Τι είναι ραγιαδισμός σήμερα;

του Σταύρου Κατσούλη

Όλοι μας έχουμε ακούσει στο σχολείο την λέξη "ραγιάς", όταν μαθαίναμε για την Οθωμανική Σκλαβιά. Αυτά για εμάς τους παλαιότερους βέβαια, γιατί ξέρω τι γίνεται στα σχολεία σήμερα. Ραγιάς όπως ξέρουμε, ήταν ο κάθε μη μουσουλμάνος, ο Έλληνας σκλάβος της Οθωμανικής κατοχής. Αυτός έγινε ραγιάς κάτω από τον τρομακτική απειλή του σπαθιού. Οι σημερινοί ραγιάδες, δεν είναι έτσι όμως. Σήμερα έχουμε μια νέα εκδοχή του ραγιαδισμού. Αυτή η εκδοχή έχει κάποιες διαφορές με την κλασσική έννοια. Ο ραγιαδισμός σήμερα δεν επιβάλλεται με την ωμή βία όπως παλαιά. Σήμερα ο ραγιαδισμός είναι αποτέλεσμα ψυχολογικών αιτιών, ψυχολογικής βίας αν θέλετε και ο ραγιάς, έχει αποφασίσει μόνος του κάτω από αυτήν την πίεση, ότι θα είναι ραγιάς.

Ο ραγιάς σήμερα, είναι αυτός που ντρέπεται που είναι Έλληνας. Είναι αυτός, που είδε τα γυαλιστερά μπιχλιμπίδια της Δύσης και πείστηκε ότι αυτά είναι ανώτερα της παράδοσης και του πολιτισμού μας. Είναι αυτός, που αν βρισκόταν στο εξωτερικό,  που θα προτιμούσε λόγω ντροπής να μην αναφέρει ότι είναι Έλληνας. Είναι αυτός, που αν αναγκαστεί να πει ότι είναι Έλληνας,....

θα προσπαθήσει να συμπληρώσει με λόγια και με πράξεις, ότι δεν είναι "σαν τους άλλους" Έλληνες. Αυτός, θα προσπαθήσει να κρύψει την ταυτότητά του, και προσπαθεί να πείσει, ότι είναι "δυτικός" και μόνο εξ αίματος Έλληνας. Ραγιάδες πολλές φορές, είναι αυτοί που μεταξύ τους ακόμα και όταν δεν χρειάζεται, μιλούν σε γλώσσα άλλη, γλώσσα εκτός της Ελληνικής. Ο ραγιάς, αν είναι Χριστιανός και στο εξωτερικό, θα κρύψει ότι την Κυριακή θα βρίσκεται σε κάποια "οπισθοδρομική" Ορθόδοξη Εκκλησία. Και τέλος, ο ραγιάς αν δεν πιστεύει, θα ντραπεί να παρουσιάσει και να αποκαλύψει την σοφία των προγόνων μας, και θα υποκριθεί ότι οι "δυτικές" ιδέες που του παρουσιάζονται κάθε τόσο, είναι αυτούσιες και αυτόχθονες των "δυτικών".  Είναι αυτός που με πάθος θα παπαγαλίσει ρητά και γραπτά "δυτικών" αλλά δεν θα τολμούσε ποτέ να αναφέρει κάποια σοφά λόγια από το πρωτότυπο...

Ο σημερινός ραγιαδισμός, είναι συνήθως ανάλογος με τον πλούτο που διαθέτει κανείς. Και είναι και συνήθως ανάλογος με την θέση στην κοινωνία που έχει κανείς. Όσο πιο πολλά λεφτά και οικονομική ευκολία έχει κανείς, ή όσο πιο ψηλά βρίσκεται στην κοινωνία, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες, να έχει γαλουχηθεί ως ραγιάς. Και αυτό γιατί πολύ απλά, οι πηγές του ραγιαδιστικού επηρεασμού, συγκεντρώνονται πολύ περισσότερο σε αυτούς τους χώρους. Η δυτική "παιδεία" ειδικά και πολύ σημαντικά στα αρχικά στάδια, είναι διαθέσιμη κυρίως σε αυτούς που έχουν χρήματα. Γιατί όπως ξέρουμε, η δυτική παιδεία έχει κόστος. Αντίθετα, η Ελληνική Σοφία, διατίθεται σε όλους όσους την θέλουν, χωρίς χρηματικό τίμημα. Αυτοί όμως, θεωρούν ότι "ότι πληρώσεις παίρνεις"...

Ο ραγιάς λοιπόν, δεν γεννιέται, ο ραγιάς γίνεται. Η "ραγιαδοποίηση" αρχίζει από το σπίτι. Οι πράξεις και τα λεγόμενα των γονιών, των φίλων και των συγγενών, γεννούν ένα αίσθημα ντροπής και αποφυγής προς οτιδήποτε Ελληνικό. Ο ραγιάς, μαθαίνει από μικρός, ότι ο Έλληνας σήμερα "βρωμάει". Και γι αυτό, αποφασίζει πολύ μικρός, ότι το Ελληνικό στοιχείο που έχει μέσα του, είναι κάτι που πρέπει να εξοντώσει, κάτι που αν δεν μπορεί να το εξοντώσει τότε πρέπει να κρύψει, να το θάψει. Και η μετατροπή του Έλληνα σε ραγιά συνεχίζεται με τις διάφορες συναναστροφές, και "παιδεία". Αυτοί που είναι ήδη ραγιάδες, του διδάσκουν πράγματα, αποκρύπτοντας κάθε τι το ουσιαστικό που είναι Ελληνικό. Στην επαγγελματική τους ζωή, θα σπεύσουν να ασπασθούν τα "δυτικά ιδεώδη". Θα βάλουν την "εργασία" πάνω από όλες τις άλλες εκφράσεις της ζωής. Και θα χρησιμοποιήσουν όλες τις "τεχνικές", για να εφαρμόσουν αυτά τα ιδεώδη, χάνοντας την ουσία και σκοπό της ζωής.

Ο ραγιάς, νοιώθει ένα μεγάλο κενό γιατί νοσταλγεί με μεγάλη λύπη την περίφημη Αναγέννηση που του έχουν πει ότι ποτέ δεν είχε ο Έλληνας, μην ξέροντας, ότι η Αναγέννηση του Έλληνα προϋπήρξε των δυτικών κατά χίλια χρόνια τουλάχιστον. Ο λόγιος ραγιάς, περνά γρήγορα στους Ευρωπαίους φιλόσοφους, μένοντας μόνο στιγμιαία τους Έλληνες. Έτσι και αλλιώς δεν θα έχει ποτέ το θάρρος να μιλήσει σε οποιονδήποτε αναφερόμενος σε Ελληνική Σοφία. Και γι αυτό, του είναι άχρηστη. Ο ραγιάς, θα μάθει και θα εφαρμόσει από καρδίας, τις ιδέες και πρακτικές των δυτικών.  Και τότε ο ραγιάς, θα νομίσει, ότι όλα αυτά που απολαμβάνει, είναι αποτέλεσμα όλων των άλλων, όλων εκτός από τους Έλληνες.

Μόλις ο ραγιαδισμός αποκρυσταλλωθεί, τότε ο ραγιάς προχωρά να ζήσει την ζωή του. Σε κάθε περίπτωση που καλείται να "βοηθήσει" την Πατρίδα του, γι αυτόν, ο στόχος είναι να γίνουν όλοι σαν και αυτόν. Να γίνουν όλοι οι Έλληνες ραγιάδες. Να ξεχάσουν ότι είναι Έλληνες, γιατί πολύ απλά το να είσαι Έλληνας, είναι ντροπή και δεν βοηθά σε τίποτα. Θα προσπαθήσει, να επιφέρει την πολυπόθητη του Αναγέννηση σήμερα, με την διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει γι αυτήν. Και για να υλοποιήσει όλα αυτά, θα συνεργαστεί με τους δυτικούς. Με πλήρη υποτέλεια, που έχει ως καύσιμο το βαθύ του αίσθημα κατωτερότητας, θα ακολουθήσει πιστά τις εντολές και συμβουλές αυτών που τόσο τον εμπνέουν.  

Βεβαίως, οι μέθοδοι και οι σκοποί του είναι τραγικοί. Και είναι τραγικοί γιατί ο "δυτικός", τον βλέπει ως ραγιά. Βλέπει την ντροπή του και βλέπει την συμβιβασμένη προσωπικότητα. Και γι αυτό, ο "δυτικός" θα τον εκμεταλλευτεί. Δεν θα του δώσει "Αναγέννηση", αλλά αντί αυτού, θα του δώσει την πολιτισμική του "Βαβέλ". Πως άλλωστε να του δώσει πραγματική αναγέννηση, αφού ακόμα και αυτός ο "δυτικός", αγνοεί την πιο σημαντική πηγή κάθε Αναγέννησης, που είναι η "ατόφια" Ελληνική σκέψη. Και ακόμα και να την έχει υπ όψιν του, δεν θα βοηθήσει, γιατί ο σκοπός του "δυτικού" δεν είναι να βοηθήσει. Είναι να εξαπλώσει τον έλεγχο του σε όποιον μπορεί και ποσο μάλλον σε αυτόν που εκλιπαρεί για αυτόν...

Κάποια στιγμή, ο σημερινός ραγιάς, θα εξελίξει την εθελοτυφλία του, σε πραγματική τύφλωση. Θα του είναι αδύνατον, να δει ότι αυτός που τόσο θαυμάζει, όχι μόνο δεν θέλει να τον βοηθήσει, αλλά θέλει να τον κάνει υποχείριό του. Και τότε, μόλις δηλαδή επέλθει η ολοκληρωτική του τύφλωση, ο ραγιάς θα προχωρήσει στο επόμενο στάδιο. Στο στάδιο της προδοσίας. Πεπεισμένος όπως είναι για τις "αγαθές προθέσεις" του αντικειμένου του θαυμασμού του, θα συνεχίσει την ψυχολογική κατρακύλα, και όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, θα γίνει και δωσίλογος. Θα ξεπουλήσει όλες τις αξίες του, υλικές, πνευματικές και ψυχικές, για να λάβει την  "βοήθεια" αυτού που θαυμάζει. Αν είναι μέρος του κράτους, τότε θα κάνει το ίδιο και με την ίδια την Πατρίδα μας. Στην λίστα των προτεραιοτήτων τους, οι επί μέρους ιδεολογίες που μπορεί να έχουν, δεν φτάνουν ούτε καν κοντά στην βαθειά ντροπή που έχουν για την Ελληνικότητά τους, και τον απόλυτο θαυμασμό για τους άλλους. Και γι αυτό, πάντα θα πράττουν με βάση τον ραγιαδισμό τους πρώτα και μετά με βάση τις ιδεολογίες τους.

Οι περισσότεροι πολιτικοί μας σήμερα, είναι τέτοιοι ραγιάδες. Ντρέπονται που είναι Έλληνες. Αγνοούν την Σοφία που έχουμε ως παράδοση. Αγνοούν τις παραδοσιακές αξίες μας. Και το αποτέλεσμα είναι στο τέλος η προδοσία. Γι αυτούς βέβαια, δεν είναι προδοσία. Είναι "Αναγέννηση". Άσχετα αν εξολοθρεύουν τον Λαό υποδουλώνουν το υπόλοιπο μέρος που θα επιβιώσει. Άσχετα αν ξεπουλάνε τα πάντα. Και άσχετα αν αυτό που κάνουν είναι προφανώς ανήθικο. Για αυτούς, είναι σωτηρία. Είναι "επιτέλους", η πολυπόθητη τους απαγκίστρωση από την σιχαμερή γι αυτούς "Ελληνικότητα".

Αντίθετα, ο Λαός βρίσκεται σε απόγνωση. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Δεν μπορεί να καταλάβει τι "σπρώχνει" τους δωσίλογους. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι τους κάνει να μιλάνε για τον σφαγιασμό του Έθνους σε ψυχρούς αριθμούς. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι τους κάνει να ξεπουλούν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές. Γιατί ο Λαός δεν είναι ραγιάς. Ο πολύς Λαός είναι απελπισμένος, είναι σε κατάσταση σόκ. Ένα μικρότερο μέρος του Λαού ξέρει ότι οι πολιτικοί μας είναι ραγιάδες. Αυτοί μάλιστα, θα ενωθούν με τα διάφορα τάγματα ασφαλείας, ακριβώς για να δείξουν ότι δεν είναι ραγιάδες. Αλλά δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν το αίσθημα αυτό, γιατί δεν τροφοδοτούν τις πράξεις τους με ουσιαστική γνώση.

Αλλά τι να κάνουμε εμείς για να μην γίνουμε ραγιάδες; Είναι προφανές. Πρέπει κάθε στιγμή, να αντιστρέφουμε τους λόγους που δημιουργούν τον ραγιά. Πρέπει να είμαστε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ και ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ που είμαστε Έλληνες! Να χαιρόμαστε που είμαστε Έλληνες! Πρέπει να βάλουμε σε κατώτερο επίπεδο στις προτεραιότητές μας τις ιδεολογίες. Πρέπει να μάθουμε και να διδάσκουμε στα παιδιά μας και τους συμπολίτες μας ότι καλό έχει να μας προσφέρει η πολιτιστική και πνευματική παράδοσή μας, συνεχώς και με πάθος. Να ξυπνήσουμε την ταυτότητά μας, όχι απλά ως αυτοσκοπό. Αλλά να καταλάβουμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε ανάξιοι, αλλά είμαστε εν δυνάμει ένα δυνατό φως για τον υπόλοιπο κόσμο. Να γίνουμε δηλαδή παράδειγμα στον κόσμο, πολύ περισσότερο από ότι παίρνουμε εμείς ως παράδειγμα τους άλλους. Γιατί χωρίς να στεκόμαστε στα πόδια μας με την αξιοπρέπεια που μας πρέπει, δεν μπορούμε να ωφεληθούμε ούτε και από ότι καλό θα μπορούσε να μας προσφέρει ο άλλος. Αν εμείς δεν έχουμε ψυχή, τότε καμιά άλλη ψυχή δεν θα μας βοηθήσει. Και αν εμείς δεν στηρίζουμε την Πατρίδα, τότε δεν μας αρμόζει και καμιά άλλη "πατρίδα".

από το Ε.Πα.Μ. Νοτίου Τομέα