Επισημάνσεις για την εκποίηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς & την «προστασία» της με τα «ΦΕΚ Τσακαλώτου»

Επισημάνσεις του Τομέα Παιδείας & Πολιτισμού
για την εκχώρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς

Οι δωσίλογες μνημονιακές κυβερνήσεις της κατεχόμενης Ελλάδας, αρχής γενομένης με τη ΝΔ και εν συνεχεία με τους Σύριζα-ΑΝΕΛ, εκχώρησαν χιλιάδες μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς στους δανειστές. Μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και Μουσεία παγκόσμιας εμβέλειας, που ορισμένα  προστατεύονται ακόμα και από την Unesco! Τώρα, εκ των υστέρων, η κυβέρνηση Σύριζα προσπαθεί να εξαπατήσει για άλλη μια φορά το λαό ότι δήθεν τα προστατεύει με νέες υπουργικές αποφάσεις. Οι αποφάσεις αυτές, γνωστές ως «ΦΕΚ Τσακαλώτου» (21/1/19), επιχειρούν να πείσουν ότι δήθεν «εξαιρούν» 2.330 μνημεία, τα οποία είχαν ήδη εκχωρήσει στο υπερταμείο με προγενέστερο ΦΕΚ του Ιουνίου 2018. Η όλη προσπάθεια της κυβέρνησης, σκοπό έχει, αφενός να προκαλέσει κλίμα εφησυχασμού στην κοινή γνώμη μέσω της γνωστής τακτικής της παραπλάνησης και της εξαπάτησης, και αφετέρου να συγκαλύψει την κατάφωρη συνταγματική εκτροπή!

Ειδικότερα, το 2016 η ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου), έγινε 100% θυγατρική του
Υπερταμείου (ΕΕΣΠ), στο οποίο μεταβιβάστηκε η κυριότητα και διαχείριση 72.000 ακινήτων του δημοσίου (ν. 4389/2016, αρ.196). Αυτά ανήκαν στο χαρτοφυλάκιο της ΕΤΑΔ, η οποία συστάθηκε τον Δεκέμβρη του 2011, επί κυβέρνησης ΝΔ, και απορρόφησε όλα τα ακίνητα, που μέσω αλλεπάλληλων συγχωνεύσεων διαχειριζόταν τότε η εταιρεία «Ελληνικά Τουριστικά ακίνητα ΑΕ». Από αυτά, 70.000 ήταν περιουσία της πρώην Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ) και 1.052 ανήκαν στο ΤΑΙΠΕΔ[1]. Σε αυτά περιλαμβάνονται σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία και χώροι τουριστικής αξιοποίησης, μεταξύ των οποίων οι αρχαιολογικοί χώροι της Ρόδου και της Κω, 36 ακίνητα στην Πλάκα, η Σπιναλόγκα, και πολλά άλλα, ακόμα και το ίδιο το κτήριο του Υπουργείου Πολιτισμού.

Τον Ιούνιο του 2018 με τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ο Υπ. Οικονομικών, Τσακαλώτος, (Υπ.αρ. 86 Απόφαση του ΚΥ.ΣΟΙ.Π, ΦΕΚ 2320/19-6-2018/ Τεύχος Β) εκχωρήθηκε στο Υπερταμείο για 99 χρόνια(!) η διαχείριση επιπλέον 2.330 περιουσιακών ακινήτων του Υπ. Πολιτισμού από όλη την ελληνική επικράτεια. Περιέχονταν στα 10.119 ακίνητα του δημοσίου, των οποίων τη διαχείριση μεταβίβασε με κωδικούς του κτηματολογίου η κυβέρνηση Σύριζα στην ΕΤΑΔ. Με την αποκωδικοποίηση και ταυτοποίηση που έκανε το Υπ. Πολιτισμού, διαπιστώθηκε ότι περιλαμβάνονται σημαντικά και παγκόσμιας φήμης μνημεία (Λευκός Πύργος κ.α), αρχαιολογικοί χώροι (Κνωσός, Βεργίνα, Πέλλα κ.α.), μουσεία (Ηρακλείου, Χανίων κ.α.), διοικητικά κτήρια, ακόμα και αποθήκες με αρχαιολογικό υλικό.Το σύνολο αυτών των ακινήτων αποτελεί περιουσιακό στοιχείο και κληρονομιά του ελληνικού λαού και προστατεύονται συνταγματικά (αρ.24). Εξαιρούνται της συναλλαγής και εκποίησης, τόσο από τον μνημονιακό νόμο 4389/2016, όσο και από παλαιότερες νομοθεσίες (Ν. 3028/2002). Μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), αρκετούς Δήμους και συλλόγους της χώρας, η κυβέρνηση επιρρίπτει τις ευθύνες στη ΝΔ. Η ηγεσία του Υπ. Πολιτισμού δήλωσε άγνοια για την εκχώρηση της διαχείρισης των 2330 μνημείων στην ΕΤΑΔ το 2018, και, ισχυριζόμενη ότι η εκχώρησή τους οφείλεται σε λάθος(!), απαίτησε την εξαίρεση της εκχωρηθείσας  αρχαιολογικής περιουσίας. Το αίτημα αυτό είχε και ο ΣΕΑ που μαζί με δύο Δήμους κατέθεσε προσφυγή στο ΣτΕ, επισημαίνοντας τη συνταγματική εκτροπή. Και η δικαίωση επήλθε! Με δύο Υπουργικές Αποφάσεις (ΦΕΚ 55Β & 57Β/21-01-2019), ο Τσακαλώτος εξαιρεί αναδρομικά τις αρχαιότητες, που ακόμη και η μνημονιακή νομοθεσία (ν.4389/2016, αρ.196, παρ.4 και παρ.6) αναγνώριζε ως εξαιρούμενα ακίνητα!

Ωστόσο, η κυβέρνηση, όχι από λάθος, όπως ψευδώς ισχυρίζεται, αλλά εν γνώσει της, υπέκυψε στις πιέσεις των δανειστών και συμφώνησε να συμπεριλάβει μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους στον κατάλογο των μεταβιβαζόμενων ακινήτων του Δημοσίου προς την ΕΤΑΔ και το Υπερταμείο, μόνο και μόνο για να κλείσει την αξιολόγηση. Η εν λόγω μεταβίβαση αφορούσε ένα από τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης, όπως το ίδιο το Υπ. Οικονομικών με ανακοίνωσή του έχει παραδεχτεί! Το εντυπωσιακό είναι με πόση ευκολία ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών να εκχωρήσει μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς που προστατεύονται συνταγματικά και είναι εκτός κάθε συναλλαγής!

Εφόσον, όμως, η πολιτισμική μας κληρονομιά είναι κατοχυρωμένη, τόσο συνταγματικά, όσο και νομικά, γιατί θα πρέπει να προστατευτεί εκ νέου με απλές Υπ. Αποφάσεις; Αυτές οι Υπ. Αποφάσεις «εξαίρεσης» παρέχουν ουσιαστική προστασία από τις αρπακτικές διαθέσεις του Υπερταμείου; Έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα και νομική ισχύ;

Η απάντηση έρχεται από το ίδιο το Υπερταμείο. Στην παρέμβασή του στο ΣτΕ, υπέρ του πρωθυπουργού και του Υπ. Οικονομικών και κατά του ΣΕΑ και των Δήμων, χαρακτηρίζει την προσφυγή «προδήλως απορριπτέα, ως απαράδεκτη, αόριστη νόμω και ουσία αβάσιμη και πάντως αναπόδεικτη». Σε Δελτίο Τύπου που εξέδωσε στις 16-01-2019, (λίγες μέρες πριν τα ΦΕΚ Τσακαλώτου), ισχυρίζεται ότι η παρέμβασή του ασκήθηκε κατόπιν αιτήματος του ΣτΕ, με σκοπό την αποκατάσταση της αλήθειας και ότι σε καμία περίπτωση δεν διεκδικεί την κυριότητα των εξαιρούμενων ακινήτων. Τονίζει μάλιστα ότι η διαδικασία επανεξέτασης είναι «σε εξέλιξη, σύμφωνα με όσα προβλέπονται από την υπουργική απόφαση», εννοώντας, προφανώς, τη δανειακή σύμβαση (ΦΕΚ 3220/19-6-2018, Ν.4549/2018). Ωστόσο, το Υπερταμείο, παρότι αποσαφηνίζει ότι δεν διεκδικεί την κυριότητα, δεν διευκρινίζει αν διεκδικεί τη διαχείριση των εξαιρούμενων μνημείων.

Τα ΦΕΚ Τσακαλώτου αποτελούν προσπάθεια εξαπάτησης και παραπλάνησης, διότι η μνημονιακή νομοθεσία ρητά ορίζει ότι απαιτείται απόφαση της ΕΤΑΔ (θυγατρική του υπερταμείου) προκειμένου να επιστραφεί στο ελληνικό δημόσιο περιουσία που έχει εκχωρηθεί (Ν.4389/2016, αρ.194, παρ.10). Το Υπερταμείο, δηλώνοντας ότι δεν ενδιαφέρεται για την κυριότητα των 2.330 αυτών μνημείων, έδωσε την έγκρισή του να μην ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης των μνημείων αυτών. Ουσιαστικά, λοιπόν, εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων της κοινής γνώμης και κυρίως της προσφυγής του ΣΕΑ και των δημάρχων στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), τα ΦΕΚ Τσακαλώτου, υλοποιώντας απόφαση των δανειστών, φρέναραν τη μεταβίβαση της κυριότητας στην ΕΤΑΔ. Αυτό εννοούν προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς! Πουθενά όμως τα ΦΕΚ Τσακαλώτου δεν ορίζουν ρητά ότι αφαιρείται από την ΕΤΑΔ και το δικαίωμα διαχείρισής τους, καθώς δεν παραπέμπουν στο Σύνταγμα, όπως θα ήταν αναμενόμενο.

Πρόκειται για κοροϊδία και εξαπάτηση, διότι ουσιαστική εξαίρεση σημαίνει ότι αφαιρείται ρητά και απερίφραστα από το Υπερταμείο και η κυριότητα και η διαχείριση του συνόλου της πολιτισμικής κληρονομιάς. Όμως, τα κυβερνητικά ΦΕΚ Τσακαλώτου, «εξαιρούν» μόνο ένα μέρος της εκχωρούμενης περιουσίας του Δημοσίου (δηλ. τα 2.330 μνημεία). Δεν θίγουν τα 72.000 ακίνητα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και άγνωστος αριθμός αταυτοποίητων μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, των οποίων η κατοχή και η διαχείριση μεταβιβάστηκε με το ν.4389/2016 στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), και δι’ αυτής στο υπερταμείο και τους δανειστές. Με τα ΦΕΚ Τσακαλώτου διαιρείται η πολιτισμική μας κληρονομιά σε εκχωρούμενη και μη εκχωρούμενη!

Σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 196 (του νόμου 4389/2016 για τη σύσταση του Υπερταμείου) ορίστηκε ότι η κυριότητα και νομή όλων των ακίνητων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία ανήκαν στο Ελληνικό Δημόσιο και τα διαχειριζόταν η ΕΤΑΔ, δηλαδή τα 72.000 ακίνητα, μεταβιβάζονται αυτομάτως στην ΕΤΑΔ χωρίς αντάλλαγμα και κατ’ επέκταση τα ακίνητα αυτά αποκτήθηκαν από το Υπερταμείο κατά κυριότητα. Η παρ. 5 του ίδιου άρθρου εξαιρεί τη μεταβίβαση της κυριότητας ακινήτων που προστατεύονται από νόμο (αιγιαλούς, περιοχές natura, αρχαιότητες, κλπ). Βάσει αυτού, σύμφωνα με νομικές ερμηνείες, θεωρείται ότι η κυριότητα παρέμεινε μεν στο Δημόσιο, αλλά η διαχείρισή τους εξακολούθησε να ασκείται από την ΕΤΑΔ για την πραγματοποίηση των σκοπών του Υπερταμείου. Κι εδώ ακριβώς οι νομικοί εντοπίζουν το πρόβλημα: στο ότι η διαχείριση δεν γίνεται υπέρ του Δημόσιου συμφέροντος, αλλά υπέρ των σκοπών των Δανειστών και του Υπερταμείου. Πρέπει λοιπόν να επεκταθεί η έρευνα των αρμόδιων Υπουργείων και στα ακίνητα αυτά (72.000), να εντοπιστούν τα εξαιρούμενα και προστατευόμενα δημόσια ακίνητα, να αφαιρεθεί η διαχείρισή τους από το Υπερταμείο και να αποδοθεί απευθείας σε αρμόδιους φορείς του Δημοσίου. Γι’ αυτό ο ΣΕΑ συνεχίζει τον αγώνα του, διεκδικώντας την εξαίρεση και των μνημείων που περιέχονται σε αυτά τα 72.000 ακίνητα. Εξαίρεση, όμως, σημαίνει ονομαστική καταγραφή με νέο νόμο κάθε ακίνητου του Υπ. Πολιτισμού που εκχωρήθηκε στο Υπερταμείο και ρητό ορισμό ότι εξαιρείται η κυριότητα και διαχείρισή τους. Η αοριστία της προαναφερόμενης παραγράφου 5, εφόσον δε προσδιορίζει ονομαστικά την ταυτότητα των ακινήτων που υποτίθεται ότι εξαιρεί, δεν διασφαλίζει τίποτα, ούτε την εξαίρεση της κυριότητας.

Όμως, ακόμα κι αν αυτό το αίτημα του ΣΕΑ ικανοποιηθεί, το πρόβλημα παραμένει. Διότι μπορεί να ανακύψει οποτεδήποτε στο μέλλον, για οποιοδήποτε δημόσιο ακίνητο ή μνημείο, εφόσον απαιτηθεί νέα μεταβίβαση δημόσιων ακινήτων από τους Δανειστές και η Κυβέρνηση σπεύσει να τους ικανοποιήσει, δηλ. κατόπιν πιέσεως των δανειστών να μεταβιβαστούν με νέα ρύθμιση στην ΕΤΑΔ επιπλέον ακίνητα του Δημοσίου που εξαιρούνται της μεταβίβασης.

Η πολιτισμική μας κληρονομιά όμως προστατεύεται συνολικά, και όχι κατά περίπτωση, τόσο με το Σύνταγμα (αρ. 24), όσο και με την προ των μνημονίων νομοθεσία (ν.3028/2002) από το να γίνει αντικείμενο εκποίησης και συναλλαγής. Συνεπώς, η «εξαίρεση» μέρους μόνο των πολιτισμικών μας θησαυρών που ορίζουν τα ΦΕΚ Τσακαλώτου -για να τα προστατεύσουν (δήθεν!) από τη συναλλαγή- καθώς και το ότι παραπέμπουν μόνο στη μνημονιακή νομοθεσία του 2016 και όχι στις συνταγματικές ρυθμίσεις και στην προ μνημονίων νομοθεσία, αποδεικνύει ότι δεν αναγνωρίζεται η συνταγματική προστασία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και η προ μνημονίων νομοθεσία!!! Γι’ αυτό το Υπερταμείο υποστηρίζει για το θέμα αυτό την ύπαρξη νομικής αοριστίας και κενού. Παράλληλα, το γεγονός ότι το ΣτΕ, μετά την προσφυγή του ΣΕΑ, υπέβαλλε ερώτημα στον κατηγορούμενο, το Υπερταμείο, δηλώνει πως αναγνωρίζει το έννομο δικαίωμα του τελευταίου επί των αρχαιοτήτων. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν στην πράξη την ακύρωση του Συντάγματος και της προ μνημονίων νομοθεσίας (ν. 3028/2002, άρθρο 966 Α.Κ. κ.α.) που εξαιρούσαν ρητά πάσης συναλλαγής και εκποίησης την πολιτιστική μας κληρονομιά στο σύνολό της.

Η παρέμβαση του υπερταμείου στο ΣτΕ αποδεικνύει, επίσης, ότι δεν διατίθεται να παραιτηθεί των έννομων, πλην αντισυνταγματικών, δικαιωμάτων που του παρέχει η επίσης αντισυνταγματική δανειακή σύμβαση του Ιουνίου! Το «έννομο» ενδιαφέρον του για την πολιτισμική περιουσία του ΥΠΠΟ βασίζεται στο άρθρο 109 της δανειακής Σύμβασης του Ιουνίου (Ν.4549/2018), βάσει του οποίου το ελληνικό κράτος παραιτήθηκε του δικαιώματος παρέμβασης επί της περιουσίας που εκχωρεί! Αντίθετα, το Υπερταμείο και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) αποκτούν υπερεξουσίες, καθώς τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα μονομερούς παρέμβασης. Στα ΦΕΚ Τσακαλώτου καμία αναφορά δεν γίνεται στο αρ. 109 της δανειακής σύμβασης του Ιουνίου. Κι αυτό γιατί ο ΕΜΣ είναι υπεράνω κάθε εθνικής νομοθεσίας. Επομένως και των Υπουργικών Αποφάσεων! Ποια η νομική ισχύς των υπουργικών αποφάσεων, όταν το υπεραταμείο και ο ΕΜΣ -λόγω της σύνδεσής του με Διεθνείς Συμβάσεις- έχουν αναχθεί υπεράνω κάθε εθνικής νομοθεσίας; Μόνο το Σύνταγμα υπερέχει του ΕΜΣ! Γι’ αυτό και η έκδοση των εν λόγω ΦΕΚ, -και μάλιστα μόλις μια μέρα πριν την οριζόμενη εκδίκαση της προσφυγής του ΣΕΑ, που για τον λόγο αυτό πήρε αναβολή- δεν αποτελεί παρά νομική υπεκφυγή, που επιδιώκει την παραπλάνηση της κοινής γνώμης και αποσκοπεί στην απόσυρση της προσφυγής του ΣΕΑ από το ΣτΕ! Επιδιώκει να συσκοτίσει την εξόφθαλμη συνταγματική εκτροπή που διαπράχθηκε και εδώ! Τόσο εξόφθαλμη, που ούτε το ΣτΕ μπορούσε να προσπεράσει αβρόχοις ποσί, όπως έκανε με τόσες άλλες!!!

Μια ενδεχόμενη δικαίωση της προσφυγής του ΣΕΑ από το ΣτΕ, θα προκαλούσε τεράστια νομικοπολιτικά προβλήματα στην κυβέρνηση και τους πάτρωνές της, ακυρώνοντας de jure το δεύτερο και τρίτο μνημόνιο, που πάνω τους στηρίζονται οι μνημονιακές δεσμεύσεις εκχώρησης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς (ν. 4389/2016 και 4549/2018).

Η αντισυνταγματική εκχώρηση πολιτισμικής περιουσίας του ελληνικού λαού πραγματοποιήθηκε με την έγκριση Πολιτειακών Οργάνων, της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τόσο αυτή, όσο και η εκχώρηση της εθνικής μας αυτοδιάθεσης και της ασυλίας της χώρας, έγινε στο όνομα ενός παράνομου χρέους, το οποίο στηρίχτηκε σε μια θεμελιακή συνταγματική εκτροπή. Η δανειακή σύμβαση του Ιουνίου, όπως και όλες οι άλλες συμβάσεις και τα μνημόνια, παραβιάζουν τόσο το Σύνταγμα, όσο και το Διεθνές Δίκαιο, καθώς στηρίζονται στη ψήφιση Σχεδίων! (βλ. μήνυση – έγκληση επί εσχάτη προδοσία που έχει καταθέσει κατά παντός υπευθύνου το Ε.ΠΑ.Μ. στον Άρειο Πάγο).

Η εκχώρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς στο Υπερταμείο εδράζεται στο αρ. 109 της δανειακής σύμβασης του Ιουνίου (ν.4549/2018) και στην παρ. 10 του αρ. 194 του Ν.4389/2016. Αν ΔΕΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΟΥΝ το άρθρο 109 της δανειακής σύμβασης (ν. 4549/2018), στην κατεύθυνση της προστασίας της Δημόσιας Περιουσίας και της εξαίρεσης της μεταβίβασης στο Υπερταμείο της κυριότητας και νομής των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και των πραγμάτων εκτός συναλλαγής, αν ΔΕΝ ΑΠΑΛΕΙΨΟΥΝ αντίστοιχα για τον ν. 4389/2016 την παραγρ. 10 του άρθρου 196, ΤΟΤΕ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ, με στόχο την εξοικείωση της κοινής γνώμης στην ιδέα εκχώρησης της πολιτισμικής περιουσίας του ελληνικού λαού. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για την de jure επαναφορά των εκχωρούμενων πολιτιστικών μας θησαυρών στους φυσικούς δικαιούχους του και την ουσιαστική προστασία τους από τις αρπακτικές διαθέσεις των δανειστών στο παρόν και στο μέλλον.

Αν ο κ. Τσακαλώτος, και όλο το πολιτικό σύστημα που ενέκρινε τη δανειακή σύμβαση, ενδιαφέρονται πραγματικά για την προστασία των πολιτιστικών μας θησαυρών, είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν. Αν έχουν το σθένος να αντιταχθούν στις απαιτήσεις των πατρώνων τους, ας τολμήσουν να δρομολογήσουν τις τροποποιήσεις αυτές άμεσα! Ειδάλλως, όσες υπουργικές αποφάσεις κι αν εκδώσουν, όσα νομοθετήματα ακόμη κι αν ψηφίσουν, είναι έπεα πτερόεντα, νομικώς ανίσχυρα και πρακτικώς ανεφάρμοστα.

Ο ΣΕΑ οφείλει να επιμείνει στην προσφυγή του, να μην παρασυρθεί από πολιτικούς και νομικούς ελιγμούς των δοσίλογων, δήθεν «αριστερών», που μας κυβερνούν. Αν ο ΣΕΑ πεισθεί ότι τα αιτήματα του δικαιώθηκαν και αποσύρει την προσφυγή του από το ΣτΕ, η συγκάλυψη της συνταγματικής εκτροπής γίνεται αθόρυβα κι ανώδυνα, αποδίδοντας μάλιστα πολιτικά μπόνους στην κυβέρνηση Σύριζα. Η τελευταία παρουσιάζεται άμεμπτη ευθυνών, καθώς γι’ αυτό που έχει διαπραχθεί ευθύνονται κάποιοι διοικητικοί υπάλληλοι που από λάθος(!) εκχώρησαν τις εξαιρούμενες από τον νόμο και το Σύνταγμα αρχαιότητες, και βεβαίως η «μακεδονομάχος» ΝΔ των Μητσοτάκη-Σαμαρά που χάρισε στην ΕΤΑΔ 72.000 ακίνητα. Αντίθετα, αν ο ΣΕΑ επιμείνει στην προσφυγή του, θέτει το ΣτΕ προ των ευθυνών του.

Το ΣτΕ έχει χρέος απέναντι στον ελληνικό λαό να αποκαλύψει τη συνταγματική εκτροπή στο σύνολό της, σε όλα τα επίπεδα που έχει αυτή συντελεστεί. Να αποδώσει ευθύνες σε όλο το πολιτικό και διοικητικό προσωπικό που, από το 2010 ως σήμερα, συμβάλλει στην ανατροπή της συνταγματικής τάξης και νομιμότητας, τόσα χρόνια τώρα!
Η προστασία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς δεν είναι, όμως, υπόθεση μόνο των δικαστών, των αρχαιολόγων, των ειδικών! Είναι υπόθεση όλου του ελληνικού λαού! Άλλωστε, αυτό είναι το νόημα του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος όταν επικαλείται τον «πατριωτισμό των Ελλήνων»!

Αθήνα, 2 Μαρτίου 2019

ΤΟΜΕΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.

Σημείωση:

[1] Τα 72.000 ακίνητα ήταν το χαρτοφυλάκιο της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, της πρώην Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ), που συγχωνεύθηκε με την εταιρεία Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ και μετονομάστηκε σε ΕΤΑΔ ΑΕ. Η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε. ιδρύθηκε το 1998 (Ν 2636/1998), αρχικά με την επωνυμία «Ανώνυμη Εταιρεία Αξιοποίησης Περιουσίας ΕΟΤ». Το 2000 (Ν.2837/2000), μετονομάστηκε σε «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Ανώνυμη Εταιρεία», για να μετονομαστεί στη συνέχεια, το 2004, (Ν. 3270/2004) σε «Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ) Ανώνυμη Εταιρεία». Το 2011 απορρόφησε την ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ Α.Ε. και μετονομάστηκε (άρ.47 του Ν. 3943/31.03.2011) σε «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ Α.Ε», ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους συγχωνεύτηκε δι’ απορρόφησης και με την ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (ΚΕΔ) Α.Ε., (Ν. 4002/2011 σε συνδυασμό με την υπ’ αρ. Δ6Α 1162069 ΕΞ 2011 ΚΥΑ -ΦΕΚ 2779/Β/ 2.12.2011), λαμβάνοντας πλέον την επωνυμία ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (ΕΤΑΔ) Α.Ε. Το 2015, (παρ.1 του άρ.24 Ν. 4321/2015, ΦΕΚ 626/Β/ 16-04-2015), η ΕΤΑΔ Α.Ε. απορρόφησε την εταιρεία με την επωνυμία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΕ». Το 2016, (Ν. 4389/2016), το σύνολο των μετοχών της ΕΤΑΔ ΑΕ μεταβιβάστηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ (ΕΕΣΠ) ΑΕ (Υπερταμείο). Από την 25.10.2016, η ΕΤΑΔ ΑΕ αποτελεί 100% θυγατρική της ΕΕΣΠ ΑΕ. Το μεγαλύτερο μέρος των 72.000 περίπου ακινήτων είναι αστικά ακίνητα, όπως για παράδειγμα ακίνητα που περιήλθαν στο Δημόσιο από αποποιήσεις κληρονομιών, συμπεριλαμβάνονταν όμως σε αυτά και κάποιοι αρχαιολογικοί χώροι. Η ΕΤΑΔ Α.Ε. διαχειρίζεται ένα χαρτοφυλάκιο ακινήτων το οποίο περιλαμβάνει 210 τουριστικά ακίνητα ανά την Ελλάδα, με σημαντική ποικιλία, όπως τα πρώην Ξενοδοχεία Ξενία, Μαρίνες, Κάμπινγκ, Γκολφ, Χιονοδρομικά Κέντρα, Μουσεία, Σπήλαια, Τουριστικά Περίπτερα, Ιαματικές Πηγές, αλλά και σημαντικού μεγέθους και προοπτικών εκτάσεις προς τουριστική αξιοποίηση, 8 Ολυμπιακά Ακίνητα, 70.000 περίπου τίτλους ακινήτων της ιδιωτικής περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου, (πρώην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου), καθώς και 1.052 ακίνητα που έχουν μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ (βλ. πληροφορίες από το site της ΕΤΑΔ, http://www.etasa.gr/page.aspx?itemID=SPG183, http://www.etasa.gr/page.aspx?itemID=SPG322)