Ο αποχαιρετισμός του Νάιτζελ Φάρατζ στην ΕΕ (βίντεο)

Της Αθανασίας Πέτσα

Μετά την ψήφιση στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο της συμφωνίας για την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ, ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο Βρετανός πολιτικός που αγωνίστηκε χρόνια για το BREXIT, έκανε μια πανηγυρική τοποθέτηση, αποχαιρετώντας για πάντα την ΕΕ, την έδρα του στο κοινοβούλιο και τους πρώην συναδέλφους του.

Η τελευταία αυτή ομιλία του Ν. Φάρατζ αξίζει να ακουστεί και να διαβαστεί από όλους, κυρίως όμως από όσους υπερασπίζονται την παραμονή των χωρών σε αυτό το απολυταρχικό μόρφωμα. Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι η ομιλία του Φάρατζ διακόπηκε από την πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου, που του έκλεισε το μικρόφωνο, μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος και οι υπόλοιποι Βρετανοί βουλευτές είπαν αντίο κουνώντας σημαιάκια της χώρας τους! Απόδειξη της αυτοκρατορικής φύσης της ΕΕ, που όχι μόνο δεν αναγνωρίζει ανεξάρτητα κράτη στο εσωτερικό της, αλλά τρέμει και στην παραμικρή νύξη ύπαρξής τους, αφού αποτελούν τον κύριο εχθρό της!

Παρακάτω, το κείμενο της ομιλίας του Νάιτζελ Φάρατζ και το βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους.

Ν. Φάρατζ: Αυτό ήταν λοιπόν, η τελευταία συζήτηση, στο τέλος του δρόμου. Ένα πολιτικό πείραμα 47 ετών, με το οποίο οι Βρετανοί δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένοι. Η μητέρα και ο πατέρας μου συμφώνησαν για μια κοινή αγορά. Όχι για πολιτική ένωση, όχι για κοινές σημαίες, ύμνους, προέδρους, και τώρα θέλετε μέχρι και δικό σας στρατό!

Για μένα, ήταν 27 χρόνια εκστρατείας και 20 χρόνια, εδώ, σ’ αυτό το κοινοβούλιο. Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος με τη συμφωνία που ψηφίσαμε απόψε. Αλλά, ο Μπόρις ήταν πολύ τολμηρός τους τελευταίους μήνες και, κ. Βαν ντερ Λέιν, το ξεκαθάρισε, μας υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρχουν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού. Και, σ’ αυτή τη βάση, του εύχομαι κάθε επιτυχία, στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων. Ειλικρινά.

Αλλά, το πιο σημαντικό είναι αυτό: Αυτό που θα γίνει στις 11:00 μ.μ. την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020 είναι το σημείο χωρίς επιστροφή. Όταν θα φύγουμε, δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουμε και όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Φεύγουμε. Θα έχουμε φύγει. Και αυτό είναι το αποκορύφωμα των πολιτικών μου φιλοδοξιών.

Ήρθα εδώ, όπως είπα και πριν, όλοι το βρήκατε αυτό πολύ αστείο, αλλά σταματήσατε να γελάτε το 2016. Η άποψή μου όμως για την Ευρώπη άλλαξε απ’ όταν μπήκα. Το 2005 είδα το Σύνταγμα που γράφτηκε από τον Ζισκάρ και άλλους. Είδα να το απορρίπτουν οι Γάλλοι με δημοψήφισμα. Είδα να το απορρίπτουν οι Ολλανδοί με δημοψήφισμα. Και είδα εσάς, σ’ αυτούς τους θεσμούς, να τους αγνοείτε. Να το επαναφέρετε ως Συνθήκη της Λισαβόνας και να κομπάζετε που μπορέσατε να το περάσετε χωρίς δημοψηφίσματα. Οι Ιρλανδοί ψήφισαν και είπαν όχι και τους αναγκάσατε να ξαναψηφίσουν. Είστε πολύ καλοί στο να βάζετε τον κόσμο να ξαναψηφίζει, αλλά εμείς αποδείξαμε ότι ο Βρετανικός λαός είναι πολύ μεγάλος για να τον εκφοβίσετε, ευτυχώς. Έτσι έγινα αντίπαλος του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Θέλω το Brexit να γίνει το έναυσμα μιας συζήτησης στην Ευρώπη: τι θέλουμε από την Ευρώπη; Αν θέλουμε εμπόριο, φιλία, συνεργασία, αμοιβαιότητα, δεν χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν χρειαζόμαστε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν χρειαζόμαστε όλους αυτούς τους θεσμούς και όλη αυτή την εξουσία. Και σας το ορκίζομαι, και το UKIP και το κόμμα BREXIT αγαπάμε την Ευρώπη, αλλά μισούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τόσο απλό.

Ελπίζω, λοιπόν, αυτή να είναι η αρχή του τέλους γι’ αυτό το εγχείρημα. Είναι ένα κακό εγχείρημα. Δεν είναι απλώς μη δημοκρατικό, είναι αντι-δημοκρατικό. Και αυτό μπαίνει στην πρώτη γραμμή. Δίνει σε ανθρώπους εξουσία, χωρίς καταλογισμό ευθυνών. Άνθρωποι που δεν μπορούν να καταστούν υπόλογοι από το εκλογικό σώμα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη δομή.

Μια ιστορική μάχη εκτυλίσσεται στη Δύση, στην Ευρώπη, την Αμερική και αλλού. Είναι η παγκοσμιοποίηση εναντίον του λαϊκισμού. Και μπορεί εσείς να απεχθάνεστε τον λαϊκισμό, αλλά θα σας πω κάτι αστείο: γίνεται πολύ λαοφιλής! Και έχει πολλά πλεονεκτήματα! Όχι άλλες οικονομικές εισφορές! Όχι άλλο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Όχι άλλες κοινές αλιευτικές πολιτικές! Όχι άλλη υποτιμητική αντιμετώπιση! Όχι άλλος εκφοβισμός! Όχι άλλο Γκυ Βερχόφσταντ! Γιατί να μη μας αρέσει;

Ξέρουμε ότι θα σας λείψουμε. Ξέρω ότι θέλετε να απαγορεύσετε τις εθνικές μας σημαίες, αλλά θα τις σηκώσουμε για αντίο και ελπίζουμε στο μέλλον να συνεργαστούμε μαζί σας, ως κυρίαρχο… [κλείσιμο μικροφώνου]

Πρόεδρος: Αν παραβιάζετε τους κανόνες, κόβεστε. Παρακαλώ, αποσύρετε τις σημαίες.
Φάρατζ: Αυτό ήταν! Τελείωσε! Τέλος!
Αυτό ήταν! Τελείωσε! Τέλος! Επί 3,5 χρόνια ένα κράτος προπύργιο του καπιταλισμού, που δεν διαθέτει καν Σύνταγμα που να κατοχυρώνει τη λαϊκή κυριαρχία, παρέμεινε προσηλωμένο στην υλοποίηση της απόφασης του δημοψηφίσματος για έξοδο από την ΕΕ και την έφερε εις πέρας. Παρά τις ατελείωτες διαπραγματεύσεις, παρά τις παλινωδίες, παρά τις προσπάθειες για συμφωνίες που θα έφερναν ένα BREXIT χωρίς… EXIT, η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας είναι πλέον γεγονός.

Αποτέλεσμα της πίεσης και του αγώνα κυρίως της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας, που δεν έπαψαν να υπερασπίζονται την επιλογή τους και να κάνουν αδιανόητη κάθε σκέψη για πιθανότητα ανατροπής του δημοψηφίσματος.
Οι Βρετανοί ευρωβουλευτές αποχαιρέτησαν πανηγυρίζοντας την Ευρωβουλή, την έδρα τους, τον παχυλό μισθό και τα προνόμια που τη συνοδεύουν. Πανηγυρίζοντας! Και, δυστυχώς, για εμάς αυτό είναι το αδιανόητο…

Η Αθανασία Πέτσα είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr