Κουτρουβαλώντας προς τις κάλπες

Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κατσής/ FosPhotos

της Αγγελικής Σπανού

Τα σενάρια για τριπλές εκλογές τον Μάιο δίνουν και παίρνουν. Η ιδέα των τελευ-ταίων ημερών ήταν ότι η αδυναμία συν-εννόησης με τους πιστωτές δημιουργεί συνθήκες ρήξης της κυβέρνησης με την Τρόικα και επομένως πρόωρης προσ-φυγής στις κάλπες με αυτή την ατζέντα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό ήταν και ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για να φοβηθούν οι έξω ότι μπορεί ο πρωθυπουργός να θυμώσει στ' αλήθεια και να ανησυχήσουν οι μέσα ότι πάμε πάλι σε πολιτική αστάθεια που βλάπτει σοβαρά την οικονομία. Από χθες το βράδυ που έγινε γνωστή η απόφαση του ΣτΕ με την οποία κρίνονται αντισυνταγματικές οι περικοπές μισθών και συντάξεων για όλους τους ενστόλους προστέθηκε ένα ακόμη επιχείρημα στους υποστηρικτές της εισήγησης για εκλογές το συντομότερο δυνατό. 

Παρόλο που οι επικεφαλής του κλιμακίου της Τρόικας δεν βρίσκονται εδώ (για αρχές Φεβρουαρίου αναβλήθηκε εκ νέου η άφιξή τους), παρόλο που γίνονται μονομερείς νομοθετικές...
ρυθμίσεις (παράταση στη μείωση του ΦΠΑ εστίασης, ενιαίος φόρος ακινήτων στα μέτρα των βουλευτών της συμπολίτευσης, προϋπολογισμός χωρίς νέα μέτρα και χωρίς τη συγκατάθεση των πιστωτών), η κυβέρνηση δεν μπορεί να βγάλει το κεφάλι της έξω από το νερό. Εκεί που ετοιμαζόταν να μοιράσει το πρωτογενές πλεόνασμα στους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ενστόλους και τους δικαστικούς, βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπη με την υποχρέωση να επιστρέψει κάποια εκατομμύρια (από 120 έως 340 λέγεται) στους ενστόλους που δικαιώθηκαν από το ΣτΕ.

Η δημοσιονομική ανατροπή είναι μεγάλη και όχι μόνο αυτό, αλλά παράλληλα ανοίγει ο ασκός του Αιόλου σε ολόκληρο το Δημόσιο γιατί προφανώς θα γίνουν σωρηδόν προσφυγές προκειμένου να αξιοποιηθεί η νομολογία και να ωφεληθούν άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Αλλά και σε επίπεδο πολιτικής ψυχολογίας, η ακύρωση μνημονιακής δέσμευσης από τη Δικαιοσύνη δυσκολεύει εξαιρετικά τη διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους των πιστωτών, η οποία έτσι κι αλλιώς πηγαίνει άσχημα.

Το πρόβλημα είναι ότι η Τρόικα ζητά να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό των ετών 2014-2015 με νέα μέτρα, ενώ η κυβέρνηση αρνείται ότι υπάρχει τόσο μεγάλο κενό που για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται ένα ακόμη κύμα λιτότητας. Την ίδια ώρα, χάνεται το "μαξιλάρι" του υπολοίπου (8,5 δισ περίπου) από το ποσό που κατευθύνθηκε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στο οποίο είχε επενδύσει το υπουργείο Οικονομικών, αφού η άλλη πλευρά, αυτή των δανειστών, δεν το αφήνει ως "μπόνους", αλλά αντίθετα βάζει θέμα ανάγκης για περαιτέρω ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στο βάθος της εικόνας υπάρχει η προοπτική ενός νέου δανείου ύψους περίπου 20 δισ ευρώ που δεν γίνεται παρά να συνοδεύεται με νέο μνημόνιο.

Το Μέγαρο Μαξίμου το απορρίπτει και επιμένει ότι στρατηγική της κυβέρνησης είναι η έξοδος στις αγορές, αλλά κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ρεαλιστικό χωρίς την υποστήριξη της ΕΚΤ και επομένως χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι νέα μέτρα δεν περνούν από την παρούσα Βουλή, ούτε καν τα συμφωνημένα δεν εφαρμόζονται, αν λάβει κανείς υπόψιν τις εκκρεμότητες σε σχέση με το πρόγραμμα διαθεσιμότητας και τις απολύσεις.

Η ελπίδα ότι οι εταίροι θα στηρίξουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αποφύγουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εδώ και τώρα αποδυναμώνεται από τη στιγμή που διατυπώνονται πιέσεις για νέα μέτρα και δεν επιτυγχάνεται το περίφημο μορατόριουμ το οποίο επιδιωκόταν. Με αυτά τα δεδομένα το ερώτημα που θέτει η Συγγρού προς την Κουμουνδούρου, σε τι Θεό πιστεύει ο Α. Τσίπρας, αποτελεί οιωνό για μια κατρακύλα που μόλις ξεκίνησε.

από το «tvxs.gr»