αndrei Parubiy, συν-ιδρυτής του Νεοναζιστικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ουκρανίας (που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Svoboda) διορίστηκε Γραμματέας της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας και Εθνικής Άμυνας (RNBOU)-( Рада національної безпеки і оборони України), μια θέση που ελέγχει: το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τον Οργανισμό Εθνικής Ασφάλειας και Πληροφοριών.
(Ο Parubiy ήταν ένας από τους κύριους ηγέτες πίσω από την Πορτοκαλί Επανάσταση το 2004. Η οργάνωσή του επίσης χρηματοδοτήθηκε από τη Δύση).
Με τη σειρά του ο Α.Parubiy έχει διορίσει τον Dmytro Yarosh, ηγέτη του Δεξιού Τομέα, αναπληρωτή Γραμματέα της RNBOU.
Το νέο-ναζιστικό Svoboda ελέγχει επίσης τη δικαστική εξουσία με τον διορισμό του Oleh Makhnitsky στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας.
Και άλλες βασικές θέσεις διανεμήθηκαν επίσης σε πρώην μέλη της νεο-ναζιστικής οργάνωσης Ουκρανική Εθνική Αυτοάμυνα (UNA-UNSO):
Ο Tetyana Chernovol, που απεικονίζεται στον δυτικό Τύπο ως «σταυροφόρος ερευνητής- δημοσιογράφος» χωρίς βέβαια καμία αναφορά στην προηγούμενη συμμετοχή του στην UNA-UNSO, ονομάστηκε πρόεδρος της κυβερνητικής Επιτροπής κατά της διαφθοράς της κυβέρνησης.
Ο Yegor Sobolev διορίστηκε πρόεδρος της Επιτροπής Κάθαρσης. Οι στόχοι της εκστρατείας Κάθαρσης μπορεί να είναι όσοι συνδέονται με την προηγούμενη κυβέρνηση (στις δημόσιες υπηρεσίες, τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές, την εκπαίδευση, την έρευνα) αλλά μπορεί να λάβει και φυλετική χροιά.
Η σύνθεση αυτής της κυβέρνησης δεν ευνοεί το διάλογο με τη ρωσική κυβέρνηση. Δεν μιλάμε απλά για μία κυβέρνηση διεφθαρμένων, φιλο-δυτικών πολιτικών, που επικράτησαν μετά από μια «λαϊκή εξέγερση», αλα Πορτοκαλί επανάσταση. Μιλάμε για μια κυβέρνηση με νέο-ναζί σε θέσεις κλειδιά, που προέκυψε από ένα πραξικόπημα με ισχυρή στρατιωτική εμπλοκή ναζιστικών ομάδων. Όταν η RNBOU ελέγχεται από Νεο-ναζί και κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται από την RNBOU, με επικεφαλής τους Νεοναζί Parubiy και Yarosh-σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες- καταλαβαίνει κανείς το ναρκοθετημένο τοπίο αλλά και το ποιός και γιατί προώθησε την ναρκοθέτηση αυτή.
από το «iskra.gr»
Η αξιοποίηση και χρηματοδότηση νεοναζιστικών συμμοριών αποτελεί όμως μια νέα τομή.
Στα Δυτικά ΜΜΕ η λέξη «Νεοναζί» είναι συχνά ένα ταμπού , με το περιοδικό Time να σημειώνει ότι: «Πουθενά στην εξέγερση στην Ουκρανία δεν εμπλέκονται νεο-ναζιστικές ομάδες.»
Μάλλον δεν γνωρίζουν ότι ο αναπληρωτής του Tyahnybok (του Svoboda), Yuriy Mykhalchyshyn και βασικός σύνδεσμος με τον «Δεξιό Τομέα», είναι και ο ιδρυτής του «Joseph Goebbels -Πολιτικό Κέντρο Ερευνών».
Στην Ουκρανία δεν έχουμε να κάνουμε με μια μεταβατική κυβέρνηση, στην οποία τα Νεοναζί στοιχεία έχουν κάποιο περιθωριακό ρόλο.
Ο Αndrei Parubiy, συν-ιδρυτής του Νεοναζιστικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ουκρανίας (που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Svoboda) διορίστηκε Γραμματέας της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας και Εθνικής Άμυνας (RNBOU)-( Рада національної безпеки і оборони України), μια θέση που ελέγχει: το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τον Οργανισμό Εθνικής Ασφάλειας και Πληροφοριών.
(Ο Parubiy ήταν ένας από τους κύριους ηγέτες πίσω από την Πορτοκαλί Επανάσταση το 2004. Η οργάνωσή του επίσης χρηματοδοτήθηκε από τη Δύση).
Με τη σειρά του ο Α.Parubiy έχει διορίσει τον Dmytro Yarosh, ηγέτη του Δεξιού Τομέα, αναπληρωτή Γραμματέα της RNBOU.
Το νέο-ναζιστικό Svoboda ελέγχει επίσης τη δικαστική εξουσία με τον διορισμό του Oleh Makhnitsky στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας.
Και άλλες βασικές θέσεις διανεμήθηκαν επίσης σε πρώην μέλη της νεο-ναζιστικής οργάνωσης Ουκρανική Εθνική Αυτοάμυνα (UNA-UNSO):
Ο Tetyana Chernovol, που απεικονίζεται στον δυτικό Τύπο ως «σταυροφόρος ερευνητής- δημοσιογράφος» χωρίς βέβαια καμία αναφορά στην προηγούμενη συμμετοχή του στην UNA-UNSO, ονομάστηκε πρόεδρος της κυβερνητικής Επιτροπής κατά της διαφθοράς της κυβέρνησης.
Ο Yegor Sobolev διορίστηκε πρόεδρος της Επιτροπής Κάθαρσης. Οι στόχοι της εκστρατείας Κάθαρσης μπορεί να είναι όσοι συνδέονται με την προηγούμενη κυβέρνηση (στις δημόσιες υπηρεσίες, τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές, την εκπαίδευση, την έρευνα) αλλά μπορεί να λάβει και φυλετική χροιά.
Η σύνθεση αυτής της κυβέρνησης δεν ευνοεί το διάλογο με τη ρωσική κυβέρνηση. Δεν μιλάμε απλά για μία κυβέρνηση διεφθαρμένων, φιλο-δυτικών πολιτικών, που επικράτησαν μετά από μια «λαϊκή εξέγερση», αλα Πορτοκαλί επανάσταση. Μιλάμε για μια κυβέρνηση με νέο-ναζί σε θέσεις κλειδιά, που προέκυψε από ένα πραξικόπημα με ισχυρή στρατιωτική εμπλοκή ναζιστικών ομάδων. Όταν η RNBOU ελέγχεται από Νεο-ναζί και κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται από την RNBOU, με επικεφαλής τους Νεοναζί Parubiy και Yarosh-σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες- καταλαβαίνει κανείς το ναρκοθετημένο τοπίο αλλά και το ποιός και γιατί προώθησε την ναρκοθέτηση αυτή.
από το «iskra.gr»
5 δισεκατομμύρια για ένα πραξικόπημα;
Reviewed by Διαχειριστής
on
Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2014
Rating:
Reviewed by Διαχειριστής
on
Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2014
Rating:
Πάρε κι εσύ θέση δίπλα μας, η στήριξή σου είναι πολύτιμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια: