Ο δρόμοι περιμένουν- Ή θα παλέψουμε ή θα χαθούμε

του Γιώργου Σαρρή

Δυό μέρες μόνο μετά τα περήφανα διαγγέλματα για το γιορτασμό του ΟΧΙ, η κυβέρνηση Σαμαρά λεει το μεγάλο ΝΑΙ!

Το ναι στη σφαγή και την εξαθλίωση του λαού.

Το ναι στην υποταγή στις εντολές των ΕΕ-ΔΝΤ.

Το ναι στο ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας, λες και την εφεραν από το σπίτι τους.

Το ναί στην κατάργηση όλων όσων κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα τόσες δεκαετίες.

Το ναί που υποσχόντουσαν πως θα ήταν όχι...

Το ναι στην πραγματική χρεοκοπία του λαού, των ανθρώπων που ζούν και δουλεύουν σ' αυτό τον τόπο.

Η απάντηση μας πρέπει να είναι συντριπτική. Έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να υπηρετήσουν τα μονοπώλια, τους υπερπλούσιους και τους οργανισμούς που τους στηρίζουν. Ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τη ζωή μας και για το μέλλον των παιδιών μας.

Κορόιδεψαν το λαό με τον πιο αποκρουστικό και άτιμο τρόπο. Είπαν, προ της κάλπης που τους απειλούσε, πως τα χειρότερα πέρασαν και πως τώρα "άλλαξε το κλίμα" και μόνο ...
βελτιώσεις θα ΄έπρεπε να περιμένει ο λαός! Αντί γι αυτό φέρνουν στη Βουλή το πιο άθλιο και δολοφονικό πακέτο μέτρων λιτότητας και αποδόμησης της Δημοκρατίας που έχει έρθει ποτέ στην Ελληνική Βουλή για ψήφιση. Και την ίδια στιγμή, ετοιμάζονται για τα επόμενα...

Από σήμερα κιόλας, μιλώντας με όποιον μπορούμε, τηλεφωνώντας στο σωματείο μας και στις επιτροπές αγώνα της περιοχής μας, κινητοποιώντας συγγενείς γνωστούς και φίλους, ας προετοιμάσουμε την πιο δυναμική, την πιο ηχηρή και πραγματικά ουσιαστική απάντηση που δώσαμε ως τώρα. Οργανωμένα, με κάθε τρόπο, στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, με πίστη στις δυνάμεις μας, ας τους δείξουμε επιτέλους ότι πρωταγωνιστές της δικής μας ζωής είμαστε εμείς και κανένας άλλος.

Ας μην επιτρέψουμε άλλο στο φόβο να μας κόβει το δρόμο. Έτσι κι αλλιώς τα μέτρα και τα σχέδια εξόντωσης που τα λένε "σχέδια σωτηρίας" δεν θα 'χουν τελειωμό αν δε σταθούμε αποφασιστικά όρθιοι απέναντί τους.

Μόνο αν νοιώσουν τη δύναμή μας θα σταματήσουν. Μόνο αν δουν το λαό  αποφασισμένο να σηκώνει τα δικά του τείχη θα κάνουν πίσω. Τους φοβισμένους, τους αδύναμους και τους υποταγμένους δεν τους σέβεται κανείς!

Θα μας ζαλίσουν πάλι με "το καλό της πατρίδας", μας χόρτασαν τόσο καιρό με σημαίες και "πατρίδες". Η πατρίδα του καθενός όμως δεν είναι κάποια θολή και ακαθόριστη ιδέα. Πατρίδα μας είναι πρώτα απ΄ όλα η ίδια μας η ζωή και η ζωή των παιδιών μας. Αν δε φανούμε άξιοι να παλέψουμε τώρα γι αυτά, για καμιά πατρίδα δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε!

Το τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης, ας είναι το τέλος κάθε διαπραγμάτευσης μαζί τους. Μ' αυτούς που μπαίνουν στο σπίτι σου κι αρπάζουν τη ζωή και το μέλλον σου, το αύριο το δικό σου και των παιδιών σου δε διαπραγματεύεσαι. Πολεμάς!

Καιρός λοιπόν για το δικό μας ΟΧΙ. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε εργοστάσιο και μαγαζί, σε κάθε στέκι ας σταματήσει κάθε άλλη συζήτηση κι ας μπεί δυναμικά το ζήτημα του τι θα κάνουμε τώρα, εμείς για τη ζωή μας.

Η ζωή δεν περιμένει, ούτε έχει κενά.  Ας αποφασίσουμε λοιπόν, κοιτώντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Η θα παλέψουμε ή θα χαθούμε.