Από πότε η πολιτική κριτική έγινε άλλοθι ανεντιμότητας;

του Κώστα Γιαννιώτη

Σε φύλλο της εφημερίδας  «Κυριακάτικη»  διάβασα, με έκπληξη, άρθρο  κάποιου κυρίου Τ. Φωτόπουλου όπου αφού πρώτα αναφέρει ότι  «…… είναι αδύνατη οποιαδήποτε ριζική αλλαγή πολιτικής για την έξοδο από τη σημερινή οικονομική (και όχι μόνο) καταστροφή χωρίς μονομερή έξοδο από την Ε.Ε. και διαγραφή του χρέους, ακύρωση της μνημονιακής νομοθεσίας και τις αναγκαίες γεωστρατηγικές μεταβολές ……» και συνεχίζει γράφοντας πως …..… «Αυτό σημαίνει ότι είναι εντελώς αποπροσανατολιστικές οι απόψεις ότι θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε άλλη πολιτική ακόμα και μέσα στην Ευρωζώνη (ΣΥΡΙΖΑ) ή ότι θα αρκούσε η έξοδος από το ευρώ (χωρίς παράλληλη άμεση έξοδο από την Ε.Ε.) για την εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής οικονομικής στρατηγικής (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Σχέδιο Β΄, ΕΠΑΜ κ.λπ.)…».

Εδώ αρχίζει να χοντραίνει το παιγνίδι αυτός ο κύριος. Με τρόπο άγαρμπο και κυρίως ανέντιμο διαβάλλει το ΕΠΑΜ με στοιχεία και κατηγορητήριο πλαστογραφημένα.

Μέσα στο θολό πολιτικό τοπίο που ορίζεται από τις επιδιώξεις των κατακτητών στον τόπο μας,...
βρίσκουν την ευκαιρία να ξεπροβάλουν δειλά, αλλά και ύπουλα, το κεφαλάκι τους, κάθε είδους «διανοούμενοι» και «μαρξιστές» που διεκδικούν το δικαίωμα να γίνουν κριτές των πάντων, σε μια προσπάθεια δικαίωσης της ύπαρξής τους.

Δικαίωμά τους αναφαίρετο !

Ο κάθε ελεύθερος πολίτης έχει, και πρέπει να έχει, το δικαίωμα της κριτικής  προς οποιονδήποτε, άτομο ή συλλογικότητα, χωρίς να κινδυνεύει να καταστεί υπόλογος για τις απόψεις του.

Το στοιχείο όμως που κάνει διακριτά τα όρια μεταξύ της γνήσιας, άδολης και βασισμένης σε υπαρκτά γεγονότα κριτικής από τη σπέκουλα και την προβοκάτσια ήταν, είναι και θα είναι η ηθική των μέσων που χρησιμοποιεί σαν «επιχειρήματα» ο … «κριτής». Γιατί όταν θέλεις να κρίνεις θέσεις και απόψεις, ηθικό και έντιμο θεωρείται το να προβάλλεις με ακρίβεια τις θέσεις αυτές.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως αυτό δεν συμβαίνει, γιατί φαίνεται πως ο κύριος αυτός, τις θέσεις, τις οποίες βάζει υπό την κριτική του, τις θεωρεί κουστουμάκι που κόβει και ράβει στα μέτρα του, έτσι ώστε να πέφτει κουτί στο σαρκίο του και να εξασφαλίζει την – έξωθεν – καλή του εμφάνιση.

Ακόμα και αν θεωρήσουμε πιθανή την περίπτωση να κρίνει, έχοντας πλήρη άγνοια των απόψεων του κρινόμενου, πάλι δεν απαλλάσσεται. Κι αυτό γιατί και η αποσιώπηση (εκούσια ή ακούσια) των απόψεων ή των θέσεων του κρινόμενου, είναι ταυτόσημη της διαστρέβλωσης και της εξαπάτησης.

Άλλωστε είναι γνωστή η γκαιμπελική «άποψη» ότι …. «αν αυτή δεν είναι η αλήθεια τόσο το χειρότερο γι` αυτήν» !

Αλήθεια, ο κ. αυτός, δε γνωρίζει τάχα, ή δεν έριξε ποτέ, έστω και μια βιαστική ματιά, στις θέσεις του ΕΠΑΜ ως προς το θέμα του τρόπου…. « εξόδου από τη σημερινή οικονομική (και όχι μόνο) καταστροφή» - όπως γράφει – της χώρας μας;   

Και ρωτάω γιατί γνωρίζω εκατοντάδες χιλιάδες απλών ανθρώπων του λαού μας, που ξέρουν …… «απ` έξω κι ανακατωτά» τις θέσεις του ΕΠΑΜ. Αυτός ο ….. «διανοούμενος καλαμαράς» πού ήταν κρυμμένος και δεν μας είδε πουθενά;

Δεν είδε πουθενά, δεν άκουσε ποτέ, ότι το ΕΠΑΜ δεν θεώρησε ποτέ και με κανένα τρόπο την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα – από μόνη της – σαν πανάκεια που θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν ;

Ρώτησε ποτέ, ή επιμελώς το απέφυγε, να μάθει ότι η πρότασή του ΕΠΑΜ για επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα συνοδεύεται από μια σειρά προϋποθέσεων, που πρέπει να συνοδεύουν αυτήν την πράξη, ώστε να είναι δυνατή η γρήγορη και σίγουρη ανάταξη τής οικονομίας τής χώρας μας και της ανάπτυξης της παραγωγικής δυναμικής της ;  

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, με τις θέσεις του, που είναι καταγεγραμμένες σε εκατοντάδες κείμενά του, σαν αναλυτική παρουσίαση των πάγιων θέσεων των οργάνων του (που βασίζονται στις αποφάσεις των συνεδρίων του), ξεκαθαρίζει με ενάργεια ότι το εθνικό νόμισμα είναι  έ ν α   α π ό   τα   β α σ ι κ ά  εργαλεία που καθορίζουν τη δυνατότητα ενός λαού να ασκήσει ανεξάρτητη εθνική πολιτική, να ασκήσει εθνική κυριαρχία, να οικοδομήσει την οικονομία του και να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου του προς όφελός του.

Αξίζει να σημειώσω ότι - όλως τυχαίως - αυτό είναι και το θέμα στο οποίο αναφέρεται και ο γ.γ. του ΕΠΑΜ  Δημ. Καζάκης, σε άρθρο του στην εφημερίδα ‘’Η Ελλάδα αύριο’’ ( Σάββατο 11 – Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014, σελ. 20) όπου υπογραμμίζει ότι …. «Το εθνικό νόμισμα μπορεί να εκφράζει την κυριαρχία μιας ντόπιας κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας, όπως συνέβαινε επί δεκαετίες με την παλιά δραχμή. Όμως μπορεί να εκφράσει και την κυριαρχία του ίδιου του λαού στην προσπάθειά του, με όρους δημοκρατίας, να οικοδομήσει μια οικονομία με βάση τα πιο ζωτικά και άμεσα συμφέροντά του», ενώ συνεχίζει λέγοντας ότι ….. « …. Αντίθετα, ένα παγκόσμιο νόμισμα όπως το ευρώ …. εκφράζει αποκλειστικά και μόνο τον αγώνα για παγκόσμια κυριαρχία. …. Εκπροσωπεί μόνο αγορές και κεφάλαια τα οποία επιζητούν να επιβληθούν με όρους αποικιοκρατίας πάνω σε λαούς και χώρες» και επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι το εθνικό νόμισμα δεν αποτελεί τη λύση – αυτή καθαυτή - αλλά ……… «…..αποτελεί  τ η  μ ο ν α δ ι κ ή  α φ ε τ η ρ ί α πάνω στην οποία ο λαός με δικούς του όρους μπορεί να επιδιώξει τη λύση στα προβλήματα με βάση τα δικά του συμφέροντα. Χωρίς εθνικό νόμισμα δεν μπορεί να υπάρξει ούτε κατά διάνοια η δυνατότητα άσκησης εθνικής κυριαρχίας στη χώρα….»

Το ΕΠΑΜ επέμενε, επιμένει και θα επιμένει ότι τα προτάγματά του (ανάμεσα στα οποία είναι και η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα) είναι αλληλένδετα και ισότιμα. Επιμένει ότι αποτελούν μια αλυσίδα της οποίας ο κάθε κρίκος της είναι απαραίτητος, πολύτιμος και ζωτικός για την ύπαρξη των άλλων προταγμάτων – κρίκων αυτής της αλυσίδας. Ότι η έξοδος από το ευρώ πρέπει να συνοδεύεται και από ……

την έξοδο από την Ε.Ε.

τη μονομερή καταγγελία και διαγραφή του χρέους

την εθνικοποίηση των τραπεζών (με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδος)

τη σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας στην πατρίδα μας

την εφαρμογή της Σεισάχθειας

την τιμωρία των ενόχων για την παράδοση της χώρας στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους.

Αναφέρθηκα σε κάποια από τα γενικά προτάγματα, αποφεύγοντας λεπτομερέστερες αναλύσεις, περί ταχύρυθμης οικονομικής ανάκαμψης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, για να μη ζαλίσω το μυαλουδάκι του «κυρίου» αυτού, ο οποίος πριν αρπάξει το καλαμάρι του και μας βάλει στην ίδια μοίρα με  ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και πολύ χειρότερα, με  ΣΥΡΙΖΑ και  Σχέδιο Β΄, καλό θα ήταν να έχει ρωτήσει και να έχει μάθει τι στο διάολο είναι αυτό το ΕΠΑΜ και τι λέει.

Ή μήπως ξέρει και …… άλλα εντέλλονται κάποιοι να μας πει ;

Οι κάτοικοι αυτού εδώ του τόπου, χιλιάδες χρόνια πριν, ταύτιζαν την ηθική με την εντιμότητα και το ανήθικο με την ανεντιμότητα.

Περιφρονούσαν τον αμαθή και καταδίκαζαν τον κρίνοντα εν αγνοία ή εν δόλω.

Ας επιλέξει ο κάθε «κύριος» της κατηγορίας του αρθρογράφου την ομάδα στην οποία θέλει να καταταγεί.

Στην προκειμένη περίπτωση, η στάση του μου δίνει την εντύπωση ότι μάλλον είναι γνώστης των λεγομένων δια στόματος του Αμερικανού κοινωνιολόγου Μπράιντον,  που  – εμμέσως, πλην σαφώς – λέει για …… κάποιους ‘’τύπους’’  ότι ….. «Μπορεί πραγματικά από άποψη ηθικής να μην είμαστε χειρότεροι από τους προγόνους μας, κι ακόμα μπορεί να είμαστε κατά μέσο όρο κατά τι λιγότερο σκληροί, λιγότερο βάρβαροι απ` αυτούς, ενσωματωμένοι όμως μέσα στα έθνη κράτη, μπορούμε να κάνουμε περισσότερο κακό, πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά απ` όσο μπορούσαν να το κάνουν εκείνοι». (Ιστορία του δυτικού κόσμου, Ν. Υόρκη, 1953, σελ. 443).

Πολύ δε περισσότερο, θα έλεγα εγώ, αν αυτός ο ‘’απόγονος’’ των ‘’προγόνων’’ κρατάει γραφίδα ή καλαμάρι και γράφει βουτώντας το όχι σε μελάνι αλλά σε κίτρινη μπογιά.

Αλήθεια ! Αφού κρίνει έτσι όπως τον βολεύει το ΕΠΑΜ, μέσα από την αθλιότητα των αποκρύψεων, μήπως θα μπορούσε να μας πει τελικά  τι προτείνει ο ίδιος, έτσι ώστε, σε πρώτη φάση, να απελευθερωθεί η χώρα από τους κατακτητές και, στη συνέχεια, να βάλουμε μπροστά την παραγωγική της ανασυγκρότηση με στόχο την ανάπτυξη και την ευημερία αυτού του λαού; Γιατί περίσσεψαν σ` αυτόν τον τόπο οι περισπούδαστοι κριτικοί και αναλυτές της πολυθρόνας και του καναπέ, που με περισσή αλαζονεία και αμετροέπεια – χωρίς να προσθέσω και την ανεντιμότητα –μακριά από την καθημερινή πάλη του λαού, «κρίνουν» κάποιους που λιώνουν στα πόδια τους οργώνοντας την Ελλάδα, απ` άκρη σ` άκρη, μεταφέροντας λόγο επαναστατικό και με προτάσεις διαυγείς και ολοκληρωμένες.

Είναι σίγουρο ότι δεν είχαμε ποτέ τον καημό της αποδοχής μας από τον οποιοδήποτε Φωτόπουλο, γιατί τα αυτιά μας τα έχουμε πάντα τεντωμένα για να ακούμε ακόμα και την πιο μικρή παρατήρηση που θα μας κάνει ο κάθε απλός άνθρωπος του λαού μας, που, υποφέροντας κάτω από την μπότα της δεύτερης κατοχής, δεν έχει ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση για «διανοουμενίστικα» φτιασιδώματα.

Τον ακούμε με σεβασμό γιατί ξέρει να μιλάει με λόγια σταράτα, ξάστερα και κοφτερά.

Παρ` όλα αυτά δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε να μας φτύνουν κι εμείς να λέμε…. «ψιχαλίζει». Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός που φτύνει, δεν ασκείται μόνο στα ακροβατικά της λογοκοπίας, αλλά προχωρά και σε διαστρεβλώσεις, αποκρύψεις και κουτοπονηριές. Σε αθλιότητες. 

Για κάτι τέτοιους, «διανοούμενους» λογοκόπους, ο Λένιν, σε άρθρο του στις 22 Φλεβάρη του 1918, στην απογευματινή έκδοση της εφημερίδας ‘’Πράβντα’’, αρ. φύλλου 33  γράφει …. «Βασανιστική αρρώστια η ψώρα. Κι όταν πιάνει τους ανθρώπους, η ψώρα της επαναστατικής λογοκοπίας, τότε και μόνο το θέαμα αυτής της αρρώστιας σου προξενεί αφόρητα βάσανα. Αλήθειες απλές, καθαρές, κατανοητές, ολοφάνερες για κάθε εκπρόσωπο των εργαζόμενων μαζών, αλήθειες που φαίνονται αναμφισβήτητες, διαστρεβλώνονται από εκείνους που έχουν προσβληθεί από το είδος της ψώρας που εξετάζουμε. Συχνά η διαστρέβλωση αυτή προέρχεται από τα πιο καλά, τα πιο ευγενικά και τα πιο υψηλά κίνητρα, ‘’απλώς και μόνο’’ επειδή δεν έχουν καλοχωνέψει ορισμένες θεωρητικές αλήθειες ή τις επαναλαμβάνουν αδέξια σαν μικρά παιδιά ή παπαγαλίστικα σαν μαθητούδια …..».

Έχοντας κατά νου τους Τσιπροκουβέληδες της εποχής του, αλλά και τους κάθε είδους Φωτόπουλους, συμπλήρωνε …. «Ο κάθε μουζίκος αν θα έβλεπε ένα ‘’διανοούμενο’’ που προσπαθεί να ξεφύγει με τη λογοκοπία από μια τόσο ολοφάνερη αλήθεια, θα του έλεγε : η αφεντιά σου δεν είσαι για να κυβερνάς το κράτος, καλύτερα να πας να γραφτείς παλιάτσος στο τσίρκο ή απλώς να πας να κάνεις ένα ζεστό μπάνιο, να καθαριστείς από την ψώρα».

Και κλείνει, αναφωνώντας …… «Ουφ ! Άσχημη αρρώστια η ψώρα. Και δύσκολο το επάγγελμα του ανθρώπου που του έλαχε να κάνει ζεστό μπάνιο σε ψωριασμένους…..».

Ας μείνουν ανήσυχοι οι όποιοι τέτοιοι τύποι σαν αυτόν. Η άμαξα θα συνεχίσει το δρόμο της και δεν πρόκειται να σταματήσει επειδή τρέχουν πίσω της τα σκυλιά αλυχτώντας.

Η άμαξα αυτή έχει γυρίσει - και θα ξαναγυρίσει - την Ελλάδα απ` άκρη σε άκρη. Οι επιβάτες της πληθαίνουν ώρα με την ώρα, σε πείσμα όλων αυτών που ή κάνουν ότι δεν τη βλέπουν ή κοιτάζουν να ανοίξουν λακκούβες στο δρόμο της. Είναι αργά πια για να τη σταματήσουν. Το δρομολόγιο εκτελείται ήδη και γυρισμό δεν έχει. Μόνο στάσεις για επιβίβαση.

 Όσοι κλείνουν τα μάτια και κάνουν πως δε βλέπουν αυτήν την άμαξα, θα πάθουν  αυτό που θα πάθουν οι Σαμαροβενιζέλοι, οι οποίοι πείστηκαν από τα αφεντικά τους και βλέπουν «φως στο τούνελ». Δε θέλουν να πιστέψουν ότι είναι το τρένο που φτάνει ολοταχώς και θα περάσει από πάνω τους.  Έτσι και τούτοι. Δε βλέπουν την άμαξα, γιατί έχουν κλείσει αυτιά και μάτια και φτύνουν, μόνο. Θα τη νιώσουν όταν περάσει από πάνω τους.

                                                                                    Κώστας Γιαννιώτης

                                                                 Μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ

                                                                                      14 Ιανουαρίου 2014