Το πράσινο μίλι

του Καρτέσιου

Γιώργος Προβόπουλος, διοικητής της ΤτΕ, μιλώντας στην ημερίδα του ΣΕΒ χτες: «Σήμερα το τραπεζικό τοπίο στην Ελλάδα έχει πλέον αλλάξει. Η ανακεφαλαιοποίηση και η αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος έχουν οδηγήσει σε λιγότερες και ισχυρότερες τράπεζες, που έχουν εξασφαλίσει την κεφαλαιακή τους επάρκεια, απαραίτητη για την προστασία των καταθέσεων. Αυτό αποκαθιστά σταδιακά την εμπιστοσύνη και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να ενισχυθεί μεσοπρόθεσμα η χορήγηση πιστώσεων στην οικονομία».

Γιώργος Προβόπουλος (ο ίδιος) μιλώντας στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων...
της Βουλής, σήμερα: «Οι ελληνικές τράπεζες είναι πιθανόν να χρειαστούν περισσότερα κεφάλαια μετά τα stress test» (πηγή: Reuters).

Δε λέμε τα ίδια σε όλους. Ούτε χρήσιμο είναι, ούτε σωστό σύμφωνα με την ηθική των τραπεζιτών. Οι οποίοι τραπεζίτες έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να μην εμπλέκονται οι πολιτικοί θεσμοί στη λειτουργία των τραπεζών τους – εκτός όταν πρόκειται να τις ενισχύσουν – αλλά ταυτόχρονα έχουν διατηρήσει το δικαίωμα να εμπλέκονται οι τραπεζίτες στην πολιτική.

Πώς να μη θαυμάσει κανείς το θράσος του αρχιτραπεζίτη ο οποίος σήμερα μέσα στη Βουλή δήλωσε: «Είναι συνεπώς βάσιμο να δημιουργούνται ανησυχίες ότι το 2014, έτος εκλογικών αναμετρήσεων για το Ευρωκοινοβούλιο και την τοπική αυτοδιοίκηση, η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να οξυνθεί περαιτέρω, η πόλωση να κορυφωθεί και ο συγκερασμός απόψεων, που είναι προϋπόθεση για μια εθνική πολιτική, να γίνει ακόμη δυσχερέστερος. Αν συμβεί αυτό, η αβεβαιότητα θα ενταθεί και θα αποδυναμωθούν τα στοιχεία που στηρίζουν σήμερα θετικές προβλέψεις για το 2014. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έχει καθοριστική σημασία, στην παρούσα φάση, να παραμείνει η οικονομική πολιτική προσηλωμένη στην πραγματοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Ε, τότε να μη γίνουν εκλογές. Ή αν γίνουν να τα βολέψουμε έτσι ώστε τα αποτελέσματα να βγουν όπως τα επιθυμούν οι τραπεζίτες. Μπορούμε ίσως και να μην κάνουμε εκλογές αλλά απλώς να βγάλουμε κατευθείαν αποτελέσματα, όπως κάνουν κάποιες εταιρείες δημοσκοπήσεων. Συγγνώμη, αλλά πιο ωμό, ξεκάθαρο και δημόσιο εκβιασμό λαού δεν έχω ξαναδεί. Και μπορεί κάποιοι να αποκαλούν όλα τα παραπάνω «πρόβλεψη» ή «άποψη» Προβόπουλου, όμως εγώ δε βλέπω τίποτε άλλο πέρα από τρομοκρατία.

Τρομοκρατία με κακό χιούμορ, καθώς ανάμεσα σε άλλα, ο αρχιτραπεζίτης κ. Προβόπουλος δήλωσε πως «απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, κυρίως μέσω της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής». Είναι γνωστόν τοις πάσι ότι παγκοσμίως όλες οι τράπεζες απεχθάνονται τη φοροδιαφυγή και διευκολύνουν τους φορολογικούς ελέγχους. Το δήλωσε άλλωστε και ο προϊστάμενος του ΣΔΟΕ λέγοντας πως ένας από τους κύριους λόγους που καθυστέρησε ο έλεγχος της λίστας Λαγκάρντ ήταν ότι «τα στοιχεία που δόθηκαν από τις τράπεζες ήταν μαζικά και όχι κατά φορολογούμενο και κατά συνέπεια ο εφοριακός δεν μπορούσε να επέμβει. Ήταν αδύνατον. Έπρεπε να προηγηθούν άλλες διαδικασίες που δεν ανήκαν μέχρι τώρα στην αρμοδιότητα του ΣΔΟΕ. Έπρεπε να μπορέσουμε όλα αυτά τα στοιχεία να τα κάνουμε κατά φορολογούμενο για να είναι επεξεργάσιμα».

Πάντα όμως χρειάζεται και αισιοδοξία. Την έχουμε ανάγκη την ελπίδα, όπως επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός μας. Αυτή τη φορά την ελπίδα μάς τη μετέφερε ο κ. Προβόπουλος επισημαίνοντας  ότι «αν και διανύσαμε το μεγάλο μέρος της διαδρομής, απομένει να πορευτούμε το τελευταίο δύσκολο μίλι». Ναι, το Πράσινο μίλι. Όσοι είδαν την ταινία ή διάβασαν το βιβλίο θα θυμούνται το «Dead man walking» στο δρόμο για την εκτέλεση. Ε, λοιπόν, αυτό το μίλι μάς υπόσχεται ο κ. Προβόπουλος και η κυβέρνηση. Κάποια τελευταία επιθυμία κανείς;