Οι Τζόκερ της Τροϊκανίας

του Θ. Καρτερού

Έτσι πάει: Πριν από τα μέτρα κατέφτασε ο τρόμος. Εγκαταστάθηκε στη χώρα, διατρέχει την καθημερινότητά μας, ρίχνει τη σκιά του σε κάθε σπίτι, βασανίζει νέους και ηλικιωμένους, θαμπώνει κάθε προοπτική για το αύριο. Αν το καλοσκεφτείτε, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα φυτοζωούν ήδη αγκαλιά με τη φτώχεια και την απόγνωση, ο τρόμος φτάνει πια στο σκληρό πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης –αυτόν της επιβίωσης. Το φάσμα του θανάτου –του θανάτου, μάλιστα- αγκαλιάζει ουκ ολίγους ηλικιωμένους, ανήμπορους, πάμπτωχους και χωρίς κανένα μέλλον ανθρώπους. Ο φετινός χειμώνας της Τροϊκανίας, πρώην Ελλάδας, προετοιμάζει μεθοδικά μια ανθρωπιστική τραγωδία, πού Κύριος οίδε σε ποια Παταγονία θα ξεβράσει τη χώρα και την κοινωνία.

Όποιος μιλάει με τον κόσμο, έξω στους δρόμους, στα μαγαζιά, στις πλατείες, θα το έχει συνειδητοποιήσει: Δεν τρομάζει τόσο η γενική αριθμητική των μέτρων –μια , δυο, τρεις φορές, τα συνηθίσαμε αυτά. Ούτε η ψυχρή εγκληματικότητα των διαφόρων Τόμσεν –τους μάθαμε κι αυτούς απέξω κι ανακατωτά και καταλάβαμε ότι δεκάρα δεν δίνουν για μας. Ούτε και η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή –αυτό έχει πια καταντήσει το ανέκδοτο του κάθε ανήσυχου ταξιτζή. Αυτό που πιο πολύ τρομάζει είναι οι δικοί μας, οι άνθρωποι που ανέλαβαν να σώσουν τη...
χώρα κι εμάς, τα κόμματα και οι πολιτικοί που ψηφίστηκαν και ανέλαβαν να μας προστατέψουν από την καταστροφή. Οι φύλακες παράγουν περισσότερο τρόμο απ’ ότι τα ξεφωνημένα τσιράκια των τοκογλύφων και οι υπηρέτες της νέας γερμανικής τάξης πραγμάτων.

Και παράγουν περισσότερο τρόμο γιατί από τη μια μεριά ακόμα χαμογελούν και καθησυχάζουν τους πολίτες –κάτι σαν τον απαίσιο Τζόκερ στον Μπάτμαν- και από την άλλη οργανώνουν συστηματικά τις επερχόμενες ανθρωποθυσίες. Από τη μια εμφανίζονται ως οι ευεργέτες και προστάτες της ρημαγμένης και έντρομης Τροϊκανίας και από την άλλη οργανώνουν τον πλήρη αφανισμό της. Από τη μια έχουν το κουράγιο και τον αμοραλισμό να παριστάνουν τους ευαίσθητους και να επικαλούνται διάφορες κόκκινες γραμμές και από την άλλη, πέντε πάνω, πέντε κάτω, διαπράττουν το παζάρι και τους λογαριασμούς της φρίκης. Πόσοι θα πληρώσουν, πόσα θα πληρώσουν, πόσοι θα ταπεινωθούν σε ουρές ανεργίας και συσσίτια, πόσοι θα ξεπαγιάσουν, πόσοι θα αυτοκτονήσουν, πόσοι τελικώς θα ζήσουν και πόσοι θα πεθάνουν.

Αν πιστεύει κανείς ακόμα ότι αδικούνται αυτοί οι Τζόκερ της Τροϊκανίας, όταν χαρακτηρίζονται άγγελοι θανάτου, ας ρίξει μια ματιά σε κάποια από τα μέτρα που ετοιμάζονται να πάρουν, και στο δημοσιονομικό τους όφελος, αν έχει κόλλημα με τους απάνθρωπους λογαριασμούς: Μαχαίρι στα επιδόματα των ανασφάλιστων ηλικιωμένων, με όφελος 26 εκατομμύρια ευρώ. Μαχαίρι στα οδοιπορικά των νεφροπαθών με όφελος 82 εκατομμύρια ευρώ. Μαχαίρι στα εποχικά επιδόματα ανεργίας , με όφελος 50 εκατομμύρια ευρώ. Μαχαίρι σε ότι απέμεινε από τα δώρα διακοπών και εορτών δημοσίων υπαλλήλων και χαμηλοσυνταξιούχων, με όφελος κάτι ψιλά. Κι αν σε όλα αυτά συνυπολογιστούν οι φόροι, τα χαράτσια, οι νέες τιμές στο πετρέλαιο θέρμανσης, και όλο το αίσχος της επέλασης κατά των αδύναμων, καταλαβαίνει κανείς πού πάμε. Πόσα θύματα θα προκαλέσει αυτή η μάχαιρα δεν έχει βέβαια υπολογιστεί από τους αρμοδίους, ίσως θα ήταν όμως ορθόν από οικονομικής απόψεως και να υπολογιστεί και να σημειωθεί κάτω από τους λογαριασμούς για κάθε μέτρο: Προβλεπόμενοι νεκροί, τόσοι.

Τι πρέπει να γίνει και τι θα γίνει είναι ολοφάνερο –κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Κι ο φόβος γι’ αυτό που θα γίνει είναι πιθανότατα που κινεί –εκτός αν είναι εντελώς ηλίθιοι- όσους ανακατεύουν τη Βέρμαχτ των μνημονίων, τα SS του Κασιδιάρη, και το πρωτοφανές κύμα βίας που εκλύεται καθημερινά από τις κορυφές της εξουσίας, με την αντίσταση στη σύνθλιψη των ανθρώπων, της δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της χώρας. Ε, δεν χρειάζεται πια να είσαι αριστερός, ούτε καν ιδιαίτερα ανοιχτομάτης –απλώς αρκεί να μην είσαι Κασιμάτης- για να ξεχωρίζεις τη βία από την αντίσταση στη βία. Και το νόμιμο από το ηθικό…

από την «Αυγή»