Η Ελλάδα υπό ενισχυμένη εποπτεία για πάντα…

του Δημήτρη Καζάκη

Είναι να τρελαίνεται κανείς. Θεωρήθηκε μεγάλη είδηση η δήλωση του Όλι Ρεν ότι η Ελλάδα θα τελεί υπό «ενισχυμένη επιτήρηση» μέχρι να απο-πληρώσει το 75% των δανείων. Να πώς έχει το όλο θέμα. Κατά την πρόσφατη Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη στο Βίλνιους, πρωτεύουσα της Λιθουανίας, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη, έθεσε στον Όλι Ρεν το ερώτημα «για πόσα χρόνια ακόμα θα βρίσκεται η Ελλάδα υπό την επιτήρηση των Ευρωπαίων;» Στην απάντηση του, ο Ευρωπαίος επίτροπος δήλωσε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει υπό επιτήρηση, μέχρι να αποπληρώσει το 75% του χρέους της.

Όλη η απάντηση του επιτρόπου Όλι Ρεν στην ερώτηση της κ. Νάντιας Βαλαβάνη έχει ως εξής:

«Σχετικά με την ερώτηση της Ελληνίδας συναδέλφου για την μετά το Πρόγραμμα επιτήρηση, η αναφορά σας στα γεγονότα είναι σίγουρα ορθή. Οι κανόνες για την επιτήρηση μετά το....
τέλος του Προγράμματος έχουν ενσωματωθεί στη Συνθήκη για τον ESM, η οποία αποτελεί Συνθήκη των Κρατών-Μελών, είναι Διακυβερνητική Συνθήκη, συνεπώς εσείς έχετε μεγαλύτερη επίδραση σ’ αυτήν απ’ ότι έχουμε εγώ ή η Κομισιόν, καθώς η Συνθήκη  έχει συμφωνηθεί από τα 17 Κράτη-Μέλη  της Ευρωζώνης. Αλλά θα δοκιμάσουμε σύντομα, από τον Ιανουάριο του επόμενου έτους, τόσο τη Συνθήκη για το Ευρώ όσο και για τον ESM, και τότε θα ισχύει ότι εφ’ όσον το όριο του 75% δεν έχει επιτευχθεί, η επιτήρηση θα συνεχίζεται. Πόσο χρόνο ακόμα θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, είναι ολοφάνερα ακόμα νωρίς και πρόωρο για να λεχθεί.»

»Μέσα στους επόμενους μήνες, μόλις ολοκληρωθεί η αποστολή επιθεώρησης, θα αξιολογήσουμε την κατάσταση στην Ελλάδα. Έχουμε καιρό τέλη Νοεμβρίου-αρχές Δεκεμβρίου, ώστε το Eurogroup να πάρει τις αποφάσεις του για δημοσιονομικά και χρηματοδοτικά θέματα το Δεκέμβριο-Ιανουάριο, επειδή αυτά τα θέματα είναι μάλλον επείγοντα. Εν τω μεταξύ, το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα, διότι έχουμε μια συμφωνία από το Eurogroup του Νοεμβρίου του προηγούμενου έτους 2012, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα θα πρέπει να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα προτού τα Κράτη-Μέλη της Ευρωζώνης αρχίσουν να συζητούν για περαιτέρω μέσα βελτίωσης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.»

»Ακόμα και τώρα, την άνοιξη, από τη στιγμή που η Eurostat θα πιστοποιήσει τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας, δηλαδή εάν έχει πετύχει  πρωτογενές πλεόνασμα στα δημόσια οικονομικά της, θα έχουμε άλλη μία αποστολή επιθεώρησης και κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι θα ασχοληθούμε με το θέμα της επιπλέον βελτίωσης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους…».

Αποικιοκρατική κηδεμονία

Πώς μπορεί να πληρωθεί το 75% των δανείων που έλαβε η Ελλάδα από το ευρωσύστημα, δεν απασχολεί κανέναν. Ούτε βέβαια απασχόλησε κανέναν η δήλωση του Όλι Ρεν που ξεκαθαρίζει ότι οι «κανόνες για την επιτήρηση μετά το τέλος του Προγράμματος έχουν ενσωματωθεί στη Συνθήκη για τον ESM, η οποία αποτελεί Συνθήκη των Κρατών-Μελών.» Με άλλα λόγια η αποικιοκρατική κηδεμονία στην οποία βρίσκεται η χώρα προβλέπεται από την Συνθήκη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Εδώ ας μείνουμε λίγο.

Στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας έχουν περάσει ήδη από την 1η Ιουλίου 2013 όλες οι χρεωστικές απαιτήσεις του ευρωσυστήματος έναντι της χώρας μας. Με άλλα λόγια ως κράτος χρωστάμε ήδη στον ΕΜΣ αυτά που έχουν δοθεί στα πλαίσια των δυο προγραμμάτων χρηματοδότησης των 240 δις ευρώ. Κι επειδή ανακάλυψαν λείαν προσφάτως τροϊκανοί και κυβέρνηση «δημοσιονομικό κενό», η κυβέρνηση φέρεται να διαπραγματεύεται με τους Ευρωπαίους ένα νέο χρηματοδοτικό πακέτο άγνωστου προς το παρών ύψους. Από πού; Μα από τον ΕΜΣ.

Τι προβλέπει η Συνθήκη του ΕΜΣ; Στο άρθρο 12, παρ. 1 αναφέρεται ρητά: «Εφόσον είναι απαραίτητο για τη διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της και των κρατών μελών της, ο ΕΜΣ δύναται να παρέχει στήριξη σταθερότητας σε μέλος του ΕΜΣ, κάτω από αυστηρούς όρους, κατάλληλους για το επιλεγμένο μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Οι εν λόγω όροι μπορούν να καλύπτουν το φάσμα από ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής έως τη συνεχή τήρηση προκαθορισμένων όρων επιλεξιμότητας.»

Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό; Η χρηματοδότηση από τον ΕΜΣ σε χώρα μέλος δύναται μόνο αν κριθεί απαραίτητο όχι για την «βιωσιμότητα» του χρέους, ή της οικονομίας του κράτους που θα δανειστεί, αλλά για την «χρηματοοικονομική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ». Και πάντα «κάτω από αυστηρούς όρους, κατάλληλους για το επιλεγμένο μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής.»

Με άλλα λόγια αυτό που ενδιαφέρει τον ΕΜΣ δεν είναι αν θα σταθεί η οικονομία του κράτους μέλους στα πόδια της, ούτε καν αν το χρέος, ή χρηματοοικονομική της κατάσταση θα γίνει «βιώσιμη». Κάτι που ισχυρίζεται έστω τυπικά το ΔΝΤ. Αυτό που ενδιαφέρει τον ΕΜΣ είναι η διάσωση του ευρώ με ότι αυτό κι αν σημαίνει για τα κράτη μέλη και τους λαούς. Γι’ αυτό και οι «αυστηροί όροι» έχουν να κάνουν με την συμμόρφωση του κράτους μέλους με την ανάγκη διάσωσης του ευρώ κι όχι με την σταθεροποίηση της οικονομίας του.

Συνεπώς το παραμύθι της κυβέρνησης ότι όλα γίνονται για να γίνει «βιώσιμο» το χρέος της Ελλάδας, αλλά και να ανακάμψει η οικονομία της, δεν έχει ούτε καν έρεισμα στην επίσημη Συνθήκη του ΕΜΣ. Ούτε βέβαια και ο ισχυρισμός της ότι το νέο χρηματοδοτικό πακέτο που παζαρεύει με το Eurogroup δεν θα φέρει νέα μέτρα. Ο ΕΜΣ δεν προχωρά σε κανενός είδους χρηματοδότηση αν δεν συνοδευτεί αυτή με «αυστηρούς όρους» που «μπορούν να καλύπτουν το φάσμα από ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής έως τη συνεχή τήρηση προκαθορισμένων όρων επιλεξιμότητας.» Πράγμα που σημαίνει νέες πολιτικές οριζόντιων περικοπών και «διαρθρωτικών αλλαγών» για το ξεπούλημα της χώρας.

Το μνημόνιο «κατανόησης» ταυτίζεται πλέον με την ΕΕ

Τι γίνεται όταν ο ΕΜΣ αν τυχόν και εγκρίνει την έναρξη ενός νέου χρηματοδοτικού προγράμματος προς την Ελλάδα; Τότε συντάσσεται «με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ μνημόνιο κατανόησης («ΜΚ») όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Το περιεχόμενο του ΜΚ αντικατοπτρίζει τις αδυναμίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν και το μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής που έχει επιλεγεί.» (άρθρο 13, παρ. 3) Επομένως κάθε νέα χρηματοδότηση, οφείλει να συνοδεύεται από «μνημόνιο κατανόησης», όπως αυτά που μας έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα.

Το καινούργιο είναι  ότι το «ΜΚ [Μνημόνιο Κατανόησης] συνάδει πλήρως με τα μέτρα συντονισμού των οικονομικών πολιτικών που προβλέπονται στη ΣΛΕΕ [Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης], ιδίως με τυχόν πράξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε γνώμης, προειδοποίησης, σύστασης ή απόφασης απευθυνόμενης στο ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ.» (στο ίδιο άρθρο) Δηλαδή αυτή την φορά το Μνημόνιο δεν είναι μια διμερής συμφωνία με το υπό χρηματοδότηση κράτος, όπως είναι η Ελλάδα, απόρροια μιας συγκεκριμένης δανειακής σύμβασης. Εντάσσεται στη ΣΛΕΕ και στο δίκαιο της ΕΕ.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πώς η εφαρμογή του μνημονίου δεν είναι κάτι ξεχωριστό από την συμμετοχή της χώρας μας στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Κι επομένως η τήρηση του μνημονίου, εντάσσεται στο άρθρο 28 του Συντάγματος που «προβλέπει περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της», προκειμένου να διευκολυνθεί η «συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», όπως ρητά αναφέρεται στην ερμηνευτική δήλωση του συγκεκριμένου άρθρου.

Γι’ αυτό και η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογράφει το ΜΚ εξ ονόματος του ΕΜΣ» (παρ. 4) και επίσης η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή – σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ – επιφορτίζεται με την παρακολούθηση της συμμόρφωσης προς τους όρους που συνοδεύουν τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής.» (παρ. 5).

Συνεπώς, το μνημόνιο δεν είναι κάτι που μπορεί να ακυρωθεί ή έστω να τροποποιηθεί από μόνο του. Ούτε εξαρτάται από την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Μέσω του ΕΜΣ συνδέεται πλέον οργανικά με την ίδια την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Κι επομένως για να ακυρωθεί το μνημόνιο και οι πολιτικές του, τότε πρέπει να τεθεί επί τάπητος η έξοδος της Ελλάδας όχι μόνο από την δανειακή σχέση με τον ΕΜΣ, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με πρώτο αποφασιστικό βήμα την έξοδο από το ευρώ.

Από την στιγμή που η χώρα έχει ενταχθεί υπό την χρηματοδοτική συνδρομή του ΕΜΣ, το μνημόνιο είναι ταυτισμένο με την ίδια την συμμετοχή της χώρας στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», δηλαδή στην ΕΕ. Όποιος λέει ότι μπορεί να ακυρώσει το μνημόνιο απλά και μόνο με μια δήλωση της κυβέρνησης χωρίς να θέσει θέμα παραμονής εντός του ευρώ και της ΕΕ, τότε είτε λέει ψέματα, είτε προσπαθεί να εξαπατήσει τον λαό.

Αφήστε που με βάση την Συνθήκη του ΕΜΣ (άρθρο 32, παρ. 8) προβλέπονται τα εξής: «Στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο ΕΜΣ δεν μπαίνει σε επαναδιαπραγμάτευση των όρων χρηματοδοτικής συνδρομής του, έτσι ώστε «όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως.»

Πρώτα οι συμφωνίες και μετά οι εκλογές

Η κυβέρνηση και το Eurogroup βιάζεται να υπογραφεί το νέο πρόγραμμα χρηματοδοτικής συνδρομής αυτή την φορά με τον ΕΜΣ. Ο λόγος είναι προφανής. Με τον τρόπο αυτό θα συνδέσουν τα δάνεια, τα μνημόνια, τις πολιτικές προσαρμογής και την αποικιοκρατική κηδεμονία στην Ελλάδα απευθείας με τις διαδικασίες της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και της συμμετοχής στην ΕΕ. Επομένως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα μπορεί να αλλάξει, χωρίς να τεθεί θέμα παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ.

Γι’ αυτό και θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη. Όπως είναι τα πολιτικά πράγματα τώρα, οι Ευρωπαίοι δεν θα επιτρέψουν εκλογές στην Ελλάδα μέχρι να βάλει το δίδυμο της εθελοδουλίας, Σαμαρά-Βενιζέλου, τις απαιτούμενες υπογραφές στις νέες συμβάσεις χρηματοδοτικής συνδρομής με τον ΕΜΣ. Με τον τρόπο αυτό θα μετατρέψουν το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση που το συνοδεύει από ένα θεσμικά ανεξάρτητο ζήτημα από το αν θέλει η όχι η χώρα να παραμείνει στην ΕΕ, από μια διεθνή συμβατική σχέση ανάμεσα σε δανειστές και οφειλέτη, σε ζήτημα που συνδέεται οργανικά με την παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ. Κι έτσι δεν θα μπορεί στην πράξη κανείς να αμφισβητήσει το μνημόνιο, χωρίς να αμφισβητήσει και την παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ. Τα δυο ζητήματα θα είναι και θεσμικά ταυτισμένα.

Γιατί άραγε σιωπά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Αυτός είναι κι ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε την ουσία της απάντησης του Όλι Ρεν. Όπως άλλωστε έκαναν κι όλα τα μέσα που αναπαρήγαγαν μόνο το υπό «ενισχυμένη επιτήρηση» η Ελλάδα μέχρι να αποπληρώσει το 75% των δανείων! Αγνόησαν όλοι τους το γεγονός ότι η εποπτεία αφορά πλέον στον ΕΜΣ και ρυθμίζεται από τις προβλέψεις της Συνθήκης του. Δεν θέλουν με κανένα τρόπο να συζητηθεί ο ΕΜΣ και η ένταξη της Ελλάδας υπό την κηδεμονία του. Θέλουν τον Έλληνα να πιστεύει ότι το μνημόνιο μπορεί να τερματιστεί και η εποπτεία μπορεί να καταργηθεί μόλις η Ελλάδα πληρώσει, ανακάμψει, ή βγει ο Τσίπρας και κάνει μια δήλωση.

Θέλουν όλοι τους τον Έλληνα τόσο απληροφόρητο και τόσο ανόητο, ώστε να πιστεύει ότι η τύχη του με τα δάνεια και τα μνημόνια είναι υπόθεση διαπραγμάτευσης της τωρινής, ή μιας αυριανής κυβέρνησης. Το όλο θέμα είναι η δεινότητα της διαπραγμάτευσης κι όλα τα άλλα θα διορθωθούν. Έτσι θέλουν οι δήμιοι κατά τα τσιράκια τους να πιστεύει. Πώς αλλιώς θα οδηγηθεί στη σφαγή ήσυχα κι ωραία;

Να γιατί ούτε η κ. Βαλαβάνη που έθεσε την ερώτηση στον Όλι Ρεν, ούτε το κόμμα της έθεσε θέμα ΕΜΣ. Πώς να πουν ότι από την στιγμή που δεν αμφισβητούν τον ΕΜΣ, το να μιλάνε για κατάργηση των μνημονίων και της εποπτείας είναι παραμύθια της Χαλιμάς;

Εδώ δεν παίρνουν θέση για το νέο χρηματοδοτικό πακέτο που συζητά ήδη η κυβέρνηση. Δεν παίρνουν θέση για το τι πρέπει να γίνει; Να το υπογράψει η κυβέρνηση ή όχι; Δεν τολμά ούτε καν να το θέσει θέμα στη Βουλή.

Πώς να πει ότι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να υπογραφεί νέο χρηματοδοτικό πακέτο με ότι αυτό συνεπάγεται για την χώρα και τον λαό της. Με τι πολιτικά κότσια να πει ότι έτσι και η κυβέρνηση προχωρήσει στην υπογραφή ενός νέου τέτοιου πακέτου, τότε η αυριανή «αριστερή κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την υπογραφή αυτή. Θα ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να πει ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε πραγματικά να ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές. Γιατί άραγε δεν το λέει;

Για τον ίδιο λόγο που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στήριξε, ούτε ανέδειξε πολιτικά την εξαιρετικά θετική παρέμβαση του βουλευτή του, Α. Μητρόπουλου, σχετικά με την ενσωμάτωση στην δανειακή σύμβαση της «ρήτρας αποικίας». Σύμφωνα με δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: «Οι Γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που προβλέπονται αυτούσιες στα Παραρτήματα του ν. 4111/2013 (ΦΕΚ Α 18/25-1-2013, σελ. 350 επ.) είναι πλέον στα χέρια των δανειστών. Σ’ αυτές, μεταξύ των άλλων, δηλώνεται ότι το ελληνικό κράτος παραιτείται, επίσημα και αμετάκλητα, από κυριαρχικά δικαιώματα, ακατάλυτες πρόνοιες του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και του «δικαίου της ανάγκης», αλλά και από το δικαίωμα επαναδιαπραγμάτευσης της Δανειακής Σύμβασης».

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει κάτι πολύ απλό. Οι δηλώσεις του Τσίπρα περί επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης είναι φούμαρα. Να γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σφύριζε και σφυρίζει αδιάφορα για το όλο θέμα που ανέδειξε ο δικός της βουλευτής. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που ο ίδιος ο Στουρνάρας φυγομάχησε στη Βουλή και προφασίστηκε κώλυμα για να μην παραστεί στις 21/10 και απαντήσει στη συγκεκριμένη επερώτηση. Μήπως η φυγομαχία του Στουρνάρα θα προκαλέσει κεντρική πολιτική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα; Να το δω και να μην το πιστέψω.

Από προτεκτοράτο σε προσαρτημένη περιφέρεια

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε μια απίστευτη και ανίερη συμπαιγνία των κομμάτων του κοινοβουλίου. Όλοι ξέρουν ότι η χώρα μας μετατρέπεται σιγά και μεθοδικά σε αποικία του ευρώ και της ΕΕ. Στη Γερμανία στο περιθώριο της «Ελληνογερμανικής Συνέλευσης» (21-22/10), όπου πάνω περί τους 190 δήμαρχοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, περιφερειάρχες του ιδίου φυράματος, επιχειρηματίες του κρατικού κορβανά, κυβερνητικοί και άλλοι παρατρεχάμενοι με επικεφαλής τον κ. Μιχελάκη συζητούν και κλείνουν συμφωνίες ξεπουλήματος στη Νυρεμβέργη – στην άλλοτε έδρα του ναζιστικού κόμματος επί Χίτλερ – έπεσε τελείως τυχαία η ιδέα για την μετατροπή της Ελλάδας σε «Γερμανοελληνική Προσαρτημένη Περιφέρεια».

Την προσάρτηση αυτή υπηρετεί όχι μόνο η συγκεκριμένη «ελληνογερμανική συνέλευση», αλλά και ολόκληρο το καθεστώς της δουλοπαροικίας του ελληνικού λαού που έχει επιβληθεί από τους δανειστές και το ευρωσύστημα. Όλοι το ξέρουν, αλλά κανένας δεν τολμά να προτάξει το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας εδώ και τώρα. Όλοι τους περί άλλων τυρβάζουν μέχρις ότου καταφέρουν τον ελληνικό λαό να υποταχθεί σαν ραγιάς, σαν υπεξούσιος, σαν υπήκοος των ευρωσουλτάνων. Κι έτσι να εγκαταλέιψει την χώρα του στις ορέξεις των αποικιοκρατών Ευρωπαίων, που σ’ ολόκληρη την ιστορία στάθηκαν οι πιο αιμοσταγείς και αδίστακτοι από όλους τους δυνάστες που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 27/10/2013