«Μας πάτησαν στο λαιμό!»

του Γιώργου Δελαστίκ

Τα είπε όλα με δύο μόνο φράσεις ο υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης, αποκαλύπτοντας τον επαίσχυντο και ατιμωτικό τρόπο με τον οποίο διοικείται η υπό ευρωγερμανική κατοχή σημερινή Ελλάδα.

«Οι δανειστές μας πάτησαν στο λαιμό» ήταν η μία φράση. «Δεν έγραψα εγώ αυτό που υπέγραψα» ήταν η δεύτερη, αναφερόμενη σε νομοθετική ρύθμιση θέματος του υπουργείου του.

Η πιο αυθεντική μαρτυρία εκ των ένδον για τον χαρακτήρα της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη – των νέων «Τσολάκογλου» που εκτελούν τυφλά τις εντολές των υπαλλήλων των ξένων επικυρίαρχων.

«Θύμωσε» λέει ο Σαμαράς, ο οποίος έχει μετατραπεί σε θλιβερό αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο κλόουν της πολιτικής. Πήρε τηλέφωνο τον κατάπτυστο πλέον Κουβέλη και του επεσήμανε ότι «δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί πλέον επί μακρόν αυτή την κατάσταση» και του ζήτησε να...
«βάλει χέρι» στον υπουργό που προέρχεται από τη ΔΗΜΑΡ και ο οποίος αποφάσισε να ανοίξει το στόμα του. «Είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιζόμαστε εργαζόμενους σε βάρος των οποίων ασέλγησαν εκείνοι που επέβαλαν τα μέτρα» ομολόγησε, αναφερόμενος στον εαυτό του από τη μια πλευρά και στην κυβέρνηση Σαμαρά και την τρόικα από την άλλη. Τώρα βέβαια πώς γίνεται να διακηρύσσει κανείς αυτές τις θέσεις και ταυτόχρονα να συμμετέχει ένθερμα στην κυβέρνηση αυτών που ασελγούν επί των εργαζομένων, αυτό μόνο η πολιτική ψυχή της «Αριστεράς της προσκολλήσεως» που ενσαρκώνει η ΔΗΜΑΡ μπορεί να το πετυχαίνει. Η ΔΗΜΑΡ που προετοιμάζεται να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια για να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη φάση, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι υπέρτατο πολιτικό δόγμα της είναι το …«η ΔΗΜΑΡ παραμένει πάντα στην κυβέρνηση, απλώς εναλλάσσονται τα άλλα κόμματα»!

Όλοι οι Έλληνες ξέρουν βεβαίως ότι αυτό το πολιτικά πρόστυχο κυβερνητικό συνονθύλευμα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να ακολουθήσει υποτυπωδώς φιλολαϊκή πολιτική. Τώρα πια η πλειοψηφία του λαού δεν περιμένει σωτηρία από το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Παράλληλα, αποδυναμώνεται με ταχείς ρυθμούς η αρχικά ένθερμη λαϊκή στήριξη προς το ευρώ, η οποία πιθανότατα θα καταστεί μειοψηφική τον ερχόμενο χρόνο, όταν θα τεθεί σε εφαρμογή το νέο πακέτο μέτρων που ψήφισαν Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης – οι πολιτικοί δωσίλογοι της ευρωδουλοφροσύνης και του μεγάλου εγχώριου κεφαλαίου. Ήδη η επίθεση των μικροομολογιούχων κατά του θωρακισμένου αυτοκινήτου του Βενιζέλου, ο προπηλακισμός και το λούσιμο με καφέ του Γερμανού προξένου στη Θεσσαλονίκη που ο προσωπικός απεσταλμένος της Μέρκελ στη χώρα μας Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ χαρακτήρισε ως περιστατικό «υποκινούμενο από πολιτικές δυνάμεις», η δήλωση στη Βουλή του Στάθη Παναγούλη ότι οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης θα πρέπει «να εύχονται να δικαστούν από ειδικό δικαστήριο και να μην έχουν την τύχη του αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη» αποτελούν προμηνύματα της εποχής που έρχεται εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που υλοποιεί η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.

Το κλίμα αυτό άλλωστε των οξύτατων κοινωνικών συγκρούσεων που έρχονται και που καθόλου βέβαιο δεν είναι ότι θα εξελιχθούν με ειρηνικό τρόπο, επεκτείνεται σταδιακά σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη. Ο αντιγερμανισμός σαρώνει βίαια την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, ενώ στη Γαλλία μετά βίας συγκαλύπτονται τα αντιγερμανικά αισθήματα. «Η βία δεν είναι μέσο αντιπαράθεσης» δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μετά από συνάντηση που είχε με τον Γάλλο πρωθυπουργό Ζαν-Μαρκ Ερό, αναφερόμενη στο επεισόδιο εναντίον του γερμανού προξένου Βόλφγκανγκ Χέλσερ-Όμπερμαγερ. Η Μέρκελ δεν είναι αφελής. Γνωρίζει άριστα ότι αιτία των ραγδαία αυξανόμενων αντιγερμανικών αισθημάτων μεταξύ των Ευρωπαίων και η εμφάνιση σποραδικών αντιγερμανικών πράξεων είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκεί το Βερολίνο αξιοποιώντας την οικονομική κρίση για να εμβαθύνει με πολύ πιο γρήγορους και αποτελεσματικούς τρόπους τη γερμανική ηγεμονία σε ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο.

Δεν προτίθεται φυσικά η καγκελάριος να αλλάξει πολιτική, καθώς αυτή συναντά την επιδοκιμασία τόσο της γερμανικής αστικής τάξης όσο και των μαζών του γερμανικού λαού, ο οποίος αισθάνεται ότι ξαναγίνεται «περιούσιος λαός» όχι μέσω της βελτίωσης της δικής του θέσης, αλλά λόγω της δραματικής υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Ταυτόχρονα, οι Γερμανοί πέφτουν θύματα του προπαγανδιστικού παραμυθιού που τους σερβίρει η δεξιά κυβέρνησή τους ότι δήθεν με τα λεφτά των φορολογούμενων Τευτόνων πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις των «τεμπέληδων» Ελλήνων, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιταλών…

Η ουσία είναι ότι τόσο η εσωτερική όσο και η διεθνής κατάσταση επιδεινώνονται ραγδαία. Σε ταξικό επίπεδο ο σύγχρονος καπιταλισμός γίνεται εξαιρετικά επιθετικός και παρασιτικός, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε δούλους χωρίς δικαιώματα. Σε διεθνές επίπεδο η Γερμανία απαιτεί να μετατρέψει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες σε επαρχίες του Τέταρτου Ράιχ. Μας περιμένουν πολύ μεγάλες συγκρούσεις κοσμοϊστορικών διαστάσεων.