Ιμπεριαλισμός: Μια λέξη «ξύλινη»...

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ιράκ, Αύγουστος 2013, στις 29 του μηνός, πόλεις Βαγδάτη, Μπακούμπα, Μοσούλη, Μπάλαντ, τουλάχιστον 41 νεκροί.

Ιράκ, 28 Αυγούστου, πόλη Βαγδάτη, τουλάχιστον 71 νεκροί, τουλάχιστον 201 τραυματίες.

Ιράκ, 25 Αυγούστου, πόλη Μπακούμπα, τουλάχιστον 47 νεκροί.

Ιράκ, 23 Αυγούστου, πόλη Μανταέν, τουλάχιστον 14 νεκροί.

Ιράκ, 20 Αυγούστου, πόλεις Αμόρα, Νασιρίγια, Ισκανταρίγια, τουλάχιστον 10 νεκροί, δεκάδες τραυματίες.

Ιράκ, 15 Αυγούστου, πόλη Βαγδάτη, τουλάχιστον 25 νεκροί, πάνω από 60 τραυματίες.

Ιράκ, 12 Αυγούστου, πόλη Μπάλαντ, τουλάχιστον 8 νεκροί, πάνω από 24 τραυματίες.

Αύγουστος 2013, Ιράκ. Ανεπιβεβαίωτος και απροσδιόριστος ακόμα ο συνολικός αριθμός νεκρών.

Μήνας Ιούλιος 2013, Ιράκ. Πάνω από 1.000 νεκροί.

Μήνας Ιούνιος 2013, Ιράκ. Τουλάχιστον 761 νεκροί.

Μήνας Μάιος2013, Ιράκ. Τουλάχιστον 1.045 άνθρωποι νεκροί.

Μήνας Απρίλιος2013, Ιράκ. Πάνω από 712 νεκροί.

Αυτά συμβαίνουν, κάθε μέρα, διαρκώς, επί δέκα ολόκληρα χρόνια σε μια χώρα που βιώνει από...
το 2003 τον «ανθρωπισμό» τους.

Την ώρα που ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία, αυτά συμβαίνουν σε μια προηγούμενη «Συρία», στο Ιράκ.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους. Αυτή είναι η «ελευθερία» τους. Αυτός είναι ο «ανθρωπισμός» τους. Καταγεγραμμένος με το μόνο τρόπο που μπορεί να καταγραφεί:

Με αριθμούς πτωμάτων, με εκατόμβες, με κουφάρια δολοφονημένων, με σορούς εκτελεσμένων.

Στη γλώσσα την «ξύλινη», τη «δογματική», την «ανέραστη», στη γλώσσα που αποστρέφονται οι τεχνοκράτες, που αποκηρύσσουν οι «ανήκομεν εις την Δύσιν», που λοιδορούν οι «ρεαλιστές» και τα τσιράκια τους,

αλλά στη μόνη γλώσσα που αποδίδει με επάρκεια τις έννοιες που αφορούν στη ζωή των κανονικών ανθρώπων, όλα αυτά έχουν όνομα: «Ιμπεριαλισμός».

Και αυτοί που τον υπηρετούν έχουν επίσης ονόματα: «Δολοφόνοι», «Φονιάδες», «Καθάρματα».

Η «ΜΑΝΑ», Ο «ΠΑΤΕΡΑΣ» ΚΑΙ Η «ΜΑΜΗ»

Ο μεν αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης, ο Ε. Βενιζέλος, είπε στο «Reuters»:

«Έχουμε καταδικάσει με πολύ καθαρό και απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη, που είναι ένα ειδεχθές έγκλημα, που παραβιάζει, προφανώς, αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Για όσους δεν κατάλαβαν: Την ώρα που οι επιθεωρητές του ΟΗΕ ούτε καν τυπικά δεν έχουν καταθέσει το πόρισμα των ελέγχων τους στη Συρία, την ώρα που ακόμα κι αυτή η γνωστή Κάρλα Ντελ Πόντε αποδίδει τη χρήση χημικών στους λεγόμενους «αντάρτες» της Συρίας,

ο... σοσιαλιστής πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο απεφάνθη ότι τέτοια χρήση έγινε από πλευράς συριακού καθεστώτος, αλλά και πρωτοστατεί (!) όσον αφορά στην επιχειρηματολογία των «γερακιών» περί «διεθνούς απάντησης»!

Ο δε υφυπουργός Εξωτερικών, ο Δ. Κούρκουλας, μιλώντας στο κυβερνητικό τηλε-έκτρωμα της «ΔΤ», όσον αφορά στην επικείμενη εμπλοκή της Ελλάδας στον όλεθρο, είπε:

«Θα ήταν εγκληματικό για τη χώρα μας να μείνει απούσα από όλη αυτήν την κοσμογονία που γίνεται στην περιοχή»!

Κατά τον κύριο υφυπουργό, όπως βλέπετε, το «εγκληματικό» δεν είναι να συμμετάσχεις στο έγκλημα. Το «εγκληματικό» είναι να μη συμμετάσχεις στο έγκλημα!

Μετά τον Ησίοδο και τον Πλάτωνα, έχουμε - όπως βλέπετε - και τον Κούρκουλα, ο οποίος αποφάσισε να πιάσει τα του Σύμπαντος από την αρχή της Γενέσεως για να μας παρουσιάσει την «κοσμογονία» ως μια υπόθεση «φωτιάς» (προερχόμενη από τους «Τόμαχοκ» προφανώς), κατακλυσμού και καταστροφής, από την οποία η Ελλάδα «θα ήταν εγκληματικό να απουσιάζει»!

Όσο για τις ναυαρχίδες του αστικού καθεστώτος στο χώρο του Τύπου, επίσης δε μασούν τα λόγια τους:

Το μεν «Βήμα», σε επώνυμο άρθρο στην ηλεκτρονική του έκδοση, προχτές, έγραφε:

«(...) η Ελλάδα πρέπει να ταχθεί ενεργά και αποφασιστικά στο πλευρό των δυτικών Συμμάχων της. ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία και, στο βάθος, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, το Ισραήλ, συγκροτούν σήμερα ένα κοινό μέτωπο από το οποίο η Ελλάδα κάθε άλλο παρά μπορεί ή πρέπει να απουσιάζει. Αυτό που ξεκινά ίσως οδηγήσει σε ευρύτερες ανακατατάξεις και η χώρα μας πρέπει να είναι παρούσα όχι επειδή διεκδικεί κάτι, αλλά επειδή οφείλει να σταθεί στο πλευρό των συμμάχων της και να αποδείξει τη χρησιμότητά της είτε στη σταθεροποίηση της κατάστασης είτε ακόμα και στη νέα αρχιτεκτονική που μπορεί να προκύψει για την ευρύτερη περιοχή (...)».

«Η Ελλάδα "ανήκει" στη Δύση (...)» προσέθετε, στη συνέχεια, ο αρθρογράφος, λες και υπήρχε ποτέ κίνδυνος να τον παρερμηνεύσει κανείς...

Η δε «Καθημερινή», την ίδια μέρα, σημείωνε:

«Όλα δείχνουν ότι σύντομα θα υπάρξει στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία. Η Ελλάδα θα κληθεί να διαδραματίσει κρίσιμο υποστηρικτικό ρόλο λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, αλλά και των σοβαρών ανωμαλιών στις σχέσεις της Αγκυρας με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να ζυγίσει πολύ προσεκτικά τα οφέλη και τους κινδύνους από έναν τέτοιο ρόλο. Από κάποια στιγμή και πέρα, μπορεί να μιλάμε μόνοι μας για τον μοναδικό γεωπολιτικό μας ρόλο, αλλά κανείς δεν θα τον παίρνει σοβαρά αν δεν μεταφράζεται σε πρακτικές συμμαχίες και διευκολύνσεις. Πρόκειται για δύσκολες αποφάσεις. Καλό θα ήταν να τις λάβει η πολιτική ηγεσία σε πλήρη εθνική συνεννόηση. Η Ελλάδα πάντοτε κέρδισε όταν έπαιξε σωστά τα γεωπολιτικά της χαρτιά με αρραγές το εσωτερικό της μέτωπο».

Είναι πρόδηλο ότι η εφημερίδα δεν έχει κανένα δίλημμα ως προς τις «διευκολύνσεις» και την «υποστήριξη» που όχι μόνο «πρέπει» να παρασχεθούν προς τους συμμάχους, αλλά μάλιστα, όπως συστήνει στους πολιτικούς «επιτελάρχες» της ντόπιας ολιγαρχίας, πρέπει να λείπουν και οι πολλές κουβέντες και να απομονωθούν «πλήρως» οι όποιες φωνές αντίδρασης στο έγκλημα, καθότι όταν η τάξη που εκπροσωπεί η «Καθημερινή» προσδοκά «οφέλη» από την εμπλοκή της Ελλάδας σε δολοφονίες απαιτείται «εθνική συνεννόησις»...

Πιστεύουμε ότι είναι τόσο απροσχημάτιστος ο αμοραλισμός, ο κυνισμός, η ωμότητα με την οποία μιλά η ελληνική άρχουσα τάξη, που δε χρειάζεται από μέρους μας κανένα σχόλιο.

Μόνο μια παρατήρηση:

Αυτοί όλοι είναι που κατηγορούν για «βία» τους κομμουνιστές, διαστρέφοντας είτε συνειδητά είτε από πολιτικό και φιλοσοφικό αναλφαβητισμό τη ρήση του Μαρξ ότι «η βία είναι η μαμή της Ιστορίας».

Αυτοί, δηλαδή, που μπροστά στα μάτια μας προσκυνούν την ιμπεριαλιστική βία, τα εγκλήματα κατά λαών, τις εκτελέσεις των χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων, τις εκατόμβες των νεκρών, προσκυνούν την ιμπεριαλιστική βία και την αναγορεύουν όχι σαν «μαμή», αλλά σαν την ίδια τη «μάνα» και σαν τον ίδιο τον «πατέρα» της κτηνώδους πολιτικής τους και της αιμοβόρας Ιστορίας τους.

από τον «Ριζοσπάστη»