Η δήλωση της περιουσίας μας στο κτηματολόγιο είναι η απόδειξη του βαθμού της εξαθλίωσης της Μεγαρικής κοινωνίας

Του Κώστα Αν. Δέδε

Μόνο ένας σκλάβος που «αγαπάει τις αλυσίδες του», δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι σε περίοδο όπου η πατρίδα μας βρίσκετε υπό «ΚΑΤΟΧΗ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ», δεν τρέχεις να δηλώσεις την περιουσία σου στον κατακτητή, γιατί έτσι δηλώνεις ξεκάθαρα ότι είσαι κατακτημένος και σίγουρα θα την χάσεις.

Έχω δημοσιεύσει (με βάση τις θέσεις και τις αναλύσεις του ΕΠΑΜ για το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας) πάνω από 50 άρθρα και στη συντριπτική τους πλειοψηφία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αναλύουν και τεκμηριώνουν το καθεστώς κατοχής. Με εκπλήσσει πάντα, η συμφωνία σας με τα γραφόμενά μου, την οποία φροντίζετε να μου υπενθυμίζετε, σε προσωπικό επίπεδο βέβαια. Δεν μπορώ λοιπόν να εξηγήσω γιατί αυτή η πρεμούρα των δηλώσεων στο κτηματολόγιο.

Τι μας έχει συμβεί, αγαπητοί συμπολίτες;

Τόσο πολύ έχει εξαθλιωθεί η κοινωνία των Μεγάρων που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι «η προστασία της ιδιοκτησίας είναι αυτό που πάντα ένωνε τους Μεγαρίτες» στα δύσκολα, επειδή είχαν σαφή αντίληψη ότι για να την προστατεύσουν θα πρέπει να «πιστοποιούν κάθε στιγμή ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος λαός»;

Μόλις τριάντα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία έμπρακτη δήλωση της κυριαρχίας του τόπου μας, με τα γεγονότα της υποβάθμισης του Βύζα, το 1979, όταν οι «δυνάμεις ασφαλείας»  υποτίμησαν τη συνοχή του Μεγαρικού λαού και τόλμησαν να αμφισβητήσουν εμπράκτως την ασυλία της κατοικίας του, «λόγω άσκησης της τοπικής του κυριαρχίας». Το γεγονός αυτό οδήγησε στην άμεση κινητοποίηση του λαού (μέσα σε λίγες ώρες), που εξανάγκασε τις δυνάμεις ασφαλείας να τραπούν εις άτακτο φυγή και να κηρυχθεί η πόλη σε στρατιωτικό νόμο!

Τι έγινε συμπολίτες; Τι άλλαξε από τότε;

- Μήπως το πρωτοπαλίκαρο της εξέγερσης του τότε, που πραγματικά τον έτρεμαν οι τότε δυνάμεις ασφαλείας, σήμερα εξαναγκάστηκε να μεταναστεύσει για να συντηρήσει την οικογένειά του;

- Μήπως οι αγρότες μετατράπηκαν σε «επιχειρηματίες» της συμβολαιακής γεωργίας του απαράδεκτου τραπεζικού συστήματος της χώρας μας;

- Μήπως οι οικοδόμοι μετατράπηκαν σε «εργολάβους» της αντιπαροχής, του leasing και της δεδομένης χρεοκοπίας των κόπων τους;

- Ή μήπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι έγιναν μισθωτοί σκλάβοι της δήθεν «αλλαγής» του δήθεν «σοσιαλιστικού κινήματος» και διάβρωσης της κοινωνίας, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ;

Στα ερωτήματα αυτά, το απόφθευγμα ενός μεγάλου άνδρα, δίνει την εξής απάντηση: «Ο σκλάβος που δεν έχει συνείδηση της σκλαβιάς του και δεν κάνει τίποτα για την απελευθέρωσή του, είναι πραγματικά ένας σκλάβος.Ο σκλάβος όμως που έχει συνείδηση της σκλαβιάς του και αγωνίζεται για την απελευθέρωσή του, δεν είναι πλέον σκλάβος, αλλά ελεύθερος άνθρωπος» (Βλαδίμηρος Λένιν).

Ο ραγιαδισμός, η εθελοδουλία και ο γραικυλισμός της Μεγαρικής κοινωνίας, είναι η πιο πιθανή εξήγηση στο γιατί τόσο πρόθημα ο σύγχρονος Μεγαρίτης τρέχει να δηλώσει στο κτηματολόγιο των κατοχικών δυνάμεων την περιουσία του,

- Δίχως να σκεφτεί ότι τα 35 Ευρώ του παραβόλου που του ζητούν τα έχει ήδη εκταμιεύσει το κράτος μας, επί πρωθυπουργού Σημίτη, αλλά τα «έφαγαν» οι τότε αετονύχηδες και τώρα στέλνουν το λογαριασμό.

 - Δίχως να σκεφτεί ότι μετά τις 14-06-2018 και την ψήφιση του τετάρτου μνημονίου, το κράτος μας έχει, επίσημα πλέον, μετατραπεί σε ιδιωτική εταιρία με τίτλο: ΕΕΣΥΠ (υπερταμείο).

 -Δίχως να σκεφτεί και να παραδειγματιστεί από το γεγονός ότι η Ρόδος από το 1922 έχει κτηματολόγιο που φτιάχτηκε με έξοδα των τότε κατακτητών της, των Ιταλών, για τον απλούστατο λόγο ότι το χρειάζονταν για να γνωρίζουν την ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ και όχι για το καλό του Ροδίτικου λαού;

Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, υπάρχουν και κάποιες άλλες εξηγήσεις που είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω, αλλά ακόμη και αυτές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τον μεγάλο βαθμό απελπισίας που υπάρχει σε έναν πανάρχαιο λαό, με συνεχή ιστορία άνω των 3.500 ετών, ο οποίος πάντα στήριζε την δύναμη του στην εργασία και όχι στη ζητιανιά και την υποκρισία απέναντι στους «εφοπλιστές», απέναντι στις «πετρελαϊκές εταιρίες», απέναντι στους πουλημένους υπουργούς της κυβέρνησης των κατακτητών, όπως είναι σήμερα το  σύνολο των πολιτικών του τόπου μας.

Τι έχουμε να φοβηθούμε λοιπόν για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας σαν κυρίαρχος λαός;

Εμπιστευόμαστε την διοίκηση μας σε ανθρώπους που αποτελούν τα «πολιτικά κατακάθια» της κοινωνίας μας και δυσκολευόμαστε να την εμπιστευτούμε π.χ. σε έναν πτηνοτρόφο, που με κριτήριο την αξιοπρέπεια που πηγάζει από την εργατικότητα, αυτός και η γυναίκα του καταφέρνουν να χειρίζονται μια αγροτική βιομηχανία παραγωγής χιλιάδων μονάδων προϊόντος;

Επιτρέπουμε στα «υπόλοιπα» της κοινωνίας να αποφασίζουν για εμάς;

ΚΡΙΜΑ και ΝΤΡΟΠΗ!

Κώστας Αν. Δέδες

Αρχιτέκτων Μηχανικός

Συντονιστής της Τ.Ο. Δήμου Μεγαρέων του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ).

Πηγή: https://www.epamhellas.gr