Πριμοδοτούν την ακροδεξιά

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Τα πολιτικά συντρίμμια σωρεύονται συνεχώς στο κυβερνητικό οικόπεδο. Η εσωτερική αναταραχή στη Ν.Δ., η αποσυσπείρωση στο ΠΑΣΟΚ, η εμφάνιση εσωκομματικής αντιπολίτευσης στη ΔΗΜΑΡ μαζί με την ισχυρή διαφωνία των ψηφοφόρων της στις κυβερνητικές επιλογές και, τέλος, η δημοσκοπική κάθοδος όλων των κυβερνητικών εταίρων αναζωπυρώνουν διαρκώς τα ερωτήματα για την ευστάθεια και τη βιωσιμότητα της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη.

Υπό «κανονικές» πολιτικές συνθήκες, θα ήταν παραδοξολογία ο ανωτέρω προβληματισμός, διότι η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη κλείσει μισό χρόνο ζωής, ενώ έχει προκύψει ύστερα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Όμως δεν είναι. Ήδη το σχήμα της «τρόικας εσωτερικού» μοιάζει υπερβολικά «κουρασμένο» και πολιτικά ακυρωμένο εξ αιτίας της ταχύτατης διάψευσης όλων των προεκλογικών υποσχέσεων.

Ακόμη χειρότερα, χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος για να καταστεί κοινή συνείδηση η μετεκλογική επιδείνωση της διεθνούς θέσης της χώρας, αλλά και της κοινωνικής συντριβής: νέο...
υπερενισχυμένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αφαίμαξης των τελευταίων ικμάδων της ελληνικής οικονομίας και των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, νέο μνημόνιο με παράδοση και των τελευταίων ιχνών εθνικής κυριαρχίας στους διεθνείς δανειστές και επιτηρητές, πριμοδότηση των κερδοσκόπων με το νέο «κούρεμα» χρέους, εγκατάλειψη κάθε ιδέας περί επαναδιαπραγμάτευσης.

Επιπλέον, πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των νέων ρυθμίσεων, άρχισε ήδη η συζήτηση για το επόμενο, τέταρτο κατά σειράν, μνημόνιο.

Από τη μια πλευρά τα συνεχή ψέματα των κυβερνητικών εταίρων. Από την άλλη η σκλήρυνση της στάσης των «εταίρων», οι οποίοι σταθερά αποφασίζουν για την Ελλάδα με μόνα κριτήρια τις γερμανικές δημοσιονομικές εμμονές και την προστασία των μεγάλων τραπεζών της Ευρώπης και του ευρώ. Η χώρα μας αποτελεί γι’ αυτούς μια παρωνυχίδα των τεράστιων προβλημάτων του κοινού νομίσματος.

Στο εσωτερικό η πολιτική διαχείριση όλης αυτής της κατάντιας γίνεται όλο και πιο δυσχερής. Η κυβέρνηση, πελαγωμένη, αναζητεί στην πρόκληση τεχνητής έντασης επικοινωνιακά σωσίβια και δεν διστάζει να επιστρατεύσει κραυγές εμφυλιοπολεμικού τύπου, με «άρωμα» εκτροπής, οι οποίες εκπέμπονται από τη Ν.Δ. με ανοχή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ίσως πιστεύουν ότι έτσι σταματούν τις «δεξιές» διαρροές τους προς τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.

Όμως η κατρακύλα σε μια κακοφορμισμένη φασιστική ατζέντα πριμοδοτεί τους εχθρούς της δημοκρατίας. Από μια ιμιτασιόν και πολιτικά ακυρωμένη ακροδεξιά, πολλοί θα προτιμήσουν μια... αυθεντική. Δεν το βλέπουν;

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «6 Μέρες» το Σάββατο 8.12.2012