Αλφαμπανκίστας

του Θανάση Καρτερού

Τη μισή δουλειά έχει κάνει η κυβέρνηση. Και πρέπει να βρει το θάρρος να κάνει την άλλη μισή. Δεν το λέμε εμείς αλλά οι Αλφαμπανκίστας -οι αναλυτές της Alpha Bank, που έχουν ανακαλύψει κάποια μέθοδο να ξεγελούν το ντόπινγκ κοντρόλ και να είναι τσίτα κάθε βδομάδα στο δελτίο τους. Τσίτα μιλάμε -έτσι και περάσει κανένας άνεργος, κανένας δημόσιος υπάλληλος, ή ο Λαφαζάνης από μπροστά τους άλφα φίδι που τον έφαγε.

Ποια είναι η μισή δουλειά που έκανε το δίδυμο Σαμαρά-Στουρνάρα; Αποκατέστησε την "ανταγωνιστικότητα του κόστους" -έστειλε δηλαδή μισθούς, μεροκάματα, δουλειές και ανθρώπους στα τάρταρα. Καλώς, αποφαίνονται οι Αλφαμπανκίστας, αλλά τώρα μένει η άλλη μισή. Η οποία είναι απαραίτητη "για να απογειωθεί η οικονομική δραστηριότητα". Διότι διαφορετικά δεν γλιτώνουμε ποσώς από τα μνημόνια.

Συγκεκριμένα οι Αλφαμπανκίστας των πλουσίων απαιτούν: Γενναία απελευθέρωση των ....
χωροταξικών και αδειοδοτικών μηχανισμών, για να έλθουν ξένα κεφάλαια να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία. Μηδενική φορολογία κερδών, μερισμάτων και Υπεραξιών. Δραστική μείωση των εργοδοτικών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Γενναία μείωση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος και πλούτου για όλους, και ειδικότερα στα μεγάλα εισοδήματα και στη μεγάλη ακίνητη περιουσία.

Προσέξατε προφανώς την ουσία -να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Προσέξατε όμως το καλλιτεχνικό μέρος; Ότι το όλον φέρνει προς έπος και μια νέα ποίηση γεννιέται -η τραπεζική; Ότι οι ποιηταί εφορμούν στην επίθεση επί των επιθέτων; Ότι αναφέρεται δυο φορές το επίθετο γενναία; Μία φορά το επίθετο μηδενική; Και μία φορά το επίθετο δραστική; Ότι εν ολίγοις οι Αλφαμπανκίστας διαθέτουν όχι μόνο σθένος, αλλά και εκτός ανταγωνισμού ποιητικό ταλέντο; Εμπρός παιδιά του βερεσέ, για μια Ελλάδα του γκισέ;

Καλά το τελευταίο είναι δικό μας -χωρίς καμιά ποιητική αξία μπροστά στην υπεραξία των μερισμάτων. Η παρουσίαση όμως θα ήταν λειψή, αν δεν σημειώναμε τη λογοτεχνική ευκινησία με την οποία οι Αλφαμπανκίστας πηδούν από το μέταλλο του πλούτου στη βρεγμένη σανίδα της φτώχειας, κλείνοντας το οιστρογόνο τμήμα του δελτίου τους με μια υπόσχεση: Θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης θα αντιμετωπισθούν αφού αρχίσουν να αυξάνουν τα εισοδήματα!

Ευτυχώς!! Υπάρχει σπόρος ευτυχίας στη δυστυχία. Αλλιώς θα μας κατάπινε η Ευτυχία της δυστυχίας: Φτώχεια που με κουρέλιασες με νύχια ματωμένα, μες στα πολλά σου θύματα γράψε κι ακόμα ένα...

από την «Αυγή»